Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

(ερωτήσεις) προς ενωτικούς... (για την επόμενη ημέρα)


·       Υπάρχουν https://fbstatic-a.akamaihd.net/rsrc.php/v2/y4/r/-PAXP-deijE.gifτεράστιες δογματικές διαφορές ορθοδόξου και καθολικής εκκλησίας και οι οποίες έχουν καταγραφεί με κάθε πνευματική και θεολογική ακρίβεια από αγίους, ομολογητές, που οποιαδήποτε  πρόσθεση ή αφαίρεση στα ήδη καταγεγραμμένα, μοιάζει ανώφελη, γιατί ο σεβόμενος τους αγίους δεν ‘’εφευρίσκει’’ προφάσεις ένωσης, υποτιμώντας με την νεοφανείσα αυτή θεώρηση, το ίδιο το Άγιο Πνεύμα και από υψηλοφροσύνη βάζει τον εαυτό του, ανώτερο από τους αγίους, είτε σε Αγάπη είτε Αλήθεια.

Μόνο δυό σκέψεις… 

Αναφέρεται στην δογματική τους, πως, Ο Πάπας είναι ο ίδιος ο Πέτρος και ότι δι' εκάστου Πάπα διενεργεί στην Εκκλησία ο ίδιος ο Πέτρος. Δλδ εδώ έχουμε ΠΝΕΥΜΑΤΟΚΑΤΑΛΗΨΗ; άρση αυτεξούσιου και ελευθερίας του προσώπου του εκάστοτε Πάπα; ή ένα πνεύμα (του Απ.Πέτρου) σε 2 σώματα; (1 το δικό του το άγιο και 1 του πάπα). Είναι δυνατόν ένα σώμα στρατευομένης (με πολύ νερό στο κρασί μας, συγκαταβατικά και μόνο για την συνέχεια των σκέψεων), να είναι
συγχρόνως και θριαμβεύουσας; κατ' επέκταση, αφού εν εσόπτρω και εν αινίγματι γνωρίζομεν, ένα Σώμα (Αναστημένο - Εκκλησία Χριστού) με 2 κεφαλές; ανατολική (συνοδική) και από την άλλη τον Πάπα του αλαθήτου και της πρωτοκαθεδρίας;;; και η ''ένωσις'' ας πούμε ''πολυπόθητη'' θα φέρει τον Πάπα σε συνοδικότητα ή όλους τους ορθοδόξους αρχιερείς και πατριάρχες με το συνοδικό τους πνεύμα, υπό του αλάθητου του Πάπα, ο οποίος εκ των πιστεύω του, πνευματοκαταλαμβάνεται;
…κι αν ο Θεός ''έγραψε ορθοδόξως'' ένα πνεύμα αντιστοιχεί σε ένα  σώμα στο σύνολο  ένας άνθρωπος…
κι αν ο Θεός σέβεται το αυτεξούσιον και δεν αναιρεί την ελευθερία του προσώπου, πως δογματίζουν αλλιώς οι δυτικοί; Ότι Πάπας και  Απ.Πέτρος, είναι το αυτό πρόσωπο;
Έχει ουσιαστική διαφορά το ζ δ οκέτι γώ, ζ δ ν μο Χριστός· αφού αναφερόμαστε στον Λόγο και Πλάστη κι όχι σε έτερο πλάσμα.
…κι αν ο Πάπας = Πέτρος ή ο απ.Πέτρος ''εισέρχεται'' στο σώμα του κάθε πάπα, ΔΙΕΝΕΡΓΩΝ, αυτό σημαίνει ότι η καθολική ''εκκλησία'' πιστεύει στην μετενσάρκωση; Ένα πνεύμα πολλά σώματα (όσοι κατά καιρούς οι πάπες; )…αλλά επειδή οι πιστεύοντες στην μετενσάρκωση* , θεωρούν την από την αρχή της ζωής άλλο σώμα με το ίδιο πνεύμα, τι κάνει τους δυτικούς να πιστεύουν και να επικροτούν την πνευματοκατάληψη;

κι όταν κάποιος πάπας είναι κατά την διάρκεια της θητείας του, παιδεραστής  ή εκτελεί ο καθένας το δικό του πάθος/αμάρτημα, ΕΝΕΡΓΕΙ (και τότε) Ο ΑΠ.ΠΕΤΡΟΣ δι αυτού; Λογικότατα όχι, μια καλή αιτία για να αποφύγουμε την βλασφημία... 

 Ο Κύριος είπε στον απ.Πέτρο, ποίμανε τα πρόβατά μου ...
Ποιμένας της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ο Μωυσής, ο οποίος με την ράβδο του εξήγαγε τους ισραηλίτες από την δουλεία της Αιγύπτου, οδηγώντας τους προς την κάτω Ιερουσαλήμ. Ποιμένας (ο καλός ο Ποιμήν) της Καινής, είναι ο ίδιος Ο Κύριος που δια του Σταυρού, μας οδηγεί στην Άνω Ιερουσαλήμ.
Είναι λοιπόν θέμα προσανατολισμού.
Ο σκολιός του Πάπα, σατανικό σύμβολο του 4ου αιώνα, αναρωτήθηκε κανείς αν ο στόχος είναι ομόρροπος; Ταυτόσημος;   
…ο σκολιός δια του ‘’ποιμένα’’, που οδηγεί τα πρόβατα;;;


 Πριν λίγο, αναρωτήθηκα με προφανή (κατά άτομο) απάντηση το… η επιχειρούμενη ''ένωσις'' θα φέρει τον Πάπα σε συνοδικότητα ή όλους τους ορθοδόξους αρχιερείς και πατριάρχες με το συνοδικό τους πνεύμα, υπό του αλάθητου του Πάπα;

Και πάλι ομοίου προσανατολισμού ερώτηση, αφού ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ διαφέρουμε.  Πως και με ποιο σκεπτικό θα γίνεται η τύπωση του Τιμίου Σταυρού επάνω μας;
Από δεξιά προς αριστερά (ορθοδόξως) ή από αριστερά προς τα δεξιά (καθολικώς) ; ή ΔΕΝ έχει σημασία; Αν όχι δεν έχει, το κουβάρι συνεχίζει να ξηλώνεται, ελαφρά τη καρδία, ισοπεδώνοντας Αλήθεια και αληθοφάνεια, με αγαπολογία κι όχι αληθινή Αγάπη. Δλδ δεν μας ενδιαφέρει ο προσανατολισμός του προσώπου μας που, τυπούμενος ο σταυρός, μας οδηγεί προς την όαση ή τον αντικατοπτρισμό της; Προς τα άνω ή προς τα κάτω;

Κι έρχεται εδώ ο Ιακώβ, στον τύπο του Αγίου Πνεύματος (μετά τον τύπο του Πατρός, τον Αβραάμ και τον τύπο – σκιά του υπάκουου Υιού, Ισαάκ) να τεκνογονεί πρώτα από την Λεία και μετά από την Ραχήλ. Πρώτα τα πρακτικά χαρίσματα και τεκνία και μετά τα θεωρητικά. Πρώτα τα δεξιά και μετά τα αριστερά (στο: …και του Αγίου Πνεύματος).

Ο ΑΔΑΜ, που ενέχει αυτόν τον προσανατολισμό, με τα αρχικά του, ως,  Ανατολή, Δύση, Άρκτος, Μεσημβρία, δίνει πάλι τα απαραίτητα στοιχεία, για να μην χάσουμε την πορεία μας.

Ας ‘’ελέγξει’’ ο καθένας, προς τα πού είναι στραμμένο το πρόσωπό του, όταν τυπώνει το σημείο του σταυρού επάνω του. Ας ξαπλώσει, βάζοντας την κεφαλή προς Ανατολάς. Αμέσως, τα πόδια ‘’δείχνουν’ την Δύση. Από εκεί και πέρα, θα δει, πως τυπώνοντας το σημείο ορθόδοξα, κοιτάει προς τον ουρανό (αφού μόνο έτσι, ο βορράς – άρκτος, είναι στα δεξιά του και από αριστερά η μεσημβρία / νότος) ενώ τυπώνοντάς τον καθολικά, για να συμπίπτει ο φυσικός προσανατολισμός με την τύπωση, το πρόσωπό του πρέπει να είναι στραμμένο προς τη γη.

Κι αν ο άνθρωπος επιθυμεί το φως και τα άνω, ώστε το πρόσωπό του να λαμπρύνεται ατενίζων και στοχεύων την ανάσταση, ας κάνει ορθόδοξα το σημείο του ζωοποιού σταυρού. Αν δεν τον ενδιαφέρει, ή θα ήθελε το σκότος και τον ΑΔΗ, ας στρέφει το πρόσωπό του προς τη γη…  

Να ξαναπάμε στο μαρτύριο του Απ.Πέτρου και τον προσανατολισμό του;… ζήτησε να τον σταυρώσουν ανάποδα (και σαν σεβασμό προς Τον Κύριο, αλλά όπως και ο Απ.Ανδρέας) για να βλέπει τον ουρανό.

Να αναφερθούμε και στην Θεία Κοινωνία; το άγιον Ποτήριον; εκείνη την άρρηκτη (μακάρι) ένωση, κατά το ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων Μου το Αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ... Η Θεία Κοινωνία θα είναι με άζυμο άρτο ή όπως στην Ορθοδοξία οι πνευματοφόροι Πατέρες τα πάντα καλώς διαταξάμενοι;;;

ΑΝ η όλη προσπάθεια ‘’ένωσης’’ των ‘’Εκκλησιών’’ αληθούς και αληθοφανούς, αφού η Εκκλησία είναι Μία, με συνοδικό πνεύμα και όχι του αλαθήτου με πνευματοκατάληψη, με ορθό προσανατολισμό σταυρού προς Τον Νου και επουράνιο Πατέρα, Το Φως κι όχι προς τον χου και τη σκιά, ο διάδρομος ‘’επαφής’’ είναι ανοιχτός και η τα εναντία εις το αυτό αγαγούσα, ΕΥΛΟΓΕΙ και περνάει τους κατ’ ετοιμότητα εραστές της Αληθείας προς τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις**. Αλλιώς το σχίσμα, παραμένει αγεφύρωτο, παρά τις ‘’γενναίες’’ προσπάθειες έκπτωσης από τους μεν (ορθοδόξους) και αδιαλλαξίας στην αίρεση παπικούς… όπου, όχι συμπτωματικά ο προφ.Ηλίας (+20 Ιουλ 1054) θα πολλαπλασιάσει στους μεν ευλογία βροχής στους δε εναντίους, πυρ κατακαίον, το δε μετέπειτα χάσμα, ωσάν του πλουσίου (εδώ εις τάχα θεολογικές γνώσεις ενωτικών) έναντι του φτωχού Λαζάρου, αλλά εις κόλπους Αβραάμ και ευλογημένου από Θεού, κατά το  μακάριοι οι πτωχοί....

Επιλέγουμε και προχωράμε…  


-----

Περί Ενσαρκώσεως και μετενσαρκώσεως… (που, κι εδώ στον δεσμό, δείχνει ακριβώς τον προσανατολισμό των προσώπων...)
** Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.


4 σχόλια:

  1. ...ο Θεός να φωτίζει υπερλόγως κι ο καθένας, ας σκεφτεί λογικά, την επόμενη ημέρα της ''ενώσεως'' (που τώρα στηρίζει). ΠΩΣ θα κάνει τον Σταυρό του; ΤΙ θα κοινωνά; ΠΟΥ θα τον οδηγεί ο σκολιός; ΠΩΣ θα δοξάζει το Άγιο Πνεύμα; ως ομοούσιο ή ομοιούσιον; κι αυτή η ''δογματική'' έκπτωσις ΔΕΝ είναι ύβρις Του Αγίου Πνεύματος, που μάλιστα μένει εις τους αιώνας και ουκ αφεθήσεται;

    ...Λουκ.ιβ' 10καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο καλός Θεός, δεν κάνει θαύματα για την απόδειξη της ορθής πίστεως, αλλά από την αγάπη για το δυστυχισμένο πλάσμα Του. (π.Επιφάνιος)

    ''Θαύματα'' θα κάνει και ο αντίχριστος (και οι υπηρέτες του, ως πρόγευση/λείανση ''δρόμου'') με αποτέλεσμα να πλανηθούν πολλοί.

    Από το Ευαγγέλιο αναφέρεται, πως πολλοί θα πουν ..μα Κύριε, εμείς, εν τω ονόματί σου επροφητεύσαμεν, εκβάλλαμεν δαιμόνια ... και Ο Κύριος τους απάντησε ΟΥΚ ΟΙΔΑ ΥΜΑΣ!!!

    ...Με το παραπάνω δεδομένο, η ΑΓΑΠΗ είναι δεδομένη. Η ΑΛΗΘΕΙΑ κι αυτή ΜΙΑ. Ενώ έχουμε την δυνατότητα να μας γνωρίζει (και αποδεχτεί) θα μείνουμε μόνο στην απρόσωπα εκδηλούμενη ΑΓΑΠΗ; (κατά το ο Θεός, ου προσωποληπτεί; )

    Η Αλήθεια είναι η Οδός κι εκεί επάνω, είμαστε όλοι οδοιπορούντες. Άλλοι συνοδοιπορούντες προς το αυτό στην απομάκρυνση, άλλοι συνοδοιπορούντες (μεταξύ τους) στην προσέγγιση της Αληθείας και άλλοι (μεταξύ τους) συναντιούνται για να προσπεραστούν, γιατί ο προσωπικός τους δρόμος που επέλεξαν, είναι άλλος για την ΑΛΗΘΕΙΑ + ΑΓΑΠΗ κι ο άλλος για την (κατοπτρική) αληθοφάνεια + ΑΓΑΠΗ που τα πάντα πληροί και καλύπτει...

    Κι αυτός ο δρόμος είναι στην ορθή/ορθόδοξή του ανάπτυξη, ένας δρόμος από το απρόσωπο και ά-σχημο δια του σχήματος, στο εύσχημο και πρόσωπο προς πρόσωπο.

    Από το άμορφο στο όμορφο. Κι η διαφορά τους, έγκειται στο συνημμένο ι (γιώτα) που κόλλησε σαν παράσιτο στην ολότητά μας (ο) (ο + ι = α, σχηματικά...). Ε αυτό το Ι τάγμα των δαιμόνων, το παράσιτο που είναι ικανό να ασθενήσει και να πεθάνει την ζωή του ανθρώπου, (στην ολοκληρωτική του διάσταση, ψυχής και σώματος) πρέπει να αφαιρεθεί.

    Στον καθένα επαφίεται να κρατήσει το άμορφο, εκείνο το πονηρό ι, και εισαχθέν παμπονήρως ι στο ομοιούσιον αντί του ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ.

    Καλό δρόμο οδοιπόρε και αμήν προς Τον Κύριο, συνοδοιπόρε. Πάντα επί της Οδού, αλλά προς ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ κι όχι χωρίς Αυτήν.

    Κύριε ελέησον.

    Ο καλός Θεός (δια των ορθοδόξων πνευματικών μας) να μας δίνει διάκριση ΠΟΥ μας οδηγούν οι (αρχι)ποιμένες μας, δια της ποιμαντορικής ράβδου τους, (κανονικού ή σκολιού) ΠΩΣ τιμούμε το Πανάγιο Πνεύμα ή μήπως από αδιακρισία, βλασφημούμε. Μια αμαρτία, που μένει εις τον αιώνα και ουκ αφεθήσεται... (και λοιπά συναφή, όπως προηγουμένως ετέθησαν... ερωτήματα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΙΔΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ...ΕΔΩ ΘΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ....ΕΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ.....-http://www.youtube.com/watch?v=YBdG4J6A9As
      Patrida Ellada

      Διαγραφή
  3. η Αλήθεια εκ της Αγάπης εξήλθε και η Αγάπη δια της Αληθείας βιώνεται...

    ...Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Οδός και η Ζωή .... και ο Θεός Αγάπη εστί... (Υιός εκ του Πατρός και Πατήρ δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι...) το λέω με στεναχώρια προς τους αγαπολόγους, που αδιαφορούν για την Αλήθεια...

    και... αφού ο Θεός θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν, ποιος υποτιμώντας ή αδιαφορώντας για την Αλήθεια (αφού την ισοπεδώνει ως οικουμενιστής με την αληθοφάνεια και ψεύδος) θα βρει και βιώσει ΑΓΑΠΗ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή