Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν)



...Προσεγγίζοντας ένας άνθρωπος Τον Άνθρωπο, (την Σοφία, την Ελευθερία, την Αγάπη, τον Δρόμο, την Ζωή, την Ανάσταση) προς συνάντησή τους, στο ‘’προκαθορισμένο σημείο’’ επαφής, μέσω της αμοιβαίας προς αυτό, κίνησής τους, οι φάσεις, είναι τρεις.

Στην πρώτη φάση, ο άνθρωπος, όταν είναι σε μεγάλη απόσταση από Τον Άνθρωπο, Τον βλέπει σαν μια απρόσωπη (ά-σχημη/ασχημάτιστη) κουκίδα, σαν μια αμελητέα ποσότητα. Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουν οι άνθρωποι που πιστεύουν μεν σε Θεό ή μια αόρατη δύναμη. Γενικά και αόριστα. Όσο όμως πλησιάζει, και πριν αναγνωρίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πλησιάζοντος προσώπου, περνά στην δεύτερη φάση που είναι η αντίληψη του σχήματος. Της μορφής. Με αγκυλωμένα προς τα κάτω όπως το χίπικο σύμβολο της ειρήνης ή του Μωυσή… πριν την στήριξη από το Α και Ω, συστοιχείται με το Σ (και 18ο γράμμα).



Ο άνθρωπος, χωρίς Χριστό, μπορεί να διαπνέεται από ειρήνη, (ακόμη και νάναι αναπαυμένος) αλλά αυτή δεν έχει σφραγιστεί με την όντως ελευθερία Α+Ω.

Με ανοιχτά τα χέρια σε έκταση σαν Τ, σαν Σταυρός, με στην προσευχητική ανάταση Υ… (και συνέχεια/ανάλυση δεδομένων στους οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας)  

Και ο σπόρος, αρχίζει και αναπτύσσεται. Μεγαλώνει. Ωριμάζει… Μια ωρίμανση με
προστάδιο στην μήτρα ανάποδα με κεφαλή προς τα κάτω και σπονδυλική στήλη σαν 6, (μάλχος - δεξί ωτίον) και αργότερα (πρώτα ο Θεός) ορθός με κεφαλή άνω, 9.


Δεν είναι τυχαίο, πως ελληνικώς, ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, αλλά και ‘’εβραϊκώς’’ ομόρροπο …και υψώσας τους οφθαλμούς βλέπει 3 ορθίους άνδρας ( 9 9 9 ) και τους προσφωνεί Ο ΚΥΡΙΟΣ εγκαθιστώντας παλαιοδιαθηκικά την Μονάδα εν Τριάδι, σε εικόνα (χαρακτηριστικό διαθηκών που γέμουν παραβολές και εικόνες)


όπως και ως ορισμό προσεγγίστηκε από την Ελλάδα και τους υγιείς φιλοσόφους της. (και αλφαβήτα και θεωρία)



Όλα τα προηγούμενα στοιχεία όμως ως μέσα… και όχι ως σκοπός που ΔΕΝ αναπαύουν τους ποθούντες να συναντηθούν πρόσωπο προς πρόσωπο με το Θεό και να περάσουν στην τρίτη και τελεία φάση, της οικείωσης, της μετοχής στην ζωή της Αγίας Τριάδος, της ακριβούς γνώσης του Θεού.

Της μετοχής στο Θείο Σώμα (Ουσία - Ορθόδοξη) σε σχέση με την μετοχή στην Ενέργεια εκ του Σώματος (Καθολική) Εκκλησία. Μυστικά ΚΑΙ μυστηριακά κι όχι μόνο μυστικά μέσω πίστης, ελπίδας, προσευχής κ.α. αρετών.

Γιαυτό και ομολογούμε καθημερινά βαδίζοντες νοερώς, (εν προσευχητική στάση σώματος) αυτόν τον δρόμο, προσανατολιζόμενοι οι παλαιοί και πεπτωκότες, προς τον νέο ΑΔΑΜ, Γεννηθέντα και Αναστάντα Σωτήρα μας, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ:

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. (κάπως απρόσωπη προσέγγιση του θείου, που μπορεί να διακρίνει όλους τους θρησκευόμενους που πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού δλδ όσους δεν θεωρούν τα θεία ως αμελητέα ποσότητα… και αξίζει προς τα εκεί να προσανατολιστούν και να κινηθούν). [Σε αυτήν την φάση, η ΑΓΑΠΗ είναι δεδομένη ως πανταχού παρούσα, αλλά η Αλήθεια εντοπίζεται ως ίχνος. Ως σπόρος (0) και ο Χριστός, (Αλήθεια) εν δυνάμει]. Πατήρ - Υιός και Άγιο Πνεύμα - 9-0-0

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω Βασιλεί ημών Θεώ. (αντιλαμβανόμαστε Τον εν ‘’σχήματι’’ και λαβόντα μορφή ανθρώπου, Ιησού Χριστό, ως Θεό, αναφερόμενη αυτή η στάση/φάση ωρίμανσης σε όλους τους χριστιανούς, ανεξαρτήτως δόγματος). (ΑΓΑΠΗ που τα πάντα στέγει και σκέπει και εμπνέει, αλλά η Αλήθεια βρίσκεται σε σπερματικό Λόγο και μερική Αλήθεια - 6, μέσα στην καρδιά μας, όπως το ανεστραμμένο έμβρυο). 
9-6-0

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών. …τότε πρόσωπον προς Πρόσωπον τότε η τελείωσις της μη εκπίπτουσας Αγάπης εν ημίν… Εδώ, η ΑΓΑΠΗ + ΑΛΗΘΕΙΑ... είναι εν ενεργεία. Εδώ είναι η πλήρης δόξα Τριαδικού Θεού, εν Πνεύματι Αγίω – 9(και σαν Πατήρ) 9(και σαν Υιός – η ενυπόσταση Σοφία και εγώ ειμί η Αλήθεια) 9(το Πανάγιο Τρίτο Πρόσωπο, Άγιο Πνεύμα). ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ στον τύπο των τριών ανδρών/αγγέλων... 
9-9-9 (αφού ο Παράκλητος έρχεται μετά την παρουσία Του Κυρίου ως Αλήθειας).

..γιαυτό και αναφέρεται πως ...η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε και δικαιοσύνη εκ του ουρανού διέκυψε. Από τον προσανατολισμό μας εξαρτάται αν θα προσεγγίσουμε την Αλήθεια ή θα μείνουμε στην αγαπολογία, η οποία είναι κατάσταση αγάπης μεν, αλλά πολέμιας της Αλήθειας.

Ο Δρόμος είναι ανοιχτός. Είναι η Ορθοδοξία της Αγάπης και Αληθείας, εν Πνεύματι Αγίω. Η ΑΜΠΕΛΟΣ. 

Ο καλός Θεός να δίνει διάκριση στον κόσμο, ενωτικούς, οικουμενιστές, που ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, να μην θέλουν να ''ενώσουν'' παραλόγως όλην την άμπελο αποκόπτοντάς Την με τα αποκομμένα κλήματα, αλλά λογικώς και υπερλόγως τα αποκομμένα να επανέλθουν στην ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Αφού σταθμίσουν και απαντήσουν και σε αυτά τα απλά (προς ενωτικούς) ερωτήματα, της επόμενης ημέρας. 


(με τον τρόπο τύπωσης του Σταυρού επάνω στο σώμα μας ενδεικνύεται και ο προσανατολισμός μας. προς τη γη ή προς τον ουρανό... )

---


''τρέχοντας'' τον χρόνο, από γενέσεως έως Συντελείας, όπου παν γόνυ κλίνει Στον Κύριο, υποχθόνιο επίγειο και ουράνιο, κι εμείς καλούμαστε ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να προλάβουμε να κλίνουμε γόνυ από γεννήσεώς μας έως θανάτου, για να ''μεταφερθεί'' αυτή η στάση ζωής στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ, αντί στάση (επανάσταση) κατά του Θεού






  
---


...Η ιστορική παρουσία του ουράνιου, τρίκλωνου ξύλου στη γη, η σπορά του, η μεταφορά ύδατος από τον Ιορδάνη, με την άφεση αμαρτιών (φυλλοβόλημα) και την καρποφορία Του Ξύλου (Αίμα Κυρίου επί του Σταυρού) καλό είναι να εντοπιστεί στον καθένα μας, εσωτερικά, μέσα στην καρδιά, με γνώμονα τα παραπάνω εκτεθέντα εξωτερικά δεδομένα – οδοδείκτες, για να υπάρξει συμφωνία, τάξη και βιωματική πρόοδος στην σωτήρια πίστη μας. (κι ενώ απευθυνόμαστε στο Τίμιο Ξύλο ''σώσον ημάς τη δυνάμει Σου'' αντιλαμβανόμενοι Αυτό, ως πρόσωπο, η συνοδοιπορία του λόγου μας με Τον Εσταυρωμένο Κύριο και Λόγο, είναι αυτό που το καθιστά από απρόσωπο σε σχήμα και τέλος Πρόσωπο. Το οξύμωρο φυσικά με μας είναι, πως ενώ δεν φυτεύτηκε, δεν φυλλοβόλησε, μεγαλομανώς και αδιακρίτως επιζητούμε καρπούς).* 


οπότε, ο οικουμενισμός (αυτή η νοσηρά παναίρεσις) αντί να προάγει τον Σταυρό ως βίωμα δόξης και χαράς και κοινωνίας με το πρόσωπο, καθιστά τους οπαδούς του υπόδικους με προοπτική τραύματος και θανάτου...

Η χαρά των οικουμενιστών. Η απροϋπόθετη και αδιάκριτη ‘’υπακοή’’.


(μια υπακοή, που δεν οδηγεί (ποιμαίνει) το ποίμνιο προς 999 την πληρότητα Αγάπης και Αληθείας εν Πνεύματι Αγίω, αλλά φυγοκέντρως σε απουσία των δύο προσώπων που κάνουν την διαφορά του Ο ΘΕΟΣ σε σχέση με το ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ... 





---


ως σχήμα ομόρροπο της αγιογραφίας 




και πρόσωπο προς πρόσωπο (σκοπός) 




---


ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου…






1 σχόλιο:

  1. ...η αλήθεια, εκ της γης ανέτειλε... (ανατέλει) και με το ''δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν) σταδιακά, κατά τάξη και ετοιμότητα ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ξεφεύγουμε από το γενικώς και αορίστως ''θεό'' εγγίζοντες και μετέχοντες Τριαδικό Θεό (αληθή) ...

    η ''κατάργηση'' του Ενός Τριαδικού και εγκαθίδρυση (δολίως) του κοινού Ενός ακολουθεί αντίθετο δρόμο της αύξησης της Αληθείας, αλλά δια της φυγοκέντρου που ακολουθεί ο οικουμενισμός, θα διακύψει εξ ουρανού η δικαιοσύνη Του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή