Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Ὁ Μέγας Βασίλειος κι᾿ ὁ παραμορφωμένος Χριστιανισμός

Φώτης Κόντογλου - 


Θέλω νὰ μιλήσω γιὰ τὸν ἅγιο Βασίλειο, ἀλλὰ νὰ μὴν πῶ τὰ συνηθισμένα ποὺ λένε ὅσοι γράφουνε γι᾿ αὐτὸν τὸν ἀληθινὰ Μέγαν ἅγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, ποὺ δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει σχεδὸν καθόλου ἡ ἁγιότητά του κ᾿ ἡ κατὰ Θεὸν σοφία του, ἀλλὰ ἡ «θύραθεν» σοφία του, ἡ γνώση ποὺ εἶχε στὰ ἑλληνικὰ γράμματα, στὴ ρητορικὴ καὶ στάλλα ἐφήμερα καὶ ἐξωτερικὰ στολίδια αὐτῆς τῆς βαθειᾶς ψυχῆς, λησμονώντας τί γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὴν κοσμικὴ σοφία, ποὺ τὴ λέγει «μωρίαν παρὰ τῷ Θεῷ». 

Γιὰ τοὺς τέτοιους, ἡ φιλοσοφία εἶναι σεβαστή, μάλιστα περισσότερο ἀπὸ τὴ θρησκεία κι᾿ ἂς θέλουνε νὰ τὸ κρύψουνε, ἡ ἐπιστήμη πιὸ πειστικὴ ἀπὸ τὴν πίστη, ἡ ἀρχαιότης πιὸ σπουδαῖο οἰκόσημο ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό. Γι᾿ αὐτό, ὅλα τὰ μετρᾶνε μ᾿ αὐτὰ τὰ μέτρα. 

Ἡ ἀξία τῶν ἁγίων Πατέρων δὲν ἔγκειται στὴν ἁγιότητά τους, ἀλλὰ στὸ κατὰ πόσον εἶναι δεινοὶ ρήτορες, δεινοὶ συζητηταί, δυνατοὶ στὸ μυαλό, μ᾿ ἕνα σύντομον λόγο, κατὰ πόσον ἔχουνε ὅσα ἐκτιμοῦσε καὶ ἐκτιμᾶ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀνθρωπότητα κι᾿ ὅσα εἶναι ἢ περιττὰ γιὰ τὸ χριστιανό, ἢ βλαβερά, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Μὰ δὲν πάει νὰ λέγη τὸ Εὐαγγέλιο! Αὐτοὶ οἱ διδάσκαλοι τοῦ λαοῦ δὲν ρωτᾶνε τίποτα, αὐτοὶ τραβᾶνε τὸ χαβά τους. 

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

συνέχεια προσανατολισμών και ευχών...


Όσοι διέγνωσαν ότι η πίστη είναι δύναμη, κάπου την τοποθέτησαν, απολαμβάνοντες τους οικείους με την πίστη τους, καρπούς. Μόνο, που αν μας δοθεί η διάκριση εκ των αποτελεσμάτων και συγχρόνως κρινόμενες από τις Γραφές, θα καταλάβουμε αν ευστόχως ή αστόχως τοποθετούμε την πίστη μας.

Φεύγοντας από το κοσμικό φρόνημα και πίσω μη κοιτάζοντες, φεύγοντας από το εγώ και την άστοχη εμπιστοσύνη που δείχνουμε σε αυτό που δέον όπως ως σκιά καταργηθεί και στοχεύοντες τον εαυτό που πληρούται, φυσικά δεν είναι εκεί το τέρμα, αλλά δι αυτού (εαυτού) Σε Αυτόν Του οποίου εικόνες είμαστε τώρα εν δυνάμει και μακάρι με τη θεία επίσκεψη, εν ενεργεία.

Πρέπει να ανεβούμε στο υπερώο και να αναμένουμε με προσευχή να κατέβει το Άγιο Πνεύμα. 

(Πράξ.α’13…) καὶ ὅτε εἰσῆλθον, ἀνέβησαν εἰς τὸ ὑπερῷον οὗ ἦσαν καταμένοντες, ὅ τε Πέτρος καὶ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης καὶ ᾿Ανδρέας, Φίλιππος καὶ Θωμᾶς, Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος, ᾿Ιάκωβος ᾿Αλφαίου καὶ Σίμων ὁ Ζηλωτὴς καὶ ᾿Ιούδας ᾿Ιακώβου. 14 οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν γυναιξὶ καὶ Μαρίᾳ τῇ μητρὶ τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
15 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν· ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν· 

τζίνια, θελήματα και εόρτιες ευχές...


Αυτές τις μέρες έχουν πανηγυρική, τα θελήματα και οι ευχές...

Έχει βαλθεί ο κόσμος να γίνει το θέλημά του... και μάλλον αν του ερχόταν ένα τζίνι, δεν θα του λέγαν όχι, όταν αυτό υπάκουα στον αφέντη (yes master!! ) υποκλίνεται με αληθινά διάθεση ζηλευτή, εκτέλεσης του θελήματος μας.

Σε μια γωνιά, στριμωγμένο από το πρώτο, υπάρχει και περιμένει το ‘’τζίνι Νο 2’’ με πρωταγωνιστές, πάλι εμάς (ποιους άλλους  ). Έτοιμο για την αναβάθμιση των επιθυμιών μας. Το τζίνι Νο1, υποκλίνεται στον άνθρωπο και προσφωνώντας του ‘’γενηθήτω κύριε το θέλημά σου’’ είναι έτοιμος να κινήσει γη και ουρανό (μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του) για να εκτελέσει το ανατιθέμενο έργο – επιθυμία του ανθρώπου, που είναι το κέντρο του κόσμου.

Ο άνθρωπος, πράγματι είναι το κέντρο του κόσμου, αλλά προς τα έξω. Προς τον εσωτερικό του κόσμο, το κέντρο του κόσμου, είναι η ψυχή του, η πνοή, η ζωή που τούδωσε ο καλός Θεός. Έτσι, η λογική τάξη είναι πως ο ‘’άνθρωπος’’

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

προσευχή ... παραμονές Χριστουγέννων Πρωτοχρονιάς


Μια κυρία μου διηγείτο, όταν ήτο επτά χρονών περίπου, συνέβη κάτι το συνταρακτικό την παραμονή των Χριστουγέννων. Σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ’41 με ’42, όπου οι εκτελέσεις και οι σφαγές των αθώων ανθρώπων ήσαν ανελέητες και αθρόες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες φοβερές, το ξύλο και τα βασανιστήρια τρομακτικά, και η πείνα ως γνωστόν θέριζε τους πάντες. Σε όλα αυτά δυστυχώς έχω και γω προσωπική πείρα διότι πολλά είδαντότε τα παιδικά μου μάτια. Η οικογένεια της κυρίας αυτής όταν ήτο παιδούλα, ήτο πολύ ευσεβής και ακόμα ευσεβέστεροι ο παππούς και η γιαγιά. Άνθρωποι της πολλής προσευχής και της πολλής ελεημοσύνης.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού

Ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας τα ακόλουθα λόγια: «Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».

Την απορία και την έκπληξη της Παναγίας συμμερίζεται και ο άγιος Βασίλειος. Και προσπαθώντας να βρει το μυστικό που πέτυχε την ένωση τόσο αντιθέτων πραγμάτων, καταλήγει ότι είναι Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος!

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Ελληνορθόδοξοι προσανατολισμοί


Θα ρωτούσε κάποιος και θάχε δίκαιο. Ορθόδοξα μόνο, δεν φτάνει; Πρέπει να είναι ελληνορθόδοξα; Χρειάζεται προσανατολισμός; Αφού ο Θεός, είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Επειδή όμως, η Ορθοδοξία δεν εξαντλείται στο δίκαιο (και Νόμο) αλλά πρωτίστως χάρη την οποία επιζητούμε και εν σαρκί, δηλαδή ψαυστά κι όχι μόνο θεωρητικά, κι επειδή Ο Κύριος από τον Νόμο μόνο θεωρητικά και άμορφα εγνωρίζετο, ευδόκησε να λάβει δούλου μορφή.

Ακούμε από πανηγυρικό λόγο εις την Γέννησιν, Μακαρίου Σκορδίλλη μεταξύ πολλών και τα παρακάτω:  
…ο προφορικός λόγος είναι άϋλος, είναι ασώματος• και διά τούτο, ούτε θεωρείται ούτε πιάνεται’ διατί, είπέτε μοι; όταν εγώ τώρα ομιλώ τον πανηγυρικόν τούτον λόγον, και τον ακούετε, ημπορεί κανείς από σας ή να τον ίδη με τους οφθαλμούς, ή να τον πιάση με τας χείρας; ουχί ποτέ• τόσον μόνον όπου ακούετε τον ήχον της φωνής μου, ο οποίος εξέρχεται εκ του στόματος μου, σχίζει τον επιπροσθούντα αέρα, και εκείνος ο κτύπος είναι όπου εμβαίνει εντός των ωτίων σας, και ακούετε τον λόγον• τοιουτοτρόπως είναι φύσει ο

Η Σάρκωσις του Λόγου (πανηγυρικός λόγος Μακαρίου Σκορδίλη)

για την Σάρκωση του Λόγου (από άγιο Μάξιμο Ομολογητή και το βιβλίο φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα, λόγος Δ')


Από πανηγυρικό λόγο εις την Γέννησιν του Χριστού, του Μακαρίου Σκορδίλη.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε• άσατε τω Κυρίω πάσα η γη• εξέλθετε λοιπόν από τας θύρας του ουρανού, σεις οι λειτουργοί του Πρώτου Φωτός, αι δεύτεραι λάμψεις και ακτίνες της Υπερφώτου Ουσίας, τα νοερά και άυλα πνεύματα των Αγγελικών ουσιών δια την παράδοξον ταύτην θεωρίαν εξέλθετε, δια να Τον προϋπαντήσετε ουχί ως φοβερόν Βασιλέα επάνω εις τα ύψη του Ουρανού, αλλ’ ως ταπεινότατον δούλον μέσα εις το σπήλαιον της Βηθλεέμ• ουχί δια να ψάλλετε το εν τοις υψίστοις μέγαν Θεόν, αλλά το εν τοις ταπεινοίς μικρότατον Βρέφος• ‘’και εξαίφνης εγένετο συν τω Αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου, αινούντων τον Θεόν και λεγόντων’ δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία’’. (Λουκ β’13,14)

.......

…στην Αγία Τριάδα δεν νοούμε τρεις φύσεις αλλά τρεις υποστάσεις, ούτε μίαν

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Περί επιμελείας ψυχής ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ


Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου 2013


Το νέο αυτό βιβλίο των εκδόσεων ΆΘΩΣ 
περιέχει απόδοση στη νέα ελληνική 
ένδεκα ομιλών του αγίου Νεκταρίου στις 
οποίες πραγματεύεται θέματα όπως ποια 
είναι η φύση της ψυχής καθώς και πώς 
να φροντίζουμε για την υγεία και τη 
θεραπεία της ακολουθώντας μια νηπτική 
πορεία και συμμετέχοντας στα μυστήρια 
της εκκλησίας μας..Οι ομιλίες αυτές 
αποτέλεσαν σταθμό στην ποιμαντική του 
εικοστού αιώνα.

Στο επίμετρο του έργου ο επιμελητής της 
έκδοσης Γεώργιος Μπάρλας σημειώνει: Αν 
ο μοντέρνος άνθρωπος έχει κάνει σημαία 
του το κυνήγι φευγαλέων εμπειριών, η 
μετάνοια για τον χριστιανό είναι η 
ολωσδιόλου καινούργια και ανεπανάληπτη 
εμπειρία που πραγματικά μπορεί να 
συγκλονίσει τον άνθρωπο. Αλλά και αν η 
ανία μιας -μετά το κυνήγι διάφορων 
εμπειριών- φιλήσυχης ύπαρξης κουράζει 
υπαρξιακά, η μετάνοια μπορεί να 
ταρακουνήσει τον άνθρωπο και να τον 
αναζωογονήσει κυριολεκτικά.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Ζύμη φαρισσαϊκή και διδασκαλία XC


Ξανάκουσα σήμερα, περί ζύμης φαρισσαϊκής, η οποία πρέπει να αποφεύγετε και μου ήρθαν στο μυαλό όχι μόνο κάποιες τελευταίες συζητήσεις αλλά και ίσως όλες οι ‘’διδασκαλίες’’ που προτείνουμε διαλεγόμενοι τα θεία, όσες θα μπορούσαν να ενταχθούν στο Πνεύμα του Θεού ή εξ αυτών των ιδίων θεωρητικά αναφορών, να κατηγορηθούμε στην πράξη…

(Ματθ.ε’19-20) …ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
   
Νομίζω μας διακρίνει μια τελειομανία και μεγαλομανία, που υποτιμά το ‘’μικρό’’, παρότι είναι μέσα στην αγκαλιά και σκέπη και ευλογία Του Θεού. Υποτιμάται ο όλος Δρόμος για χάριν του τέρματος, λες και Αυτός θα περπατηθεί μονομιάς, χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, ακόμη και παραμονές σε κάποια σημεία.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ

  
Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Αυτή η εικόνα της Αγίας Άννας με την δωδεκάχρονη Παναγία μας, έχει έρθει από την Σμύρνη. Σώθηκε μέσα από την φωτιά στην πλατεία, εκεί που καίγονταν όλες οι εικόνες της Μητρόπολης της Σμύρνης, της Αγίας Φωτεινής. Ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης οδηγούσε σε αυτήν την εικόνα τα άτεκνα ζευγάρια. Τους έβαζε να νηστεύουν σαράντα ημέρες με προσευχή και παράκληση στην Αγία, κι έπειτα να πηγαίνουν και να κοινωνούν. Και ήταν πολλά τα ζευγάρια που αποκτούσαν παιδί. Η εικόνα ήταν γεμάτη από τα τάματα αφού τελούσε πολλά θαύματα, ακόμη και στους μουσουλμάνους.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

παρακλητικός αγίου Πορφυρίου



Ελογήσαντος το ερέως ρχόμεθα το ΡΜΒ΄ ψαλμο.

Κύριε, εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί σου, εσάκουσόν μου ν τ δικαιοσύν σου.
Κα μ εσέλθς ες κρίσιν μετ το δούλου σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν.
τι κατεδίωξεν χθρς τν ψυχήν μου· ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου.
κάθισέ με ν σκοτεινος ς νεκρος αἰῶνος, κα κηδίασεν π᾿ μ τ πνεμά μου, ν μο ταράχθη καρδία μου.
μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις σου, ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων.
Διεπέτασα πρς σ τς χεράς μου· ψυχή μου ς γ νυδρός σοι.
Ταχ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τ πνεμά μου.
Μ ποστρέψς τ πρόσωπόν σου π᾿ μο, κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον.
κουστν ποίησόν μοι τ πρωΐ τ λεός σου, τι π σο λπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, δόν, ν πορεύσομαι, τι πρς σ ρα τν ψυχήν μου.
ξελο με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρς σ κατέφυγον· δίδαξόν με το ποιεν τ θέλημά σου, τι σ ε Θεός μου.
Τ πνεμά σου τ γαθν δηγήσει με ν γ εθεί· νεκεν το νόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
ν τ δικαιοσύν σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου, κα ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τος χθρούς μου.
Κα πολες πάντας τος θλίβοντας τν ψυχήν μου, τι γ δολός σού εμι.

Κα εθς ες χον δ΄.
Θες Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.