Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

βίωμα εξομολόγησης

..Ενας αξιωματικός είχε στείλει τον ανηψιό του στην μονή Διονυσίου κοντά σε μένα.Ο ανηψιός είχε ζήσει όπως είχε ζήσει.. ανεξομολόγητος.. δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ.. είχε κάνει ένα σωρό πράγματα το θέμα ήταν ότι τότε έτυχε να βρίσκεται στο μοναστήρι ένας δαιμονισμένος .. Τον είχαν κρατήσει από ελεημοσύνη και αγάπη οι πατέρες.
Οποτε συναντούσε τον ανηψιό, το τι του φανέρωνε δεν λέγεται. Οτι είχε κάνει και δεν είχε κάνει .. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πατέρες ήταν να τους κρατάνε χώρια να μη συμπίπτουνε και γίνουν επεισόδια μπροστά σε προσκυνητές και ακούνε οι προσκυνητές τι είχε κάνει ο νεαρός έξω στον κόσμο.. 

Τελικά τον καταφέρανε τον νεαρό να εξομολογηθεί .. Κι είχε κάποια ελαφριά ψυχολογικά προβλήματα. Εξω από το μοναστήρι ήταν ένας πνευματικός, πήγε εκεί εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στην ζωή του και γυρνάει στο μοναστήρι ..και να χει βγει τώρα στο παράθυρο ο δαιμονισμένος.. να τον βλέπει και να φωνάζει : 
- ''ΣΕ ΠΕΤΥΧΑ!!! ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΤΑ ΠΩ ΟΛΑ !! 
- ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΟΛΑ '' και έκανε τα χέρια του έτσι σαν να είχε βιβλίο και να φωνάζει : 
- ''ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΥΨΩ ΤΙΠΟΤΑ '' 
.. και να αρχίσει όχι να φανερώνει αλλά αυτά που χε κάνει ο νεαρός,να ουρλιάζει και τι φώναζε?? '' ΠΟΥ ΕΙΝ ΤΑ ;;; ΠΟΥ ΠΗΓΑΝΕ;;;; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ?? '' Δεν έβλεπε πια τίποτα.. 

Αυτή είναι η εξομολόγηση.. Αυτό είναι το πετραχήλι του παπά .. 

Δεν θα κολαστούμε γιατί αμαρτάνουμε.. Ολοι αμαρτάνουμε.Θα κολαστούμε γιατί δεν μετανοούμε. Γιατί δεν αγωνιζόμαστε όπως αγωνίστηκαν κι οι άγιοι..

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Οἱ ἀνέσεις γεννοῦν λογισμούς ἀκολασίας

Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

Γι' αὐτό, παρακαλῶ, ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς μιμητές αὐτῶν (τῶν Ἁγίων), ζηλεύοντας τίς ἀρετές τους, δηλαδή τήν ἀγάπη στόν Θεό καί τόν πλησίον μας, τήν ταπεινοφροσύνη, τήν πραότητα, τήν ἐγκράτεια, τήν ὑπομονή, τήν προσευχή, τήν ἀκτημοσύνη, τήν ἀκακία, τήν ἀοργησία, τήν ἀμνησικακία, τήν ἀμεριμνησία, τήν ἔλλειψη ὀκνηρίας στίς προσευχές καί σέ κάθε καλό ἔργο, τήν προθυμία τους σέ κάθε κίνδυνο καί πειρασμό, τήν ἐπιείκειά τους, τή συμπόνια τους, τήν εὐσπλαχνία τους ὥστε διά μέσου ὄλων αὐτῶν τῶν καλῶν ἔργων νά ἀπολαύσουμε μαζί μ' αὐτούς καί τά αἰώνια ἀγαθά.

Ναί, ἀγαπητοί· ναί, πατέρες καί ἀδελφοί, ἄς μήν ἀμελήσουμε ἄς φροντίσουμε νά ἐλευθερώσουμε τούς ἑαυτούς μας από τά δεσμά τοῦ κόσμου και νά στεφανωθοῦμε ἀπό τόν Σωτήρα μαζί μέ τούς Ἁγίους πού ἀγωνίσθηκαν καλά καί μαζί μ' ἀυτούς πού τώρα ἀγωνίζονται. Ἄς ἀπαρνηθοῦμε λοιπόν ὅλα τά σαρκικά φρονήματα, διότι μᾶς κάνουν ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ· διότι το σαρκικό φρόνημα, λέει, εἶναι ἐχθρικό πρός τόν Θεό· ἐπειδή δέν ὑποτάσσεται στό νόμο τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 8, 7). Ἄς μισήσουμε τή φιλία μέ τόν κόσμο, διότι καί αὐτή μᾶς κάνει ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος θελήσει, λέει, νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ (Ἰάκ. 4,4).

Ἄς ρίξουμε μακριά μας τό βάρος τοῦ κόσμου καί ἄς σηκώνουμε τό σταυρό μας

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Γνωμικὰ Ἁγίων


Περὶ θλίψεων«Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι μέσα στὶς θλίψεις καὶ τὰ παθήματα, στὴν ὑπομονὴ καὶ στὴ πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Γιατί καὶ τὸ σιτάρι, ποὺ σπέρνεται στὴ γῆ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νὰ δοθεῖ στὴ σήψη καὶ στὴν ἀτιμία, φαινομενικά, καὶ ἔτσι νὰ ἀπολαύσομε τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸν πολλαπλάσιο καρπό του. Ἂν ὅμως δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὴ σήψη ἐκείνη καὶ τὴ φαινομενικὴ ἀτιμία, δὲν θὰ ἔβγαζε καρπό. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Πρέπει νὰ περάσουμε πολλὲς θλίψεις γιὰ νὰ μποῦμε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Καὶ ὁ Κύριος λέει: «Μὲ τὴν ὑπομονή σας, θὰ σώσετε τὶς ψυχές σας», καί: «στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψεις». ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

Περὶ Αὐτεξουσίου «Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπωλείας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

μὲ ἀφορμὴ τὴν τότε συνάντησι οἰκ. πατριάρχου καὶ πάπα στὰ Ἰεροσόλυμα (π.Αυγουστίνος)

Τί εἶπε πρὸ 50 ἐτῶν ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ ἀφορμὴ τὴν τότε συνάντησι οἰκ. πατριάρχου καὶ πάπα στὰ Ἰεροσόλυμα
…Ἁλωνίζουν ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα οἱ αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δὲν ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα καὶ ἐλευθέρα, διότι δὲν ἔχουμε ἐπισκόπους ποὺ νὰ ζοῦνε καὶ νὰ πεθαίνουν γιὰ τὴν πίστι μας• δὲν ὑπάρχουν. Καὶ τελειώνω, γιὰ νὰ κάνω πλέον τ᾿ ἀποκαλυπτήρια.

Ἐδῶ, ὁ καθένας ποὺ πῆγε στὴ θεολογικὴ σχολὴ καὶ φόρεσε τὸ ῥασάκι δὲν ἔχει πόθο νὰ πάῃ κάτω στὴν Οὐγκάντα, νὰ πάῃ στὴν Ἰαπωνία, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ Χριστό• νὰ πάῃ ἐφημέριος ἐπάνω κοντὰ στὰ Σερβικὰ σύνορα, νὰ πάῃ ἱεροκήρυκας ἐπὶ τέλους. Θὰ καθήσῃ ἐδῶ μέσα στὴν Ἀθήνα καὶ θὰ γλείφῃ ναυάρχους, στρατηγούς• θὰ λουστράρῃ τὰ παπούτσια καὶ τοῦ τελευταίου ἀλήτη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό• νὰ γίνῃ δεσπότης, ν᾿ ἁρπάξῃ πατερίτσα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο τους κακό.

Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν ἰδανικὰ κυνηγοῦν ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα, γιὰ ν᾿

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

προσευχή (γέροντος Παΐσίου)


- Πώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

- Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν είμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το κέντρο , είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες , νιώθαμε μια ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει . Είναι ασφάλεια η προσευχή.

Αν βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με τον Θεό, θα προλαβαίνουμε κάθε κακό. Μια φορά μέσα σε ένα λεωφορείο ήταν ένας μοναχός που προσευχόταν με κλειστά μάτια και οι άλλοι νόμιζαν ότι κοιμάται. Κάποια στιγμή ένα φορτηγό που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση χτύπησε πάνω σε μια κολόνα της ΔΕΗ και τα αυτοκίνητα που έρχονταν από το ένα και από το άλλο ρεύμα συγκρούστηκαν μεταξύ τους και έπαθαν μεγάλη ζημιά. Το λεωφορείο όμως βρέθηκε λίγα μέτρα έξω από τον δρόμο, σαν να το πήρε ένα αόρατο χέρι, και κανένας δεν έπαθε τίποτε. Η προσευχή του μοναχού τους έσωσε.

- Γέροντα, συχνά λαϊκοί ρωτούν πως θα συνηθίσουν να προσεύχονται.

- Κοίταξε, παλιά, μερικοί που ξεκινούσαν για τον Μοναχισμό και είχαν σκληρό

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Το όνομα της Μαρίας

Η θεόπαις Μαριάμ!
«Τῶν ἁγίων εἰς ἅγια ἡ ἁγία καί ἄμωμος ἐν ἁγίῳ Πνεύματι εἰσοικίζεται ἡ θεόπαις Μαριάμ τῷ ὄντι ὕπάρχουσα ἁγιώτατος ναός τοῦ ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν»
Και είναι το πανσέβαστο και παντοπόθητο όνομα της Μαρίας συμβολικό του Μυστηρίου της Ένσαρκης Οικονομίας –το οποίο υπηρέτησε η Παναγία –και περιεκτικό της δύναμης, της σοφίας και της αγαθότητας, κατά τον άγιο Ιερώνυμο. Της δύναμης, γιατί το όνομα Μαρία παράγεται από το εβραϊκό Αϊά που σημαίνει Κύριος και επομένως το Μαρία ερμηνεύεται από τους Πατέρες Κυρία, η Οποία ως Θεοτόκος είχε τη συνδρομή της παντοδυναμίας του Θεού «ἥτις ἥνωσε τά δύο ἄκρα ἀντικείμενα, Θεόν καί ἄνθρωπον» (1).
Επιπλέον, ο άγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας γράφει ότι το όνομα Μαρία

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

ΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΗΙΝΕΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΕΣ – ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΡΟΣΤΩΦ

Εάν δεν προσκολληθής στα γήινα πράγματα, θα μείνης ελεύθερος και από τα δεσμά των θλίψεων. Ας μη σαγηνεύεται η καρδιά σου από τα υλικά, για να μη γίνη αιχμάλωτή τους. Μην αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά στις σαρκικές απολαύσεις, γιατί δεν θ” αναπαυθής ποτέ σ” αυτές. Αναζήτησε τον Κύριο, τον πλάστη και ευεργέτη σου. Όλα τα επίγεια είναι πρόσκαιρα και απατηλά, μόνο ο Θεός και η αγάπη Του μένουν στον αιώνα.


Σε ώρες μεγάλης θλίψεως και αφορήτου πόνου, η ψυχή, επιζητώντας διέξοδο, στρέφεται, πολλές φορές με μανία αληθινή, σε επίγειες παρηγοριές. Αναζητά σ” αυτές το αντίδοτο του πόνου. Ξεγελασμένη έτσι από τον διάβολο, αφού ικανοποιηθή για λίγο, πέφτει μετά σε βαθύτερη θλίψη και απόγνωση. Γιατί η παρηγοριά που δίνουν τα φθαρτά πράγματα στον άνθρωπο είναι κι αυτή φθαρτή. Γι” αυτό και πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους συνειδητοποίησαν πως

Η καρδιά και ο Θεός (Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι. 

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το δωρητή με ταπείνωση. Ταπείνωση! 

Η βάση κάθε αρετής και η προϋπόθεση της πνευματικής καρποφορίας! Έχετε ταπείνωση; Έχετε το Θεό. Τα έχετε όλα! Δεν έχετε ταπείνωση; Τα χάνετε όλα! Να συντηρείτε, λοιπόν, στην καρδιά σας το αίσθημα της ταπεινοφροσύνης. Η φυσική και ομαλή σχέση μας με το Θεό προϋποθέτει καρδιά έμπονη, συντριμμένη και ολοκληρωτικά αφοσιωμένη σ’ Αυτόν, καρδιά που μυστικά αναφωνεί κάθε στιγμή: “Κύριε, εσύ τα γνωρίζεις όλα· σώσε με!”. Αν παραδοθούμε στα χέρια Του, η σοφή και άγια βουλή Του θα κάνει μ’ εμάς και σ’ εμάς ό,τι είναι πρόσφορο για τη σωτηρία μας… Το έργο της

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Η αληθινή ειρήνη βρίσκεται εντός της ψυχής μας Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Η ταραχή της ψυχής και τα πάθη επηρεάζουν την κυκλοφορία του αίματος και υποσκάπτουν την υγεία. Η εσωτερική ειρήνη, η νηστεία και η εγκράτεια βοηθούν στην διατήρησιν της υγείας. Ο γερμανός Γκούφελανδ σ’ ένα σύγγραμμά του για την μακροζωία, τονίζει την ωφέλεια της νηστείας. Οι οπαδοί του πρέπει να τον υπακούουν. Εμείς όμως έχουμε άλλους διδασκάλους, περισσότερο αξιολόγους. Η προσευχή ανεβάζει την ψυχή προς την πηγή της ζωής. Η ταπείνωσις και τα δάκρυα της μετανοίας δημιουργούν στην ψυχή και στο σώμα κατάστασι γαλήνης και ηρεμίας…

Επιθυμείτε βέβαια να μη σας λείπουν τα δάκρυα και η συντριβή. Καλύτερα να επιθυμήτε να βασιλεύη πάντοτε μέσα σας μια βαθειά ταπείνωσις. Απ’ αυτή θα πηγάσουν τα δάκρυα και η συντριβή».

«Ο ίδιος ο Θεός ξυπνά μέσα σας την ανησυχία για την σωτηρία σας, θέλοντας να σας οδηγήση στην αυτογνωσία και στην μετάνοια.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

εισάκουσον της προσευχής (άγ.Σιλουανός)


Υπήρξε εποχή που νόμιζα ότι ο Κύριος κάνει θαύματα μόνο με τις προσευχές των αγίων. 

Τώρα όμως έμαθα ότι ο Κύριος θα κάνει το θαύμα Του και στον αμαρτωλό, αμέσως μόλις ταπεινωθεί η ψυχή του. Γιατί, όταν ο άνθρωπος μάθει την ταπείνωση, τότε ο Κύριος εισακούει τις προσευχές του...

Πολλοί λένε, από έλλειψη πείρας, ότι ‘‘ο τάδε άγιος έκανε θαύμα’’, αλλά εγώ έμαθα ότι το Άγιο Πνεύμα που ζει μέσα στον άνθρωπο κάνει τα θαύματα. Ο Κύριος ‘‘πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι’’ (Α΄ Τιμ. β΄ 4) για να μένουν αιώνια μαζί Του. Γι’ αυτό και ακούει τις προσευχές του αμαρτωλού ανθρώπου και, αυτό, ή για το όφελος των άλλων ή για αυτού του ίδιου που προσεύχεται» !!
ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
(1866–1938)

ολοκληρωμένο (κάπως) 

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος: "Περί των τριών τρόπων της προσευχής"


(Ο Λόγος αυτός θεωρείται ότι δεν είναι του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου. Βλ. Φιλοκαλία, τόμος Δ', σελ. 12, εισαγωγικά σχόλια. Εδώ παρατίθεται σε νέα μετάφραση απ' ευθείας από το πρωτότυπο κείμενο, το οποίο εκδόθηκε το 1927 από τον I. Hausherr στο Orientalia Christiana 36, σελ. 150-172)

Τρεις είναι οι τρόποι της προσοχής και της προσευχής, με τους οποίους η ψυχή ή υψώνεται ή γκρεμίζεται• υψώνεται όταν τους μεταχειρίζεται σε κατάλληλο καιρό, γκρεμίζεται όταν τους κατέχει παράκαιρα και ανόητα. Η νήψη λοιπόν και η προσευχή είναι δεμένες όπως η ψυχή με το σώμα και η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να σταθεί. Αυτά τα δύο συνδέονται μεταξύ τους με δύο τρόπους. Πρώτα η νήψη αντιστέκεται στην αμαρτία, σαν εμπροσθοφυλακή, και κατόπιν ακολουθεί η προσευχή, η οποία θανατώνει παρευθύς και αφανίζει όλους εκείνους τους αισχρούς λογισμούς που εξουδετέρωσε πρωτύτερα η προσοχή• γιατί αυτή μόνη της δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Αυτή η δυάδα, δηλαδή η προσοχή και η προσευχή, είναι η πύλη της ζωής και του θανάτου, κι όταν με τη νήψη φυλάγομε καθαρή την προσευχή, βελτιωνόμαστε, ενώ όταν δεν προσέχομε και τη μολύνομε και τη διαφθείρομε, αυξανόμαστε στην κακία. Επειδή λοιπόν, όπως είπαμε, οι τρόποι της προσοχής και προσευχής είναι τρεις, πρέπει να πούμε και τα ιδιώματα του κάθε τρόπου ώστε, όποιος θέλει να βρει τη ζωή και να εργαστεί, να βεβαιωθεί από αυτές τις τρεις ξεχωριστές καταστάσεις και να διαλέξει το καλύτερο, και όχι από άγνοια να κρατήσει το χειρότερο και να διωχθεί έτσι από το καλύτερο.

Περί της πρώτης προσευχής
Της πρώτης προσευχής τα ιδιώματα είναι τα εξής. Όταν κανείς στέκεται σε

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Συνάντηση με ένα ταξιτζή… που ήταν ο Άγιος Νεκτάριος!!!


Toυ π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου 


Κάποιος μου είπε λίγες ημέρες πριν πως πάτερ, έχεις καιρό να γράψεις κάτι. Και του απάντησα πως συνηθίζω να λερώνω με μελάνι τις λευκές γραμμές του χαρτιού, μόνο όταν κάτι συμβαίνει και μου προξενεί το ενδιαφέρον ή μου προκαλεί την ευαισθησία. Και είναι αλήθεια, πάει καιρός από τότε.


Πάντα όμως εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι έρχεται να σου αναταράξει για λίγο την ησυχία και ίσως και την εφησυχάζουσα συνείδησή σου.
Σκέψεις, λογισμοί, απορίες, αγωνίες όλο αυτό τον καιρό για την νέα αυτή χρονιά, προβληματισμοί του παρόντος, αμφιβολίες για την πορεία του μέλλοντος, την προσωπική ευτυχία και την γενικότερη κατάσταση στον κόσμο, βασανίζουν την καρδιά σου, την σκέψη μου, την ψυχή μας. Γενικότερη η ανησυχία. Μεγάλη η ανεργία. Πλήθυνε λένε η ανομία. Εγκαθίσταται η αναρχία. Στερείται η ελευθερία μας. Χάνεται η γεωγραφική μας κυριαρχία. Τα πάντα αλλάζουν. Και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα, δεν πρόκειται να σωθείς, σου λένε επίμονα ότι ο Θεός πέθανε, ότι δεν υπάρχει ζωή.

« Θεέ μου τι κόσμος! Βοήθησε με να σωθώ. Να μην σέρνομαι στο χώμα. Αναζωπύρωσε μέσα μου την φλόγα της ελπίδος. Μπορείς άλλωστε. Τι είναι για

Ο ΑΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΓΡΙΟΥΛΑ

Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα χτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια γριούλα και ζητούσε να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο...

Ο Ιερέας ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον Ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να, ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.
- Φύγε από εδώ! Ποιός σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.

Ο παπάς τα έχασε.
- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! με κάλεσε η γριά!

- Ποιά γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

αγίου Πορφυρίου


«Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν' αδικούμαστε.
Άμα έλθει μέσα μας το καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μάς κάνανε. Εδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε.


Η μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σάς επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρης χάριτος.
Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικα. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί στους άλλους όλα. Όλα! Τί είπαμε; Ο Χριστός βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω κι αν μου λέεις ότι φταίει ο τάδε ή η τάδε.

Τελικά σε κάτι φταίεις και το βρίσκεις, όταν σου το πω. Αυτή τη διάκριση ν'

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Θαύμα του Αγ. Λουκά Κριμαίας στις 3 Μαΐου 2014

Ο Θεός και οι Άγιοι είναι εδώ μαζί μας κυρίως σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε σήμερα. Διαβάστε την ιστορία με το θαύμα του Αγίου Λουκά Κριμαίας που συνέβη στις 3 Μαΐου 2014:
"Ονομάζομαι Χριστίνα Μ., είμαι κάτοικος Καβάλας και 38 ετών, παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών, 13ων και 8 ετών. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία, ένα βίωμά μου, ένα θαύμα...
Από μικρή είχα θέματα υγείας. Στο γυμνάσιο είχα προβλήματα με τα γόνατα. Δουλεύοντας ως κομμώτρια (20 ετών) μου παρουσιάστηκε Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα. Μετά τη 1 εγκυμοσύνη (25 ετών) άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα. Οστεοαρθρίτιδα, ιερολαγονίτιδα, τενοντίτιδες σε πολλά μέρη του σώματος, σπονδυλαρθρίτιδα, υποθυρεοειδισμός ...
Μέσα στα επόμενα 10 χρόνια και μετά από την 2η εγκυμοσύνη η κατάσταση της υγείας μου είχε χειροτερέψει αισθητά, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια ήμουν πλέον ένα «κινητό φαρμακείο»: ενέσεις, παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και ότι άλλο υπήρχε για την καταπολέμηση των πόνων ήταν πλέον στο καθημερινό μου