Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Κυριακή του οικουμενιστικού παραλύτου

Εκ της Κυριακής του τεθεραπευμένου παραλύτου …

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ῎Εστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ᾿Εν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ῎Αγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ῏Ην δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ᾿Απεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ῎Εγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ῏Ην δὲ Σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ῎Ελεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ᾿Απεκρίθη αὐτοῖς· ῾Ο ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ᾿Ηρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ῾Ο δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῎Ιδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ᾿Απῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

---

Λίγο πιο βαθειά από το φαινόμενον της κινητικότητος και της σαρκικής (όσης) υγείας και μη παράλυσης (ή ανάποδα) , η ψυχή ζει στον κόσμο της. (σαρκικά υγιείς με πνευματική παράλυση ή σαρκικά ασθενείς με πνευματική υγεία...).



Για τα οικουμενιστικά και ασθενή και πνευματικές παραλύσεις, διαχρονικά … Ο Κύριος ρωτά: … Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ᾿Απεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω… ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· …

ΔΕΝ ρωτά πάντα και σε κάθε περίπτωση προ ίασης, αλλά μόνο αν έχει τα λογικά του ο άνθρωπος. Όταν έχει ο ασθενής δαιμονοκατάληψη, ΔΕΝ ΡΩΤΑ.

Πριν εκπέσουμε εντελώς, εγγίσουμε και μεθέξουμε το αποτρόπαιο ‘’αφορισμένοι και άλιωτοι’’ εχθροί Εμού και Του Υιού Μου, ως πίστη, εξ ελευθέρας επιλογής αρνητές Ορθοδοξίας, παρά τα σχήματα, ξαναρωτούμαστε από την άπειρη ευσπλαγχνία Του.     


Κι είναι φοβερό να μην υπάρχει άνθρωπος να τον ‘’αρπάξει’’ ή ευγενέστερα να τον βοηθήσει και εισάγει στην σώζουσα κολυμβήθρα. Να τον αφήνει εκεί που είναι, προσπερνώντας τον πρακτικά, αλλά στην θεωρία να καμώνετε πως, τον αγαπά, ενδιαφέρεται για αυτόν κι έχουν γνώση οι φύλακες. Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος, ΟΥΤΕ τον αγαπά (αλλά αγαπολογεί), ΟΥΤΕ ενδιαφέρεται για τον όποιο αιρετικό εκεί στο ΠΣΕ, αφού, όχι μόνο του αποκρύπτει την Αλήθεια, αλλά και χειρότερα, αποδέχεται το ψεύδος και την αληθοφάνεια, ως Αλήθεια) ΟΥΤΕ έχει γνώση, αφού δεν συμπίπτει με τους αγίους….  Ρωτήθηκαν όντως ποτέ, αν θέλουν να θεραπευθούν; …και έτσι μένει παράλυτος αθεράπευτος, χωρίς Άνθρωπο (Χριστό) και χωρίς άνθρωπο (ορθόδοξο) να βοηθήσει.    



Εκ των θυρίδων εισέρχεται ο θάνατος αλλά και... αισθήσεων φώτισον απλήν πεντάδα*… εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών (εκ του συμβόλου της πίστεως)… αλλά και, … Ιδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.

Διαχρονικά ο απάνθρωπος εισάγει τον θάνατον, ο δε Άνθρωπος δωρίζει Ζωήν.

Παρακείμενος ο παραλυτικός του Ευαγγελίου, ως ασθενής, περιμένει με παράπονο έναν άνθρωπο να τον εμβάσει δια του ενός σωτηρίου βαπτίσματος, στον χώρο όπου θα αποκτήσει υγεία.

Τα ‘’ανοίγματα’’ του οικουμενισμού ‘’κλείνουν’’ τον άνθρωπο εκτός, αφού τον πείθουν ανόμως και ανοήτως και αναληθώς, πως όλα τα βαπτίσματα (αιρετικών) έχουν ισχύ.

Ζητείται λοιπόν άνθρωπος Αληθείας (σε τόπο και τύπο XC) όχι απαραίτητα επίσκοπος, που να αγαπά λέγοντας Αλήθεια κι όχι να ‘’αγαπά’’ κρύβοντάς Την ή αδιαφορώντας.    

Έμενε η συνείδησή τους στους τότε ιουδαίους, στο κρεββάτι που σήκωσε ενώ απαγορευόταν σαν Σάββατο, μένει η συνείδηση των τωρινών αστόχων στην ‘’ανυπακοή’’ στο πρόσωπό τους και δοτό άνωθεν, αξίωμα.

Ο τεθεραπευμένος παράλυτος με γνώση του Ποιος τον θεραπεύει, έλκει και φέρει εύστοχα την συνείδηση στο τελικό… Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας με ὑγιῆ... (και χωρίς να το αναφέρει εννοεί, πως Αυτού τις εντολές τήρησα και θα τηρώ, γιατί ειδικά αν έχω βαπτιστεί ορθόδοξος και μέσω της ψυχοβλαβούς ‘’υπακοής’’ αστοχήσω, χειρότερα θα γίνω).

---

* εκ της ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως :
… Ψυχὴν κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας·
τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα·
αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·
ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβω.
Ἀεὶ σκέπε, φρούρει τε καὶ φύλαττέ με
ἐκ παντὸς ἔργου καὶ λόγου ψυχοφθόρου.
Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.

Με το έντονο δεύτερο σκέλος, να εξάγει πόνο και λύπη, όταν οι ιεράρχες έχουν φόβο βαρθολομαίου και εξωτερικής ιεραρχίας, χαϊδεύοντας με αγαπολογίες την άστοχη πολιτική του ‘’φαναρίου’’, αντί φόβο Θεού.

---




…γιατί το Αναστημένο Σώμα στο οποίο πρέπει να (εισέλθουμε και) ενσωματωθούμε για να σωθούμε, έχει όρια και είναι ΕΝΑ (πέντε στοάς έχουσα, ως άλλες πύλες εισόδου Ζωής / αισθητήρια) και δι Ενός Βαπτίσματος εν Αγάπη και Αληθεία βιούται.

θαύμα αγίου Κωνσταντίνου (για συλλείτουργα, συμπροσευχές με οικουμενιστές)

2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! (έξι θύρες, έξι ιερείς που ακολουθούν την Παναγία προς Ιεροσόλυμα…) 

---

Με το σημερινό ευαγγέλιο να είναι άλλη μία πρόταση από Τον Φιλεύσπλαγχνο Θεό (αποστολικής διακονίας των χρόνων που θα ακολουθήσουν… ) για να γίνουμε άνθρωποι, καθαρές εικόνες Αυτού. Άνθρωποι (ο έχων την όψη Του Ανδρός – άνθρ-ωπος… με πίστη, εν πνεύματι, αγάπη και αληθεία. Ορθοδόξως σε έναν κόσμο σκιών και παραπληροφόρησης τι εστίν ‘’αγάπη’’).   




1 σχόλιο:

  1. (μια επιβεβλημένη αποσαφήνιση...) η ''παρέμβαση'' για την διάσταση ''ζωής'' ψυχής και σώματος, έγινε με αφορμή το σημερινό ευαγγέλιο και αφορούσε την ανομία.

    Η αμαρτία, είναι πιο κοντά σαν σημειολογική (τίποτα τυχαίο σαν λόγος υπό Τον Λόγο, εν νόμω) και συμπτωματολογική σχέση πνεύματος - σαρκός (δύο πόλοι της ενιαίας ανθρώπινης μονάδος) ως αιτία/αντικείμενο και σκιά, σε σχέση με την ανομία που ανέφερα στο άρθρο.

    ΑΝ και η ανομία είχε απόλυτη συνάφεια, τότε όλοι οι αιρετικοί θα ήσαν ασθενείς και όλοι οι ορθόδοξοι υγιείς. ΔΕΝ είναι έτσι. Σίγουρα (πάλι) υπάρχει διάσταση παρά την μερική τους (αδελφική) συνάφεια σάρκας - σώματος, νου και διανοίας, συναισθήματος και ψυχής... (τέκνα του ίδιου Ιακώβ από κυρία και από δούλη θεωρίας/πράξης - γιαυτό και η κοινή αντιμετώπιση εκ Θεού, με το μηκέτι αμάρτανε/ μην αστοχείς πλέον, γιατί τα αποτελέσματα μπορεί να μην τα δούμε κοντοπρόθεσμα σαρκικά, αλλά να απολάβουμε ως σώμα στον αιώνα, παραλυσία, ακινησία, στεναχωρία, φυλακή και ακόμη χειρότερα) για τα οποία ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση, καθάρει τας εννοίας και διορθώνει τους λογισμούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή