σχόλια πάνω στη Θεωρία του Χάους...

σχόλια πάνω στο:  Η Θεωρία του Χάους και το Φαινόμενο της Πεταλούδας

Αναζητούντες οι άνθρωποι την Αλήθεια ...καλά κάνουν και επιστημονικά ''ιχνηλατούν'' την θεωρία. 

Μοιάζει όμως αυτή η εντυπωμένη κραδαστικά πεταλούδα, 

(Ο ελκυστής του Λόρεντζ - διάγραμμα πεταλούδας) 

''θεολογικά'' περισσότερο σαν ους (αυτί) με λωβό. Το πτερύγιο, που δεν αποτυπούται εμφανώς είναι γιατί στα ορώμενα από τα χοϊκά μας μάτια υπάρχει ''κόφτης'' συχνοτήτων όρασης και πολωτής. Στο σύνολο ορωμένων διακρίνεται ο ελκυστής, που ωμοιάζει με το δεξί (ειδικά) ωτίον, το οποίο με τη σειρά του, όχι τυχαία μοιάζει με έμβρυο (λωβός κεφαλή όπως το έμβρυο μέσα στη μήτρα, ανάποδα, (σαν 6) και το πτερύγιο την σπονδυλική του στήλη. 

Μπροστά σε αυτήν την εκτός του κόσμου τούτου Αλήθεια, πραγματικά είμαστε έμβρυα. Έμβρυα ακρόασης του Λόγου, που επειδή φανήκαμε νήπια του νου, γεννήθηκε για μας ως Νήπιο Ο Κύριος του Παντός. 

Κι η Αλήθεια, έλκει. Κι η ολκάς των θελόντων σωθήναι Παναγία, που εκυοφόρησε, ενχρόνισε και εχώρεσε Τον Λόγο, εισάγει μέσα στον κόσμο το Φως εκ Φωτός, οπότε και κάθε πρόβλεψη (καλοφωτισμένη από Άγιο Πνεύμα). Πάνω σε αυτό το επιστημονικό ''μοντέλο'' αποκτά την ακρίβειά της σε

Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία).

διορθωθέν κατάτι...

Όλοι ή πολλοί μιλάνε για αγάπες και αλήθειες… Εν μέσω αυτών διακριτικά κεκαλυμμένη άλλοτε, αποκεκαλυμμένη ή προς ανακάλυψη από τους φιλάγαθους και φιλαλήθεις ανθρώπους σε κάθε εποχή, υπάρχει Η Αγάπη και Η Αλήθεια (με κεφαλαία). Εν μέσω υποκειμενικών τα αντικειμενικά.

Όπως κάθε θησαυρός προσπερνιέται ή ποθείται ανάλογα με τον προσεγγίζοντα και γνώστη της αξίας, έτσι και η αναγνώριση και η κίνηση προς κατάκτηση Της Αγάπης και Της Αλήθειας, απαιτεί παιδειά ψυχών και σωμάτων.

Από την πηγή μέχρι το τέρμα, η Οδός και οι προηγούμενοι Αυτής οδοδείκτες (και

Αρχή σοφίας…

Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου,

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις,

Αρχή και τέλος σοφίας η (μετά φόβου και πίστεως και αγάπης) Τριαδικού Θεού επίσκεψις.

Ο Προφήτης Δαβίδ λέγει ότι: «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου», ο δε Σολομών λέγει: «φόβος Κυρίου εστί διδασκαλία και σοφία», ενώ στο βιβλίο Σοφία Σειράχ διαβάζουμε ότι ο φόβος του Κυρίου είναι ανώτερος από κάθε αρετή. Στις Παροιμίες (14, 27) διαβάζουμε ότι ο φόβος του Θεού είναι πηγή της ζωής, και στην Σοφία Σειράχ ότι είναι η ρίζα της σοφίας. Κατά τον Προφήτη Ησαϊα (33,5) ο φόβος του Θεού είναι αιώνιος θησαυρός της δικαιοσύνης, ενώ κατά τον Προφήτη Ιερεμία (39,40) ο φόβος του Κυρίου είναι δώρο του Θεού. «Και δώσω αυτοίς οδόν ετέραν και καρδίαν ετέραν του φοβηθήναι με πάσας τας ημέρας... και τον φόβον μου δώσω εις την καρδίαν αυτών προς το μη άποστήναι αυτούς απ’ εμού».*

Θάταν αδιακρισία αν όλοι οι φόβοι μπαίνανε στο ίδιο τσουβάλι. Λειτουργικά, ο φόβος και η ελπίδα ως πηγαίες δυνάμεις της ψυχής δεν πρέπει να μηδενιστούν αλλά να διοχετευτούν/μεταστραφούν εύστοχα από αιτίες αιχμαλωσίας στην

καλή κι ευλογημένη χρονιά ...

Ἄναρχε τρσήλιε Βασιλεῦ, ὁ καιρῶν καὶ χρόνων, τὰς ἑλίξεις περισκοπῶν, εὐλόγησον τὸν κύκλον, τῆς νέας περιόδου, τὰς ἀγαθάς σου δόσεις πᾶσι δωρούμενος.

αμήν αυτή η έλιξις να προσθέσει στον καθένα ευθεία εξέλιξη (κυκλική κίνηση του νου, προσευχητική) και ανέλιξη, σπειροειδή προς τα άνω, (άθροισμα κυκλικής και ευθείας) προς Τον Παντοκράτορα και ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ εν Σώματι Χριστού με τις δωρεές Του!! καλή κι ευλογημένη