ευχή αββά Ισαάκ σύρου

ἀϐϐὰ Ισαάκ τοὺ Cύρου

   Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας έπι Λαζάρῳ, καὶ ἔχυσας δάκρια λύπης καί συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τὰ τῆς πικρίας μου δάκρια· ἰάτρευσον διὰ τῶν ἁγίων σου παθημάτων τὰ πάθη μου· θεράπευσον διὰ τῶν πληγῶν σου τὰς ψυχικάς μου πληγάς·διὰ τοῦ τιμίου σου αἵματος καθάρισόν μου τὸ αἷμα, καὶ ἕνωσον τὴν εὐωδίαν τοῦ ζωοποιοῦ σου σώματος τῷ σώματί μου· ἡ χολή, τὴν ὁποίαν παρὰ τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, ἂς γλυκάνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν πικρίαν, τὴν ὀποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάϐολος μ’ ἐπότισε· τὸ πανάγιόν σου σῶμα, τὸ ὁποίον ἐτανύσθη ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἃς ἀναπτερώσῃ πρὸς σὲ τὸν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθη κάτω ὑπὸ τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία σου κεφαλή, τὴν ὁποίαν ἔκλινας ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἂς ὑψώση τὴν κεφαλήν μου, τὴν πειϋϐρισθεῖσαν ὑπὸ τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· αἱ πανάγιαί σου χεῖρες, αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπὸ τῶν παρανόμων ἐν τῷ σταυρῳ, ἃς μὲ ἀναϐιϐάσωσι πρὸς σὲ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθὼς ὑπεσχέθη τὸ

Περί ακτίστου Φωτός (αγ.Σιλουανού)

Ο Θεός, αναφέρει ο άγιος Σιλουανός, εμφανίζεται πάντοτε στο φως και ως φως. Το άκτιστο Φως είναι, κατά τη φύση του, θεία ενέργεια κατά τελείως διαφορετικό από το φυσικό φως. Κατά τη θέα του επικρατεί προπαντός η αίσθηση του ζωντανού Θεού, που απορροφά ολόκληρο τον άνθρωπο. Ο θεούμενος άνθρωπος όταν γίνει κατά χάριν Θεός τότε δεν περιορίζεται από τις συμβατικότητες του κόσμου τούτου, δεν υπάρχει γι’ αυτό χώρος, χρόνος, ηλικία, φύλλον, θέσεις, αξιώματα κ.α.

Γι’ αυτό και ο άγιος Σιλουανός λέει ότι ο Θεός ενεργεί και ο άνθρωπος δέχεται. Όντας η ψυχή σ’ αυτή την κατάσταση του φωτισμού, ο Θεός ευδοκεί και κατά το θέλημα Του, τον καταξιώνει θείας αρπαγής. Τον περικυκλώνει η άκτιστη ενέργεια του Θεού και ο άνθρωπος αποκτά την εμπειρία της θεϊκής εκστάσεως, της θεώσεως, που τον μεταφέρει από τον τόπο και τον χρόνο της επίγειας Εκκλησίας στη χαρά της Άνω Ιερουσαλήμ και στη μετοχή της θείας δόξης. Η πραγματική θεωρία έρχεται άνωθεν, με ηρεμία. Η υπαρξιακή θεωρία δεν είναι σαν την αφηρημένη, τη διανοητική. Είναι ποιοτικά διαφορετική, είναι το φως της ζωής που δίνεται από την ευδοκία του Θεού, κι η οργανική οδός προς αυτό είναι, όχι η διανόηση αλλά η μετάνοια. Εις τον μετανοούντα ο Κύριος δίδει τον Παράδεισον και την αιώνιον Βασιλείαν μετ’ Αυτού

το άκτιστο φως και η θεωρία του...

αμαρτωλότητα και αγάπη Θεού (αγ.Σιλουανός)

Εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλός, καὶ ὅμως εἶδα τὴν ἄμετρη ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ μένα.

Ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια προσευχόμουν γιὰ ὅσους μὲ πρόσβαλλαν καὶ ἔλεγα: «Κύριε, μὴ τοὺς καταλογίσεις ἁμαρτίες γιὰ ὅσα μοῦ κάνουν». Ἀλλά, ἂν καὶ μοῦ ἄρεσε νὰ προσεύχομαι, δὲν ἀπέφυγα τὴν ἁμαρτία. Ὁ Κύριος, ὅμως, δὲν θυμήθηκε τὶς ἁμαρτίες μου καὶ μοῦ ἔδωσε ἀγάπη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ψυχή μου ἐπιθυμεῖ νὰ σωθεῖ ὅλη ἡ οἰκουμένη, νὰ εἰσέλθουν ὅλοι στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, νὰ δοῦν τὴ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κρίνω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου: Ἂν ὁ Κύριος ἀγάπησε ἐμένα τόσο πολύ, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλούς, ὅπως ἀγάπησε καὶ ἐμένα.

Ὤ, ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Δὲν ἔχω δυνάμεις νὰ τὴν περιγράψω, γιατὶ εἶναι ἄπειρα μεγάλη καὶ θαυμαστή

Αγιος Σιλουανος Αθωνιτης

Τόπος καταφυγής

για τον δίκαιο προβληματισμό των εσχάτων και προεσχάτων, περί ρέμπελου περί κάρτας... ως τόπο καταφυγής...

Θεωρούσα ότι ήταν απάντηση του γερ.Μακαρίου στο Μαρουδά, αλλά πριν χρόνια διάβασα ένα κείμενο που αποδόθηκε σε άλλον γέροντα.

Δεν έχει σημασία, το ποιος αλλά Το αυτό εμπνέων Άγιο Πνεύμα.

Από μνήμης και σε περίληψη …

Πριν πολλά χρόνια, πριν καν διογκωθεί και φτάσει στην σημερινή κατάσταση το λαθρομεταναστευτικό, (αλλά και η βία που παρατηρείται με την κάρτα του πολίτη), πήγαν κάποιοι στον γέροντα και τον ρωτάνε τι θα γίνει. Σε μια στιγμή, χάνει επαφή με το περιβάλλον, χάνει το χρώμα του κι όταν επανέρχεται μας λέει την απάντηση στην ερώτηση:

- να πάρουμε τα βουνά, να πάμε στα χωριά ή να μείνουμε στην πόλη ;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του Τιμίου Σταυρού

....ότι ο Τίμιος Σταυρός είναι το σύμβολο της νίκης κατά των δαιμόνων, το μαχαίρι κατά της αμαρτίας, το ξίφος με το οποίο τρύπησε το φίδι ο Χριστός και συνεχίζει:

«Ο Σταυρός είναι: το θέλημα του Πατρός, η δόξα του Μονογενούς Υιού, η χαρά του Αγίου Πνεύματος, το κόσμημα των αγγέλων, η ασφάλεια της Εκκλησίας, το καύχημα του Παύλου, η προστασία των αγίων, το φως ολοκλήρου της οικουμένης. Χάρις εις τον Τίμιον Σταυρόν ανακαλύψαμε την βασιλεία. Άνοιξε ο Παράδεισος. Μας έδωκε πάλι την παλαιά πατρίδα, μας έφερε στην πόλη των προγόνων μας, έδωκε κατοικία σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος» (εις το κοιμητήριο και εις τον Σταυρόν) τομ. 21ος, σελ. 85, 91.

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ο Σταυρός Του Κυρίου

Γράφει ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος για το σχήμα του Σταυρού και τον σταυρικό θάνατο του Χριστού:

Τοῦτο τό σχῆμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐγκωμίασε καί ὁ θεῖος Δαυίδ λέγων· «Ποῦ πορευθῶ ἀπό τοῦ πνεύματός Σου, καί ἀπό τοῦ προσώπου Σου ποῦ φύγω; ᾿Εάν ἀναβῶ εἰς τόν οὐρανόν», τοῦτο φανερώνει τό ὕψος, «ἐάν καταβῶ εἰς τόν ᾅδην», τοῦτο φανερώνει τό βάθος, «ἐάν ἀναλάβοιμι τάς πτέρυγάς μου κατ’ ὄρθρον», τό ὁποῖον εἶναι ἡ ἀνατολή τοῦ ἡλίου· τοῦτο φανερώνει τό πλάτος, «καί κατασκηνώσω εἰς τά ἔσχατα τῆς θαλάσσης», τάς δυσμάς ὀνομάζει ἔτσι· τοῦτο φανερώνει τό μῆκος.

Η μυστική δύναμη της Ιερωσύνης και η ομολογία του Ινδουιστή

Του Αρχιμ. Συμεών Αναστασιάδη, Εφημέριου Γεν. Νοσοκομείου Θεσ/νίκης "Αγ. Παύλος" Ι.Μ. Καλαμαριάς για την Romfea.gr

Θα προσπαθήσω να περιγράψω μια εμπειρία που έζησα περίπου πριν από ένα χρόνο.

Είναι κάποια πράγματα που με λόγια δεν μπορείς να τα εκφράσεις. Δυσκολεύτηκα να πάρω μολύβι και χαρτί και να αρχίσω να γράφω.

Δεν ήξερα αν θα βρω τα κατάλληλα λόγια, αν θα μπορέσω να μεταδώσω αυτό που έζησα με λέξεις· ήταν για μένα κάτι συγκλονιστικό, γι' αυτό άργησα και να το δημοσιεύσω.

Ήταν ένα όμορφο απόγευμα του Σεπτέμβρη του 2016 στην όμορφη και μαρτυρική Κύπρο μας.

Η θεία Λέλα, που με φιλοξενούσε, και ένα φιλικό ζευγάρι ο Πανίκος και η Λάουρα σκέφθηκαν να με βγάλουν μια βόλτα σε ένα από τα πλέον όμορφα παραθαλάσσια θέρετρα της περιοχής τους.