Εκατό γνωστικά κεφάλαια - Άγιος Διάδοχος Φωτικής

«Εκατό γνωστικά κεφάλαια» ο Άγιος Διάδοχος στο προοίμιο του βιβλίου εκθέτει τους «δέκα όρους», που είναι κατά κάποιο τρόπο τα κύρια σημεία του βιβλίου και θα μπορούσαμε κατ’ επέκταση να ισχυρισθούμε ότι είναι οι δέκα όροι της πνευματικής ζωής. Συγκεκριμένα γράφει:

Πρώτος όρος της πίστεως: Έννοια περί Θεού απαθής.
Δεύτερος όρος της ελπίδος: εκδημία του νου εν αγάπη προς τα ελπιζόμενα.
Τρίτος όρος της υπομονής: Τον αόρατον ως ορατόν ορώντα τοις της διανοίας οφθαλμοίς αδιαλείπτως καρτερείν. 

Επιστολή του Ιωάννου Μακρυγιάννη προς τους Νέους

«… Η Επανάσταση δεν έγινε μονάχα το ’21…»

Αγαπητά μου Παιδιά,

Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίγους Έλληνες πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς, και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη, γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε, ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.

Μα ο Θεός, το έλεός του μεγάλο, δεν συνερίστη τα κρίματά μας και στέριωσε το έθνος, όπου καταφανίστηκε τόσους χρόνους στη σκλαβιά και ήρθε ο καιρός πάλι να δικαιωθεί. Ότι το δίκιο μας μάς το ‘δινε ο Θεός και το χαλούσαμε εμείς. Κι απ’ το λίγο που δεν προκάναμε να χαλάσουμε εστερεώθη το έθνος αυτό, που εγέννησε κι εσάς. Εσείς τώρα μάθατε και γράμματα, ότι σκολάσατε από τις αγγαρείες και τους κιντύνους και κατατρεγμούς οπού ‘χαμεν εμείς – εγώ

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ 25ης Μαρτίου

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὰ σύμπαντα τῷ σῷ κράτει συνέχων τῇ θείᾳ σου καὶ πανσθενεῖ βουλῇ κυβερνῶν, ὁ ἑκάστω ἔθνει τὰς ἰδίας ὁροθεσίας θέμενος, τὸ δὲ εὐσεβές ἡμῶν Ἔθνος ἐξαιρέτως εὐεργετήσας, τὴν ἐπίγνωσιν τῆς σῆς ἀληθείας αὐτῷ χαρισάμενος, καὶ πρὸς τὸ φῶς τῆς ἀληθοῦς ἡμῶν θρησκείας καθοδηγήσας, ἐξ αὐτοῦ δὲ μεγάλους τῆς Ἐκκλησίας πατέρας καὶ διδασκάλους ἀναδείξας, καὶ ἐλεύθερον μὲν αὐτὸ ἐπὶ αἰῶνας διατηρήσας τῇ θείᾳ σου χάριτι, δουλωθὲν δὲ στηρίξας καὶ διασώσας καὶ εἰς ἐλεύθερον αὖθις βίον αὐτὸ ἐξαναστήσας, Αὐτός, πανάγιε Δέσποτα, πρόσδεξαι τὰς εὐχαριστηρίους ἡμῶν δεήσεις ἐπὶ τῇ ἀπελευθερώσει καὶ τῇ παλιγγενεσίᾳ αὐτοῦ. Καὶ τὰς μὲν ψυχὰς τῶν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καὶ ἐνδόξως ἐν τοῖς ἱεροῖς ἡμῶν ἀγῶσι πεσόντων ἢ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀναιρεθέντων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν μετὰ τῶν ἀπ' αἰῶνός σοι εὐαρεστησάντων ἀνάπαυσον. Ἡμᾶς δὲ πάντας ἀξίους τῆς ἐλευθερίας ἀνάδειξον, ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διατήρησον καὶ εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ σοὶ εὐάρεστον καθοδήγησον, τοὺς πιστοὺς ἄρχοντας ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διατήρησον καὶ λάλησον ἀγαθὰ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας σου καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ σου. Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῆς εἰρήνης καὶ Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.

πηγή

κεραυνοί εξ ουρανού, δικαιοσύνη και χάρις...

Από τότε που ο καλός Θεός μας έφερε σαν υπάρξεις και πρόσωπα από το ΕΝΑ στο ΕΙΝΑΙ, και εκ του μη όντος στο είναι ημάς παρήγαγε, έχουμε απόλυτη ελεύθερη να μετέχουμε σε δύο κεραυνούς, ‘’ενσωματωμένους’’ και πλεγμένους στο Ε(Ι)ΝΑ(Ι) μας, υπ-άρχοντες κάτωθεν του Τριαδικού ΕΝΟΣ που ΑΡΧΕΙ.  

Το Ι της φυγοκέντρου (Ι / δέκατο τάγμα δαιμόνων) και το Ι της κεντρομόλου (Ιησού), με τον ένα κεραυνό/αστραπή κατακαίοντα και τον άλλον αναπλάθοντα. …ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου.  (Ματθ.κδ’ 27) αλλά και παράλληλα …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18)

Όταν και όποτε αίρεται και συστέλλεται εκ Θεού η χάρις, ενεργεί η παίδευση(1). Προσωπική και συλλογική σαν έθνος (και ανθρωπότητα γενικότερα). Εγκαθιστάμενη και βιούμενη η χάρις απενεργοποιείται και μηδενίζεται το κακό. Βαδίζοντες προς την ανάσταση και το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (την τελεία νίκη κατά του κακού) ψάλλουμε την σαρακοστή το ‘’τη Υπερμάχω Στρατηγώ’’ ως σκέπη από την γλυκυτάτη Θεοτόκο, ενθυμούμενοι την θαυμαστή πέραν φυσικών νόμων, προστασία του γένους μας.

Κι αυτή η προστασία δεν έμεινε στο παρελθόν και τω καιρώ εκείνω, να μνημονεύουμε περασμένα μεγαλεία, αλλά συνεχίζει και μας συμφέρει να ανευρίσκουμε και ενθυμούμαστε και τα παρόντα, για χρήση στα μελλούμενα δύσκολα που έρχονται.   

Τηλεγραφικά κάπως, θυμάμαι…

...στα Εννιάμερα της Παναγιάς, είχαν ετοιμάσει οι Τούρκοι στρατιωτική

φώτισόν μου το σκότος

Κάποια ημέρα που ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είχε προσηλωμένο τον νού και την καρδιά του στον Θεό, αίφνης παρουσιάσθη ενώπιόν του ανήρ σεμνοπρεπής και σεβάσμιος, με πρόσωπο ιλαρό και γαλήνιο βλέμμα.

Ήτο ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο οποίος του είπε:
«Ήλθον, τέκνον, απεσταλμένος από την αγιωτέραν των απάντων και Βασίλισσαν των Ουρανών, διά να σε ερωτήσω, διά ποίαν αιτίαν ανά πάσαν στιγμήν κραυγάζεις “Φώτισόν μου το σκότος, φώτισόν μου το σκότος!”»
Βλέπων το θαύμα ο Γρηγόριος, απεκρίθη στον άγιο επισκέπτη:
«Και τι άλλο πρέπει να ζητώ από τον Θεό εγώ, όστις είμαι εμπαθής και πλήρης αμαρτιών, παρά να ελεηθώ και να φωτισθώ διά να γνωρίζω το θέλημά του και να το εκτελώ;».
Ο ιερός Ευαγγελιστής απεκρίθη: «Η Δέσποινα των απάντων ορίζει να είναι βοηθός σου, και επίσης εγώ ο δούλος της να σε βοηθώ».
Ερωτά ο θείος Γρηγόριος: «Και που πρόκειται να με βοηθή η Μήτηρ του Κυρίου μου; Εις την παρούσαν ζωήν, ή εις την μέλλουσαν;».
Απεκρίθη ο Θεολόγος: «Και εις την παρούσαν ζωήν και εις την μέλλουσαν».

Ταύτα είπεν ο θείος Ιωάννης, και αφού επλήρωσε χαράς και ευφροσύνης την καρδία του Γρηγορίου, άφαντος εγένετο απ’ αυτού.

---

χαιρετισμοί αγίου Γρηγορίου παλαμά

παρακλητικός αγίου 

προσευχή προς την Παναγία (αγ.Γρηγορίου Παλαμά)

αγίου Γρηγορίου Παλαμά έργα (1ος τόμος)

αγίου Γρηγορίου Παλαμά έργα (2ος τόμος)

Η «συνταγή» σωτηρίας του Αγίου Παΐσιου προς όλους

Η «συνταγή» σωτηρίας του Γέροντα προς όλους τους κοπιώντες και πεφορτισμένους, ήταν απλή και σαφής:

-Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.
-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.
-Μη ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ, αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική και ευσέβεια.
-Μη ζητάτε από τον Θεό πράγματα που στηρίζουν μόνο το σώμα σας, αλλά, κυρίως, ό,τι είναι καλό και ωφέλιμο για τη ψυχή σας.
-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.
-Μη εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.
-Θεραπευτείτε από αρρώστιες που κυριαρχούν στη ζωή ανθρώπων που δεν έμαθαν να νηστεύουν, να εγκρατεύονται, να προσεύχονται, να ελπίζουν.
-Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο.
-Κόψτε κάθε σχέση με το κακό, ζήστε ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.
-Αποδείξτε την πίστη σας και με έργα αγάπης προς τον πλησίον.
-Αποφασίστε, τί θέλετε πιό πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;
-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.

ένας ουράνιος κρίνος στη γη

Στη Ρώμη ζούσε κάποτε ένας ευλαβής και πλούσιος άνθρωπος που τον έλεγαν Ιωάννη.

Αυτός, αφού πήγε σε κάποιο μοναστήρι και αφιέρωσε εκεί όλα του τα πλούτη, σύντομα ασπάστηκε και τον μοναχισμό. Όμως, αγράμματος καθώς ήταν, δεν μπορούσε να τυπώσει στο μυαλό του καμιά προσευχή. Μάταια οι υπόλοιποι μοναχοί προσπαθούσαν να του μάθουν γραφή και ανάγνωση. Του ερμήνευαν ψαλμούς και ευχές, μα πάλι εκείνος δεν μπορούσε να μάθει τίποτα.

Τότε, ένας έμπειρος και ενάρετος αδελφός αφού του διάβασε όλες τις ευχές, μία προς μία, τον ρώτησε ποια απ΄ όλες του φαινόταν πιο ωραία για να την μάθει.

Εκείνος του είπε ότι το ''Χαίρε Μαρία'' του άρεσε περισσότερο.

Έτσι έβαλαν τα δυνατά τους και του έμαθαν αυτόν τον χαιρετισμό του Αγγέλου.

Δηλαδή το: Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία…, και τα εξής.

ο άγιος των προηγιασμένων που φιλοξένησε τον φύλακα άγγελό του

Σήμερα (12/3) εορτάζει ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας Ρώμης. Θεωρείται συντάκτης της θείας τελετουργίας των Προηγιασμένων.Διαλογικά αποσπάσματα από το έργο του βρίσκουμε στον πρώτο τόμο του Ευεργετηνού. Διεγείρουν την μετάνοια και την βαθιά κατάνυξη και είναι πολύ αγαπημένα αναγνώσματα.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος γεννήθηκε και έζησε στην Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Ακολούθησε την μοναχική ζωή και αποδείχθηκε αληθινός ασκητής και «στο έπακρον ελεήμων». Αξιώθηκε να γίνη Επίσκοπος και πάπας Ρώμης, τότε που η Ρώμη ήταν Ορθόδοξη. Ονομάσθηκε Διάλογος, επειδή τα περισσότερα έργα του τα έγραψε με διαλογικό τρόπο, δηλαδή με ερώτηση και απόκριση.

Όταν ήταν ακόμη μοναχός, τον επισκέφθηκε στο κελί του ένας ηλικιωμένος ναυαγός, και ζήτησε την βοήθειά του. Ο άγιος Γρηγόριος τον φιλοξένησε και του έδωσε έξι αργυρά νομίσματα. Ο γέροντας μετά από λίγο ξαναήλθε και ο άγιος

Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός

(συνάφεια μυθολογίας με το σήμερα. Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου)

Η παιδαγωγική μυθολογία πρέπει να διακρίνεται σε παραδείγματα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγήν, με γνώμονα την τελείωση του ανθρώπου.  

Το Μ.Σάββατο στην Κέρκυρα, έχουν σαν παράδοση να ρίχνουν στάμνες με νερό από ψηλά κι αυτές να κομματιάζονται. Φυσικά διασκορπίζεται το εμπεριεχόμενο νερό.

Δεν απέχει της πραγματικότητος. Η πτώση του πήλινου ανθρώπου από τον ουρανό στην γη, όπως τότε έτσι και τώρα στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορος που βρίσκεται η Κέρκυρα, παρά την παράδοση να γίνεται με προοπτική την ανάσταση της επόμενης ημέρας, αποτυπώνει την στάση (επανάσταση κατά του Θεού και απομάκρυνση) του ανθρώπου, της προηγούμενης ‘’ημέρας’’.    

‘’Πέφτοντας’’ ο πήλινος ενοποιημένος (ζεύς – ζεύξη) πριν άνθρωπος εξέρχονται από αυτόν και ο Διόνυσος από τον μηρό κι η Αθηνά από την κεφαλή….

Αυτές οι δύο γεννήσεις (από μηρό και από κεφαλή) αρκούν για τις επόμενες σκέψεις.

Η ουσία του αμαρτήματος του Αδάμ. Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

«Ο Θεός φως εστι και σκοτία εν αυτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ιωάν. 1,5). Η εντολή που δόθηκε στους πρωτόπλαστους στον παράδεισο, αποδεικνύει και συγχρόνως δηλώνει ότι, παρότι ο Αδάμ είχε απόλυτη ελευθερία εκλογής, η εκλογή του να φάει από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού θα είχε σαν αποτέλεσμα μια διακοπή σχέσεως με το Θεό, τη μοναδική πηγή της ζωής. Λαβαίνοντας γνώση του κακού – με άλλα λόγια με την υπαρξιακή σχέση με το κακό, αφού γεύτηκε ο Αδάμ το κακό, αναπόφευκτα διέκοψε τη σχέση του με το Θεό, ο οποίος με κανένα τρόπο δεν μπορεί να έχει σχέση με το κακό (Β’ Κορ. 6,14.15). Διακόπτοντας τη σχέση με το Θεό ο Αδάμ πεθαίνει. «Η δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού» και έτσι απομακρυνθείτε από εμένα, περιφρονώντας την αγάπη μου, την εντολή μου, το θέλημα μου, «θανάτω αποθανείσθε» (Γεν. 2,17).

Τελική Κρίση- Σταχυολογήματα από τον π. Αντώνιο Bloom

Θα ἔρθει μιὰ μέρα ὅταν θὰ σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ, καὶ τὸτε θὰ ἔλθει ἡ κρίση. Ὄχι πὼς ὁ Θεὸς περιμένει νὰ μᾶς κρίνει καὶ νὰ καταδικάσει τὶς κακὲς μας πράξεις ˙ ἀλλὰ ὅταν θὰ σταθοῦμε ἐνώπιον Ἐκείνου ποὺ εἶναι ἡ ὀμορφιά, καὶ ἀνακαλύψουμε πόσο διαστρέψαμε τὴν εἰκόνα Του μέσα μας, ὅταν σταθοῦμε μπροστά σ’ Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἀγάπησε τόσο πολὺ καὶ συνειδητοποιήσουμε πόση λίγη ἀγάπη Τοῦ δώσαμε – αὐτὸ δὲν θὰ εἶναι κρίση;

Αὐτὸ συμβαίνει ἐπίσης στὶς σχέσεις μας. Κάποιες φορὲς ἀνακαλύπτουμε ὅτι κάποιος μᾶς ἀγάπησε τόσο βαθιά, τόσο ἀληθινὰ, καὶ πήραμε ὅ,τι μᾶς δόθηκε, τὴν ἀγάπη, τὴν ζεστασιά, τὴν τρυφερότητα, ὅλη την φροντίδα, τὶς θυσίες του , ὅτι ἀποδεχθήκαμε τὴ ζωὴ τοῦ προσώπου ποὺ μέρα μὲ τὴ μέρα ἀπαρνήθηκε τὸν ἑαυτό του γιὰ τὸ καλό μας, δίχως ἀνταπόκριση, θεωρώντας δεδομένο ὅτι ἡ ἀγάπη ποὺ μᾶς προσφέρθηκε ἦταν δικαίωμά μας. Καὶ ἔρχεται μιὰ μέρα ποὺ αὐτὸ τὸ πρόσωπο πεθαίνει, καὶ ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι παίρναμε συνεχῶς, καὶ ποτὲ δὲν δείξαμε ἕνα σημάδι ἀναγνώρισης, ποτὲ δὲν κάναμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο νὰ νοιώσει ὅτι καταλάβαμε πόσο βαθιὰ, ἀληθινὰ, εὐγενικὰ μᾶς ἀγάπησε.

μακαρισμοί και κατά Θεόν αγάπη

Οἱ μακαρισμοί ἀποτελοῦν μία ἁλυσίδα πνευματικοῦ βίου, χριστιανικῆς τελειότητος. Εἶναι ἡ περίληψη τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου, τόσο πρός τήν πίστη, ὅσο καί πρός τό ἦθος. Εἶναι ἕνας καθρέφτης τῆς ζωῆς μας, πού μᾶς δείχνει τί ἀγγίξαμε καί ποῦ ὑστεροῦμε.
Οἱ ἐννέα μακαρισμοί ἀποτελοῦν ἕνα κριτήριο τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητος. Καί συγκεκριμένα:
Ὁ Πρῶτος μακαρισμός δείχνει τόν βαθμό τῆς ταπεινώσεως τῆς διανοητικῆς, της ἠθικῆς καί τῆς σωματικῆς αὐτογνωσίας μας, ἀλλά καί τῆς θεληματικῆς πτωχείας γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ δεύτερος μακαρισμός ἀναφέρεται στό κατά Θεόν πένθος, πού εἶναι τό ὑπόστρωμα τῆς μετανοίας, καί πού γεννᾶ τή χαρμολύπη. Στό κατά Θεόν πένθος κατοικεῖ μόνιμα καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.