Σαν σήμερα, 25η Μαρτίου, τετραγωνίστηκε ο κύκλος...

Το άλυτο πρόβλημα των μαθηματικών, δεν είναι άλυτο σε αυτούς που φιλοσοφούν ορθοδόξως ως θεωρία. Επειδή όμως δεν πρέπει να μένουμε μόνο στην θεωρία, αλλά να βιώνουμε τις λύσεις, στην πράξη, ας δούμε πως, ποιος και για ποιους το κατάφερε...

Ο κύκλος ανέκαθεν συμβόλιζε την ολότητα (ο κύκλος της ζωής, της γνώσης, της δύναμης...) συμβόλιζε το θείο, το άναρχο και ατελεύτητο, το δε τετράγωνο, την ύλη, την φύση στην τετραδιάστατη έκφρασή του στον αντιλαμβανόμενο χωροχρόνο. 

Άρα, αν το πρόβλημα μεταφραστεί με μια πιο εύστοχη διατύπωση, η ευκρίνεια της ερωτήσεως, ενέχει και προβάλλει την λύση του προβλήματος του τετραγωνισμού του κύκλου. 

Αυτό που ζητείται είναι το πως το τετράγωνο θα "χωρέσει" ακριβώς τον κύκλο, δηλαδή το πως ο χώρος θα χωρέσει Τον Άχωρο και ο χρόνος Τον Άχρονο Θεό, ώστε βιωματικά, πως κι εμείς θα τελειωθούμε, εκπληρώνοντας το έσεσθε ουν

υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν... Ματθ. ε' 48 (θέση, που αν ήταν άπιαστη, δεν θα την πρότεινε φυσικά, ο ίδιος Παντογνώστης Θεός).

Την βιωματική λύση την έφερε η Υπεραγία Θεοτόκος που εχώρεσε και ενχρόνισε τον ’χρονο Υιό Θεού, Ιησού Χριστό, δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, μέσα στον κόσμο μας. Η κλίμακα δι ής κατέβει Ο Θεός, η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν...

Αυτός είναι και ο δικός μας δρόμος και τρόπος λύσης του προβλήματος: να υλοποιούμε την αγάπη του Θεού μέσα στον κόσμο, σε αντίδραση της φθοράς και του θανάτου (που κυριαρχεί στον χωροχρόνο) σε όλα τα επίπεδα (διανοητικό, συναισθηματικό και σωματικό).

(Κάθε ανθρώπινη εξωτερική φύση, (τετράγωνο), περιβάλλει εσωτερικά την κυκλική (θείας προέλευσης) ζώσα ψυχή, την θεία πνοή, τον ανεκδήλωτο Θεό, που είναι μέσα του. Συγχρόνως εξωτερικά, περιβάλλεται από τον εκδηλωμένο μέσα στη φύση, Θεό.
 

Εσωτερικά ανεκδήλωτος - εξωτερικά εκδηλωμένος Θεός και μεταξύ τους η παρεμβαλλόμενη τετράγωνη φύση.

Ο άνθρωπος που προσπαθεί να εκδηλώσει από μέσα του, τον ανεκδήλωτο Θεό, μοιάζει να πιέζει ο εσωτερικός κύκλος το τετράγωνο. Συγχρόνως, με την προσπάθεια να αντιληφθεί και κατανοήσει τον εκδηλωμένο Θεό, μοιάζει το τετράγωνο, να αιτείται την αντίληψη και αφομοίωση του εξωτερικού κύκλου. Έτσι στην κυριολεξία, "βιάζει θεάρεστα" την φύση του, (Ματθ.ια'12), προσπαθώντας να τετραγωνίσει τον κύκλο.

Όσο οι σκέψεις και οι πράξεις του ανθρώπου κινούνται, συγκινούνται και γοητεύονται από γήινες επιθυμίες, η ύλη γίνεται μονωτής και διατηρεί, ή ακόμη και μεγαλώνει την απόσταση ένωσης του πάνω και του κάτω... (ή σε προβολή, όπως στο σχήμα, του μέσα και του έξω) καθώς ζει εγωιστικά, χαμερπή. Όσο όμως πιο πολύ ατονεί τη δράση της ύλης επάνω του και αντικαθιστά την πρώτη φυσική γοητεία με θεία ενέργεια, αρετές και γοητεία επουρανίων δωρεών, τόσο γίνεται αργός ως προς τα έξω, (και πιθανόν κατακριτέος) αλλά λόγω ετυμολογίας στην ελληνική γλώσσα αργός = γρήγορος (εκ του λαίμαργος, γαστρίμαργος, αργοναύτες…) τόσο η παρεμβαλλόμενη φύση γίνεται αγώγιμη και ταπεινή εκδήλωση του θείου, μικραίνοντας την απόσταση μεταξύ των αντιθέτων.) (λεπτομέρειες στο ομώνυμο υποκεφάλαιο του Κάθετου Πνευματικού Κύκλου σελ.63) ή και πρόσφατα, μόνο του (υποκεφάλαιο) ανεβασμένο...
  

Με μια γενναία αυτοκριτική, πιστεύω πως διακρίνουμε τον πολύ βιωματικό δρόμο που πρέπει να προχωρήσουμε πάνω στην προσευχή: "ελθέ και σκήνωσον εν ημίν...", για να καταλήξουμε σε αυτό το οριακό βίωμα του (σκηνοπηγού) Αποστόλου Παύλου: "ουκέτι εμαυτώ ζω, ζει εν ημίν Χριστός...", πόσο μάλλον στην προσέγγιση κατανόησης του τελειοτέρου έμψυχου ναού, την Υπεραγία Θεοτόκο "...χαίρε σκηνή του Θεού και Λόγου, χαίρε Αγία αγίων μείζων...".

Όσο παραδίνουμε με ελευθερία, την σκέψη μας, στην Σκέψη του Θεού (προσευχή, κατά το: όταν προσεύχεστε, δεν προσεύχεστε εσείς, αλλά το Άγιο Πνεύμα μέσα σε εσάς), όσο το συναίσθημά μας το δομούμε με φόβο, ελπίδα και αγάπη Θεού και όσο το σώμα το βιάζουμε να ακολουθεί τις ψυχωφελείς εντολές Του Κυρίου περί της φιλαδελφείας και φιλοξενίας, εγκράτειας, αγνότητας (και εξαγνισμού), τόσο βιώνουμε τον τρόπο λύσεως του προβλήματος, τόσο κατά τάξη, βιώνουμε την κάθαρση, την φώτιση, την τελείωση... ως ιχνηλάτες των βιωμάτων της Παναγίας και των αγίων μας.

Κάθε θείο γεγονός που έχει συμβεί άπαξ, παρατείνεται στους αιώνες. Σαν μια πέτρα που πέφτει στο νερό και σχηματίζει ομόκεντρους κύκλους, μέχρι τα όρια αυτής, έτσι και ο Ευαγγελισμός, η αρχή της σύλληψης και ενσάρκωσης Του Θεού, παρατείνεται στους αιώνες και μας ακουμπά σήμερα νοητά.

Η πέτρα Χριστός, σαν σήμερα, εσυλλήφθη στην Φύση της Παναχράντου και μεταδόθηκε με ομόκεντρους κύκλους σε όλη τη φύση, σε όλες τις φύσεις.

Δυστυχώς και η πέτρα του σκανδάλου ριπτόμενη στην φύση, από εμάς που σκανδαλίζουμε τους αδελφούς, παρατείνεται κι αυτό το γεγονός στους αιώνες...

Στον ξεκαθαρισμό των μεν από τα δε και επειδή Ο Κύριος ήλθε να μας ελευθερώσει από τον αιώνα τούτον, τοποθετεί τον Απόστολο Πέτρο (δίνοντάς του τα κλειδιά της Βασιλείας), για να βοηθήσει την διάκρισή μας, με την κρίση του, ώστε κι εμείς αν τον ακολουθούμε στην κρίση του, να προκριθούμε....

Είναι γνωστό και δεν πρέπει επί αυτού, να μακρυγορήσω, πως για την συμφωνία κρίσεως Του Χριστού με τον κλειδοκράτορα Πέτρο, Ο Κύριος επέτρεψε την άρνηση του Αποστόλου (τρις) πριν αλέκτωρ φωνήσει (Σταύρωση) και την αποκατάσταση μετά την Ανάσταση με το Σίμων Ιωνά φιλείς με; (τρις)

Κατά τον Συναξαριστή, Ο Κύριος επέτρεψε την άρνηση τρεις φορές, ώστε ο Απόστολος να είναι συγχωρετικός και ευσπλαγχνικός στην κρίση του προς τις τρεις φάσεις του ανθρωπίνου γένους που θα κριθούν στην Δευτέρα Παρουσία (προπτωτικά τον Αδάμ, στους ανομούντες στον π.Χ. χρόνο Π.Διαθήκη και τους μετά τον Χριστόν εποχής, Κ.Δ.), κρίση που ως Παντογνώστης γνώριζε, πως θα ήταν αυστηρή, αν δεν έπεφτε.

Οι Χριστιανοί πρέπει να μάθουμε πως το κλειδί της συγχωρετικότητος είναι ικανότερο να ανοίξει τα κρύφια μυστήρια της Αγάπης Του Θεού, της Πρόνοιας και Του σχεδίου Του, παρά η γνώση μυρίων θεολογικών βιβλιοθηκών.

Η συγχωρετικότητα των ανθρώπων, χωρεί Τον Κύριο στην ζωή μας, κατά την αψευδή Κυριακή προσευχή. Συγχωρείται η Ζωή Του και η ζωή μας, και επιτελείται εκείνο το πολυπόθητο της συμμετοχής μας στην Ζωή της Αγίας Τριάδος.

Η άφεσις των σταυρωτών Του με το "άφες αυτοίς, ουκ γαρ οίδασι τι ποιούσι", εκτιμώ πως δίνει μία εντολή με δύο όψεις. Συγχωρέστε... και πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη... δηλαδή να συγχωρούμε τους πταίοντες και να τους διδάσκουμε (όσο θέλουν, εμπιστευόμενοι την θεία οικονομία για τον καθένα ξεχωριστά, το, αυτιά που είναι έτοιμα να ακούσουν, θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει). Παρατηρείτε πως το αυτί μας μοιάζει με έμβρυο; κι αυτό γιατί είμαστε έμβρυα, έμβρυα ακρόασης Του Λόγου.

Είμαστε έμβρυα μέσα στην Μητέρα μας Ορθόδοξη Εκκλησία, στον τύπο της Παναγίας, Στο Αναστημένο Σώμα Χριστού, κυοφορούμενοι, αναμένοντας να αναγεννηθούμε, να αναστηθούμε....

Ας μην κόψουμε μόνοι μας τον ομφάλιο λώρο: καινήν εντολήν ημίν δίδωμι, ίνα αγαπάτε αλλήλους... αλλιώς, η λύση του προβλήματος φανερώθηκε, χαρίστηκε, η 25 Μαρτίου πέρασε, όπως ξέρει να περνά ο καιρός... το να γευθούμε όμως αυτόν τον καρπό, εξαρτάται από την ανυπόκριτη και όπως θέλει Ο Θεός, προσκύνησή Της.

Υπεραγία Θεοτόκε, αξίωσέ μας να βιώσουμε το θείο μήνυμά Σου, να Σε δοξάζουμε και να Σε προσκυνούμε, αξιοπρέπως ως Θεοτόκο και Αειπάρθενον, Παντάνασσα Δέσποινα, βοώντες Σοι ως προσετάγημεν,

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

αμήν δι ευχών 

το δε όριο της πνευματικότητος, κατά τον άγ.Μάξιμο ομολογητή:

Εν τή Ερυθρά θαλάσση, τής απειρογάμου νύμφης, εικών διεγράφη ποτέ. Εκεί, Μωϋσής διαιρέτης τού ύδατος, ενθάδε, Γαβριήλ υπηρέτης τού θαύματος. Τότε, τόν βυθόν επέζευσεν αβρόχως Ισραήλ, νύν δέ, τόν Χριστόν εγέννησεν ασπόρως η Παρθένος. Η θάλασσα, μετά τήν πάροδον τού Ισραήλ, έμεινεν άβατος, η άμεμπτος, μετά τήν κύησιν τού Εμμανουήλ, έμεινεν άφθορος. Ο ών, καί προών, καί φανείς ως άνθρωπος Θεός, ελέησον ημάς....

---

ΠΕΡΙ ΑΣΠΟΡΟΥ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ

---

από το Θεοτοκάριον και τις πρώτες εισαγωγικές σελίδες, η ακόλουθη αναφορά που συστοιχίζει Την Θεοτόκο σχηματικώς με την τελειότητα ως κύκλο, στέρεη στην καλοσύνη και σταθερή ενάντια στο κακό ως τετράγωνο, Η ούσα απόλυτη εσταυρωμένη (κατά γενηθήτω το θέλημά Σου Κύριε), για να δώσουν όλα αυτά μια βάση, προς βίωμα και μετοχή Της χάριτος ... Αμήν δι ευχών.

...