Η δύναμη του Λόγου από την οπτική των λόγων/αναλογιών, λέξεων - έξεων - έλξεων...

Με αφορμή το :

-Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γίνονται λόγια
-Πρόσεχε τα λόγια σου, γίνονται πράξεις
-Πρόσεξε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες
-Πρόσεχε τις συνήθειες σου, γίνονται χαρακτήρας
-Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, γιατί γίνεται η «μοίρα» σου

   Είναι παρατηρημένο, πως ένα παιδί που μεγαλώνει κάτω από ένα υψωμένο δάκτυλο να του φωνάζει πρόσεχε!!! συνήθως κάθεται ζαρωμένο σε μια γωνιά και μέσα του σιγοβράζει μια επανάσταση, που συνήθως είναι άτακτη. Από την άλλη, μια χωρίς προσοχή παιδαγώγηση, κάνει το παιδί πάλι άτακτο και ως απρόσεκτο, επικίνδυνο όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους. ΚΑΙ ψυχικά ΚΑΙ σωματικά.

   Οι περιπτώσεις όμως, φυσικά δεν εξαντλούνται στην απροσεξία και στην προσοχή.

   Έναν γάιδαρο, επειδή έτυχε νάναι υπομονετικό ζώο, δεν μας συμφέρει να του βάζουμε βάρη επί βαρών. Κάποια στιγμή, πάνω στην γέφυρα θα κλατάρει, θα χάσουμε ΚΑΙ τον γάιδαρο αλλά και το φορτίο….

   Αλήθεια, πως θα ίσχυε στον άνθρωπο εκείνη η ‘’οξύμωρη’’ (για μερικούς) οπότε

καλύτερα (για τους υπολοίπους) υπερβατική αγιογραφική παραίνεση – πρόταση ότι ο ζυγός μου χρηστός (ζυγός και χρηστός; ) και το φορτίο ελαφρό (ΚΑΙ φορτίο ΚΑΙ ελαφρό; ) ;

   Με το διαρκές ‘’πρόσεχε’’ και χωρίς διέξοδα παιδί, πράσινο θα βλέπει και δεν θα τολμά να διασχίσει τον δρόμο…. 

   Κι όμως όλη η Αγία Γραφή, στηρίζεται και έχει άξονα κίνησης την έξοδο. Την νομική τότε (ΠΔ), σαν σκιά διάσχιση της ερήμου, ως πάσχα και την Ανάσταση τώρα (ΚΔ) ως πάσχα καινόν.

   Τι θα μας αναστείλει τον πόθο να διασχίσουμε την έρημο; κρατώντας μας ζαρωμένους (με φαινομενικές ελευθερίες) στη νοητή αίγυπτο και την δουλεία της; Από την άλλη, τι θα μας τραβήξει (έλξει) προς την έξοδο; αφήνοντας κατά μέρος την άνεση και καλοστρωμένη και ‘’βολική’’ πολυθρόνα;;;

   Οι ίδιες οι λέξεις ‘’έξεις και έλξεις’’ με μαθηματική ελληνική ακρίβεια, θα μας δώσουν τους λόγους.

   Λόγος (με μικρό λάμδα) είναι και η αιτία, αλλά και η αναλογία.

   Κάθε έξη (συνήθεια), ανάλογα με την δύναμή της, ενσωματούμενη μέσα στον ενεργούντα αυτήν άνθρωπο προκαλεί μια έλξη προς τα ‘’κάπου’’. Όλα ξεκινούν από την επιθυμία, η οποία εισερχόμενη μέσα στον άνθρωπο τον οδηγεί, προς τα άνω ή τα κάτω. Αυτή, ως επίκτητη, δεν είναι μέσα στην πρώτη τάξη. Εισάγεται κατόπιν ελεύθερης επιλογής.

   Εισάγεται και στην αλφαβήτα ως αριθμός ( 6 ) έξι, το ς’ = 6, μεταξύ του ε=5, και του ζ=7.

Αυτή η επιθυμία, (αυτό το έξι-6) γίνεται συνήθεια (έξις) και ανάλογα προκαλεί έλξη στον όλο ψυχοσωματικό άνθρωπο. Έτσι, αφού αυτός ο λόγος (αναλογία κατά παραχώρηση-επιθυμία) μπει ‘’μέσα’’ στον λόγο (άνθρωπο), πλέον, ή θα τον έλκει από τη μύτη, όπως κάνουν τα πάθη και παραστατικά ο αρκουδιάρης την αρκούδα, και χωρίς την θέλησή της, ή τον χειραγωγεί αναστάσιμα προς τα άνω, όπως δείχνει η αγιογραφία της Αναστάσεως, όπως ο Λόγος, έλκει από την χείρα τον εθελοντικά και αυτοπροαιρέτως  παραχωρηθέντα εις Αυτόν, ΑΔΑΜ, και σε επέκταση, κάθε λόγο – άνθρωπο.

Παραστατικά και γραφικά, με ‘’σημείο’’ ενώσεως, έναν χαλκά, ή ένα δακτυλίδι. Ενεχειριζόμαστε με την θέλησή μας, δακτυλίδι αρραβώνα ή κολάσεως ή παραδείσου.

   ΑΠΟ ΤΩΡΑ ως ένδειξη με προοπτική βιωμάτων, (αν-οδικών ή καθ-οδικών), εις τους αιώνες… Προς πτώση ή ανάσταση. Προς μετοχή του Λόγου ή απουσία Αυτού.

ΑΔΑΜ όμως, είναι ο προσανατολισμένος άνθρωπος από Ανατολάς έως Δυσμάς και από Άρκτου έως Μεσημβρίας (όπως δηλώνουν τα αρχικά του).

   Έχουμε κι εμείς όλη την ελευθερία, να προσανατολίσουμε το πρόσωπό μας, όπου θέλουμε και να κινηθούμε προς τα εκεί. Να ορίσουμε την κατεύθυνση της έξης μας, οπότε και της έλξης μας. Βιαίως εκ παθών και λαθών, ή αυτοπροαιρέτως και με ακολούθηση του εσώτερου πόθου, πόθου Τριαδικού Θεού, παρά τις φυγόκεντρες αντίθετες δυνάμεις, σαν τους κυνηγούντας πανόπλους αιγυπτίους, τους αόπλους, αλλά με τον τύπο του Σταυρού, ισραηλίτες, με ελεύθερη επιλογή προς την Άνω Ιερουσαλήμ…         

   Κι όταν τα πάθη δια του θείου πόθου, μαραθούν, αλλά και παράλληλα, όσο τα ζιζάνια συναυξάνονται με τον καλό καρπό, το πρόσωπο επαναπρογραμματίζει προσεκτικά τον προσανατολισμό του, μέσω των καλών έξεων, οι οποίες δρουν ως μυστικές θείες έλξεις.  

   Η ολκάς των θελόντων σωθήναι, Η Κυρία Θεοτόκος μυστικά και φανερά δρα. Η γεννήσασα τον νέο ΑΔΑΜ (Χριστό) βοηθώντας τον κάθε ΑΔΑΜ (προσανατολισμένο ορθά/ορθόδοξα) άνθρωπο.

   Στην ολότητα του κύκλου, στις 360 μοίρες επιλογών ‘’στόχευσης’’ και προσανατολισμού του προσώπου μας, αν δεν κυνηγάμε τα χαμερπή, οι επιλογές, μοιάζουν 3 (χωριζόμενες σε γενικές κατηγορίες).

   Δύναμη, φιλοϊουδαϊζοντες, σοφία, φιλελληνίζοντες και αγάπη.

   Διαιρούμενη αυτή η ολότητα του κύκλου σε τρία τριμόρια των 120 μοιρών, το πρόσωπό μας, ούτως ή άλλως, ‘’φωτίζεται’’. Φωτίζεται εμμέσως ή αμέσως. Εκ διαχύσεως ή ευθέως, έχοντας στρέψει το πρόσωπο εκεί που πραγματικά ποθούμε θεωρώντας τον ως θησαυρό, και τα νώτα μας αλλού, στα (κατά την ιεράρχησή μας) δευτερεύοντα….

   Όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδιά, συντονίζοντας και προσανατολίζοντας πρόσωπο και καρδία, εις το αυτό.

   Κι οι ιουδαίοι ζητούσι σημείον, κι οι έλληνες αιτούσι σοφία…. Ο Κύριος δια του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, προτείνει την μωρία του Σταυρού, που ως Αγάπη, ενέχει μέσα Της ΚΑΙ σοφία ΚΑΙ δύναμη. Ενώ από μόνες τους οι ενέργειες, χωρίς την παρουσία Του Προσώπου της Αγάπης, ασεβούν, και καθίστανται η δύναμη αδυναμία, και η σοφία μωρία. Αναφέρεται όμως μωρία, για να κρύβεται από τα μάτια των αμυήτων, αλλά και να δικαιολογεί, ως συνηθίζει η φιλεύσπλαγχνη Κρίση του Θεού, την ανθρώπινη ελευθερία, προσδίδοντάς μας διάκριση. Σταυρός και Αγάπη, Αυτήν που διδαχθήκαμε και ‘’προσπαθούμε’’ να τηρούμε/βιώνουμε/εκδηλώνουμε.

(από τον κάθετο πνευματικό κύκλο και το υποκεφάλαιο ολοκλήρωση θείου έργου... σελ. 113 – ανηρτημένο και εδώ το σύνολο των συγγραμμάτων)

αλλά και πρόσφατα κυκλοφορούν σε έντυπη μορφή...

…με την σχηματική παράσταση ενδεικνύουσα, την όχι τυχαία ''φώτιση'' 120 μαθητών την Πεντηκοστή... όταν ατμίδα νέφους επικάθησε επί τας κεφαλάς των μαθητών….

Η καλή επιθυμία έγινε καλή έξις. Κι η καλή έξις, ορθός προσανατολισμός. Κι ο ορθός/ορθόδοξος προσανατολισμός, απέδωσε λόγο έλξης, με αυτήν την ‘’μοίρα’’ να  προοδεύει τον άνθρωπο στο τέρμα του Λόγου. Στην πλήρη αγαθότητα, δια της ολκάδος των θελόντων σωθήναι, όπου δεν υφίσταται καμμία κακή επιθυμία, καμμία κακή έξις….

   Εκεί έγκειται η παιδαγωγική ‘’προσοχή’’, στο να μην μείνει κριτής και τροχοπέδη του ανθρώπου, με το γέμον την ψυχή του παιδιού με τον φόβο και την απειλή του ΠΡΟΣΕΧΕ!!! αλλά συμπληρούμενη με την ‘’προσευχή’’, να ανοίγει διακριτικά το νου και την καρδιά μας, ώστε να εισάγεται η επιθυμία Του Κυρίου, επιτελώντας το έργο μυστικά, συνοδοιπορώντας και συνεργαζόμενη μαζί μας, καθώς χωρίς Εμού, ου δύναστε ποιείν ουδέν.

   Έτσι ο Μέγας Κωνσταντίνος, ενώ η ρίζα του ονόματός του, είναι υπομονή, έχει να μας δώσει και κάτι ακόμη, πιο σπουδαίο. Την τύπωση στον προσωπικό μας ουρανό, το ‘’εν τούτω νίκα’’ μια δύναμη προόδου και έναν στόχο. Έναν ισορροπημένο συνδυασμό παθητικότητας και ενεργητικότητος. Πότε να προχωράμε και πότε να σταματάμε. Πότε και πώς να μιλάμε, πότε και πώς να σιωπούμε…

   Δι ευχών των αγίων, Κύριε ελέησον!!! ...ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς...

…καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου!!!!

  

   Με τα λιτά παραπάνω, (έστω και κάπως φιλοσοφημένα, αλλά με προσπάθεια ζεύξης λόγου και Λόγου, ΕΛΛΑΔΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) νομίζω πως κάπως εντοπίζεται η δύναμη των λόγων στις σκέψεις και στις λέξεις, από τις πηγάζουσες έξεις και τις επόμενες νομοτελειακά έλξεις…

   Κι εμείς, με πνεύμα αυτοκριτικής, καλούμαστε να εντοπίσουμε τον εαυτό μας πάνω σε μια ουράνια κλίμακα. Και, παρότι στην αρχή του Δρόμου, δια των καλών, έστω και μικρών (κατά την τάξη μας) αλλά φιλότιμων έξεων, έχουμε προσανατολιστεί προς την Παντοδυναμία του Λόγου; ώστε να μας έλκει η Χάρις Του; Κύριε ελέησον!

----

θέσεις στ,Μ,Σ από δύο οπτικές με εμάς, να εισάγουμε στην ζωή μας την έξη (συνήθεια) να συνοδοιπορεί μαζί μας και να αποδίδει τους ανάλογους καρπούς... (έλεγε ο παπαΤύχων... καλή συνήθεια; αρετή. Κακή συνήθεια; πάθος.... με την συνήθεια, έξι... με την μία να μας ανέλκει και συνδέεται ο λόγος και η λογική με Τον Λόγο, η δε άλλη, κακή έξις να καθέλκει τον άνθρωπο στον αντίποδα και την λογική του παραλόγου να πολεμά τον ίδιο τον εαυτό και Ίδιο Θεό)

υποκεφάλαιο του Κάθετου πνευματικού κύκλου (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

αγίου Μαξίμου ομολογητού εισαγωγή για τις έννοιες των λόγων

----

Ὅλα ἀρχίζουν ἐδῶ ( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς )

8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. (Γαλ.στ'8)

...σε εμάς να εναπόκειται η επιθυμία (στ') κάθαρσης (8) ο καλός σπόρος που θα φέρει καρπό φώτισης (16/88 και πίστης ''Π'') και τελείωσης (24/888 ''Ω'') η δε πρόταση προς γαλάτας ...όλους εμάς στ'8, ΜΙΑ λέξη υποσχόμενη, βεβαία εκ Θεού έλξη (δι ευχών της ολκάδος των θελόντων σωθήναι...)