ΓΙΑΤΙ ο Θεός επέλεξε το ισραηλιτικό γένος (κ.α. ερωτημάτων ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ απαντήσεις...)

…Μια ερώτηση που συχνά ακούγεται και που δημιουργεί (υποτίθεται εύλογα) κενά στην αξιοπιστία του Αληθινού Θεού μέσω της Παλαιάς Διαθήκης, είναι ΓΙΑΤΙ ο Θεός επέλεξε το ισραηλιτικό γένος, αυτόν τον νομαδικό βάρβαρο λαό, ως περι-ούσιο και ‘’εκλεκτό’’, για να εκτελέσει το σχέδιό Του.

Βέβαια, αν κάποιος έχει εμπιστοσύνη στην Πανσοφία Του Θεού, ψάχνει φιλότιμα το γιατί, αντί να επαναστατεί ασόφως, με εμπιστοσύνη στο κρυμμένο εύλογο σε σχέση με το φαινόμενο ά-λογο, αλλά έστω κι έτσι, τα κενά υπάρχουν για να συμπληρώνονται.

…Κενά και σκιές προβάλλονται στην ΠΔ και τάχα αιμοδιψής, παιδαριώδης, ‘’εθνικιστής και προσωπολήπτης’’, εμπαθής ΦΑΙΝΕΤΑΙ ο Απαθής Εύσπλαγχνος, Αληθινός Θεός που ου προσωποληπτεί και πάντα τα έθνη εκάλεσε, έτσι ώστε το φαινόμενο να απωθεί και εγείρει σκεπτικισμό (αν όχι άπωση και υποτίμηση της Αληθείας Του) στους αναζητητές Του.

 Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε ότι ο Θεός χειραγωγεί το ισραηλιτικό γένος (με το γενεές δεκατέσσερις – όσες δλδ και οι φάλαγγες του χεριού μας – του κατ’ εικόνα πλασθέντος από Τον Δημιουργό - ) για να

εγγράψει επί γης ένα ‘’σχέδιο’’, ως σκιά, ως οδοδείκτη εκείνης της Οδού, που επρόκειτο να εμφανιστεί αργότερα, όταν το πλήρωμα του χρόνου έλθει.

Ενώ λοιπόν η εγγραφή ενός σχεδίου σε ένα μικρό κομματάκι χαρτί (όπως κάνουν οι συγγραφείς και λογοπλόκοι, αλλά όχι μόνον οι αληθοφανείς, αλλά και οι αληθινοί θεολόγοι) είναι μια εύκολη υπόθεση, χωρίς μεγάλη  αντίσταση, το εγχείρημα που πολλαπλασιάζει την δυσκολία εγγραφής είναι όταν αναπτύσσεται αυτό το σχέδιο σε γη έρημο και άβατη και άνυδρη, και με αντιστάσεις εθνών, ακόμη πιο βάρβαρες και άγριες, άρα λογικά και χρειάζεται ένα σκληρό εργαλείο για να επιτευχθεί αυτή η χάραξη του σχεδίου.

Ποιος λογικός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι για να καμφθεί μια σκληρή αντίσταση κατά κράτος, απαιτείται κάτι σκληρότερο; Γιαυτό και διάλεξε αυτόν τον λαό για να γράψει πάνω στην πέτρα και στην έρημο.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε, ότι μέσα σε αυτό το άγριο περιβάλλον, διακρίνουμε μια παροιμιώδη για μίμηση Φιλοξενία και Φιλανθρωπία (Φ) του Αβραάμ, που ΚΑΙ φιλοξενεί τους 3 άνδρας προσφωνώντας τους Ο Κύριός μου (Τριάς εν Μονάδι) αλλά ΚΑΙ τους ακολουθεί παρακαλώντας τους δικαίως ο δίκαιος και φιλανθρώπως να ΜΗΝ καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορα των οποίων η αμαρτία επλήθυνε. (Γεν.ιη) Έκανε παζάρια, μήπως και βρεθούν 50 δίκαιοι ώστε για χάριν τους να γλυτώσουν οι πολλοί άνομοι και αμαρτωλοί. Μήπως και βρεθούν 45, 40, 30, 20, 10 .. και ήλθεν Ο Κύριος και δεν βρήκε ούτε 5. Και έδωσε σημάδι σε κάθε συνείδηση, φεύγε (από την αμαρτία η οποία θα κολαστεί) και πίσω μην κοιτάς!

(για την φυγή εξ αυτού του χαμερπούς έρωτα, όχι από φόβο αλλά από σεβασμό, αργότερα ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, θα διαγράψουμε μια ‘’άλλη’’ σπειροειδή επί γης μεν, αλλά προτείνουσα τα άνω, πορεία…).

Διακρίνουμε σε εκείνο το σκληρό περιβάλλον είπαμε όχι μόνο την Φιλοξενία και Φιλανθρωπία (Φ) του Αβραάμ, αλλά και την Υπακοή του υιού του. Την Υπακοή του Υιού, έως την θυσία του. Την Υπακοή (Υ) του Ισαάκ . Διακρίνουμε την καλή Τεκνογονία του επομένου, Ιακώβ. Τεκνογονία (Τ) των αρετών του Ιακώβ, (των οποίων γενεσιουργός δύναμη είναι η Ταπεινότητα σε αντίθεση με τον εγωισμό που γεννά πάθη και προαναγγέλλει όχι ζωή όπως οι αρετές, αλλά θάνατο...). Τα 12 τεκνία γεννημένα από την Λεία και την Ραχήλ και τις δούλες αυτών, είναι οι αντιστοιχίες των πρακτικών (εκ της Λείας) αρετών και της θεωρίας (Ραχήλ).  

Κι είναι σύμφωνη αυτή η τεκνογονία με το θέλημα του Θεού, που ευλόγησε τον ΑΔΑΜ και την ΕΥΑ με το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΔΕΝ εννοούσε φυσική τεκνογονία παιδιών, αλλά αρετών, γιατί όπως προείπαμε, η εντολή δόθηκε μέσα στον Παράδεισο, (Γεν.α’28) ενώ η φυσική τεκνογονία επήλθε σαν γεγονός έξω του παραδείσου, όταν ο Αδάμ, έγνω τη Εύα (Γεν.δ’1).   

Και επανερχόμενοι στον ανευρεθέντα Ιακώβ, που κατά την ώρα της γέννησης εξήλθε της μήτρας με επειλημμένην την χείραν αυτού επί της πτέρνας του Ησαύ, είναι αβρός και απλούς σε σύγκριση με τον δασύ και τραχύ Ησαύ.

Στα ομομήτρια δίδυμα γνωρίζουμε, ότι αυτός που θα συλληφθεί πρώτος, εμφανίζεται στον κόσμο δεύτερος και αυτός που θα γεννηθεί πρώτος έχει ‘’συλληφθεί’’ δεύτερος. Γιαυτό και στην ιεραρχία του Θεού, την εγνωσμένη δια Αβραάμ, Ισαάκ ο Ιακώβ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ του Νόμου, εξερχόμενος ο πρώτος παρότι φαίνεται δεύτερος, με επειλημμένην την χείραν αυτού, επί της (τρωτής) πτέρνας του Ησαύ.

Προηγείται το Φως και έπεται το σκότος (και η σκιά). Και δεν μπορούν να πληθαίνουν οι σκιές, αν δεν έχει προηγηθεί η πλήθυνση του φωτός. Πρωτότοκος είναι το Φως το Αληθινόν, παρότι εμφανίστηκε δεύτερος, μετά τον σκιώδη και έρποντα όφι που δηλητηρίαζε και πέθαινε τους ισραηλίτες στην έρημο. Αυτός ως όρθιος (χάλκινος) όφις, ο (εν σκιά προτυπώσας τον εαυτό του) κρεμασθείς επί της ράβδου του Μωυσέως, δίνει ζωή και λύνει το πρόβλημα του θανάτου.

Συγχωρέστε με για το άπλωμα, αλλά μια μικρή σχετική και καθόλου συμπτωματική παρένθεση. Κενό δεν έχει μόνο ο Νόμος, αλλά και η Σοφία, όπως φαίνεται από την επίσης τρωτή πτέρνα του Αχιλλέα. Μικρό κενό, αλλά τόσο καίριο για την ζωή. Κι έρχεται η ΘΕΤΙΣ η θεά της δικαιοσύνης δια της ΘΕΜΙΔΟΣ (δικαιοσύνη) να αλλάξει ΘΕΣΙ στον ανομούντα άνθρωπο σωφρονίζοντας τον.

Κι ο σωφρονισμός πριν τον θάνατο είναι ΕΥΣΤΟΧΗ αλλαγή προσανατολισμού.

ΘΕΤΙΣ

ΘΕΜΙΣ

ΘΕΣΙΣ

Και από

ΓΝΩΜΗ (υποκειμενική) ευστοχεί και καρπώνεται την (αντικειμενική)

ΓΝΩΣΗ (Μ ---> Σ).

Αυτή η γνώση της αντικειμενικής Αλήθειας (δια του ορθίου όφεος του θυσιασθέντος για μάς) μας συμφέρει με αυτήν ως επόμενη θεογνωσία κι όχι του πλάνου φωτός και πρώτου έρποντος εωσφόρου, που πλανά τους ‘’φωτιζόμενους’’ και αντί να θεολογούν, ψυχοβλαβώς θεοπλοκούν, υβρίζοντας (μάλλον εν αγνοία τους) λόγω μη κατανόησης των μυστηρίων και του σωτήριου Σχεδίου του Αγαθού Θεού, που επιλέγει μια σκιά, ένα ίχνος μια ταμπέλα για να δείξει κάτι. Από εμάς εξαρτάται αν θα προσανατολιστούμε ΟΡΘΑ/ΟΡΘΟΔΟΞΑ για να δούμε τον ήλιο κι όχι το δάχτυλο, έστω και ρυπαρό (ως ανθρώπινο), που τον δείχνει... 

Γνώση όχι απλά του Νόμου και της Σοφίας που έχουν τρωτές φτέρνες όπου εκεί ο πτερνιστής πεθαίνει τον άνθρωπο, αλλά προς συνάντηση εκείνης της ‘’μωρίας’’ του Σταυρού, που καλύπτει δια της ταπεινότητος ΚΑΙ τα σημεία που αιτούσιν οι Ιουδαίοι ΚΑΙ την Σοφία που, ζητούσι οι Έλληνες. Έτσι για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο και μη μείνουμε φαρισσαϊζοντες εν νόμω ή σοφία. (για όποτε θέλετε, έναν σχετικό δεσμό: από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...  ).

Το Σημείο του Σταυρού, είναι ο τόπος συναντήσεως μας.

Ο Κύριος κατέρχεται να μας αποκαλυφθεί και μείς ανερχόμαστε για να Τον προσεγγίσουμε και ανακαλύψουμε (κατά τάξη και ετοιμότητα και ειλικρινή καρδιακή θέληση για αυτό).

Έρχεται Φιλανθρώπως η Τριάς εν Μονάδι (όπως παρουσιάστηκαν οι 3 άγγελοι στον τύπο της Αγίας Τριάδος στον Αβραάμ προσφωνούντος αυτούς, Ο Κύριος) και μας Φιλοξενεί (Φ) εμάς που από ανοησία ή τόλμη αλλά πάλι α-νόητη (μη συμφέρουσα) ανυπακοή μας, με την Υπακοή (Υ) του υιού (Ισαάκ στον τύπο του Κυρίου και Υιού του Θεού) δια των χαρισμάτων που γεννά το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας (όπως προτυπώθηκε ως Τεκνογονία (Τ) του Ιακώβ τεκνίων/ αρετών πρακτικών και θεωρίας).

…και ΑΝ η δική Του κάθοδος και δικός Του δρόμος αποκάλυψης είναι αυτός που παραπάνω ιχνηλατήθηκε, και δια της ΠΔ και των σκιών της, αλλά εμφανούς χειραγωγίας Του Αληθινού Θεού, (γενεαί 14) η δική μας πορεία προσέγγισης, είναι η πλήθυνση των αρετών, (Τ) η υπακοή (Υ) και η φιλοξενία/φιλανθρωπία (Φ).

Έτσι, αφού εξέλθουμε από τον φλεγόμενο κόσμο (Σ), δια των Τ,Υ,Φ θα γνωριστεί (μας αποκαλυφθεί) ο Χ και δια αυτού, του ‘’άλλου’’ πυρός, όχι καυστικού, αλλά ανακαινιστικού ΘΕΙΟΥ ΠΥΡΟΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ, θα Ψηθούμε και θα τελειωθούμε (Ω)* (ψηλαφηθέντος του Δρόμου και με ελληνικά δεδομένα για τους αναζητούντες Τον Πάνσοφο Κύριο ΚΑΙ δια Σοφίας, που ΔΕΝ υστερεί, αλλά  ως ΣΥΝΟΛΟ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ, καλύπτει κάθε υποσύνολο και τρόπο προσέγγισης – Απλά έρχου μας λέει. ΕΓΩ ΕΙΜΙ. ). ΜΕΣΑ ΣΤΟ ενσαρκωθέν, παθέν, αλλά και αναστάν ΣΩΜΑ ΤΟΥ. Στην ΜΙΑ Ορθόδοξη Εκκλησία, που ως μόνη γόνιμη μήτρα, μας αναγεννά και δια των μυστικών και μυστηριακών βιωμάτων, μας τελειοί/ ολοκληρώνει. 

ΑΜΗΝ γένοιτο.

------

θα μπορούσε και να υπάρξει άλλη μια ''ένδειξη'' στην όλη ελληνορθόδοξη προσέγγιση του περι-ούσιου πριν Ισραήλ και μετά Ελλάδος. Είναι Το Λ του Λόγου, τα δύο σκέλη (προσέγγισης) και η μία κορυφή. Στην συσχέτισή τους με τον χρόνο, τον Ο ΩΝ (ως αιωνίως παρών), ως σκέπη η ΑΓΑΠΗ και η απαιτούμενη κορυφή, γιατί όσες και γνώσεις ή δυνάμεις και κάποιος να αποκτήσει, μένει χωρίς ΑΥΤΗΝ, μισός και ανολοκλήρωτος. Και μετά, από το (απλά ας πούμε) ΥΠΑΡΧΩΝ ανεκδήλωτος μέσα στον χρόνο Ο άχρονος και Αχώρητος, χωρείται και ενχρονίζεται ως Ο ΗΝ και Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ. ΗΝ, προ και χωρίς Χριστό (ενσαρκωμένο), με περι-ούσιο λαό τον ΙΣΡΑ(ΗΛ) και μετά και με Χριστό, περι-ούσιο την (ΕΛ)ΛΑΔΑ.

 (αιώνιο παρόν - νυν - κεφαλή Ο ΩΝ)

ΑΓΑΠΗ

Λ 

    

ΔΥΝΑΜΗ - ΣΟΦΙΑ 

ΙΣΡΑΗΛ - ΕΛΛΑΔΑ

(παρελθόν) - (μέλλον)

αποδεικνύοντας στους καλοπροαίρετους και καλόγνωμους, ότι Ο Κύριος ΕΧΕΙ δύναμη να καλύψει κάθε κενό του παρελθόντος και συγχρόνως τέτοια σοφία και Πρόνοια για ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ που επεθύμησε πραγματικά την ΑΓΑΠΗ, γνωριζόμενη - βιούμενη στον λαό Του (πάντες οι άγιοι) μυστικά και δια των μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ. 

(Αυτήν την ΑΓΑΠΗ την βιώνουν πλήρη ΚΑΙ με Ουσία ΚΑΙ με ενέργειες, όπως είπαμε στην ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Ορθοδοξία, σε σχέση με τους μη μετέχοντες μυστηριακά ανθρώπους, οπότε Τον βιώνουν ΜΟΝΟ σαν ενέργεια, σαν χιτώνες και ένδυμα. 

Κύριε δόξα Σοι για την Οικονομία και φιλανθρωπία Σου!!  

---

Στη μέση, Ο Μεσσίας και Κύριος ΙΗΣΟΥΣ (888) είναι η κλίμαξ μεταξύ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999) και ΙΑΠΕΤΟΣ (666) ως χώρος με δύο άκρα. (κάθετη διάσταση) Την πραγματική όαση που εγγίζεται και γνωρίζεται με πνεύμα ευθές και τον αντίποδα, τον αντικατοπτρισμό της όασης που ως φαντασία ''έλκει'' τους ''φωτιζόμενους'' από πλάνο φως. 

Ως χρόνος, Ο Κύριος πάλι ''χωρίζει'' ή ''συνδέει'' τα προ και χωρίς XC, με τα μετά και με XC βιωματικά, κατά την συνείδηση του καθενός (ως οριζόντια διάσταση), με σύνολο τον χωροχρόνο, ως σταυρό.

Έτσι, εντοπίζεται στα προ XC ένα σύνολο (ΙΣΡΑΗΛ) που λειτουργεί ως αντίσωμα [ο ένας λόγος που δόθηκε σε αυτόν η (τάχα) σκληρή και απάνθρωπη εντολή από Τον Νου (της άλλης διαστάσεως σε σχέση με τον μικρόκοσμό μας) μη μείνει κανείς, ως προετοιμασία ενός υγιούς Σώματος, που καλούμαστε να μετέχουμε ως κιβωτό σωτηρίας... (με εμάς, εάν θέλουμε να κατανοούμε την όλη οικονομία, όλους τους ψυχωφελείς λόγους τεθησαυρισμένους μέσα Στον συνέχοντα τα πάντα, Τον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρώντα Λόγο....)  

    
---

• ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ....
• από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...

• ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

---

κι άλλα ευλογημένα στοιχεία, στο βιβλίο:

- Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και Ουσία της Κιβωτού)

και το υπόλοιπο συγγραφικό έργο... (για φυλλομέτρηση και ανάκτηση)

και τα εντύπως κυκλοφορούντα