προσέγγιση του Μεσσία και του μεσσιανισμού φιλοσοφικοθεολογικοτεχνοκρατικά…

Για να ακούσουμε ήχους χρειαζόμαστε πρώτιστα το αυτί, (μέσον) για να δούμε χρειαζόμαστε τα μάτια (μέσον) … για να ακούσουμε μουσική, χρησιμοποιούμε μέσα όπως ραδιόφωνο, cdplayer, πικάπ…, για να δούμε, χρησιμοποιούμε τηλεοράσεις, μικροσκόπια, τηλεσκόπια, για να μεταβούμε από τόπο σε τόπο επίγειο χρησιμοποιούμε αεροπλάνα, βαπόρια, πόδια, ταξί, αυτοκίνητα, διαστημόπλοια, ποδήλατα…  για να ανεβούμε από έναν όροφο σε άλλον χρειαζόμαστε σκάλα, ασανσέρ… Παντού χρησιμοποιούμε ‘’αγαθά και μέσα’’ αλλά ΜΟΝΟ Ο ΜΕΣΣΙΑΣ δεν μας χρειάζεται….

Για να μεταφέρει το κύτταρο τα βάρη του στην καρδιά, χρειάζεται φλέβα (μέσον/αγωγός). Για να του έλθει καινούριο αίμα από την καρδιά, χρειάζεται αρτηρία. Χύμα χωρίς μεσάζοντες/αγωγούς στέλνει και παίρνει αίμα το κυτταράκι από την ΚΑΡΔΙΑ ; για να δώσει το κύτταρο μνμ ή ερέθισμα στον εγκέφαλο ότι κάποιο  πρόβλημα υπάρχει χρειάζεται μέσο/αγωγό, τα νεύρα. Πάλι από τους ίδιους αγωγούς λαμβάνει την εντολή τι να κάνει. Από πάλι τους ίδιους αγωγούς λαμβάνει και την βοήθεια /αντισώματα  για να αντιμετωπίσει κάτι πάνω από τις δυνάμεις του εαυτού του… κατά τα άλλα όλο μέσα και αγαθά χρησιμοποιεί, αλλά το θησαυροφυλάκιο που εμπεριέχει όλους τους λόγους όλα τα αγαθά, τον Λόγο και Μεσσία Ιησού Χριστό, ΔΕΝ τα χρειάζεται…. ΔΕΝ Τον χρειάζεται. 

Αν δεν υπάρχει διάσταση θεωρίας και πράξης, αν υπάρχει ‘’λογική’’ συνέχεια του τι σκέφτεται και πως δρα η φύση και ο ίδιος… όσον αφορά τα μέσα αγαθά, Μεσσία… (ως προς τα άνω –κάθετα-και ως προς τα επίγεια-οριζόντια-) ας σταματήσει εδώ. Αν βλέποντας πως, άλλα διδάσκει η φύση και άλλα δογματίζει ο άνθρωπος που εναντιώνεται στην έννοια του μεσσιανισμού, και προβληματίστηκε σχετικά, ανοίγοντας μια μικρή χαραμάδα αμφιβολίας, ας προχωρήσει…

...Για τους χριστιανούς, ο Άνθρωπος (ICXC) είναι ο Μεσσίας. Μεταξύ Ουρανού και γης, υψώνεται ως Εσταυρωμένος και ενώνει Θεό και άνθρωπο στο Πρόσωπό Του, ως Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Ψηλαφητά, οπτικά κατοπτρικά, γεωμετρικά και συγχρόνως εάν θέλει κάποιος ψηφίσει τα στοιχεία (ως έχων νουν, που αναφέρει και ο Ιωάννης θεολόγος στην Αποκάλυψη ιγ’18),

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999

ΙΗΣΟΥΣ = 888 (Θεάνθρωπος)

Χξς =666

Μεταξύ όχι απλά Θεού αλλά, Τριαδικού Θεού (999) και ανθρώπου πεπτωκότος (6) ή ΙΑΠΕΤΟΣ = 666 (αριθμός ανθρώπου), ίσταται/κείται ως ‘’σημείον’’ αντιλεγόμενον (Λουκ.β’34) εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών, (αναφερόμενος ως ο αριθμός του Χριστού και κατά τον αββά Δωρόθεο έργα ασκητικά) ο ΙΗΣΟΥΣ=888.

Και αυτό ισχύει, όσο η μερική αλήθεια και ο σπερματικός λόγος της ΠΔ ενδεικνύουν την πληρότητα της Αληθείας. Τον Κύριο και το Εγώ ειμί η Αλήθεια.

Ο Σταυρός ίσταται, μεταξύ γης και ουρανού. Στο κέντρο του Παραδείσου, ήταν πεφυτευμένο το δέντρο, του οποίου τον καρπό, μετέχοντες οι πρωτόπλαστοι, εισήγαγαν στον κόσμο τον θάνατο και την φθορά. Στο κέντρο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τοποθετήθηκε προς προσκύνηση το ζωηφόρο Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, για κάρπωση Ζωής. Στο μέσον της πορείας από την στάση (επανάσταση τη δολία προτάσει του δολίου επαναστάτου) για την Ανάσταση… ως Φάρος, ως Όαση.

Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα.

…και όλη η θεία οικονομία εργάζεται δια Του Σταυρού. Θέληση παντοδύναμη και πάνσοφη, που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν. Αυτή η Αλήθεια (η μόνη) γνώση Της, που ελευθερώνει.

Γνώση και βίωμα που συνοδοιπορούν και αφήνουν πίσω και σε απόσταση απλής θέασης, την ενημέρωση.

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού.. Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ Ισαάκ δε εγέννησεν τον Ιακώβ… (με) πάσαι ουν αι γενεαί, γενεαί δεκατέσσερις (τρις).

Δεκατέσσερις είναι και οι φάλαγγες του χεριού μας, του κατ’εικόνα και ωμοίωση του Πλάστου και Δημιουργού μας που έλαβε πηλό και ενεφύσησε πνοή θεία, τότε στην καλώς λίαν δημιουργία, με άριστα την εκ χουν λαβόντα Εστία και εκ Πνεύματος Αγίου, προς γέννησιν Του Χριστού, για την των όλων αναδημιουργία.

Ο Δρόμος Χριστός πανταχού Παρών και τα πάντα πληρών έτοιμος για συνοδοιπορία, με τα ‘’γνωστά’’ σημεία οδοδείκτες, απαραίτητα για τη δική μας οικοδομή. Για τη δική μας μόρφωση (όχι ακαδημαϊκή αλλά προσώπου), όπως αναφέρει και ο απόστολος Παύλος, θα μείνει μεθ’ ημών, έως ου μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν…

Ο Λόγος με το Εγώ Ειμί, είναι Ο (Ένας και Μοναδικός) Μεσσίας. Οι λόγοι άνθρωποι δέον όπως ‘’εκμεταλλεύονται’’ Τον Σταυρό και Εσταυρωθέντα, ώστε να αποφεύγεται η οποιαδήποτε μεσσιανική εγωιστική τοποθέτηση του εαυτού ή εαυτούλη, ‘’υπεύθυνου’’ για την σωτηρία των άλλων. Κι εδώ, έρχεται μια τεχνοκρατική προσέγγιση, μετά την γεωμετρική, ελληνική, γραμματολογική, λεξαριθμική, φιλοσοφική και θεολογική που έχει προηγηθεί.     

Ποιος ανόητος θα μπει μεταξύ δύο ηλεκτρικών πόλων;  Εδώ δεν τολμούμε να μπούμε επιγείως μεταξύ (+) και (-) σε μπαταρία, στο ηλεκτρικό δίκτυο, θα μπούμε κάθετα μεταξύ γης και ουρανού;

Αν ναι, ας ετοιμαστούμε, ψυχή τε και σώματι να μας διαπεράσει κεραυνός.

...ένας κεραυνός της φυγοκέντρου (Ι) Ι' τάγμα των δαιμόνων που το πυρ είναι κατακαίον ή ''κεραυνός'' (Ι) Ιησούς (κεντρομόλου) με μετοχή στα Μυστήρια που πυρ τυγχάνει (πρόσεχε άνθρωπε μην φλεγείς). Πυρ όμως αναπλαστικό...   

Και οι δύο όψεις αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Η άνω όψις είναι αυτή που, ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου.  (Ματθ.κδ’ 27)  Η ετοιμασία μετοχής σε αυτόν τον κεραυνό ας πούμε, είναι η με ταπεινότητα προσέγγιση ότι Θεός, πυρ τυγχάνει, που απεργάζεται τους κατά χάριν θεούς εις κάθαρσιν, φωτισμόν και τελείωση (κατά τάξη και ετοιμότητα).

Η κάτω όψη, (Λουκ.ι’18) …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ετοιμασία μετοχής σε αυτήν την κάτω όψη, δεν υπάρχει για να μην επεκταθούμε στα της μαγείας και δαιμονοκαταληψίας…. Μόνο τα αποτελέσματα της ανοησίας από την καύχηση ότι ‘’εγώ ειμί’’ μεσσίας, σωτήρας και ενδιάμεσος, δλδ θεός χωρίς θεό.  

[από έκρηξη ηφαιστείου στην Χιλή (17 Μαρ 2015)... ]

Και γιατί ανοησία; Τόπαμε πιο πάνω, αλλά ας δώσουμε δυο τρία φυσικά παραδείγματα. Έχουμε το ραδιόφωνο. Είναι μια λογική διάταξη, μέσω της οποίας ακούμε κάτι που σε φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα ακούγαμε. Με την τηλεόραση, βλέπουμε. Με την ηλεκτρική κουζίνα, μαγειρεύουμε και τα παραδείγματα των εφαρμογών και αγαθών, (κοσμικών βέβαια εδώ, αλλά αναλογικά σε πνευματικά χαρίσματα νοούμενα) δεν τελειώνουν. Όλα παίρνουν ρεύμα από κάποια πηγή  (+) και (-) είτε από μπαταρία, είτε από το ηλεκτρικό δίκτυο ή εναλλακτικές πηγές και το μετατρέπουν σε ’’ζωή’’/κίνηση, ή ό,τι έχει προγραμματιστεί να επιτελέσει. Ποιος για να ακούσει ραδιόφωνο μπαίνει ο ίδιος ανάμεσα στους δύο πόλους; Και πέστε ότι μπαίνει, θα ακούσει; Θα δει; Θα βιώσει; 

Αν στο ''άπλωμά'' του πάνω στον κόσμο είναι τόσο εξαρτημένος από τα ''μέσα'' γιατί κατηγορεί και θέλει να καταργήσει τα αυτονόητα μέσα (λόγους υπό Τον Λόγο και Αυτόν Τον Ίδιο Μεσσία) για την εξύψωσή του; από τη γη στον ουρανό; πόσο σοφή και νοήμων είναι η κατάργηση της μίας κλίμακας/μέσο ανόδου; Τα ''αγαθά'' της γης απλώνουν τον άνθρωπο τα δε  χαρίσματα από Τον Αγαθοδότη Χριστό, τον υψώνουν. Από εμάς εξαρτάται ο προσανατολισμός ως ΑΔΑΜ....    

Ιχνηλατούντες τα φυσικά, αν είναι μπαταρία μικρή, το ρεύμα που θα τον διαπεράσει, θα τον ‘’γαργαλίσει’’ και … κάνει να μειδιάσει/γελάσει. Για μεγαλύτερη τάση, ας μην αναφέρουμε τα ευκολονόητα... τι θα πάθει ο τολμών, διανοηθείτε τι θα συμβεί στα πνευματικά. 

Επιστρέφοντας στα θεολογικά, με την εισαγωγή αυτού του ρεύματος, αυτής της Ζωής, στον κόσμο και κόσμο μας διαβάζουμε στα εδάφια, όχι σαν ιστορικό απλά γεγονός, αλλά εφεξής (αμήν) βιωματικό:

Γεν.ιζ’17 (ότι εγέλασεν ο Αβραάμ ) Γεν.ιη’12 (εγέλασεν η Σάρρα)…

Θα γελάσουμε απορρίπτοντες; Πειράζοντες Τον Κύριο ωσάν τον ληστή; Αν είσαι αληθινός Θεός κατέβα εκ του Σταυρού… ή θα ‘’γελάσουμε’’ δεχόμενοι; Για να ακούσουμε το … Σήμερον μετ’ Εμού έση εν τω Παραδείσω… (Λουκ.κγ’43)

Να ο Σταυρός που γίνεται η αιτία του μεν καταγομένου εις Άδην τω βάρει της βλασφημίας του δε κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας.

Ο δε Σταυρός (Τίμιο Ξύλο) με το τρίκλωνο δένδρο (3 ραβδιά που ‘’ξέχασαν’’ οι τρεις άγγελοι στην Φιλοξενία του Αβραάμ, είναι γνωστό [Ιστορικό του Τιμίου Ξύλου (14 Σεπτεμβρίου + Μ. Εβδομάδα) (τμήμα βιβλίου Μύηση και Ορθοδοξία)]

Γνωρίζοντες τον Μιθριδάτη και την έξι του με το δηλητήριο, ας ξεκινήσουμε την δική μας καλή έξι, που προοδεύει τον άνθρωπο σε Μετάνοια κι όχι ασθενή μεταμέλεια σε μετοχή και οικείωση του πυρός της θεότητος το ανακαινίζον αντί του πυρός του καυστικού της άλλης όψης… (της μίας αστραπής –της Αναστάσεως και Ζωής-αντί του άλλου κεραυνού-της στάσεως και θανάτου)

με την φιλοξενία, την υποδοχή της Τριαδικότητος του Θεού εν ημίν, (σαν άλλο Άβραμ και Σάρα που θέλουμε να κατοικήσει η Αγάπη και η Αλήθεια το (Α) στην κεφαλή ώστε να μετονομαστούμε ευλογημένα από Άβραμ σε Αβραάμ αλλά και δικαιοσύνη (Ρ) στο σώμα, από Σάρα σε Σάρρα) ώστε με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, να περάσουμε στο ουκέτι εμαυτώ ζω, ζει εν εμοί Χριστός.

Αυτός να ενεργεί Αυτός να δοξάζεται, Αυτός να προσκυνείται, Αυτόν να ευχαριστούμε συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι νυν και αεί και εις τους απεράντους αιώνες! Γιατί, χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν.

Ερέθισμα για αυτούς που δεν πιστεύουν και συγχρόνως ομολογία για ποιον μεσσία άλλον πλην Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διακρίνουμε; ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον Πλην Του Ενός, της Κεφαλής, με εμάς μέλη του Σώματός Του, της Ορθόδοξης Εκκλησίας πλούσια σε μυστικά και μυστηριακά βιώματα κατά το έλεος Του Αγαθοδότη Λόγου.

Αμήν, γενηθήτω εν ημίν και σε όλον τον κόσμο το άγιο και πάνσοφο και σωτηριώδες θέλημά Σου!

Νήπια όμως όντες ή ακόμη και αγέννητα εν Λόγω, αρχή γεννάται με καρδίαν καθαράν και Πνεύμα ευθές.

Παράσχου Κύριε αφορμάς μετανοίας και πρόσθες ημίν πίστη. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου…

Αμήν γένοιτο γένοιτο!!   

----

επειδή όμως, Ορθοδοξία ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ το όριο, αλλά και ο ευλογημένος Δρόμος προς το τέλειο, εμπιστευόμαστε την λεπτή παρέμβαση της Δικαιοσύνης Του, στην ''αδικία'' του κόσμου κι ας στα σκοτισμένα μάτια μας φαντάζει αδικία... ή μοιάζει Απών Ο (Παντεπόπτης) Κύριος,  αλλά και εφοδιασμένοι με σταυροαναστάσιμα βιώματα να κατανοούμε πρακτικά και θεωρητικά το τετράκις (σταυροειδώς) αναγνωσόμενο Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου… καθώς δια του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω…

----

...κι αν Αυτό (το Σημείο Του Σταυρού) είναι το ακίνητο Κέντρο και ανίκητο θεόσδοτο Όπλο και συγχρόνως πυρήνας της κατά Θεόν ευλογίας, έχουμε να περάσουμε από το άστατο στην προσωπική ισορροπία (ισοσκελής ελληνικός σταυρός αρμονίας) και οπωσδήποτε νικώντας την σάρκα, τον κόσμο και τον διάβολο που ''εμφανίζονται και δρουν'' ως αγκυλωτός σταυρός. Ως φασισμός... 

---

Εκ του μη όντος στο είναι…

ΕΝΑ

ΕΙΝΑΙ