Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού δεν περιορίζονταν στη μελέτη, αλλά προσπαθούν να βελτιώσουν τον κόσμο με συγκεκριμένες προτάσεις. Αμφισβητούν τις παλαιές αξίες και οραματίζονται ένα καινούργιο κόσμο. Στη θέση του θρησκευτικού φανατισμού, των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών, που επικρατούν στην Δυτική Ευρώπη, προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο. Εναντιώνεται στην απολυταρχία και υποστηρίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη…. Θέλουν να καταργήσουν την δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Πιστεύουν στην πρόοδο της ανθρωπότητας και έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη και υποστηρίζουν τα γράμματα. (Ιστορία της ΣΤ’ Δημοτικού).
Ο θρησκευτικός φανατισμός, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες… επικρατούν στη Δυτική Ευρώπη. Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο.
Στην Ορθοδοξία, δεν υπάρχει θρησκευτικός φανατισμός, ούτε προλήψεις, ούτε δεισιδαιμονίες, άσχετα αν κάποιοι υποβαθμίζουν την Οδό, την Αλήθεια, την Ζωή με την συμπεριφορά τους.
Πράγματι ‘’χριστιανοί’’ με την αποικιοκρατία σκότωσαν, έκλεψαν, εκτόπισαν, σκλάβωσαν με όπλα, τους αόπλους και καλοδιάθετους ιθαγενείς της Αμερικής, Αφρικής, Ασίας…, ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ‘’χριστιανοί’’ έκαναν τις σταυροφορίες και ‘’συνεχίζουν’’ να κάνουν, αλλά
αυτοί, δεν αντιπροσωπεύουν ούτε εκπροσωπούν Τον Χριστό και Θεό μας.
Είναι διαφορετικοί οι όροι, της εκπροσώπησης και της αντιπροσώπευσης.
Πάλι διαφορετικό πράγμα είναι η ‘’θρησκεία’’ που είναι προσέγγιση του θείου και άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία που είναι το Σώμα Χριστού και Ο Χριστός, Κεφαλή της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Εκτιμώ πως δεν πρέπει να συγχέονται οι όροι και για χάριν των ξερών… να καίγονται και τα χλωρά, την στιγμή που η Ορθοδοξία ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ούτε τα μέλη Της έχασαν ποτέ, έστω και για λίγο… την ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ συμμετοχή τους ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ, οπότε ποτέ δεν απαιτήθηκε να στραφούν στον αποκομμένο (από το κύριο Σώμα του Λόγου) ορθό λόγο και στην ανεξιθρησκεία, γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, άσχετα αν μοιάζει (χρησιμοποιώντας τυπικά) ή έτσι την αντιμετωπίζουν, όσοι δεν Την γνωρίζουν.
Η θρησκεία είναι η ασθένεια και η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ η θεραπεία της.Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού θέλουν να καταργήσουν την δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
17 και 18 αιώνες μετά, προβάλλεται ως κάτι νέο; δεν το πρότεινε ο ίδιος Ο Κύριος; ή αποδεικνύει την θέση τους: Αμφισβητούν τις παλαιές αξίες… Εναντιώνονται στην απολυταρχία (ορθά σε πολιτικό ή εξωτερικό επίπεδο) αλλά αν αυτό επεκταθεί (που έτσι και εκ παρανόησης έγινε) στα πνευματικά, μήπως εναντιώνονται στο Απόλυτο, Τρισυπόστατο Έν;
Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη…
Η επιστήμη, η μέριμνα γνώσεως της φύσης, των νόμων της, η εμπιστοσύνη στον εαυτό, μερικές φορές (και μόνο αν απομακρύνεται από την πηγή της Γνώσης, της Δύναμης και της Αγάπης) αναζητά τους λόγους (φύση), αλλά αναιτίως και α-νοήτως, καταργεί Τον Λόγο (Υπερφύση).
Η στάση ζωής του διαφωτισμού προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά το νόμο, τη φύση και να απορρίπτει την χάρι!!! Στάση, που είναι χωροχρονικά δεσμευμένη.
Η ορθόδοξη στάση ζωής, προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά την χάρι, χωρίς να απορρίπτει το νόμο (γραπτό και φύσεως), η στάση ζωής που συμπληρώνει και δεν καταλύει. Στάση, που είναι χωροχρονικά ελεύθερη.
Το τετραδιάστατο του χωροχρόνου ‘’βιώνεται’’ από τους ανθρώπους ως σταυρός.
Ο άνθρωπος αφήνει πίσω του τη γέννηση και προχωρά νομοτελειακά προς τον βιολογικό θάνατο. Έτσι ο χρόνος τυπούται ως ευθύγραμμο οριζόντιο τμήμα (μπρος – πίσω). Ο χώρος από την άλλη, είναι ευθύγραμμο τμήμα κάθετο, καθώς όπου κι αν σταθεί ο άνθρωπος, έχει ‘’επάνω’’ του τον μακρόκοσμο και ‘’κάτω’’ από τους πόδες του, τον μικρομικρόκοσμο, όντας αυτός μικρόκοσμος στο μέσον.
*
Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα στον χωροχρόνο, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, συμπάθειας ή αντιπάθειας, αγάπης, αδιαφορίας ή μίσους στον Σταυρό Του Χριστού, κουβαλάει τον σταυρό του… ΕΙΝΑΙ (χωροχρονικά) σταυρωμένος, στην κυριολεξία μάλιστα, μας συμφέρει να δούμε στα πρόσωπα των δύο συσταυρωμένων ληστών, ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Εν μέσω αυτών ο Σταυρωθείς για την σωτηρία (ολοκλήρωσή) μας Ιησούς Χριστός.
Επανερχόμενος στις προτεινόμενες στάσεις ζωής (εκ του διαφωτισμού – εκ της Ορθοδοξίας), όπου η μία είναι προσανατολισμένη προς την χωροχρονική (δια του σταυρού) δέσμευση και η άλλη προς την ελευθερία (πάλι δια του σταυρού), μου θυμίζει συνειρμικά, δύο τροπάρια:
…του μεν καταγομένου εις άδην,
τω βάρει της βλασφημίας,
του δε κουφιζομένου πταιμάτων,
προς γνώσιν θεολογίας…
Κύριε δόξα Σοι!!!
… Σταυρός ο φύλαξ της οικουμένης,
η Ωραιότης της Εκκλησίας
…
των αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα
(συγχρόνως)
...προτυπώνοντας, διασαφηνίζοντας τις δύο όψεις ενεργείας του ίδιου Σταυρού, επί του σταυρού της ζωής του ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ. Επί των συνειδήσεων όλου του κόσμου!
καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου....
Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!
-----
* από εδώ
Ο θρησκευτικός φανατισμός, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες… επικρατούν στη Δυτική Ευρώπη. Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο.
Στην Ορθοδοξία, δεν υπάρχει θρησκευτικός φανατισμός, ούτε προλήψεις, ούτε δεισιδαιμονίες, άσχετα αν κάποιοι υποβαθμίζουν την Οδό, την Αλήθεια, την Ζωή με την συμπεριφορά τους.
Πράγματι ‘’χριστιανοί’’ με την αποικιοκρατία σκότωσαν, έκλεψαν, εκτόπισαν, σκλάβωσαν με όπλα, τους αόπλους και καλοδιάθετους ιθαγενείς της Αμερικής, Αφρικής, Ασίας…, ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ‘’χριστιανοί’’ έκαναν τις σταυροφορίες και ‘’συνεχίζουν’’ να κάνουν, αλλά
αυτοί, δεν αντιπροσωπεύουν ούτε εκπροσωπούν Τον Χριστό και Θεό μας.
Είναι διαφορετικοί οι όροι, της εκπροσώπησης και της αντιπροσώπευσης.
Πάλι διαφορετικό πράγμα είναι η ‘’θρησκεία’’ που είναι προσέγγιση του θείου και άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία που είναι το Σώμα Χριστού και Ο Χριστός, Κεφαλή της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Εκτιμώ πως δεν πρέπει να συγχέονται οι όροι και για χάριν των ξερών… να καίγονται και τα χλωρά, την στιγμή που η Ορθοδοξία ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ούτε τα μέλη Της έχασαν ποτέ, έστω και για λίγο… την ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ συμμετοχή τους ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ, οπότε ποτέ δεν απαιτήθηκε να στραφούν στον αποκομμένο (από το κύριο Σώμα του Λόγου) ορθό λόγο και στην ανεξιθρησκεία, γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, άσχετα αν μοιάζει (χρησιμοποιώντας τυπικά) ή έτσι την αντιμετωπίζουν, όσοι δεν Την γνωρίζουν.
Η θρησκεία είναι η ασθένεια και η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ η θεραπεία της.Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού θέλουν να καταργήσουν την δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
17 και 18 αιώνες μετά, προβάλλεται ως κάτι νέο; δεν το πρότεινε ο ίδιος Ο Κύριος; ή αποδεικνύει την θέση τους: Αμφισβητούν τις παλαιές αξίες… Εναντιώνονται στην απολυταρχία (ορθά σε πολιτικό ή εξωτερικό επίπεδο) αλλά αν αυτό επεκταθεί (που έτσι και εκ παρανόησης έγινε) στα πνευματικά, μήπως εναντιώνονται στο Απόλυτο, Τρισυπόστατο Έν;
Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη…
Η επιστήμη, η μέριμνα γνώσεως της φύσης, των νόμων της, η εμπιστοσύνη στον εαυτό, μερικές φορές (και μόνο αν απομακρύνεται από την πηγή της Γνώσης, της Δύναμης και της Αγάπης) αναζητά τους λόγους (φύση), αλλά αναιτίως και α-νοήτως, καταργεί Τον Λόγο (Υπερφύση).
Η στάση ζωής του διαφωτισμού προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά το νόμο, τη φύση και να απορρίπτει την χάρι!!! Στάση, που είναι χωροχρονικά δεσμευμένη.
Η ορθόδοξη στάση ζωής, προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά την χάρι, χωρίς να απορρίπτει το νόμο (γραπτό και φύσεως), η στάση ζωής που συμπληρώνει και δεν καταλύει. Στάση, που είναι χωροχρονικά ελεύθερη.
Το τετραδιάστατο του χωροχρόνου ‘’βιώνεται’’ από τους ανθρώπους ως σταυρός.
Ο άνθρωπος αφήνει πίσω του τη γέννηση και προχωρά νομοτελειακά προς τον βιολογικό θάνατο. Έτσι ο χρόνος τυπούται ως ευθύγραμμο οριζόντιο τμήμα (μπρος – πίσω). Ο χώρος από την άλλη, είναι ευθύγραμμο τμήμα κάθετο, καθώς όπου κι αν σταθεί ο άνθρωπος, έχει ‘’επάνω’’ του τον μακρόκοσμο και ‘’κάτω’’ από τους πόδες του, τον μικρομικρόκοσμο, όντας αυτός μικρόκοσμος στο μέσον.
*
Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα στον χωροχρόνο, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, συμπάθειας ή αντιπάθειας, αγάπης, αδιαφορίας ή μίσους στον Σταυρό Του Χριστού, κουβαλάει τον σταυρό του… ΕΙΝΑΙ (χωροχρονικά) σταυρωμένος, στην κυριολεξία μάλιστα, μας συμφέρει να δούμε στα πρόσωπα των δύο συσταυρωμένων ληστών, ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Εν μέσω αυτών ο Σταυρωθείς για την σωτηρία (ολοκλήρωσή) μας Ιησούς Χριστός.
Επανερχόμενος στις προτεινόμενες στάσεις ζωής (εκ του διαφωτισμού – εκ της Ορθοδοξίας), όπου η μία είναι προσανατολισμένη προς την χωροχρονική (δια του σταυρού) δέσμευση και η άλλη προς την ελευθερία (πάλι δια του σταυρού), μου θυμίζει συνειρμικά, δύο τροπάρια:
…του μεν καταγομένου εις άδην,
τω βάρει της βλασφημίας,
του δε κουφιζομένου πταιμάτων,
προς γνώσιν θεολογίας…
Κύριε δόξα Σοι!!!
η Ωραιότης της Εκκλησίας
…
των αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα
(συγχρόνως)
...προτυπώνοντας, διασαφηνίζοντας τις δύο όψεις ενεργείας του ίδιου Σταυρού, επί του σταυρού της ζωής του ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ. Επί των συνειδήσεων όλου του κόσμου!
καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου....
Αμήν να προσ-ηλωθούμε, αμήν να συσταυρωθούμε για να συναναστηθούμε...
Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!
-----
* από εδώ
καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου... (για όποιον θέλει να φτάσει δια του φωτισμού - Ορθοδοξία - στην όαση, αντί του αντικατοπτρισμού της που προτείνει ο διαφωτισμός της δύσης ...)
ΑπάντησηΔιαγραφή