Η Αλήθεια στο μικροσκόπιο…

Δεν το περίμενα ότι θα την ‘’ελέγξω’’ αλλά αφού υπάρχουν άνθρωποι που Την αμφισβητούν, βάζοντας την αλήθεια στο ίδιο τσουβάλι με την αληθοφάνεια και αφού μας έδειξε ότι στην καλοπροαίρετη μελέτη, δεν αντιδρά, τολμώ, μιας και χρόνια τώρα Την ιχνηλατώ, να πιάσω τον μίτο της από κάτω, μέσω μικροσκοπίου, και μαζί να ανεβαίνουμε…  

(Ψαλμ.84) …ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν· 12 ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε.

Η ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε και αν είμαστε αληθινοί, θα συναντήσουμε με χαρά την άνωθεν δικαιοσύνη. ΑΝ όχι, η ίδια η αναλήθειά μας, θα μας κατακρίνει.

Ένας ή πολλοί πίσω από αυτόν, της ίδιας θεώρησης, (ίσως απεγνωσμένα αν θάθελα να ψυχογραφήσω την αίτησή τους) ή ακόμη και κακοπροαίρετα (δικό τους πρόβλημα αυτή η συγκεκριμμένη εμμονή) ζητούν τεκμηριώσεις και
επιχειρήματα. Τους δίδονται. Αλλά επανέρχονται ‘’αυστηρότεροι’’ πιο καχύποπτοι, (ακόρεστοι ''σκεπτικισμού'') λες και η γνώση της Αλήθειας είναι δικό ΜΑΣ συμφέρον και όχι ΟΛΩΝ, θέλοντας όλο και πιο πολλά και ξανά επιχειρήματα. 

Θα βάλει ο άνθρωπος το χέρι του να δώσει επι-χειρήματα. Τα βουνά όμως της απιστίας, δυσπιστίας, καχυποψίας, … δεν μετακινούνται, ή μη μόνο με πίστη. Και πάνω σε αυτήν την αίτηση, (της γνώσης και βιώματος) της ορθής Πίστης, βάζει το χέρι Του Ο Θεός.

Μας χειραγωγεί για να ακολουθήσουμε την πρόοδο συνάντησης από την αλήθεια που ανατέλλει για την δικαιοσύνη που διακύπτει.

Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού…. (Ματθ.α’) Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ… Γενεαί δεκατέσσερις και η αυτογνωσία μας, μας επιβεβαιώνει ότι το χέρι μας έχει φάλλαγες 14. Και Ο Τριαδικός Θεός, Εις το Όνομα του Πατρός (γενεαί 14) και του Υιού (γενεαί 14) και του Αγίου Πνεύματος (γενεαί 14) αναπλάθει το ανθρώπινον γένος, με την γέννηση Του Ιησού Χριστού. Η Αλήθεια δεν μας ελευθερώνει; Η Αλήθεια δεν μας αναπλάθει και μεταμορφώνει; Αυτή η Αλήθεια έχει όνομα και είναι Πρόσωπο. Εγώ Ειμί. Αλλά! Ένα πρόσωπο κινούμενο προς συνάντηση ενός άλλου Προσώπου, περνά από τα τρία βασικά στάδια οπτικής.

Σε μεγάλη απόσταση, ο ερχόμενος άνθρωπος (αυτή η αλήθεια) είναι μια κουκίδα. Μια αμελητέα ποσότητα και ο προσεγγίζων αυτήν, άνθρωπος δεν την λαμβάνει και πολύ υπόψην. Όταν πλησιάσει σε ικανή απόσταση τέτοια που από πριν ά-σχημο, μπορεί να διακρίνει σχήματα, αλλά όχι ακόμη το πρόσωπο, διακρίνει την Αλήθεια, δια των σχημάτων και μορφών.

Μόνο στο τέλος του Δρόμου (Εγώ ειμί η Οδός) αναγνωρίζεται η Αλήθεια πρόσωπον προς Πρόσωπον.

Εδώ επιβάλλεται η αυτοκριτική του καθενός, αν όντως θέλει την Αλήθεια, αν όντως θέλει το Φως. Και ο ερχόμενος από το ΦΩΣ Άνθρωπος, στην προσέγγιση ημών που Τον πλησιάζουμε, πέφτει πρώτα η σκιά Του επάνω μας.

Αλήθεια, πόσο ανόητο είναι να πολεμάμε αυτήν την σκιά. Να προσεγγίζουμε τον Άνθρωπο και αντί να χαιρόμαστε την κοινωνία μαζί Του, πατάμε, κλωτσάμε, φτύνουμε την σκιά Του επί γης.   

Κι αν δεν έχουμε αυτήν την αστεία ως προς την Σοφία (για να μην την πω με ακρίβεια, ψυχοφθόρα) συμπεριφορά στον συνάνθρωπό μας, πως συμπεριφερόμαστε έτσι στον Άνθρωπο/Θεό που, κατά την ειλικρινή αίτηση ανακάλυψής μας, Αυτός αποκαλύπτεται;

Πολλές φορές σχηματοποιήθηκε αυτή η άρρηκτη ένωση Σώματος και σκιάς επί γης. Καθέτου Σώματος ως κλίμακα που μας κάνει ‘’έκκληση’’ να εισέλθουμε ως σωτήρια κιβωτός και να μετέχουμε ως εις Σώμα, με τους απαραίτητους αγωγούς την φλέβα – την αρτηρία – το νεύρο, για να δράσει κατά την ‘’προδιαγραφή’’ του το κάθε κυτταράκι.

Τον Υιόν Μου, εξ Αιγύπτου εκάλεσα….

ΑΝ ήταν όμως ένας άνθρωπος ίδιος από ανάμεσά μας και πεπτωκός, δεν θα είχε τόσο μεγάλη προβολή.

Οι διαστάσεις του ανθρώπου από πνευματικής και βιολογικής οπτικής, διαφέρουν. Ως προς το πνεύμα, ο κόσμος εμπεριέχεται μέσα Στον Άνθρωπο το δε βιολογικό σώμα, εμπεριέχεται ως κουκίδα, μέσα στον κόσμο.

Για να αντιληφθούμε κάτι μεγάλο, πρέπει να το σμικρύνουμε ώστε να είναι διαχειρίσιμο αναλογικά. Μετά, επανερχόμαστε στην πρώτη διάσταση και με την βοήθεια της αναλογίας, αντιλαμβανόμαστε την δράση…

Ένα (βιολογικό) ζωντανό σώμα κατακρίνεται με τόση ευκολία (στην κυριολεξία αδιακρισία) όταν διατάσσει τον αφανισμό των μικροβίων που βλάπτουν την υγεία του ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ;

Δλδ με περισσή αλαζονεία, ας πουν στο σώμα τους: κάνε αγάπη αντίσωμα, άστα να μικρόβια να θεριέψουν μην τα δολοφονείς Αφού όμως έδωσες την εντολή του αφανισμού αυτών των εθνών (μικροβίων) δεν είσαι Θεός αγάπης και Ζωής…

Και Ο Κύριος στο μέσον, ως Μεσσίας, ποιητής ουρανού και γης. Ορατών και αοράτων. Των όντων και μη όντων… του προ και χωρίς Χριστό και του μετά και με Χριστό, ενώνει στον Εαυτό Του όλα τα αντίθετα.

Και Του Κυρίου το Σώμα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το δε αντίσωμα, στην ΠΔ ως σκιά, είναι το ισραηλιτικό γένος.

Τι το πιο ‘’φυσιολογικό’’ λοιπόν, η εντολή που δίνει το Σώμα στο αντίσωμα, να είναι αφανίστε τα μικρόβια; Που στρατεύονται ενάντια στη Ζωή;

Μετά, κατά την επιθυμία μας, (για να μην πω φαντασία) κάποιοι θα θέλανε ένα Σώμα, ΜΟΝΟ ΚΑΡΔΙΑ. ΜΟΝΟ ΝΟΥ. Αλλά αφού έχουμε όλοι μας, την όψη (ωπος) του ανδρός (ανθρ) ως άνθρωποι… δεν μας λείπει ακόμη και αυτή η ελάχιστη αυτογνωσία; Το σώμα μας, έχει ΚΑΙ καρδιά και εγκέφαλο, αλλά ΚΑΙ ΘΩΡΑΚΑ σκληρό και ΚΡΑΝΙΟ επίσης σκληρό για να προστατεύει τα μαλακά όργανα να εργάζονται απρόσκοπτα.

Ο άνθρωπος, ο φωτιζόμενος από τον ήλιο, και ριπτόμενες οι ακτίνες στο σώμα, αυτές ρίχνουν σκιά. Ένα Σώμα, μία σκιά. Ούτε σώμα χωρίς σκιά, ούτε σκιά χωρίς σώμα. Αυτή είναι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη. Τα δύο άκρα από απόψεως (ακόμη και) συμπεριφοράς για να διακρίνουν κάποιοι ευαίσθητοι αλλά στερούμενοι αυτογνωσίας, πολλώ δε μάλλον θεογνωσίας, άνθρωποι, ότι οι εντολές τις ΠΔ και ΚΔ βρίσκονται σε αντιδιαστολή 180 μοιρών. ΑΝ έτσι είναι η σκιά με το φως. Η εντολή που δίνεται στο αντίσωμα ‘’θανατώστε’’ και η εντολή που δίνεται στο Σώμα ‘’ζήστε’’. Οι ιδιότητες, του σκληρού κρανίου και θώρακα σε σχέση με την καρδιά και τον εγκέφαλο….    

Κι η καλή μας Παναγία, η τα εναντία εις το αυτό αγαγούσα, μας δίνει τα μυστικά και μυστηριακά βιώματα κατάκτησης αυτής της ευλογημένης ενότητος.

Να δούμε στο μικροσκόπιο ‘’πως’’ γεννιέται ο άνθρωπος;

Σπερματοζωάριο ευστοχεί στο ωάριο και δημιουργούν το πρώτο ζυγωτό. Κινούνται μαζί προς κυοφορίαν (και πάλι ευστοχία) στην μήτρα, ώστε να περάσουν από την διάσταση του μικρο-μικρόκοσμου, στον μικρόκοσμο (και ανθρώπινη διάσταση). Αφού όμως ακόμη ισχύει (μέσα στο επιτρέπεται ο θάνατος) η γη μας, δεν είναι το όριο και τέρμα.

Πρέπει να ανευρεθεί ο σπόρος Θεού μέσα μας, που είναι η ψυχή. Να ευστοχήσει / εισέλθει εντός εαυτού (σώμα στον τύπο του ωαρίου και μαζί να κινηθούν στην γόνιμη μήτρα που απεργάζεται δια των αγωγών φλέβας (Ιεράς Εξομολογήσεως – που δι’αυτού μεταφέρονται τα βάρη Στον Κύριο – έλθετε προς με οι κοπιώντες…) την αρτηρία (Θεία Ευχαριστία και Κοινωνία – με τον οποίο αγωγό μας μεταγγίζει Η καρδιά, εφόδιον Ζωής αιωνίου) και μέσω του νεύρου αδιάλειπτης προσευχής και στάσης ζωής προσ-ήλωσης του νου και όλου του εαυτού, στον Νου.

Τότε και μόνο μπορεί να ισχύσει το αγιογραφικό: …αυτός που θέλει να σώσει την ψυχή του, πρέπει να την χάσει και αυτός που θα την απωλέσει ένεκεν Εμού και Του Ευαγγελίου, αυτός θα την βρει.

Μην τύχει, και κάποιος, πριν πραγματικά βρεί τον εαυτό (κι όχι το εγώ/σκιά του) κόψει το οφιοειδές μαστίγιο που τον βοηθά να κινηθεί και ΝΑ ΒΡΕΙ ευστόχως το ωόν και μαζί την ΜΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΙΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΗΤΡΑ που αναγεννά τους ανθρώπους, σε θεούς κατά χάριν.

Κι ενώ το πέρασμα από τον μικρο-μικρόκοσμο στον μικρόκοσμό μας σκιάζεται από το ''όποιος μπορεί'' , το δεύτερο προς τα άνω πέρασμα σκιάζεται (υπό την σκέπη της Παναγίας πλέον, ευστοχότερα φωτίζεται από την Φωτεινή Νεφέλη) με το ''όποιος θέλει''. ΑΜΗΝ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ. Η αναλογία και οι προϋποθέσεις καταγράφηκαν.  

Θέλετε να δείτε αυτήν την ευλογημένη ιχνηλασία επί γης;

Λέγεται, πως από την σελήνη, δύο κατασκευές είναι ορατές. Το σινικό τείχος και οι πυραμίδες. …

Και ο άνθρωπος έπεφτε από τον ουρανό. ΑΝ δεν απλωνόταν το εύσπλαγχνο δίχτυ της βιολογικής ζωής να τον σταματήσει, η διαρκής πτώση θα δαιμονοποιούσε τους ανθρώπους, αφού δυστυχώς εκ πλάνης, αυτόν τον ΟΦΙ ακολούθησαν, με αυτό του, το (εκ διαχύσεως) ΦΩΣ.

(Περί ΦΩΣ – ΟΦΙΣ – ΟΨΙΣ…) αναλύονται στο βιβλίο Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας αλλά και κάπως επιγραμματικά, στον παραπάνω δεσμό (γνωστό και αποδεκτό για μερικούς απαράδεκτο και αυθαίρετο και άγνωστο για άλλους. Αναμενόμενο και λογικό).

Αν όμως έχουμε μπροστά μας στην έρημο την πραγματική όαση και τον αντικατοπτρισμό της, να μας προβάλλονται ομοιάζουσες, μόνο ο ένας Δρόμος του ευθέως Φωτός που θα εγκατασταθεί στην καρδιά μπορεί να φέρει τον άνθρωπο στην Αλήθεια.

Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνσον εν τοις εγκάτοις μου

Όλη η γη, επιδεκτική ιχνών, μας νουθετεί, πέραν της θείας βοηθείας, που αυτήν αιτούμαστε ΚΑΙ για την ερμηνεία των σημαδιών, ώστε οι οδοδείκτες να έχουν άμεση σχέση με την Οδό, κατά το …ιδού εγώ αποστέλλω άγγελον προ προσώπου σου, ίνα ετοιμάση την οδόν σου….

Μια γλώσσα (των αγγέλων) αρκετά υποτιμημένη από τους βαδίζοντες την Οδό και άγνωστη παντελώς ή διαστρεβλούμενη, σε όσους δεν την γνωρίζουν/βαδίζουν.

Μετά λοιπόν το μικροσκόπιο που χρησιμοποιήθηκε για τα ‘’επι-χειρήματα’’ της Αληθείας που ανατέλλει από την γη, η κίνηση επί γης και το ‘’επι-χείρημα’’ του θεού, πάλι μας γνωρίζεται για να έχουμε πλέον όλα τα δεδομένα για να μην πούμε πως η ερχόμενη δικαιοσύνη Του, δεν μας προειδοποίησε.

Τα κινέζικα, γράφονται με ροή, από πάνω προς τα κάτω. Τα αραβικά – εβραϊκά, από δεξιά προς αριστερά. Τα ιερογλυφικά, από προς όλες τις κατευθύνσεις. Και γράφονται έτσι, γιατί τα κινέζικα έχουν αφήσει επάνω τους τον Καύκασο και τον Προμηθέα Δεσμώτη, που έκλεψε την φωτιά. Δια του σινικού τείχους, ως άλλο επί γης σπερματοζωάριο, κινείται να ευστοχήσει (άρα να υποδουλωθεί και κυοφορηθεί στην Αίγυπτο. Αυτή η πυραμίδα είναι ο στόχος (ως ταμείο γνώσεων) με τον διάδρομο κατάβασης προβαλλόμενο στη γη, να ‘’δείχνει’’ τον δρόμο για την Βηθλεέμ. Στην είσοδο που σπηλαίου που πρέπει (κατά τον σοφό μας Πλάτωνα) να κινηθούμε, όπου εισέρχεται το ΦΩΣ, ΑΝ ΦΩΣ ποθούμε, ΑΝ θέλουμε ΑΛΗΘΕΙΑ και ελευθερία. ΑΝ πάντα (κατά τον Πλάτωνα και Ορθοδοξία) θέλουμε να ξεφύγουμε από τις σκιές που προβάλλονται στα τοιχεία του εγκεφάλου μας, (διανοητική προσέγγιση των αποτελεσμάτων) περνώντας στην ευλογημένη ΒΑΣΙΛΕΙΑ και ΚΑΡΔΙΑ (καρδιακή αντίληψη των αιτιών και λόγων, που είναι τεθησαυρισμένοι Στον Λόγο).  

Δια του Νόμου (και σκιάς) σταματάει η έκπτωσις και δια της Χάριτος κινούμαστε σπειροειδώς (με το άθροισμα ευθείας κίνησης του νου και κυκλικής) να επιστρέψουμε. Πρόσωπον προς πρόσωπον με Αλήθεια, Ζωή, Οδό, Ανάσταση. ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΜΟΝΟ αληθινό Τριαδικό Θεό.  

Κι όλα αυτά, (διαχρονικά στημένα ίχνη) για την κατά τάξη και ετοιμότητα οδοιπορία του ανθρώπου προς Τον Άνθρωπο κατά το μέτρο της προαιρέσεως, πόση Αλήθεια πραγματικά θέλει και χωρά...  

-----

(στοιχεία και από το υποκεφάλαιο: ολοκλήρωση του θείου έργου από τον Κάθετο Πνευματικό Κύκλο)