Ένας κύκλος ορίζεται, αν είναι γνωστό το κέντρο και η ακτίνα του (γεωμετρικός τόπος). Έτσι αν βρούμε το κέντρο του κύκλου της γνώσης και περπατήσουμε την ακτίνα, διαγράφουμε την ολότητα του κύκλου, δηλαδή την παντογνωσία στο μέτρο της θείας δωρεάς (κατά το συμφέρον).
Μου θυμίζει το περιστατικό, με τον φιλόσοφο και τον βαρκάρη... η ευστοχία του απλού και η αστοχία του μεριμνούντος για τα πολλά επιδερμικά και εξωτερικά...
Μια
φορά ένας φιλόσοφος, πηγαίνοντας βαρκάδα, ρωτάει τον ‘’αγράμματο’’ βαρκάρη:
- γνωρίζεις
μαθηματικά;
- όχι.
- επιτιμητικά
του λέει, έχεις χάσει το ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο...
- ιστορία
ξέρεις;
- όχι.
- έχεις
χάσει άλλο ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο...
- γεωγραφία
ξέρεις;
- όχι.
- έχεις
χάσει άλλο ένα τέταρτο της ζωής σου. Μετά από λίγο σηκώνεται θαλασσοταραχή,
πέφτουν στην θάλασσα και ο βαρκάρης ρωτάει τον φιλόσοφο.
- Μπάνιο
ξέρεις;
- Όχι.
- Δυστυχώς έχασες όλη σου τη ζωή.
- Δυστυχώς έχασες όλη σου τη ζωή.
Αντί να κινούμαστε στην περιφέρεια, συλλέγοντας εξωτερικά στοιχεία γνώσης, ένα βήμα προς το κέντρο επί της οδού, αφήνει πίσω του έναν δακτύλιο, που καταχωρείται σαν δυναμική ενέργεια, σε σχέση με την προηγούμενη κινητική. Μια κινητική που είναι ίδιον του ατόμου και της ατομικής (αποκομμένης) συνειδήσεως, σε σχέση με το κέντρο το δυναμικό, που φωτίζει και κινεί το πρόσωπο, που είναι (συλλογικά σε ένα Σώμα) ενωμένο μυστικά και μυστηριακά με την Αγία Τριάδα. Το ίδιο ισχύει και για τον κύκλο των εννοιών, (κατά τας εννοίας κάθαρον, τους λογισμούς διόρθωσον) της Δύναμης, της Αλήθειας, της Ζωής, της Αγάπης… που ναι μεν
Με την εκ Θεού διάκριση, διαφοροποιούνται οι
έννοιες από μικρά και ασήμαντα (χοϊκά, επιδερμικά, εξωστρεφή, ουμανιστικά αλλά
χωρίς Τον Άνθρωπο), σε έννοιες με κεφαλαία και σπουδαία (πνευματικά, εσωτερικά,
ορθόδοξα), διανοίγεται προς βίωση ένας Δρόμος αποκάλυψης κατά τάξη, ετοιμότητα
και το συμφέρον του λέγοντος και του ακροατού (όσον αφορά την γνώση), του
πομπού και δέκτη, όσον αφορά δυνάμεις κ.α. πάντα υπό την παντεποπτεία Του
ευλογούντος τους ευλογούντες, που είναι τα πάντα εν πάσι, Χριστός.
Επειδή όλοι οι προαναφερθέντες κύκλοι, έχουν
το ίδιο και μοναδικό, ένα κέντρο: Τον Παντογνώστη, Παντοδύναμο, Πανάγαθο Ζωοδότη
Αληθινό Τριαδικό Θεό, ο στόχος του ανθρώπου υλοποιείται – διαμορφώνεται ευκρινέστερα
στην συνείδηση, όσο ευστοχεί στην βιωματική ανεύρεση του Τριαδικού Θεού.
Διασκευασμένο κατάτι για το
αυθύπαρκτον, από το Οδοδείκτεςελληνορθόδοξης παιδείας πριν το υποκεφάλαιο λογική και έμ-πνευσις…
σχετικά:
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και ΕΠΙΣΤΗΜΗ (ΔΙΑΚΡΙΣΗ και ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ)
θα μπορούσε σαν διάταξη, σύμφωνα με το αγιογραφικό που τα μάτια τους εκράτηντο, κάτι σαν παραπέτασμα και κάλυμμα που εμποδίζει την όραση, να αποτυπωθεί με τα δύο δωμάτια/χώροι (συνήθως στα έργα το βλέπουμε) του καζίνο, ή στην αστυνομία, όπου από τη μία οι παίχτες ή οι εξεταζόμενοι βλέπουν ΜΟΝΟ τον χώρο τους, αλλά από την άλλη οι ''επόπτες'' βλέπουν, αλλά δεν φαίνονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η οριζόντια διάταξη, αν αναπτυχθεί σε ύψος και αντί για 2 χώρους αναπτύξουμε 7, κατά τον Αμνό με τα 7 μάτια (της Αποκαλύψεως) ''φτάνουμε'' θεωρητικά στον οφθαλμό, ο τα πάντα ορών(τα) αλλά υπό ουδένα ορώμενο. Πρακτικά, οι καθαροί τη καρδία, τον Θεόν όψονται.
Η όραση των αοράτων και η γνώση των αγνώστων μυστηρίων του Θεού, κατά τάξη και ετοιμότητα μέσω ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΚΑΡΔΙΑΣ αποκαλύπτονται από Τον Παντεπόπτη Θεό, στους αγαπημένους Του....
Αμήν να ευστοχήσουμε στο κέντρο, δια των πλουσίων εφοδίων που μας χαρίζει ο καλός Θεός, δια της Ορθοδοξίας!!
και η Αλήθεια είναι η ευθεία Οδός και Κύριος. Το Ι της κεντρομόλου, σε σχέση, με το άλλο Ι (Ι τάγμα των δαιμόνων) που είναι η φυγόκεντρος και παρασέρνει τον άνθρωπο στην αληθοφάνεια και επανάπαυση της (επιδερμικής) ''γνώσεως'' τελευταίας σε αξία αν δεν φιλτράρεται διακριτικά και δεν γίνεται εφόδιο υπηρεσίας (όπως και η όποια δύναμη) προς τον συνάνθρωπο, με αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα... (ενδεικνύοντας τον προσανατολισμό του προσώπου και την μετά από αυτόν, κίνηση) http://hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9059.html