Περί όρασης…

Σήμερα, αγίας Παρασκευής, της προστάτου και εξυγιαντού χάριτι των οφθαλμών και της όρασης, όχι μόνο των χοϊκών αλλά ιδίως των πνευματικών, ζητάμε την βοήθειά της, να μας φωτίσει. Να δούμε!!

Και βλέπουμε όλοι, κατά τάξη και ετοιμότητα από το ίχνος της Αλήθειας μέχρι (αμήν και) την πληρότητά της.

Ακούμε τους αγιογράφους, να παραδίδουν την χείρα τους και να υπογράφουν δια χειρός… επειδή όμως ο οφθαλμός είναι λύχνος του σώματος και αν είναι απλούς, τότε όλο το σώμα είναι φωτεινό. …και οι καθαροί τη καρδία, τον Θεόν όψονται, μακάρι να επιλέξουμε κι εμείς να παραδώσουμε με πίστη, την όλη μας όραση στην καλή μας αγία.

Αυτό είναι το ποθητό όριο, (φώτισης και τελείωσης) για το οποίο φυσικά, υπάρχουν προϋποθέσεις (κάθαρση).

Εμείς ας ξεκινήσουμε από το ίχνος και σκιά που Αυτή (η Αλήθεια) αφήνει επί γης οδοδείκτες, λόγους που οδηγούν Στον Λόγο.

Υπάρχει μια (κοσμική) διάταξη δύο διπλανών δωματίων/χώρων, που είναι το ένα

πλάι στο άλλο στα ανακριτικά γραφεία της αστυνομίας, που από τη μια οι εξεταζόμενοι βλέπουν μόνο τον χώρο τους και έναν τοίχο καθρέφτη/αδιαπέραστο, ενώ από την άλλη, των εξεταστών/επιθεωρητών που βλέπουν (με τοιχείο διαπερατό) αλλά δεν βλέπονται. 

Το ίδιο ισχύει και με τους παίκτες και τα ''αφεντικά'' στο καζίνο.

Όταν όμως πάμε να αναφερθούμε σε πνευματική εποπτεία και όραση, στήνουμε αυτήν την διάταξη των δύο χώρων σαν δωμάτια, το ένα πάνω και το άλλο κάτω.

Ο Αμνός (γεννητός Υιός) κατά την Αποκάλυψη έχει 7 μάτια. Στο τέρμα πέραν των 7 (κοσμικών και πνευματικών) είναι Ο οφθαλμός, ο τα πάντα ορών, αλλά υπό ουδένα ορώμενος (αγέννητος Πατήρ). Τι μπορεί να ισχύσει με εμάς; οι ταπεινοί και καθαροί τη καρδία, τον Θεόν όψονται....

Για αυτήν την καθαρότητα και απλότητα οφθαλμού, έχουμε πνευματικό για όλη τη ζωή μας... πάσα τη ζωή ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα...

Η συν-είδησή μας, ζει και κινείται (άρα) και βλέπει (και αισθάνεται γενικώς) φαινόμενα και ουσία, αποτελέσματα σκιώδη ή φωτεινές αιτίες ανάλογα του επιπέδου της. Σαν στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα* δεσμευμένοι με προσανατολισμό του προσώπου μας στα τοιχεία, θεωρούμε τις σκιές, ως αλήθεια. Κι αυτά θεωρούμε ‘’σ+τοιχεία’’ της βιωματικής αληθείας μας.

Απλωμένος (ή ευστοχότερα εξυψούμενος από τη γη στον ουρανό – από την κεφαλή στην καρδία, από το υπόγειο δια του επιγείου στο υπέργειο) αναπτύσσεται ένας δρόμος προς οδοιπορία από το κατέναντι στο απέναντι και από εκεί στο μέσα, (λόγοι δια Λόγου μέσα στον Λόγο).

Από την σκοτεινή πλευρά της γης, η οποία ‘’φωτίζεται’’ και ισχύουν τα αχνά ‘’φώτα’’ αστέρων και σελήνης (αγιογραφική θέση κατέναντι) σκοπός μας να περάσουμε στο απέναντι και στην φωτεινή πλευρά της γης, που φωτίζεται από τον ήλιο. Αναλογικά, από τον Άδυτο και ανέσπερο Αστέρα Χριστό. Το καθ’ύλην βίωμα των Χριστουγέννων, όπου οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν και Σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολής…

Με το πέρασμα, τα ίδια αντικείμενα θεωρούνται λαμπρότερα, στην ορθή τους διάσταση αφού εξέλειπαν οι σκιές της (πνευματικής) νύχτας.

Δι ευχών της Αγίας, να περάσει τη ζωή και την όρασή μας, από το ένα φως, στο άλλο.

Να μας βοηθάει κάθε στιγμή να χαράζουμε τομή, όχι τόσο εμφανώς μεταξύ ύπνου και ξύπνου, αλλά μεταξύ πραγματικότητος/ΑΛΗΘΕΙΑΣ και φαντασίας. Κι αυτό γιατί πολλοί στον ξύπνο τους εμπιστεύονται τις φαντασίες και τις χαϊδεύουν... και μπορεί να απορρίπτουν αλήθεια που διείσδυσε στον ύπνο. Η όλη μας προσπάθεια έγκειται στην συνέχεια της συνείδησης υπό ένα κράτος και πέρασμα και απεξάρτηση εκ του άλλου*. Στου Παντοκράτορος από του κοσμοκράτορος που σκοτίζει τα χοϊκά αισθητήρια, ιδίως την λυχνία του σώματος. Τον οφθαλμό μας.  

Να περάσουμε βιωματικά, στο: Ότι σου εστίν η Βασιλεία και η Δύναμις κι η Δόξα και η Ευχαριστία. (κι εδώ και εκεί. Και στον ύπνο και στον ξύπνο...)

Να ‘’συντονιστούμε’’ στην σώζουσα ενέργεια του Τριαδικού Θεού, που δρα παντού, αφού είναι πανταχού Παρών και τα πάντα πληρών.

Με ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999 αλλά και το σύνολο της όρασης που επιτυγχάνεται με τα ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ = 999, ο οφθαλμός του Θεού και ο οφθαλμός του ανθρώπου ως συνάφεια, από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωση, από το εν δυνάμει στο εν ενεργεία, καθίστανται απλά τα ερεθίσματα σ+οφίας ως σ+τοιχεία στα τοιχεία του νου και της καρδιάς μας, να ακολουθήσουμε τον Δρόμο από το ίχνος Αληθείας στην πληρότητα Αυτής. Από τους λόγους Στον Λόγο.

Να μην μείνουμε στην πολωμένη όραση. Στην αποκομμένη πνευματικού ύψους.    

Κι ενώ σαν αφετηρία, τα χοϊκά μάτια των ανθρώπων είναι οριζόντιες σχισμές και κάποια ''κάθετα'' κραδιαστικά τα ''κόβει'' είναι φυσικό επόμενο να μην σχηματίζεται είδωλο, ώστε να γίνει αντιληπτό άμεσα το πνευματικό. Με την χάρη του Θεού, ο εν δυνάμει θεός (κατά χάρι και με προϋποθέσεις), άνθρωπος έχει για το σύνολο της όρασης, τα ραβδία και τα κωνία. Λένε (και όχι άδικα) ότι στα μάτια αντικατοπτρίζεται η ψυχή. Αλλά και ο Θεός είναι ο οφθαλμός ο τα πάντα ορών, αλλά υπό ουδένα ορώμενος.

Στο οπτικό νεύρο, για να γίνει άμεσα αντιληπτό, αλλά αν είναι κάπως ενεργοποιημένη η περιφερειακή όραση, εμφανίζεται ως σκιά... με ευλογία όμως και χάρη (κι όχι απλά εκπαίδευση για να παραπέμπει σε εναλλακτικές τεχνικές και εξωορθόδοξες) διανοίγονται οι οφθαλμοί, η όραση και ο άγιος, βλέπει τα πάντα ΧΑΡΙΤΙ.

Κι όλα ξεκινάνε από την καθαρή καρδιά... (8 μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται.)

...και μια τελευταία λεπτομέρεια οφθαλμολογική.... Είμαστε (δυστυχώς) στον πάτο της Δημιουργίας και έχουμε δρόμο ανηφορικό για Τον Δημιουργό. Λένε λοιπόν οι γιατροί, (και οι φυσικοί) πως με τα ραβδία βλέπουμε όσα βρίσκονται στο φάσμα μεταξύ υπέρυθρου - υπεριώδους. Με τα κωνία και την περιφερειακή όραση βλέπουμε σκιές. Αν πάμε να εστιάσουμε μεταφέροντας το κέντρο όρασης εκεί που είδαμε σκιά, εισέρχονται οι ακτίνες στο βόθριο και χάνονται (κόβονται) οι εκτός της ορώμενης συχνότητος, που θα μπορούσαν να μας αποτυπώσουν σε μορφή, αυτό που διαισθανθήκαμε αλλά δεν βλέπουμε με τα χοϊκά μας (έτσι ρυθμισμένα) μάτια.

Και μετά, έρχεται η πνευματικοποίηση που ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ κι όχι τεχνικές ανατολίτικες ή μαγικές οικείες με τον ''πάτο'' που ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ και με δολώματα ότι ανοίγονται ''οι οφθαλμοί και βλέπουν διάφορα'' στην πραγματικότητα τους τυφλώνουν και τους κρατάνε δεσμευμένους (στο βόθριο στην κυριολεξία) μακρυά από Τον Δημιουργό.

Νομίζω πως είναι πλέον ευδιάκριτη η διαφορά και από εμάς εξαρτάται ή ο αγιασμός (καθαρή καρδιά που φωτίζεται από ΦΩΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ) κι όχι χωρίς εξομολόγηση (οπότε και καρδιά και ζωή με ρύπους) ''φωτιζόμενη'' από τον άλλον όφι/φως, τον έρποντα και δηλητηριώδη του ΘΑΝΑΤΟΥ. Διαλέγουμε λοιπόν ΖΩΗ και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, κι όχι μαγεία και θάνατο.

Τριαδικό Θεό κι όχι απλά Θεό.

Επιλέγουμε να βαδίσουμε Τον Δρόμο, παρά τους δρόμους.

Κι επειδή, το άγονο δένδρο δεν πετροβολιέται, ο διάβολος κυρίως πολεμά την όραση. Τον λύχνο. Να τον αμαυρώσει, να τον πλανήσει. Γιαυτό και συνηθίζει να εμφανίζεται ως άγγελος φωτός. Γιαυτό και εμείς ζητάμε από τον καλό Θεό: ...αισθήσεως φώτισον απλήν πεντάδα. Τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και αν προοδεύσουμε σε μυστηριακά βιώματα, ο καλός Θεός (ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ) θα μας προσθέσει και ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, μυστικά βιώματα...

Αμήν η καλή μας Παναγία να μας νουθετεί και από παχυλότητα, η ψυχή μας να λεπταίνει, αφού είναι θεοειδής. Δι ευχών των αγίων αμήν να σώσουμε την ψυχή μας κι ας μας δείξει ο καλός Θεός, ό,τι θέλει (και μας συμφέρει).

Εμείς, σαν με σκάφανδρο να ανεβαίνουμε και τα ''οράματα'' και θεάματα είναι δευτερεύοντα. Μεταξύ των διαφορετικών σκαφάνδρων που ανεβαίνουν από τα κάτω ύδατα στα άνω, άλλα είναι διαφανή (και βλέπει ο άνθρωπος) άλλα ημιδιαφανή (κάτι ψιλιάζεται στην καθομιλουμένη  ) και άλλα εντελώς αδιαφανή.

Ο αγιασμός έχει αξία (και γίνεται μέσω Ορθοδοξίας) κι όχι το τι ''βλέπει'' ο άνθρωπος (που άμα δεν τον συμφέρει, Κύριος οίδε) να μην σώσει και δούμε τπτ... (αφού δια της Θύρας ευλογούνται τα περάσματα). Τότε, θάμαστε φωτισμένοι και νομή θα έχουμε βρει, παρότι τυφλοί. Ξεδιψασμένοι από λάλον ύδωρ και δεν θα διψάσουμε στον αιώνα…

Αγία Παρασκευή, φώτισόν μας το σκότος των οφθαλμών και κάνε μας μετόχους των σωτηρίων οράσεων, τις οποίες ευλογεί ο Παντεπόπτης και Αγαθοδότης Κύριος. Αμήν γένοιτο γένοιτο….

...δεν νομίζω να απαιτείται να ξαναγραφεί η μόνη προϋπόθεση, που μπορεί να μας κάνει μετόχους αυτής της ''όρασης'' κατ'επίπεδο, σε βάθος μέχρι τα θεία. Η καθαρότητα καρδιάς. Η κάθαρση εκ παντός μολυσμού, σαρκός και πνεύματος... Κύριε ελέησον (όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία το Αναστημένο Σώμα Του, έχει αποθησαυρίσει στα σπλάγχνα Του). 

----

* τα δύο κράτη  

----

προτεινόμενος για ανάγνωση δεσμός: 

για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

που κάπως ενδεικνύει τα περάσματα όρασης κατά την θεοδοχία και πλήρωση ... 

2
-
5
.
ς

όπου, 

και 

…στον ουρανό ''πάνω'' από τον αγ.Αθανάσιο (κοσμίου) ο αθάνατος οφθαλμός που μας βοηθά η αίσθηση της πανταχού παρουσίας Του, στην πρόοδο της εν Θεώ και ανθρώποις, κοσμιότητάς μας.


---

* Περίπου σαν τον μύθο του σπηλαίου... αλλά όχι προς τα έξω, φωτιζόμενα τα αντικείμενα με φως εξωτερικό δυτό, αλλά προς τα μέσα φωτιζόμενα από Φως Άδυτο. Στην καρδιά οι αιτίες, μαζί με Το Πρωταίτιο Λόγο

Περί έρωτος, όρασης και σαρκικής επαφής... (από αύρα λεπτή) 

λένε οι άγιοι ...

έτσι, ''λογικά'' αν δεν ακινητοποιήσουμε την ταραχή (και όποια κίνηση ''ζωής'' ) στα υπό κάτω δωμάτια (σαν τα ανακριτικά ή στα καζίνο) ΔΕΝ θα δούμε τα συμβαίνοντα στα άνω...  

πχ, αναφέρει ο αγ.Κοσμάς ο αιτωλός ότι στο τιμόνι της Ελλάδος είναι η Παναγία. Εμείς όμως βλέπουμε και πιστεύουμε ''ακράδαντα'' ότι η πολιτική ηγεσία οι υποκινούμενοι από τους κοσμοκράτορες με τα σχέδιά τους, είναι αυτοί που κυβερνούν. Κι όμως… Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν (κατάσταση πίστης που αν ζητήσουμε και χαρίσει ο καλός Θεός, κάθε δράση και αντίδραση και αντιμετώπιση, θα είναι πνευματικότερη και φυσικά συμφερότερη... 

σωματική και πνευματική όραση - Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ