Ο λειτουργός άγγελος

ΣΤΗΝ Κύπρο, στο χωριό Τραχιάδες, δέκα χρόνια πριν από την άλωση του νησιού (1571), ζούσε κάποιος ανάξιος ιερέας. Με τη συνεργεία του πονηρού είχε πλανευτεί και είχε μάθει στην εντέλεια τη μαγική τέχνη.
Είχε φτάσει μάλιστα στο κατάντημα νά τρώει και νά πίνει σε ιερά σκεύη μαζί με πόρνες!

Ή θεία δίκη όμως σύντομα τον τιμώρησε.
Μόλις πληροφορήθηκε ο άρχοντας της περιοχής την πολιτεία του, τον καταδίκασε σε θάνατο.

Κι όταν ο μελλοθάνατος οδηγήθηκε στη μέση του αμφιθεάτρου, κάποιος σύμβουλος του άρχοντα τον ρώτησε:
Πες μου, μιαρέ, με τι καρδιά, με τι χείλη, με τι χέρια τολμούσες νά πλησιάζεις τον Αμόλυντο;

Καυσοκαλύβια...

(με αφορμή την αγιοκατάταξη του οσ.Πορφυρίου και θαύματα του αγ.Νεκταρίου)

Ο Γερο - Μιχαήλος στα Καυσοκαλύβια

Πριν από δεκαέξι χρόνια (1965) ο Γερο - Μιχαήλος, Γέροντας της Καλύβης «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» είχε ανιστορήσει μια εικόνα του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως (διότι ήταν καλός αγιογράφος), την οποία εικόνα είχε μεταφέρει ο ίδιος στην νήσο Ρόδο.Ο Γερο - Μιχαήλος, επί είκοσι και πλέον χρόνια είχε πάθει έλκος του στομάχου και κατά καιρούς υπέφερε από φριχτούς πόνους. Όταν γύρισε από την Ρόδο, που παρέδωσε την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου, στο πλοίο τον έπιασαν πάλι ισχυροί πόνοι και κάθονταν σε μια γωνιά κουβαριασμένος. Στο ίδιο πλοίο συνταξίδευε και ένας γιατρός παθολόγος Παπανικολάου το όνομα. Ο γιατρός ρώτησε τον Γερο - Μιχαήλ «γιατί κάθεσαι έτσι μαζεμένος Πάτερ;» Και αφού έμαθε την αιτία του είπε: «Μη στενοχωριέσαι Γέροντα, θα σου δώσω εγώ ένα φάρμακο και θα γίνεις περδίκι», όπως μου είπε ο ίδιος ο Π. Μιχαήλ, όταν του έδωσε το φάρμακο και το ήπιε αμέσως υπεχώρησαν οι πόνοι, ανακουφίστηκε αρκετά και έτσι μπόρεσε και συνέχισε το ταξίδι άνετα. Όταν έφτασε στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, στο Άγιον Όρος, δεκαπέντε ήμερες πριν από την εορτή του Αγίου Νεκταρίου, ο Γέρο -Μιχαηλος, μετά το Απόδειπνον και την Ιδιαίτερη προσευχή (τον κανόνα του) έπεσε να αναπαυθεί. Δεν πέρασε δε ούτε μια ώρα και άκουσε την πόρτα του δωματίου του να ανοίγει. Από τον θόρυβο ξύπνησε και βλέπει μπροστά του έναν ιεροπρεπή σεβάσμιο Γέροντα. 

Ένταση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα (vid)

---

H Iαπωνία μετά την ανακήρυξη της κινεζικής "ζώνης αναγνώρισης Αεράμυνας" στην ανατολική Θάλασσα της Κίνας ADIZ (Air Defense Identification Zone) η οποία τέθηκε σε ισχύ από τις 10 το πρωί του Σαββάτου και περιλαμβάνει και τις ιαπωνικές νήσους Σενκάκου, ετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα.

αγιοκατάταξη οσίου Πορφυρίου

2 Δεκεμβρίου η εορτή του! (19 Νοε με το παλαιό)

Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως προχώρησε κατὰ τὴ συνεδρίαση τῆς 27ης Νοεμβρίου 2013 στὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.

Παραθέτουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος καὶ Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, τῆς Ι.Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων σύντομη Βιογραφία τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος, κατὰ κόσμον Εὐάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στὶς 7 Φεβρουαρίου 1906, στὴν Εὔβοια, στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς ἐπαρχίας Καρυστίας. Οἱ γονεῖς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης καὶ Ἑλένη, τὸ γένος Ἀντωνίου Λάμπρου, ἦταν εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεοι ἄνθρωποι. Ὁ πατέρας του, μάλιστα, ἦταν ψάλτης στὸ χωριὸ καὶ εἶχε γνωρίσει προσωπικὰ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν πολυμελὴς καὶ οἱ γονεῖς, φτωχοὶ γεωργοί, δυσκολεύονταν νὰ τὴ συντηρήσουν. Γι΄ αὐτὸ ὁ πατέρας ὑποχρεώθηκε νὰ φύγει στὴν Ἀμερική, ὅπου δούλεψε στὴν κατασκευὴ τῆς διώρυγας τοῦ Παναμά.

Φωνή βοώντος εν τη Ευρώπη

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ

Στον απόηχο των τελευταίων συναντήσεων κορυφής και αυτών που πρόκειται να ακολουθήσουν στο άμεσο μέλλον.

Τελικά η Συνθήκη της Λισσαβώνας για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που υπογράφηκε στη Λισσαβώνα στις 13 Δεκεμβρίου 2007 είναι άραγε η τελευταία; γιατί προς το παρόν δεν φαίνεται να κυοφορείται τίποτε άλλο,  παρά μόνο ότι οι Λαοί του Νότου αρχίζουν να κοιλοπονούνε. Όσο για την Ελλάδα μας εδώ και τρία χρόνια η ίδια βιώνει την κατάσταση του επώδυνου κωλικού δίχως να  της χορηγούν τα κατάλληλα αναλγητικά, αλλά άλλου είδους δόσεις.

Άγγελος Φύλακας του Ναού

Κάποτε ένας Ιερεύς μου διηγήθηκε τα εξής: Κάποιο βράδυ πήγε κάπως αργά στην Εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι, πού έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρη. 

Την ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά.

Από την Ωραία Πύλη, την όποια είχε ξεχάσει ανοιχτή (δεν είχε τραβήξει την κουρτίνα, όψου δεν υπήρχαν και βημόθυρα στην Πύλη), βλέπει έναν αστραφτερό "Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι, να στέκεται δίπλα στην Άγια Τράπεζα! Τρόμαξε τόσο πολύ, πού τράπηκε σε φυγή! Φοβήθηκε! Φθάνοντας στον Νάρθηκα (ο Ναός ήταν μεγάλος), ακούστηκε μιά φωνή: 

-Στάσου [Στάθηκε, λοιπόν, κοκάλωσε! 

μαρμάρωσε! 

-Μη φοβάσαι, του είπε πολύ γλυκά ή φωνή. Είμαι ο "Άγγελος Φύλακας του Ναού. " 

Εισόδια Της Θεοτόκου και εορτή των ΕΔ

Πριν λίγα χρόνια η γιορτή των ΕΔ γινόταν το 15αύγουστο. Για διάφορους λόγους που δεν έχουν σημασία, μετετέθη η εορτή, πάλι σε θεομητορική γιορτή, αφού αποδεδειγμένα η καλή μας Παναγία σκέπαζε το έθνος και τον στρατό.

Παρά τις ιδιαίτερες εορτές όπλων και σωμάτων  που επισκιάζονται υπό την προστασία αγίων, όπως αγ. Νικολάου για το Ναυτικό μας, αρχαγγέλων για την αεροπορία, αγίου Γεωργίου, Αγίας Βαρβάρας για ΠΒ… η ανώτερη σκέπη ήταν πάντοτε αφιερωμένη στην Παναγία. Όχι τυχαία, όχι κατά συνθήκη και κοινή απόφαση κάποιων, αλλά με μύριες (δυστυχώς ανέκδοτες) αποδείξεις.     

Πέρασαν τα χρόνια, η παρουσία στην καθημερινότητα ατόνισε, ίσως απωθήθηκε από άλλες προτεραιότητες και άλλες αισθήσεις/ ψευδαισθήσεις κοσμικών αντί υπεραισθητών, παρά το ότι ψηλαφήθηκαν και πολλάκις καταγράφηκαν αισθητώς, ασφαλειών.

Κίνηση/ακινησία, δύναμη/αδυναμία στη ζωή, ευλογημένοι συνδυασμοί ή άλογοι…

Η ουσία πίσω από φαινόμενα κίνησης ή ακινησίας στον κόσμο, δύναμης ή αδυναμίας, σιωπής ή λόγων/πράξεων, κρύβεται και δεν είναι τόσο ευνόητη όσο φαίνεται.

Λένε, πως τα φαινόμενα απατούν, μπορεί όμως και όχι. Εξαρτάται από τον αποδέκτη και τη διάκρισή του, πόσο βαθειά μπορεί να διεισδύσει πέραν αυτών, ώστε ΚΑΙ να αντιληφθεί αλλά ΚΑΙ να δράσει πέραν αυτών.

Το κατά πόσο απέχουμε από την φαντασία, και παράλληλα κατά πόσο μετέχουμε της Αληθείας, τα πάντα περιβάλλονται από κάποια άλλη διάσταση προσθετική ουσίας και αλήθειας.    

Εκπαιδευτήκαμε δυστυχώς να πιστεύουμε πως, όταν κάποιος κινείται, κάνει και κάτι ‘’σπουδαίο’’ , σε σχέση με κάποιον που ακινητεί ή ότι σαν μη κινούμενος είναι και αδύναμος.

Συγκλονιστικό Θαύμα του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ

Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική 
Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του 
κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν.

Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το 
οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν 
απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι 
ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως 
ακριβώς το άκουσα:

Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη 
στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων 
πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός.
Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλωμος και 
βιαστικός, και αντί ευτυχούς γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό... ενώ 
έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της 
μήτρας και δεν βγαίνει.
«Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από
ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». 
Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να
συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

ο ακόλαστος ευνούχος

οσίου Ανδρέα δια XC σαλού

Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται ακατάπαυστα

Ας μη νομίσει κανείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, πώς μόνο οι ιερωμένοι και οι μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι οι

κοσμικοί. Όχι, όχι. Όλοι γενικά οι Χριστιανοί έχουμε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή. Ο αγιότατος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος γράφει σχετικά τα εξής στο Βίο του αγίου Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (του Παλαμά).

Ο θείος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο ονομαζόμενο Ιώβ, άνθρωπο απλούστατο και πολύ ενάρετο, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά του είπε και περί προσευχής και πώς κάθε Χριστιανός γενικά πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή και να προσεύχεται ακατάπαυστα, καθώς παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος σε όλους τούς Χριστιανούς: « Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και καθώς λέει και ο προφήτης Δαβίδ, με όλο πού ήταν βασιλιάς κι είχε όλες τις φροντίδες του βασιλείου του: «Βλέπω πάντοτε τον Κύριο μπροστά μου» (μέσω της προσευχής) · και καθώς διδάσκει ο Θεολόγος Γρηγόριος όλους τούς Χριστιανούς λέγοντας ότι πρέπει να μνημονεύομε με την προσευχή το όνομα του Θεού περισσότερο από όσο αναπνέομε. Και λέγοντας αυτά ο Άγιος στον φίλο του Ιώβ κι άλλα περισσότερα, του έλεγε ακόμη πώς πρέπει κι εμείς να κάνομε υπακοή στις παραγγελίες των Αγίων, και όχι μόνο να προσευχόμαστε εμείς παντοτινά, αλλά να διδάσκομε κι όλους τούς άλλους, μοναχούς και λαϊκούς, σοφούς και αμόρφωτους, άνδρες και γυναίκες και παιδιά, και να τους παρακινούμε να προσεύχονται ακατάπαυστα. Ακούγοντας αυτά ο γέροντας εκείνος Ιώβ, τα θεώρησε καινοτομία κι άρχισε να αντιλέγει

Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος: Ὁ Πατριάρχης ποὺ ζοῦσε γιὰ νὰ ἐλεεῖ

Τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ὁ Ἰωάννης γεννήθηκε στὸ νησὶ τῆς Κύπρου. Ὁ πατέρας του ἦταν ἔπαρχος, ὁ ἐπιφανὴς Ἐπιφάνιος. Ὁ Ἰωάννης ἀνατράφηκε παιδιόθεν ὡς ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ παρὰ τὴ θέλησή του, ἐξαιτίας τῆς ἐπιμονῆς τῶν γονέων του, νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε παιδιά. Κατὰ Θεία Πρόνοια, τόσο ἡ σύζυγος ὅσο καὶ τὰ παιδιὰ του ἔφυγαν σύντομα ἀπ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ὁ Ἰωάννης ἄρχισε σύντομα νὰ γίνεται γνωστὸς γιὰ τὴ μεγάλη εὐσπλαχνία καὶ θεοσέβειά του, μὲ ἀποτέλεσμα ἐπὶ βασιλείας τοῦ Ἡρακλείου νὰ ἐκλεγεῖ πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας (610). Ἐπὶ μία δεκαετία κυβέρνησε ἀσφαλῶς, ὡς ἀληθινὸς ποιμένας, τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξάνδρειας, διασφαλίζοντας τὴν ἀπὸ κινδύνους εἰδωλολατρῶν καὶ αἱρετικῶν. Μιλώντας κάποτε στὸ ποίμνιό του ὁ ἐνάρετος ἅγιος Ἰωάννης, εἶπε: «Ἐὰν ἐπιθυμεῖτε νὰ εἶστε εὐγενεῖς, μὴν ἀναζητεῖτε τὴν εὐγένεια στὸ αἷμα ἀλλὰ στὶς ἀρετές, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐγένεια!».

Ὅλοι οἱ ἅγιοι διακρίνονταν γιὰ τὸ ἔλεός τους, ἀλλὰ ὁ ἅγιος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἦταν ἀπολύτως ἀφιερωμένος στὴ θαυμάσια ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης. Ἐξ οὐ καὶ ἐπονομάστηκε «ὁ Ἐλεήμων». Κάποτε, ἐνῶ τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία, ἀναλογίστηκε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Γι’ αὐτό, ὅταν προσφέρεις τὸ δῶρο σου στὸ ναὸ κι ἐκεῖ θυμηθεῖς πὼς ὁ ἀδελφός σου ἔχει κάτι ἐναντίον σου, ἄφησε ἐκεῖ, μπροστὰ στὸ θυσιαστήριο τοῦ ναοῦ, τὸ δῶρο σου, καὶ πήγαινε νὰ συμφιλιωθεῖς πρῶτα μὲ τὸν ἀδελφό σου, καὶ ὕστερα ἔλα νὰ...

Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ὁ θαυματουργός

ΑΡΕΤΗΣ ΦΙΛΟΣ ΓΝΗΣΙΟΣ, ΕΝΘΕΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΡΑΠΩΝ

---

Ἀφιέρωμα ἐλάχιστο στὸν Ἅγιο Νεκτάριο, προστάτη ἰσόβιο, πρεσβύτη ἀέναο, παροχέα ἀφειδή.Στοιχεῖα βιογραφικά, περὶ προσφορᾶς στὴν λειτουργική, ὑμνογραφία, θεολογία, ἀπολογητική, διδακτική, μοναχισμό κλπ. Ἀποσπάσματα ἀπὸ κείμενα τοῦ ἰδίου, καθὼς καὶ ἐγκύρων μελετητῶν συγγραφέων. Τινὰ ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐλήφθησαν ἐκ τῆς σελίδος http://www.i-m-patron.gr/agiosnektarios/ καὶ παρατίθενται ἐδῶ σὲ πολυτονικὸ τρόπο γραφῆς. Ταῖς τοῦ ἱεράρχου σου πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησόν με τὸν ἀναξίως αὐτοῦ ὁμώνυμον.

Περὶ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Βιογραφικὰ Στοιχεῖα
Ὁ Ἅγιος καὶ τὸ βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας
Διδάγματα ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ ἁγίου
Πτυχιοῦχος τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Διακονία εἰς τὴν Ῥιζάρειον Σχολήν
Προσκύνημα στὸ Ἅγιον Ὄρος 

λογομαχία αγγέλου και δαίμονος

ο φιλάργυρος μοναχός, λογομαχία αγγέλου και δαίμονος, επέμβαση αγίου Ανδρέα δια XC σαλού και μεταστροφή μοναχού