...Ὁ Κύριος ἀνελήφθη
εἰς οὐρανούς, ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῷ κόσμῳ, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον
αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω
αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναΐδιον. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει
πᾶσι τοῖς Ἀγγέλοις αὐτοῦ· Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν. Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε
χεῖρας· ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἦν τὸ πρότερον.
…ποτέ
δεν χωρίστηκε από Τον Πατέρα, παρά το ότι ενσαρκώθηκε και επιπλέον, πάντα (και
προ Γεννήσεως) ήταν διαφορετικό Πρόσωπο. Μονάς εν τριάδι και Τριάς εν Μονάδι...
άνοιξε τον δρόμο (Ο Δρόμος) και για την εν σώματι (κι όχι μόνο ψυχή) σωτηρία...
Στον μικρόκοσμό μας, με αναλογική ισχύ, όσο ''αναλαμβανόμαστε'' [εκ της γης (με
την έννοια των χοϊκών εξαρτήσεων/παθών)] τόσο το Άγιο Πνεύμα