για την πολιτική ορκωμοσία ως ''καλό''

δυστυχώς, υπάρχει και σοβαρότερη συνέχεια... 14 καὶ ὃς ἐὰν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν. 15 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ. (Ματθ.ι') 

...και τα προς ορκωμοσία πρόσωπα, εκπρόσωποι της ''Ορθόδοξης'' Ελλάδος, δεδηλωμένοι (οι πλείστοι άθεοι ή μασώνοι ψευτοθρησκεύοντες) διώχνουν με τον τρόπο τους την εγνωσμένη ευλογία. ...για χάριν της μη επιορκίας και υποκρισίας το κακό, ποτέ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ, αλλά

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα

* Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός...

* Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! 

Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε "χάρισμα". Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας... Μάλιστα, όσα πιο πολλά "αρπάζεις" τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους...

* Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε...

πηγή

Προσευχή του Αγίου Νεκταρίου στην Παναγία

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,

Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον, ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον, επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.

Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.

Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν, 

εντοπίζοντας τις προδιατυπώσεις του Λόγου σε έργα προφητών και σε λόγους

(Δ’Βασιλειών β’)… 23 καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκτοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.

Βρήκαν το παραπάνω κάποιοι ‘’ερευνητές’’ να το στήσουν ως μειονέκτημα για την Ορθοδοξία και να προσβάλλουν τους αγίους και μεταξύ αυτών και τον προφ.Ελισσαίο (μαθητή του προφ.Ηλία)

Επί της ουσίας και στο άρθρο, απάντησε ο Ararxos  : (ευχαριστούμε) 

1. Πουθενά δεν λέει ότι ο προφήτης σκότωσε τα παιδιά. Ο προφήτης τα καταράσθηκε μεν, αλλά δεν τα σκότωσε όπως ψευδώς λένε.* (η συνέχεια στο τέλος του κειμένου) 

Στήν πλάνη πέφτουμε εἶτε ἀπό ἀπειρία, εἶτε ἀπό ὑπερηφάνεια!

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

Δείξαμε μεγάλη ἀμέλεια καί δέν καταλαβαίνουμε πιά ἄν ὑπάρχει ἡ κατά Xριστόν ταπείνωση καί ἀγάπη. Bέβαια, ἡ ταπείνωση αὐτή καί ἡ ἀγάπη γίνονται γνωστές μόνο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἐμεῖς ὅμως δέν ξέρουμε ὅτι, γιά νά προσελκύσουμε τή χάρη κοντά μας, πρέπει νά τήν ποθήσουμε μ' ὅλη μας τήν ψυχή. Ἀλλά πῶς θά ποθήσουμε κάτι πού δέν τό γνωρίζουμε καθόλου; Καί ὅμως, ὅλοι μας τή γνωρίζουμε τή χάρη, ἔστω καί λίγο, γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα κινεῖ κάθε ψυχή στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ.

Στόν ἀγώνα μας πρέπει νά εἴμαστε ἀνδρεῖοι. Ὁ Κύριος ἀγαπάει τήν ἀνδρεία καί συνετή ψυχή. Ἄν δέν ἔχουμε ἀνδρεία καί σύνεση, τότε πρέπει νά τά ζητᾶμε ἀπό τό Θεό καί νά ὑπακοῦμε στούς πνευματικούς, γιατί σ' αὐτούς ζεῖ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἄνθρωπος μάλιστα, πού ὁ νοῦς του ἔπαθε βλάβη ἀπό δαιμονική ἐνέργεια, ἰδίως αὐτός πρέπει νά ὑπακούει στόν πνευματικό καί νά μήν ἐμπιστεύεται καθόλου τόν ἑαυτό του.

Eἶναι πολύ δύσκολο νά διαγνώσεις μέσα σου τήν ὑπερηφάνεια. Nά ὅμως μερικά

π.Ναθαναήλ Προφητείες γέροντα Παΐσιου

https://www.youtube.com/channel/UC7zLFwokKwUdeE_JRlzzaGw

σχετικό

Φωνή βοώντος εν τη Ευρώπη

το πρόβλημα φυσικά (και πρέπει να διευκρινιστεί) δεν είναι με κανένα έθνος. Πάντα τα έθνη εκάλεσε ο Κύριος. Το κυρίως πρόβλημα είναι πίσω από τα έθνη, οι δαιμονικές, παράλογες απάνθρωπες εμ-πνεύσεις και υποκινήματα. 

Ποιο το πρόβλημα με (υγιείς, όσο το δυνατόν) τούρκους; Κανένα. Ο κεμαλισμός ή ο επεκτατικός νεοθωμανισμός είναι το πρόβλημα. Όχι οι ιταλοί και οι γερμανοί (υγιείς, όσο αυτό γίνεται, με την έννοια της μη επεκτατικότητος), αλλά ο ναζισμός. Όχι οι εβραίοι, αλλά ο αντίχριστος, απάνθρωπος σιωνισμός... υπό τον ματς σχεδιαζόμενα και εκτελούμενα... 

---

κι η κοσμοκρατορία εμπνέεται από τον κοσμοκράτορα και έρποντα όφι. Αυτόν

ένα ακόμη θαύμα του οσ.Παϊσίου

Πως ο Γέροντας Παΐσιος με έβγαλε από το αδιέξοδο του Γεώργιου Καμπούρη (ΠΒ)

από το Περιοδικό «Ερώ», Έκδοση Κέντρου Ενότητος και Μελέτης-Προβολής των Αξιών μας «Ενωμένη Ρωμιοσύνη» ( www.enromiosini.gr ), Τεύχος 1ο, Ιανουάριος-Μάρτιος 2010

Το 1992 υπηρετούσα σε μια Μονάδα του Έβρου και διέμενα στο Διδυμότειχο. Την εποχή εκείνη η σύζυγός μου, Μαρία, ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί και διένυε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Το θετικό αποτέλεσμα ενός τεστ ελέγχου αντισωμάτων ερυθράς, μας αναστάτωσε. Μετά από μερικές ημέρες η επανάληψη του τεστ, σε άλλο μικροβιολογικό εργαστήριο, επιβεβαίωσε εκ νέου ότι η σύζυγός μου είχε νοσήσει από ερυθρά, ενώ εγκυμονούσε...

Να σημειωθεί ότι κατά την πρώτη εγκυμοσύνη, πριν από 3 χρόνια περίπου, το

αγιοκατάταξη οσίου Παϊσίου (13 Ιαν 2015)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.
Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) ...

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Παρακλητικός κανόνας στον Όσιο Παΐσιο τον αγιορείτη

Η χαρά των οικουμενιστών. Η απροϋπόθετη και αδιάκριτη ‘’υπακοή’’.

17 Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. (Εβρ.ιγ’)…

Όλοι οι ηγούμενοι θα αποδώσουν λόγο για το υπό την καθοδήγησή τους ποίμνιο. Αυτό αρκεί;

Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. (Ιωαν.κα’)

Ποιμαίνει τα πρόβατα και ο πάπας ως κατά πόδα του Απ.Πέτρου. Που τα οδηγεί αυτή η υπακοή; Στην σωτηρία ή στην απώλεια;

Ο τυπούμενος επί του σώματος σταυρός από τους ορθοδόξους σε σχέση με τους παπικούς διαφέρει, και όποιος διακρίνει τον διαφορετικό προσανατολισμό, οπωσδήποτε τουλάχιστον αν δεν είναι σίγουρος, θα προβληματιστεί προς που στρέφει το πρόσωπό του ο ΑΔΑΜ (αρχικά προσανατολισμού Ανατολή – Δύση – Άρκτος – Μεσημβρία) και επομένως και προς τα πού κινείται. Στον πόδα ή στον αντίποδα. Προς Χριστό και όαση για σωτηρία ή στον αντικατοπτρισμό του (αντίχριστο) και απώλεια.

 *

Η υπακοή είναι μέσον, με την διακριτική να σώζει και την αδιάκριτη να γίνεται αιτία απωλείας. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η εμμονή στο ‘’πείθεσθε τοις ηγουμένοις’’ ; ειδικά όταν οι ηγούμενοι ή είναι δυτικοί ή δυτικίζουν;

Εκτός εάν, όλα σώζουν. Εκτός εάν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην σωτηρία και αγιασμό.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ! (οσίου Πορφυρίου)

Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Να πετάει μες στ΄ άπειρο, μες στ΄ άστρα, μες στα μεγαλεία του Θεού, μες στη σιωπή.

Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάεις. Ν΄ αγαπάεις και να πονάεις. Να πονάεις γι΄ αυτόν που αγαπάεις. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Όλη νύκτα τρέχει, αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δεν λογαριάζεις τίποτα, ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες, εξαιτίας της αγάπης. Η αγάπη προς τον Χριστό είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο.

Και όταν λέμε αγάπη, δεν είναι οι αρετές που θ΄ αποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδία προς τον Χριστό και τους άλλους. Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μια μητέρα να έχει το παιδάκι της αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει τ΄ αγγελούδι της; Όλ΄ αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: «Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στον Θεό μου, στον Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!». Να, έτσι πρέπει ν΄ αγαπήσομε τον Χριστό,

Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως…

…20 Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν, 23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. 24 πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. 25 πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας· 26 καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ, κἀγὼ ἐν αὐτοῖς… (Ιωαν.ιζ’)

Διακρίνοντες Τον Λόγον στην Βάπτισή Του, διακρίνουμε έστω και αχνά, ως μια ενότητα όλους τους αγίους Του, σαν λόγοι εξαρτημένοι  και κολλημένοι στο Αγαθό, αφού ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ.

Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε…

Διττά προσεγγίζοντες ως βίωμα το μυστήριον, είτε ξεκινάμε από τα ενδύματα και φτάνουμε στην Ουσία είτε εκ της Ουσίας αναγνωρίζουμε τα ενδύματα. Κι η αναφαίρετος μερίδα ην εξελέξατο η Μαρία ουκ αφαιρεθήσεται από αυτής, η δε Μάρθα, παρότι μεριμνούσε και τύρβαζε περί πολλών, (λες και ο Χριστός πήγε στο σπίτι τους για τις σαλάτες – όπως αναφέρει ο όσ.Παΐσιος) αγιάζει.

Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα (κυρ Φώτης Κόντογλου).

αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ (2 Ιαν)

— Τί αἰσθάνεσαι τώρα; μὲ ρώτησε ὁ στάρετς Σεραφείμ.
— Ἐξαιρετικὰ καλά, εἶπα.
— Δηλαδή, πές μου συγκεκριμένα, τί νιώθεις;
— Νιώθω τέτοια γαλήνη καὶ εἰρήνη ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἐκφράσω μὲ λόγια!, ἀπάντησα.
— Αὐτὴ φιλόθεε, εἶπε ὁ στάρετς, εἶναι ἡ εἰρήνη γιὰ τὴν ὁποία μίλησε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του: «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω. 14, 27). Σ' αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ὁ κόσμος μισεῖ ἀλλὰ ὁ Θεὸς «φιλεῖ», δίνει ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν εἰρήνη ποὺ τώρα ἐσὺ αἰσθάνεσαι. Τί ἄλλο νιώθεις;
— Μιὰ ἀσυνήθιστη γλυκύτητα, ἀπάντησα.
— Αὐτὴ εἶναι ἡ γλυκύτητα γιὰ τὴν ὁποία μιλάει ἡ Ἁγία Γραφή: «μεθυσθήσονται ἀπὸ ποιότητος οἴνου σου, καὶ τὸν χειμάρρουν τῆς τρυφῆς σου ποτιεῖς αὐτοὺς» (Ψαλμ. 35:9). Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ γλυκύτητα πλημμυρίζει τώρα τὶς καρδιές μας καὶ ξεχύνεται σ' ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας σὰν μία ἀνέκφραστη εὐφροσύνη. Ἀπὸ αὐτὴ τὴ γλυκύτητα οἱ καρδιὲς μας μοιάζει νὰ λιώνουν. Νιώθουμε καὶ οἱ δύο μας τόση εὐτυχία, ποὺ καμμιὰ γλώσσα δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφράσει. Τί ἄλλο αἰσθάνεσαι;
— Μιὰ ἀνείπωτη χαρά.
— Καὶ αὐτὴ ἡ χαρά, παιδί μου, εἶναι μηδαμινὴ ὅταν συγκριθεῖ μὲ κείνη τὴ χαρὰ γιὰ τὴν ὁποία ἔχει γραφτεῖ: «ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβει, ἃ ἠτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτὸν» (Α! Κορινθ. 2:9). Τώρα σὲ μᾶς δίνεται ἡ πρόγευση αὐτῆς τῆς χαρᾶς. Καὶ ἂν νιώθουμε τόση γλυκύτητα καὶ εὐφροσύνη τώρα, τί νὰ ποῦμε τότε γιὰ τὴ χαρὰ ἐκείνη ποὺ