εντοπίζοντας τις προδιατυπώσεις του Λόγου σε έργα προφητών και σε λόγους

(Δ’Βασιλειών β’)… 23 καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκτοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.

Βρήκαν το παραπάνω κάποιοι ‘’ερευνητές’’ να το στήσουν ως μειονέκτημα για την Ορθοδοξία και να προσβάλλουν τους αγίους και μεταξύ αυτών και τον προφ.Ελισσαίο (μαθητή του προφ.Ηλία)

Επί της ουσίας και στο άρθρο, απάντησε ο Ararxos  : (ευχαριστούμε) 

1. Πουθενά δεν λέει ότι ο προφήτης σκότωσε τα παιδιά. Ο προφήτης τα καταράσθηκε μεν, αλλά δεν τα σκότωσε όπως ψευδώς λένε.* (η συνέχεια στο τέλος του κειμένου) 

Ένας άλλος ‘’φονέας’’ ήταν και ο προφ. Ηλίας που κατέσφαξεν 400 ‘’ιερείς’’ του Βάαλ. Το δαιμονικόν, το εξ Υπερφύσεως αλλά και εκ φύσεως αποκομμένον, συνηθίζει να εντοπίζει και απομονώνει συμβάντα που έχουν συνέχεια λόγων, να τα προβάλλει ως αυθύπαρκτα, εξάγοντας συμπεράσματα κατά το συμφέρον της διαβολής, ώστε να κάνει τον πειθόμενο από αυτήν την μερική θεώρηση (και μερική αλήθεια), υβριστή του Τριαδικού αληθινού Θεού.       

Αποσιώπησαν δολίως την σφαγή και θυσία νεογέννητων στον Βάαλ και έμειναν στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης του Θεού, παρουσιάζοντάς την ως κακό. Δλδ, με μια θεωρία ελλειπή, όπου, δεν είναι κακό οι φόνοι και ανθρωποθυσίες, αλλά είναι κακό η αποκατάσταση όλων αυτών των μιαρών και βδελυκτών πράξεων, ως δικαιοσύνη, με το ίδιο νόμισμα. Ή δεν ξέρουμε ότι:  πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. (Ματθ.κστ’52)

…και απεσπάσθη το δεξί ωτίον του δούλου του αρχιερέως Μάλχου (με βαθύτερα νοήματα και ‘’λόγους’’ ).

Ο σήμερα εορτάζων άγιος Μάξιμος ο ομολογητής μας μυεί στις έννοιες του λόγου  και μας πληροφορεί ότι δεν υφίσταται ασυνέχεια στους λόγους.

Στο άρθρο ένδοξο παρελθόν και ελπιδοφόρο (υπό προϋποθέσεις) μέλλον κάπως αμυδρά φαίνεται, πως στο σύνολο της ενότητος* του αδιάσπαστου χρόνου, (τον εποπτευόμενο από τον, Ο Ην, Ο Ων και Ο Ερχόμενος**) το παρόν είναι αποτέλεσμα του παρελθόντος, αλλά συγχρόνως ενέχει μέσα του (το παρόν) αχνές ή πιο έντονες κατά την οξύτητα της διακρίσεως, προδιατυπώσεις των μελλόντων ίνα συμβώσι.

Το παρόν άρθρο, φυσικά και δεν υπέχει θέση προφητείας, αλλά σκουντουφλώντας και ψηλαφίζοντας, κάπως φιλοσοφούμε, αμήν επωφελώς.

Εκείνα τα τρισήμισυ χρόνια της αποκαλύψεως, προδιετυπώθηκαν και στα 3,5 χρόνια κατοχής (του αγκυλωτού σταυρού πάνω στην ορθόδοξη Ελλάδα, από τον Μαϊ του ‘41- Οκτ του ’44). Οι ίδιοι 42 μήνες (τρισήμισυ χρόνια), ως αριθμός εμφανίζεται και σαν νεανίες που με θράσος όχι μόνο αμφισβητούν, αλλά εμπαίζουν και υβρίζουν τον Τριαδικό Θεό και τον γνήσιο δούλο Του, προφ.Ελισσαίο. Νεανίες ειδωλολάτρες που κατασπαράσσονται από δύο άρκτους.

Νοούντες την Δευτέρα παρουσία ως το κέντρο, με πρόδρομο (παραστάτη της θείας αποκαλύψεως) τον προφ.Ηλία, ιδού εμφανίστηκαν, διαγράφτηκαν και καταγράφτηκαν  δύο ομόκεντροι κύκλοι, έξωθεν αυτού. ‘’Ανεβαίνοντες’’ στο όρος ο μαθητής (και κάθε μαθητής) κι αφού περάσαμε την μία αχνή, αλλά με πολύ πόνο και θλίψη προδιατύπωση του ’40, ανοίχτηκε ο επόμενος κύκλος, όπου 2 άρκτοι θα κατασπαράξουν ‘’φυσικώ τω νόμω’’ ως απόδοση δικαιοσύνης, τους 42 θρασείς ειδωλολάτρες, υβριστές Του Κυρίου. (νοώντας τον Γ’ΠΠ ή γενικό πόλεμο).

Αυτών των 42, την ειδωλολατρία και ύβρι με αγαθή προαίρεση, καλόν αγώνα και χάριτι αποφύγωμεν, ως τρόπο ζωής. Δι ευχών του αγίου Μαξίμου του ομολογητού, αμήν να μεταμορφωθούμε*** εις τέκνα Φωτός, όπως και τότε, έτσι και τώρα (διαχρονικά και υπέρχρονα γενόμενα) με ζωντανούς παραστάτες την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία). 

Να προλάβουμε, ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ, πριν τα αχνά προδιατυπωθέντα τα ζήσουμε στο πετσί και στην ψυχή μας… καθορίζοντας εφεξής την αιώνια ζωή εν σκότει και σκιά θανάτου.

Κι επειδή εμφανιζόμενος στον κόσμο μας πρώτος ο Ησαύ, μοιάζει νάχει τα ‘’νομικά’’ πρωτοτόκια και ‘’δικαίως’’ να τα απαιτεί, στον κόσμο του Θεού έρχεται ο δεύτερος (δίδυμος) που συνελήφθη πρώτος, με επειλημμένην την χείρα, επί της πτέρνας του Ησαύ.     

Εκεί είναι η χάρις. Η κάλυψις της τρωτότητος της ‘’φτέρνας’’ (του νόμου και της σοφίας). Κι αν δεν έλθει η χάρις του Αγίου Πνεύματος, (όπως φαίνεται εν σκιά, Αβραάμ – πατέρας – Ισαάκ – υιός – Ιακώβ – στον τύπο του Αγίου Πνεύματος – με τεκνία/χαρίσματα εκ της Λείας – πράξης – και Ραχήλ – θεωρία - ) κάθετι φαινόμενον διεκδικεί την αλήθεια, αλλά ματαίως, γιατί χωρίς Χριστό η ενδοκοσμική αλήθεια είναι σκότος.

Κι Ο Κύριος σε αυτό το σκότος ως σκοτεινή μήτρα ήλθε ως υπερκόσμιον Φως (Φως εκ Φωτός) γεννήθηκε ως νήπιο, αφού φανήκαμε νήπια του νου… χαρίζοντας έμμεσους λόγους και ρήματα αντίληψής Της (της δικής Του Αληθείας) σε όλους εμάς που μπουσουλάμε, σε σχέση με την άμεση κοινωνία και ακρόαση Του Λόγου από τους αγίους.

Λόγοι και ρήματα χωρίς ασυνέχεια, που είναι η αποκάλυψις εν εξελίξει. Αμήν γένοιτο. 

----

* μια ένδειξη της ενότητος του λόγου των Γραφών και του φυσικού λόγου, ως βίωμα (κι όχι απλά σαν ιστορικό γεγονός) μπορείτε να δείτε στην προσέγγιση ερμηνείας του ευαγγελίου του μικρού παρακλητικού  

** (για τις εσχατολογικές προφητείες...)

*** αγίου Μαξίμου Ομολογητού - θεωρία στην Μεταμόρφωση

21 Ιαν 2015

---

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΗΣΑΙΑΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ: “ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΑ ΘΟΡΥΒΗΣΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΠΟΛΛΩΝ ΝΕΡΩΝ! Η ΔΑΜΑΣΚΟΣ, Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΩΡΟΣ ΑΠΟ ΕΡΕΙΠΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΗ!”

---

• Ενχρονίσθη και εχωρήθη (για την ένδειξη εκείνων των ομόκεντρων κύκλων που φυσικώς δημιουργούνται εκ της παρουσίας Του υπερφυσικού Λόγου). 21/1 περάσαμε μάλλον την καμπή με πιο εμφανή την άνοδό μας στο όρος... Κύριε ελέησον!!  
• ---
• * συνέχεια των απαντήσεων 
• 2. Τι είναι η κατάρα; Κατάρα είναι Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ από τον ένοχο. Αυτό ακριβώς συνέβη. Ο προφήτης τιμώρησε τους ενόχους με την απόσυρση της προστασίας του Θεού την οποία ΔΕΝ ΑΞΙΖΑΝ κοροϊδεύοντας τον φορέα του Αγίου Πνεύματος. Δεν θεωρείται λοιπόν αδικία το να στερήσει ο Θεός το δώρο του από κάποιον που δεν το αξίζει. Δικό Του δώρο είναι, και το δίνει εκεί που θέλει, και εκεί που το εκτιμούν.
  
  
  3. Τους ενόχους δεν τους σκότωσε ούτε ο Ελισαιέ, ούτε ο Θεός. Τους σκότωσαν ΟΙ ΑΡΚΟΥΔΕΣ. Φταίει ο Θεός γι' αυτό ή ο Ελισαιέ;
  Μάλιστα, όσον αφορά τους Νεοπαγανιστές και τους Αθειστές, μια και κατηγορούν άδικα, ας βάλουν στο μυαλό τους ότι τους νέους τους σκότωσε Η ΦΥΣΗ, αυτή δηλαδή που κατά τους Παγανιστές αποτελεί "θεότητα". Αν λοιπόν πρέπει κάποιος θεός να κατηγορηθεί για το θάνατό τους, είναι όχι ο Γιαχβέ που τους έπλασε και τους προστάτευε τόσα χρόνια, αλλά η παγανιστική "θεά"-φύση που χωρίς την προστασία του Γιαχβέ προς τους ανθρώπους είναι ΦΟΝΙΚΗ και άλογη.
  
  
  4. Αυτοί που τιμωρήθηκαν ΔΕΝ ήταν καν "παιδάρια" όπως κακώς μεταφράσθηκε στα Ελληνικά. Στο εβραϊκό κείμενο υπάρχει η φράση neurim qetanim της οποίας η καλύτερη μετάφραση είναι "νεανίες". Η ίδια φράση χρησιμοποιείται για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (Γένεσις 37/λζ 2) και μεταφράζεται στα ελληνικά ως "νεαρός".
  5. Πέρα όμως από την ηλικία τους, άξιζαν αυτό που έπαθαν. Η συμμορία αυτή των νεαρών ήρθε από την Βαιθήλ (στ. 23), μια πόλη του ειδωλολατρικού βασιλείου του Ισραήλ. Αυτή η πόλη ήταν σπουδαίο κέντρο της παιδοθυσιαστικής λατρείας του Βάαλ - Διονύσου (Γ' Βασιλειών 12/ιβ 29). Οι νεαροί αλήτες λάτρεις του Βάαλ-Διονύσου ήθελαν να χλευάσουν τον Κύριο μέσω του προφήτη Ελισσαίου και προφανώς ετοιμάζονταν να επιτεθούν στον προφήτη. Μήπως έπρεπε εκείνος να λυπηθεί τη συμμορία των νεαρών; Αυτοί γιατί δεν λυπόντουσαν τα νήπια που έκαιγαν ζωντανά προς τιμήν του Βάαλ; Ή είναι δύσκολο καμμιά πενηνταριά αλήτες που έπιναν αίμα και έψηναν παιδάκια να επιτεθούν σ' έναν άοπλο προφήτη του Γιαχβέ; Τόσο εκείνοι οι αλήτες όσο και οι κριτικοί της Αγίας Γραφής, θέλουν να ξεχνούν ότι ο Ελισσαίος έκανε μια τεράστια ευεργεσία στην Ιεριχώ. Επιπλέον οι συκοφάντες αποσιωπούν μεταξύ άλλων θαυμάτων την θεραπεία του ΣΥΡΟΥ αξιωματούχου Νεεμάν από τον "σιωνιστή" Ελισσαίο, και την ανάσταση ενός παιδιού και ενός άνδρα... (Δ' Βασιλειών 5/ε΄ 1-19 4/δ΄ 31 - 37. Δ΄ Βασιλέων 13/ιγ΄ 20,21 κλπ)
  
  
  Και έχουμε τέλος να ρωτήσουμε: Στάθηκε καθοριστικός παράγων η κατάρα του Ελισαιέ για το θάνατο εκείνων των αλητών; Αν ναι, τότε ήταν πράγματι προφήτης, και όσοι τον κατηγορούν, γίνονται θεομάχοι. Αν όχι, και όλα αυτά είναι "μύθοι" όπως λένε μερικοί, τότε εκλείπει και η αιτία της κατηγορίας τους προς τον Ελισαιέ. Γιατί αν δεν ήταν προφήτης, ούτε η κατάρα του επέδρασε στους αλήτες εκείνους. Με άλλα λόγια, είτε δεν τίθεται θέμα κατηγορίας του, είτε πράγματι ήταν προφήτης και οι κατήγοροί του ΕΙΝΑΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΘΕΟΜΑΧΟΙ.