χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική)

Όταν ένα μη ηλεκτρισμένο σώμα, προσεγγίσει ένα ηλεκτρισμένο, λαμβάνει ηλεκτρικό φορτίο. Το ποιόν όμως του λαμβανόμενου φορτίου, εξαρτάται απόλυτα από τον τρόπο ''συμπεριφοράς'' του πρώτου. 

Αν έλθει σε ''επαφή'' λαμβάνει όμοιο φορτίο, ενώ αν έλθει σε ''τριβή'', λαμβάνει αντίθετο φορτίο. 

Με αφορμή την πρόταση των αγίων (περί ησυχασμού) για την απερίεργη προσέγγιση με ταπεινότητα και ευλάβεια, της Αγίας Γραφής, ο Απόστολος Παύλος προτείνει ''κολλώμενοι τω αγαθώ'' (Ρωμ.ιβ’9). 

Αν κάποιος κολλήσει με το Αγαθό, λαμβάνει όμοιο ''φορτίο''. ...Ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ... 

Έχουμε φορτίο (θετικό και αρνητικό) στην επιστήμη και φορτίο στην θεολογία, το οποίο είναι ο σταυρός.

Κάθε άνθρωπος ευρισκόμενος μέσα στον χωροχρόνο, αφού αφήνει πίσω του την βιολογική γέννηση, οδεύει προς τα μπροστά, στον βιολογικό θάνατο, ο χρόνος βιούται ως οριζόντια διάσταση (ευθύγραμμο τμήμα μπρος - πίσω). Ο χώρος σαν διάσταση βιούται ως κάθετο ευθύγραμμο τμήμα, καθώς, σε όποιο ημισφαίριο επί γης και να πατάει ο άνθρωπος, ακόμα και σε όποιο σημείο του διαστήματος και να βρεθεί, ''πάνω'' του είναι ο μακρόκοσμος και ''κάτω'', ο μικρο-μικρόκοσμος.

Κάθε άνθρωπος, από τότε που λαμβάνει υπόσταση και ζωή, σταυρώνεται, Όχι όμως μόνο για αυτόν τον λόγο, Σταυρός είναι Ζωή, αλλά γιατί σταυρώθηκε για χάριν της σωτηρίας μας Ο Ιησούς Χριστός. Από εκεί και πέρα, όλες οι υποκειμενικές θεωρίες όπου τοποθετούν τον άνθρωπο συμπαθή ή αδιάφορο, ή πολέμιο του σταυρού, σε ''επαφή'' ή ''τριβή'' του ''μη όντος'' στο ''Ον'' (όπως στα ηλεκτρικά φορτία στα σώματα) θα απολαμβάνουν τα θετικά, ή θα αποκομίζουν τα αρνητικά των επιλογών τους. Θα απολαμβάνουν την ευλογία Του Σταυρού ή τον έλεγχο και το κρίμα, πάλι δια του Σταυρού. 

''Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, η Ωραιότης της Εκκλησίας....  των αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα...''.

Οι πολυποίκιλες καταστάσεις όλων των ανθρώπων, οι τόσο μοναδικές και ανεπανάληπτες, συμπυκνώνονται σε δύο σταυρούς. Σε δύο φορτία. Θετικό και αρνητικό. Στα πρόσωπα των εκατέρωθεν του Σταυρού του Χριστού, συσταυρωθέντων ληστών. ...όπου, του ενός του ανοίγεται ο παράδεισος (σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω) και του άλλου του κλείνεται η θύρα της Κοινωνίας με τη Ζωή, ως αποτέλεσμα των επιλογών τους: ''...του μεν καταγομένου τω άδει τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων. προς γνώσιν θεολογίας, Κύριε δόξα Σοι!''.

Είθε ο καλός Θεός, ενόσω ζούμε χωροχρονικά, σταυρωμένοι, να μας εμφυτεύσει εν μέσω καρδίας το δέντρο της πίστεως και της μόρφωσης, το, στο κέντρο του παραδείσου εμφυτευμένο δέντρο της Ζωής και να αποδώσει τους ευλογημένους εξ ''υπακοής'' καρπούς.

Στο κέντρο του παραδείσου ήταν το ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού, που οι πρωτόπλαστοι, ΔΕΝ έπρεπε να φάνε γιατί θα κοινωνούσαν εκ της ανυπακοής, φθορά και θάνατο. Στο κέντρο της νηστείας της μεγάλης τεσσαρακοστής του Πάσχα, τοποθετήθηκε η Σταυροπροσκύνηση, του οποίου ΜΌΝΟΥ καρπού (του Σταυρού – Θεία Κοινωνία) η υπάκουη βρώση χαρίζει Ζωή.

Ένα Ι ως φυγόκεντρος, το Ι τάγμα των δαιμόνων, κατεβάζει τον άνθρωπο από την κεφαλή και ''νυν'' και αιώνιο παρών και συζωή με Τριαδικό Θεό και άχρονο, στην φθορά και κοιλία και χρόνο και ''αεί''. 

Πάλι ένα Ι ο Ιησούς, ως κλίμαξ και ως όρθιος επί της ράβδου του Μωσέως (προτυπούμενα) κρεμασθείς χάλκινος όφις, αμήν νυν ενεργούμενα, μας εξάγει από τον χρόνο και φθορά, ανεβάζοντάς μας στον λογικό Παράδεισο. Τη συζωή με Τον Λόγο. Εκεί με τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ(Σ) ΘΕΟ(Σ) = 999 εδώ στην δουλεία του ΙΑΠΕΤΟ(Σ) αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης 666. 

Και ''πίσω'' από κάθε Ι (κεντρομόλο ή φυγόκεντρο) διακρίνουμε τους εργάτες των...  

(Γ' Βασ.ι'14)... Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἐξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου, 15 χωρὶς τῶν φόρων τῶν ὑποτεταγμένων καὶ τῶν ἐμπόρων καὶ πάντων τῶν βασιλέων τοῦ πέραν καὶ τῶν σατραπῶν τῆς γῆς.

Σύνολο εργατών εν ζωή (βιολογική) οι οποίοι ή θα απολάβουν το φορτίο ως ελαφρύ κατά το κολλώμεθα, ή η ''τριβή'' και ο πόλεμος εναντίον Του Κυρίου, του (κάθε) ανθρώπου, θα αποδώσει το ασήκωτο βάρος. Από τώρα και στους αιώνες. Κύριε ελέησον και δόξα Σοι...

---

οι μεν, βάσει των πρωτοκόλλων τους, οι δε βάσει της Αγίας Γραφής και αγίας Ορθοδόξου παραδόσεως... οι μεν για το τσιπάρισμα και δουλεία των ανθρώπων υπό τον ΜΑΤΣ (μέγα αρχιτέκτονα του σύμπαντος ή κοινώς κοσμοκράτορα), οι δε για την πραγματική ελευθερία

---

το θέμα πάντως της κόλλησης και συμφωνίας ή τριβής και ασυμφωνίας, έχει πιο βαθειές ρίζες από το να πιστεύει κάποιος πως αφού δεν είμαστε μασώνοι, δεν υπηρετούμε τον εξοποδώ... και όλα καλά.

Επεκτείνεται και αφορά τον τρόπο που εκφράζεται αυτό το (σχεδόν καθημερινό) ‘’γιατί Θεέ μου’’ .

Με το βάπτισμά μας, ομολογούμε …

Αποτάσση τω Σατανά; Και πάσι τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία αυτού; Και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;
Και αποκρίνεται προς έκαστον ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος αυτού, ει εστίν ο βαπτιζόμενος (βαπτιζομένη) βάρβαρος ή παιδίον και λέγει.
Αποτάσσομαι.
Και όταν είπη τρις, ερωτά πάλιν ο Ιερεύς τον βαπτιζόμενον.
Απετάξω τω Σατανά;
Και αποκρίνεται ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος αυτού.
Απεταξάμην.
Και όταν είπη τρις, λέγει ο Ιερεύς·
Και εμφύσησον, και έμπτυσον αυτώ.
Και τούτο ποιήσαντος, στρέφει αυτόν ο Ιερεύς κατά ανατολάς, κάτω τας χείρας έχοντα και λέγει αυτώ τρίς.
Συντάσση τω Χριστώ;
Και αποκρίνεται ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος, λέγων·
Συντάσσομαι. (εκ τρίτου)
Είτα πάλιν λέγει αυτώ ο Ιερεύς εκ τρίτου.
Συνετάξω τω Χριστώ;
Και αποκρίνεται.
Συνεταξάμην.
Και πάλιν λέγει·
Και πιστεύεις αυτώ;
Και αποκρίνεται.
Πιστεύω αυτώ, ως Βασιλεί και Θεώ.... Και ακολουθεί το σύμβολο της Πίστεως (Πιστεύω) …

Όταν αναγινώσκεται το πιστεύω στην Θ.Λειτουργία, δημιουργείται ‘’αήρ’’ αήρ ούριος στα φυσικοπνευματικά, αήρ διαλύων τον χνου που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου.

Κι έρχεται η ώρα, όταν σα στάση ζωής αντίθετη με το θείο θέλημα, ρωτάμε γιατί Θεέ; οπότε πλην του αντιθέτου/αντιθέου ανέμου που δημιουργούμε, δυσκολευόμαστε προς την άνω πορεία, λερώνουμε και σχίζουμε και το ένδυμα της Βαπτίσεως, αφού, όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Εντασσόμενη κι αυτή η στάση ζωής, στην τριβή που επιφέρει αντίθετο και βαρύ φορτίο. Ενώ δλδ θα ''έπρεπε'' συμφωνία με την σοφή και αγαθή θέληση Του Κυρίου για την σωτηρία (ολοκλήρωσή) μας, εμείς ασόφως αντιδρούμε. 

Η αλλαγή στον τρόπο ερώτησης, εμάς συντασσομένους και σύμφωνους με Τον Κύριο, και ρωτώντας ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ καλέ μου Θεέ, μου λες το ‘’γιατί’’ , μας στερεώνει στον ωφέλιμο Δρόμο, σέβεται το βάπτισμα, λαμπρύνει το ένδυμα, γίνεται χρηστός ο ζυγός και το φορτίο ελαφρό…

Σε αυτήν την ερώτηση του παιδιού προς τον Πατέρα, με αυτήν την στάση ζωής, η απάντηση, σαν από θησαυροφυλάκιο ΠΑΝΤΟΤΕ δίδεται. Άλλοτε άμεσα, άλλοτε αργά ή αργότερα, ανάλογα με το συμφέρον του αιτούντος.

Με, το γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου (καν θέλω καν δεν θέλω, όπως έλεγε ο μέγας Μακάριος) ομολογούμε την συσταυροφορία μας, με τέλος (αμήν) την κοινήν Ανάστασιν*.           

---

* 6. πορεία Του Λόγου από προ εξ ημερών, μέχρι μεθ' ημέρας οκτώ

και υπόλοιπο συγγραφικό έργο (σε ψηφιακή μορφή για φυλλομέτρηση και ανάκτηση) 

και σε έντυπη