Σταυρός και σταυροί σαν σχήματα και οχήματα

Από το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου βλέπουμε την πορεία, πως από απρόσωπο ‘’ξύλο’’ γίνεται πρόσωπο, και γιαυτό αιτούμαστε την προστασίαν Του (Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει Σου) ως ενωμένο με Τον Εσταυρωμένο Κύριο.

   

Πεφυτευμένο ως τρίκλωνο δένδρο εκ του παραδείσου σε ‘’χώρο’’ φιλόξενο, έτσι και στην καρδιά, μένει φαινομενικά ανενεργό, μέχρις ότου φυλλοβολήσει. Φυλλοβολεί όμως, ποτιζόμενο από τα νάματα του Ιορδάνη. Δια της μετανοίας (συνδυαζόμενο με το μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως). Δομεί την σκέπη του ναού του Σολομώντα και τον εν ημίν ναό. Η δε καρποφορία του, είναι το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας.

Από την έναρξη της εμ-φύτευσης (γενεαί 14 τρις - όταν βάλει ο καλός Θεός το χέρι Του - τριαδικώς - ) μέχρι του Σταυρού, κατά τάξη και ετοιμότητα ο κάθε ένας που φέρει τον σταυρό, βιώνει και ακτινοβολεί (κατά την εγγύτητα και διαφάνεια), αυτό το φως, κατά το: Ἐσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. Θα μπορούσε να ''λάμπει'' ως δυτός αστήρ (με αχνό φωτισμό, κάθε άνθρωπος ευρισκόμενος κατέναντι και μακράν) ως ήλιος φωτεινός φυσικός, όν απέναντι, αλλά και υπέρλαμπρα (ποθούμενα) ο σκηνώσας εν αυτώ, Κύριος. Όσοι κατάφεραν να γίνουν ναοί Του με αυτούς (τους αγίους) λαό Του. 

          

Στο κέντρο του παραδείσου ήταν εκείνο το δένδρο που η βρώσις του καρπού του, θα οδηγούσε τον άνθρωπο στον θάνατο. Στο κέντρο της μεγάλης τεσσαρακοστής στήθηκε (από τους αγίους Πατέρες) η σταυροπροσκύνηση, εκείνο το ‘’ξύλο’’ που η μετοχή του καρπού του, μας εξάγει από τον άδη και θάνατο και μας αναβιβάζει στην Ζωή.

***

Αυτή η μετοχή, μέσω σχημάτων, σαν δι οχημάτων, όλο και εκτυπώτερον βιώνονται.

Όντας Ο Κύριος Δρόμος, κλίμαξ μεταξύ γης και ουρανού, έλαβε σάρκα και οστά από την γλυκυτάτη Θεοτόκο (καθαρωτέρα των οικημάτων και τιμιωτέρα των οχημάτων).

Η δική μας μετοχή, ‘’περνά’’ από τις ίδιες παραμέτρους, προϋποθέσεις. Καθαρότητα οικήματος (ε-αυτού) και λειτουργικότητα οχήματος. Χερουβείμ και σεραφείμ*…  

Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός,

χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν,

Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,

χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα,

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης,

Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας,

Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,

Σταυρός πιστών το στήριγμα,

Σταυρός αγγέλων η δόξα και

των δαιμόνων το τραύμα.

Η ‘’ταυτότητα’’ κλίμακος, Σταυρού, Κυρίου, Παναγίας (και επόμενοι αυτών και συντονισμένοι ομοτρόπως οι άγιοι), διανοίγουν και συμπορεύονται μαζί μας, την οδό σωτηρίας.

Μπορεί να προσκυνούμε τον Σταυρό ως ουσία, μας διαφεύγει όμως πολλές φορές και το περιβόλαιον σχήμα (και όχημα που μας οδηγεί προς τον πυρήνα). 

Ακούμε πως ειρήνη υπέρ νουν δίδεται από Τον Κύριο στους ποιούντες ειρήνη (κατά δύναμιν). Σοφία, δύναμη/σημάδια, αγάπη, στους αιτούντες κατά το συμφέρον τους και κατά το αιτείτε και δοθήσετε… αποκάλυψη στους κινουμένους με καλή προαίρεση προς ανακάλυψη.

Κι οι καρποί, ως τεκνογονία, όπως διαχρονικά συμβαίνει με τον Ιακώβ, από Λεία και Ραχήλ, από πράξη και θεωρία, άμεσα και έμμεσα εκ της επισκέψεως του Αγίου Πνεύματος. (Ὁ Σταυρός τοῦ Ἁγίου Φωτός **).

Σταυροειδώς διακρίνουμε να ενεργούν η Αλήθεια (καθέτως εκ της γης ανέτειλε) και η Αγάπη (που απλώνεται οριζοντίως). Η πίστη και η νόηση (πάλι με την πρώτη ανυψοποιό και σώζουσα – κάθετη – σε σχέση με την απλωμένη οριζοντίως νόηση…). Προσευχή (υψοποιός και κορυφή) και νηστεία περιμαζεύουσα τον εαυτό από τα περιττά (και πολλά οριζόντια), σαν βάση. 

Πρέπει (πάλι) να δούμε τον ερχόμενο ως ευλογημένο, όχι μόνο από μια διεύθυνση (άνωθεν) , αλλά και τους άλλους τρεις (σύνολο εκ 4 πνευματικών διευθύνσεων) όσες δλδ φορές αναγινώσκεται και το ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ... με, ναι μεν η μία προσέγγιση νάναι όλο φως (αισθητώς ωφέλιμη), αλλά και οι άλλες τρεις να νοηθούν και κατανοηθούν ως επαφές μέσα στο επιτρέπεται για κάποιον μυστικό λόγο που ο Θεός ξέρει και αφού το επιτρέπει, αυτό γίνεται για την διόρθωσή μας και σταυρική ισορροπία μας.  

Να δούμε τον σταυρό στον χωροχρόνο, με τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια που με τους κρυμμένους λόγους εντός αυτού, ως θησαυρός, καλύπτουν τα κενά του. Στον μεταβολισμό (φυσικό και πνευματικό), με στόχο να ‘’καθαρίζουμε’’ τα αισθητήρια και όλον τον εαυτό, προς διαφάνεια
  

και μη εμπόδιο εαυτού και αλλήλων στην πορεία και καλό αγώνα (δι ευχών).  

Σταυρό σχηματίζει και ο εύστοχος έρως**** με τον εξαντλούμενο στα σαρκικά, να γίνεται εμπόδιο

Σήμερον (και πάντοτε σταυροπροσκυνήσεως) Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου…

Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν.

                         

---

* Περί διαστημικής και Ορθοδοξίας - Μια προσέγγιση στον Ύμνο Άξιον Εστίν [βιώματα για τη μετοχή στη δόξα της τιμιωτέρας των Χερουβείμ και ενδοξοτέρας ασυγκρίτως των Σεραφείμ (οίκοι και οχήματα)]

** από 6ο. πορεία Του Λόγου από προ εξ ημερών, μέχρι μεθ' ημέρας οκτώ

Συνειρμικά και δικαιολογητικά της όλης ενότητος και συνάφειας.   

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν.

Αρετές και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες)

Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…

   

---

Οι 24 οίκοι εις την νοητήν κλίμακα του Τιμίου Σταυρού

*** από 

**** Έρωτας για τον Πλάτωνα, είναι η ακατανίκητη έλξη, μεταξύ δυο κομματιών, που ήταν ενωμένα και χωρίσανε. ...Έχουμε υποστεί σαν άνθρωποι δύο ''χωρισμούς''. Έναν κάθετο (όταν θεία πνοή εγκαλουπώθηκε στον άνθρωπο και έγινε αυθύπαρκτος και ελεύθερος ως αυτοδιάθεση - με από τότε να έχει ανοιχτεί ένας δρόμος φυσικού έρωτος Ανθρώπου και ανθρώπου) και έναν (χωρισμό) οριζόντιο, όταν η ανδρίς (προερχομένη εκ του ανδρός) εξήλθε της πλευράς του.

Το σύνολο των δύο έλξεων – τανυσμάτων σχηματίζει έναν ισοσκελή αρμονικό σταυρό. Εύστοχο και αναστάσιμο ΑΝ βιωθεί έτσι. Στην αντίθετη περίπτωση, βάρος και κατάθλιψη και αστοχία, ΑΝ θεωρηθεί και βιωθεί αλλιώς... με την φυγόκεντρο να υπερισχύει της κεντρομόλου. .... αγάπη και έρωτας

Αυτός ο βιούμενος εύστοχος (σταυρικός) έρως όπως η ειρήνη, ως προϋπόθεση για την άνω ειρήνη, γίνεται καλή βάση για ευλογία. Εντασσόμενο στα μυστικά βιώματα, συμπληρούται με την μυστηριακή σφραγίδα, τον σταυρό του ευχελαίου, που όχι τυχαία τυπώνεται στο χέρι και στο μέτωπο. Την πρακτική ευστοχία και θεωρητική (αντιμετώπισης, ως μονοθεΐα και μονογαμία), ως κεντρομόλος.

Σε αντίθετη περίπτωση, ο εκ πεποιθήσεως πολυθεϊστής και πολυγαμικός, δημιουργεί ‘’αεροδρόμια’’ (και παρέχει δικαιώματα) για το μαρκάρισμα του αντιδίκου, σε χέρι ή μέτωπο…

Για να βιώσουμε εμπράκτως***** την σωτηρία και αντίστοιχα, πάλι εμπράκτως να αποφύγουμε την απώλεια, δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να επιλέξουμε ενσυνείδητα από τις 2 ‘’φωτιές’’ του υποκινούντος έρωτος, την ανακαινιστική αντί της καυστικής.

Ο Σταυρός με το πολίτευμά Του μας μεταφέρει από την φθορά στην αφθαρσία και συγχρόνως, την αφθαρσία μέσα στην φθορά…

Ακούμε από τον άγιο Ιωάννη στην κλίμακα: Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης.

2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.

***** Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…

--- 

Η κεντρομόλος και η φυγόκεντρος (Ι ως Ιησούς και πάλι Ι, ως Ι -δέκατο- τάγμα δαιμόνων) ''περνά'' και ενεργεί δια σταυρών... (3 σταυροί, 3 θελήματα, 2 στάσεις)

...με, τα σχήματα ως οχήματα, να μας οδηγούν κατά την προαίρεση και βαθεία καρδία, προς τον έναν ή άλλον στόχο. Δια του αγκυλωτού, στο κατά το δοκούν γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ και δια του τιμίου σταυρού, στο γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ (και αγιασμό).Οι δε συμμαχίες είναι δύο. Ή υπερφύση (σταυρός ορθόδοξος) και φύση (ισοσκελής ελληνικός - ε-αυτός + Αυτός) vs παραφύσης (αγκυλωτού), ή συμπαρασύρεται η εγωπαθής φύση (όσο χαϊδεύει τα πάθη της) κατά το θέλημα της παραφύσης και εναντιώνεται προς τον Εσταυρωμένο. 

Ο καλός Θεός να μας δίνει δύναμη προσ-ήλωσης, στο "γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου" προς ωφέλεια δια του Σταυρού, την δόξα Θεού. 

…

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα.