Ήλιος – ακτίνα - ζωή

Ένα σχήμα που θα μπορούσε αρχικά να περιγράψει την τριαδικότητα του Θεού στην φύση και μετά να ανυψώσει το νου από ίχνος προς την ενέργεια, είναι ο ήλιος, αν λογισθεί ως ο πατήρ, η ακτίνα ως γεννητός υιός και το πνεύμα το Άγιο όλη τη ζώσα φύση****.

Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ότι ‘’υπεύθυνο’’ για την ολότητα της ζωής (βιολογικής), αλλά και το ευ ζειν και το μακαρίως ζειν (πνευματικώς), είναι το Άγιο Πνεύμα Η απόκτηση Του οποίου είναι σκοπός της Ορθοδοξίας. Αυτή ‘’συμπίπτει’’ ως ταμειούχος της χάριτος με το Αναστημένο Σώμα και Μία Εκκλησία, υπό Την Μία Κεφαλή. Αρκεί η ενσωμάτωσις Σε Αυτό, η μυστική και μυστηριακή κοινωνία με Τριαδικό Θεό.

Η ευθεία κίνηση του νοός καταφέρνει να ανεβάσει νου και χου και καρδία και όλον τον εαυτό, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό. Η διατρητικότητα του νοός διαμέσου της ύλης έχει ‘’φυσικά’’ και τις αντιστάσεις της.  

Κι η αντίσταση είναι η θολούρα και ο σκοτισμός και τα πάθη vs των αρετών και της διαφάνειας…

Εξ αυτού του σκοτισμού καταντά η ύλη αδιαπέραστος των νοητών ερεθισμάτων προς άνοδο, ασφυκτιώντας την ζωή της ίδιας της ψυχής του εν σώματι, γενόμενος σαρκικός*.

Έτσι, το ένδυμα του κόσμου και οι δερμάτινοι χιτώνες του γίνονται διάφανα ώστε ο γρήγορος νους να τα διαπερνά και αναγνωρίζει Τον Λόγο μέσα από τους λόγους που έχει αφήσει (και διαχρονικά στήνει ως οδοδείκτες) εύσπλαγχνα η παναγάπη Του.  Με αυτήν την προϋπόθεση (διαφάνειας) τα πάντα βοούν την δόξα του Θεού και δι αυτών των λόγων, Ο Κύριος συνδιαλέγεται μαζί μας χωρίς ασυνέχεια. Κι οι λίθοι κεκράξονται….

…ελθώντες επί την ηλίου δύσιν ιδόντες φως εσπερινό… ανάγεται ο νους στο Φως το ανέσπερο. Έλκεται από αυτήν την ακτίνα εκ του αποτυπώματος που άφησε επί γης.

Χειραγωγείται προς ανάσταση δια του εγώ ειμί… η Ζωή, το Φως, η Αλήθεια, ο δρόμος, η Ανάσταση…

Κι είναι η εξάγουσα ημάς ακτίνα (Ι) Ιησούς vs της φυγοκέντρου που σκοτίζει και θανατοποιεί, του άλλου Ι, Ι (δεκάτου) τάγματος των δαιμόνων… επιλογή και προαίρεση με απόλυτη ελευθερία, όπως λάβαμε ζωή εκ του μη όντος στο είναι… έτσι να λάβουμε και την Ζωή, από το παρόν στάδιο και κοιλάδα του κλαυθμώνος. 

Και όπως, όποιος ψηλάφησε το φως το φυσικό βρήκε ότι έχει δύο φύσεις, ΚΑΙ σωματίδιο ΚΑΙ κύμα, έτσι και ο πνευματικός μελετητής ‘’βρήκε’’ την διττότητα των φύσεων του Ιησού, ως ΚΑΙ Θεός ΚΑΙ άνθρωπος με σώμα.  

Διέκρινε το απαραίτητο της μετοχής σε αυτό το Σώμα, και εκφρασμένο στις Γραφές (παλαιοδιαθηκικά και ΚΔ άμεσα) αλλά και εντοπισμένο εν σκιά και φυσικούς λόγους με τον πελεκάνο πατέρα που θυσιάζεται για το παιδί του που δηλητηριάστηκε από τον έρποντα όφι (και φως και σ+οφία) και πεθαίνει… **

  

Οι ακτίνες, όπου συναντήσουν ‘’δοχείο’’ που εμπεριέχει ζωή συνθέτουν στοιχεία για αναζωογόνησή τους (φωτοσύνθεση, θέρμανση, υγεία, φωτισμός…). Όταν όμως προσπέσουν σε κουφάρια χωρίς να εμπεριέχουν ζωή, τα αποσυνθέτουν. Στην περίπτωση των ανθρώπων, θα αποδώσουμε ευθύνη, όχι στην ίδια την ακτίνα και Υιό και Λόγο, αλλά στο πόσο μεριμνήσαμε να εγκαλουπώσουμε ζωή εντός ημών, ώστε ερχόμενος Ο Ζωοδότης με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… να προοδεύουμε, αντί η Αγάπη Του να μας καίει. Χαρακτηριστικό του Σταυρού, που είναι ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ δόξα των αγγέλων ΚΑΙ τραύμα των δαιμόνων, χωρίς περισσή μέριμνα από μεριάς Αυτού. Πόσο η ‘’λάσπη’’ μας ψήθηκε (αγιοπνευματικά) για να φιλοξενήσει νερό (λάλον ύδωρ) που ξεδιψά κι εμάς και όσους μας πλησιάζουν.

Τα δοχεία και σκηνώματά μας, να γίνουν άγια, Θεού δοχεία κατά τάξη και ετοιμότητα και γραμμή που κατέδειξε η χάρις Του με τον υπέργηρο Συμεών τον θεοδόχο. 

Ἅγνιζε καὶ κάθαρε*** καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·

 

---

* Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας

---

Σχετικά

** πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)

*** ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παΐσίου)

Τριάδα και αυτογνωσία. Αυτογνωσία και Τριάδος θεογνωσία.

…Αμήν να εξέλθουμε των σκιών και σκότους (και αιτιών αυτών) τώρα, που σιγά σιγά θα μπούμε σε μια διαδικασία προσμονής του Φωτός. Να ‘’βγούμε’’ να λιαστούμε και να αποκτήσουμε ζωή. Να ‘’μπούμε’’ (από το εξ εσόπτρου και εν αινίγματι γνωρίζομεν…) στο σπήλαιο της καρδιάς και νου, όπως στην βηθλεέμ ενχρονίσθη και εχωρήθη Ο Κύριος.  

Κι όπως, όποιος ζήτησε ζωή κινήθηκε προς τον ήλιο και εξετέθη στις ακτίνες του, έτσι όποιος επιζητεί πνευματική ζωή, ανάλογα, καλό θα ήταν, να πράξει και θεωρήσει…

19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα.

Η δε προϋπόθεση μετάβασης στον επόμενο ‘’ουρανό’’ , η θέληση αποστροφής των φαύλων έργων. Κι αν αυτή σπαρεί, θα αποδώσει καρπό…  

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

**** όσο παραλήφθηκε το σχήμα και εκτύπωμα ως ουσία, η σκιά του Θεού και ο αντικατοπτρισμός της όασης ως όαση, ‘’θεοποιήθηκε’’ το είδωλο με μομφή όλων των θεωριών περί μητέρας φύσης και ενδοσυμπαντικές θεότητες ως ειδωλολατρεία. Λατρεύτηκε αδιακρίτως το κτίσμα αντί Του Κτίσαντος… λατρεύτηκε (ελληνικώς) ο ΙΑΠΕΤΟΣ 666 ως αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης, αντί του Αληθούς ποιητού ουρανού και γης, ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999...  

Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας)

σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού...

αμήν δια μετανοίας, να προσανατολιστούμε στο όντως ΦΩΣ… μετέχοντες Αυτού 

κι αφού Ο Κύριος ‘’κατέρχεται’’ για να γνωριστεί δι Αβραάμ, Ισαάκ Ιακώβ… καλούμαστε προς προϋπάντησή Του, να ‘’ανέλθουμε’’ δι αρετών, υπακοής προς φιλοξενία του Τριαδικού Θεού στην σκηνή μας…  (Τ,Υ,Φ)

Αρετές και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες)

Για να ισχύσει βιωματικά το …ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· όπως για Τον Λόγο ο Πρόδρομος, το πνεύμα της μετανοίας, έτσι και για κάθε λόγο/άνθρωπο, άγγελο μετανοίας που διανοίγει τον δρόμο από το σκότος στο Φως και την βιολογική ζωή και φαινόμενα, στην πνευματική και αιτίες… 

Λόγος - άγιοι και λόγοι, όπως ήλιος και ακτίνες