Περιπεσών εις ληστάς…

Ο Άγιος Πορφύριος συμβουλεύει και αποκαλύπτει πως ο διάβολος δρα διχαστικά ανάμεσα στους ανθρώπους.

«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο Παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατεπάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»

Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου:

Πώς είναι δυνατό να οργισθώ εναντίον του πληγωμένου αδελφού μου, που έπεσε θύμα του κακοποιού;
Ούτε καν πέρασε από το νου μου τέτοια σκέψη. Ασφαλώς και θα λυπηθώ και θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω όσο μπορώ....

«Έ, λοιπόν», συνέχισε ο Γέροντας, «κάθε άνθρωπος, που σε προσβάλλει, που σε βλάπτει, που σε συκοφαντεί, που σε αδικεί με οποιοδήποτε τρόπο, είναι ένας αδελφός σου, που έπεσε στα χέρια του κακοποιού διαβόλου....

Εσύ, όταν αντικρίσεις τον αδελφό σου να σε αδικεί, τι πρέπει να κάνεις;

Πρέπει να τον λυπηθείς πολύ, να τον συμπονέσεις και να παρακαλέσεις θερμά και σιωπηλά το Θεό, να στηρίξει εσένα, στη δύσκολη αυτή ώρα της δοκιμασίας σου και να ελεήσει και τον αδελφό σου, που έπεσε θύμα του ληστού διαβόλου, κι ο Θεός θα βοηθήσει κι εσένα και τον αδελφό σου....

Διότι, αν δεν το κάνεις αυτό, αν, αντιθέτως, οργισθείς εναντίον του αδελφού σου, αντιτάσσοντας στην επίθεσή του την αντεπίθεσή σου, τότε ο διάβολος, που βρίσκεται στο σβέρκο του αδελφού σου, πηδάει και στο δικό σου σβέρκο και σας χορεύει και τους δύο.»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ» - Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

---

Με αφορμή την σχετική φωτογραφία που ανέβασε φίλη στο φβ, με τα λόγια του αγίου, δυο σκέψεις…

Διάβασα (μάλλον στον συναξαριστή ή γεροντικό, δεν θυμάμαι), πως στην μερική κρίση και απολογία που δίνει η ψυχή ενώπιον του Βασιλέως στα 40, παρουσιάζονται και όσες ψυχές ευεργετήθηκαν από τον μεταστάντα και υπενθυμίζουν σαν καλοί μάρτυρες την ευεργεσία που δέχτηκαν και ευχαριστώντας και δοξάζοντας Τον Κύριο, Τον παρακαλούν για να ληφθεί υπόψην Του στην κρίση, για δικαίωση, ανάβαση, ανάσταση, καλή μερίδα, παράδεισο.

Κι η παρουσία της ψυχής του ζώντος ανθρώπου μπροστά στο φοβερό κριτήριο, είναι τόσο μυστική και κεκαλυμμένη από την συναίσθησή μας, λόγω παχυλότητος της συνείδησης, που συνήθως ΔΕΝ το συνειδητοποιεί. Κι αυτό το συνήθως αφήνει ένα μικρό παραθυράκι συνείδησης, της τάξεως ένα στο ένα εκατομμύριο. Στην πραγματικότητα, (την κάτω και βαρηά πραγματικότητα) μπορεί να μην ξέρει ότι ο δείνα έχει ‘’κοιμηθεί’’ , ή ότι εκείνην την ώρα ‘’κρίνεται’’, κι όμως η ψυχή είναι παρούσα.

Η ‘’ζωή’’ της ψυχής, απέχει της γνώσεως της βιολογικής ύπαρξης που γνωρίζεται δια των χοϊκών αισθητηρίων και (κάπως νομοτελειακά) όσο πιο παχυλή είναι η ύλη εκ πεποιθήσεων ή αγνοίας ή αδυναμίας (πάντα επιλογή) τόσο μυστική και δυσδιάκριτη γίνεται από την συνείδηση.

Θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβη σε φιλικό ζευγάρι, τέτοιας ‘’παράλληλης’’ δράσης.    

Είχαν αρραβωνιαστεί και συγγενείς και φίλοι, τους χάρισαν αρκετές γλάστρες με λουλούδια. Λόγω περιορισμένου χώρου στο σπίτι του ενός παιδιού και μέχρι τον γάμο, οπότε και θα έπιαναν μεγαλύτερο διαμέρισμα, τα λουλούδια τα φιλοξενούσε η μητέρα.

Όταν παντρεύτηκαν, και αφού εγκαταστάθηκε το ζεύγος σε χώρο που θα μπορούσε να πάρει και όλες τις γλάστρες, ξεκίνησαν να πάνε να τις ζητήσουν.

Η γυναίκα, νυφούλα μικρή σε ηλικία, με μια συστολή ‘’φοβόταν’’ να τα ζητήσει πίσω, αφού για 3-4 μήνες τα πρόσεχαν και διακοσμούσαν και τις σκάλες στην πολυκατοικία της πεθεράς…

Μπροστάρης ο γυιός και ανεβαίνοντας τις σκάλες φωνάζει για να προδιαθέσει (κάπως) … μάνα!!!! Ήρθαμε να πάρουμε τις γλάστρες, τώρα χωράνε στο σπίτι!!!

Εκείνην την ώρα, βγαίνει από την απέναντι πόρτα (διαμερίσματα) η αδελφή της πεθεράς, που υπόψην πολύ συμπαθούσε την νύφη και λέει δυνατά με απορία:

- ΤΙ ; ήρθατε να πάρετε τα λουλούδια;;;;        

Σε κλάσματα δευτερολέπτου (μου λέει ο φίλος) συμβαίνουν τα παρακάτω.

Ακούγοντας την ερώτηση, η συστολή της νύφης έγινε έκδηλη σαν φόβος στο πρόσωπο, κάτι σαν: …είδες που στόλεγα πως δεν θα θέλουν να μας τα δώσουν; Και… αμέσως, κλείνοντας τα μάτια το παιδί (πόσο διαρκεί που ανοιγοκλείνουμε αυτά, και λίγο παραπάνω) ‘’βλέπει’’ (σε νοητό επίπεδο) την αδελφή της πεθεράς να του χαμογελάει λέγοντας του ανηψιού της:

- καλά δεν το είπα; (με ένα χαμόγελο ίσαμε τα αυτιά!! )

Μου εξαγόρευε λοιπόν επ’αυτού… ΔΕΝ νομίζω η θεία μου να το έκανε εν γνώσει της αυτό το ‘’θέατρο’’. Κι όμως, ‘’κούμπωνε’’ πολύ ορθά σαν απάντηση στην συνεσταλμένη ψυχούλα της. Ό,τι φοβήθηκα, επ’ εμού ήλθε… μια παιδεία ψυχική, ωφέλιμη, εν αγνοία όμως άμεσης συνειδητότητος και των δύο προσώπων (νύφης και αδελφής της πεθεράς).

Θα μπορούσε να προσπεραστεί αυτό το ‘’τυχαίο’’ γεγονός, αν οι κεραιούλες δεν ήταν ενεργοποιημένες. Για τo παραπάνω ιστορηθέν περιστατικό, ο ίδιος το αξιολόγησε, ως μία ακτινούλα από την άπειρη λαμπρότητα του Ηλίου… μια στιγμιαία αντίληψη ζωής ψυχής, μεταξύ απείρων στιγμών βιολογικής ύπαρξης, που οι δεύτερες θάβουν και καταπλακώνουν με ‘’σάρκα’’ τα όντως μαργαριτάρια… 

Και πόσα ακόμη προσπερνιούνται ή γίνονται αιτίες παρεξήγησης ενώ ο καλός Θεός ‘’τρέφει’’ με ιχθείς και άρτο***, κάθε διαπροσωπική σχέση μεταξύ ανθρώπων, που αντιμετωπιζόμενα ορθά ορθόδοξα με αγάπη, συγχώρεση και κατανόηση προοδεύουν τον άνθρωπο από τα κάτω ύδατα προς τα άνω, σε σχέση με τις λάθος αντιμετωπίσεις, που του κλέβουν την τροφή, οι όντως ληστές, καθηλώνοντάς τον διαρκώς στην κλίνη του ασθενούς, παρότι Ο Κύριος ‘’πλήρωσε’’ (και πληρώνει) για την εξυγίανσή του….

Όλα, υπό την επίβλεψη και πρόνοια του ισχύοντος: Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου… που από 4 πνευματικές κατευθύνσεις (όσες φορές και αναγινώσκεται αυτό, το μόνο τετράκις) μας φέρνει Ο Εσταυρωμένος Λόγος κοντά μας ανθρώπους / λόγους (και καταστάσεις) για να ωμοιάσουμε Αυτόν και χαριτωθούμε.   

Να βοηθήσουμε και βοηθηθούμε (αποδείξουμε σε πράξη όσα λέμε πως μάθαμε σε θεωρία) και να ισορροπήσουμε στην μέση βασιλική οδό, διακριτικά, μεταξύ των εκ δεξιών και ευωνύμων πιθανών διολισθήσεων, με τις καλοπροαίρετες ψυχές να συνεργάζονται επ’αυτού, τις δε κακοπροαίρετες Ο Κύριος να επιτρέπει την προσέγγιση. Νάναι ευλογημένο.        

Μεταξύ νου και χου, παρεμβάλλεται χνους* που (σαν χνώτα) θολώνουν την όραση και αίσθηση των συμβαινόντων επάνω.

Τα πάθη, σαν νέφη σκοτίζουν το ηγεμονικό της ψυχής και εμποδίζουν την προσπέλασή τους στα νοητά.

(από άγ.Μάξιμο ομολογητή).

Πάλι,

Κι εμείς, κάτωθεν των νεφών, αφενός στερούμαστε την διαρκή ηλιοφάνεια, αναμένοντας σποραδικά καμμιά ακτινούλα να περάσει το πυκνό σκοτισμό, να ‘’συλληφθεί’’ χάρις για να ζεστάνει την ψυχή και ελκύσει τον νου στα άνω.

Στα παληά χρόνια, η εορτή των Χριστουγέννων και η Βάπτισις Του Κυρίου, συνέπιπταν ως Θεοφάνεια και Επιφάνεια. Αργότερα διαχωρίστηκαν και τις γιορτάζουμε ξεχωριστά, όπως μέχρι σήμερα.

Και στην φωτογραφία, ένα ψαράδικο αφού το ακολουθούν ψαροπούλια, μία ναυς επί νεφών, μας δίνει το καλό ερέθισμα να ευχηθούμε, η ψυχούλα μας να ‘’πιάσει’’ και ‘’τραφεί’’ με ΙΧΘΥ** για να μας περάσει από τα κάτω ύδατα στα άνω και ‘’διαλύσει’’ τον σκοτισμό που προξενούν τα πάθη. Να γίνουμε διαφανείς, να βλέπουμε και αισθανόμαστε τα της ψυχής.

Ενόσω περιπίπτουμε εις ληστάς, θα ευεργετούμαστε από τον καλό σαμαρείτη (Κύριο) να μας οδηγεί στο πανδοχείο (Ορθόδοξη Εκκλησία) προς θεραπεία μας. Ενόσω δεν κατακρίνουμε αλλά συμπάσχουμε με τους περιπεσόντας εις ληστάς, ανερχόμαστε στο βίωμα του ‘’πλησίον’’ προς αυτούς, ενώ με την ταραχή και ‘’συμφωνία’’ με τον ταραχοποιό και κλέφτη****, (αυτό)τιμωρούμαστε με το να είμαστε μακράν του συνανθρώπου, οπότε και μακράν Του Ανθρώπου.

---               

Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας

Θεοφάνεια 2016

Θεοφάνεια 2016 (με το παλαιό)

* νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Περί του ‘’πλησίον’’

Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…


** 3. Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και Ουσία της Κιβωτού)
 (που, με μια ελάχιστη, αλλά καθόλου τυχαία σταγόνα ‘’διορθωτικού’’ αποτυπούται η πρόταση σε κάθε κυοφορούμενο εντός της Εκκλησίας, να κινηθεί προς αληθή βρώση και αληθή πόση του ΙΧΘΥΟΣ, ώστε να αναγεννηθεί εν XC με την σύγχρονη γέννηση σε αυτόν, O XC. (αμήν βιωματικά)     






*** Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία)

**** κι αυτός ο κλέφτης, μας αφαιρεί την αλήθεια και μας γεμίζει φαντασίες. Δια δε της Θείας Κοινωνίας, μετοχής ΙΧΘΥΟΣ μυστικά και μυστηριακά, ακόμη και τα χοϊκά μας αισθητήρια δεν πλανούνται.

ἵνα μή, ἐπὶ πολὺ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπὸ τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι…

Αυτό συνέβη θαυμαστά από τον Μέγα Μακάριο και αυτό μας παραινεί με την παρακάτω εκ του συναξαρίου ιστορία…
Ο Όσιος Παλλάδιος διηγείται για τον Άγιο Μακάριο, ότι τότε κάποιος κολασμένος ζήτησε σε σατανικό έρωτα κάποια σώφρονα κοπέλα και επειδή εκείνη δεν δέχθηκε, την έκαμε με διαβολικά μάγια να φαίνεται στους ανθρώπους σαν φοράδα. Οι γονείς του κοριτσιού αυτού ήλθαν στον Άγιο Μακάριο και τού είπαν.
— Αυτή η φοράδα πού φέραμε εδώ και Βλέπεις ήταν κόρη μας, αλλά από τα μάγια κάποιου ανθρώπου, μεταμορφώθηκε σ’ αυτή τη μορφή. Σε παρακαλούμε λοιπόν να παρακαλέσεις τον Κύριο και να την μετατρέψεις στην προηγούμενη μορφή.
Ο δε Όσιος απάντησε:
— Όσο για μένα, εγώ την βλέπω γυναίκα και όχι φοράδα, όπως μού λέτε. Αυτή δε η μορφή που βλέπετε δεν είναι στο σώμα της, αλλά μόνον στους οφθαλμούς σας από τη συνεργεία τού δαίμονα.
Αφού τούς είπε αυτά, πήρε την κόρη τους στο κελί του και αφού προσευχήθηκε, την έχρισε με άγιο έλαιον, και από εκείνην την στιγμή εφαίνετο πάλι σ” όσους την έβλεπαν σαν γυναίκα, επειδή με την προσευχή του Αγίου Μακαρίου εξηφανίσθη η μαγεία. Μετά αφού έγινε καλά η κοπέλα ο Άγιος της έδωσε την εξής συμβουλή:
— Παιδί μου, μη λείπεις από την Κοινωνία των Μυστηρίων τού Χριστού, αλλά να κοινωνείς συνετώς, διότι αυτή η διαβολική ενέργεια σού συνέβη, επειδή δεν μετέλαβες για πέντε συνεχείς εβδομάδες και ως εκ τούτου βρήκε ευκαιρία ο διάβολος και σε πείραξε.