άγιοι για τον πόνο

Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι. 

– Μη φοβάσαι. Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει.

– Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά.

– Δε σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι αυτό το θέμα. Αν κάνεις υπομονή με πίστη στον Θεό, θα πάρεις σύνταξη απο το Υγειονομικό του Θεού, η οποία είναι μεγαλύτερη από τη σύνταξη του ΟΓΑ.

Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνει καλά. Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός συνέχιζε να τον παρακαλεί.

Τελικά θεραπεύθηκε. Όταν πέθανε και πήγε στην άλλη ζωή, είδε ότι εξ αιτίας της θεραπείας του έχασε πολλά στεφάνια. Τότε είπε στον Άγιο Παντελεήμονα : «Γιατί με θεράπευσες, αφού γνώριζες ότι θα χάσω τα στεφάνια;»

– Γέροντα, μέχρι ποιο σημείο πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού σε θέματα υγείας;

– Πρώτα θα εμπιστευθείς τον Θεό, και μετά τον Θεό θα εμπιστευθείς τον άνθρωπο, τον γιατρό.

– Μια δύσκολη αρρώστεια, Γέροντα, πως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε;

– Πριν καταφύγετε σε γιατρούς, να προηγείται προσευχή, αγρυπνία, για να βοηθήσει ο Θεός και να φωτίσει τους γιατρούς. Βάλτε και λίγο λαδάκι από την καντήλα του Αγίου Αρσενίου, πιείτε και λίγο αγιασμό, διαβάστε και κανένα ψαλμό.

– Γέροντα, εξ αιτίας της αρρώστειας μου δεν ανταποκρίνομαι στα πνευματικά μου καθήκοντα και αυτό με στενοχωρεί

– Και τίποτε να μην κάνεις, τώρα που είσαι άρρωστη, ούτε κομποσχοίνια, ούτε μετάνοιες, μόνο «δόξα σοι ο Θεός » να λες, αυτό αρκεί.

– Όταν, Γέροντα, είμαι άρρωστη και πονάω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην προσευχή.

– Η προσευχή σ’ αυτήν την περίπτωση έχει και κόπο και πολύ πόνο. Έχει και άσκηση, γι αυτό εισακούεται πιο πολύ από την προσευχή που κάνεις, όταν είσαι καλά.

Να αγαπάμε λίγο και τον πόνο. Η αρρώστια είναι μεγάλη ευλογία για τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος το καταλάβει αυτό, την δέχεται με χαρά κια ψάλλει με χαρά : » Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ «. Θυμάμαι, ο καημένος Γερο-Γαβριήλ στα Καρούλια, είχε πόνους, πόνους…Και όταν πονούσε, έψελνε. Ήταν τεντωμένος συνέχεια κάτω. Έλεγε: » Μου λένε » σταυρός, σταυρός!», αλλά καρφιά δεν έχω ! Χωρίς καρφιά τι σταυρός είναι;»

– Πόσο καιρό κράτησε αυτό, Γέροντα;

– Αρκετό διάστημα. Κανα-δυο χρόνια. Ήταν τελείως μόνος του. Και να δείτε,το κελί του είχε ανοίξει από κάτω μια ρωγμή και χειμώνα καιρό έφερνε από την θάλασσα ένα….αεράκι φρέσκο-φρέσκο! Αλλά εκείνος μέσα στους πόνους και στο κρύο έψελνε και δοξολογούσε τον Θεό. Στην αρρώστεια η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς, και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει. Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στη διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί. Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία;

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: «Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού νά μήν ἔχη καί κάτι πού νά τόν θλίβη»

Ο βίος του ανθρώπου είναι μαρτύριον, καθ’ ην στιγμήν εξεπέσαμεν εκ της αληθινής ευτυχίας, τώρα τρυγούμεν τον καρπόν της παρακοής, «ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι η γη» ( Γεν. 3,18 ) και η γη της καρδίας. Πως θα γνωρίσωμεν ότι είμεθα εξόριστοι, ει μη εκ των θλίψεων και των βασάνων;

Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχη και κάτι που να τον θλίβη. Θλίβονται και οι ευσεβείς χριστιανοί, μα έχουν εις το βάθος της ψυχής των και την ελπίδα ότι μίαν ημέραν αι θλίψεις αι πολλαί θα τους προξενήσουν και την μακαρίαν ανάπαυσιν.

Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυσιν εις την πέραν του τάφου ζωήν, η ζωή εκείνη είναι των κοπιασάντων και των πεφορτισμένων το βάρος της παρούσης ζωής. Ένας όσιος Πατήρ ήτο πάντοτε φιλάσθενος και όταν ετύγχανε να υγιαίνη και να παρατείνεται η υγεία, έλεγεν εις τον Θεόν: «διατί, Θεέ μου, με εγκατέλειψες και ζω με ευτυχίαν; Δεν είμαι άξιος της αγάπης Σου, να πάσχω μικρόν δια την αγάπην Σου;».

Βέβαια είχαν οι άγιοι και πολλήν χάριν και δύναμιν ψυχής και έχαιρον θλιβόμενοι, αλλά ημείς, πρώτος εγώ, υποφέρομεν, ενίοτε σπάζει και η υπομονή, αλλά ας έχη δόξαν ο Θεός, που μας φωτίζει και μετανοούμεν και διορθωνόμεθα. «Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής» (Ματθ. 26,41).

---

Ο άλυπος βίος και η πλάνη της εκζητήσεώς του (και μέρος του όλου, η επιστολή με το ''αυτό ήταν από Μένα'' ... ) * επειδή δεν έχουν όλοι λογαριασμό στο scribd, παρακάτω η επιστολή

Αγάπησα το μαρτύριο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός («Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή»)

* (πατώντας επάνω αναπτύσσονται για το ευανάγνωστον)