Ζωή και ζωή

…κατά την εκκλησιαστική τάξη, σήμερα (ε'νηστειών και αγ.Μαρίας αιγυπτίας) είναι η τελευταία Κυριακή που μπορεί να γίνει μνημόσυνο. Από ανάσταση Λαζάρου μέχρι Κυριακή Θωμά (από προ εξ ημερών του Πάσχα μέχρι μεθ’ημέρας οκτώ) δεν έχουμε μνημόσυνα.

Όχι ότι δεν έχουμε νεκρούς ή απαγορεύεται μυστικά να πούμε ένα Κύριε ελέησον και μνήσθητι, αλλά μπροστά στον Ζωντανό Θεό όλοι είμαστε ζωντανοί, μερικοί ενδεδυμένοι με δερμάτινους χιτώνες (όσο μας δίδεται η ευκαιρία προόδου) και πολλοί να έχουν αυτούς απεκδυθεί.

Αυτό το 14ήμερο, ως εν χειρί Θεού, είναι μια συμπύκνωση της κρίσης*. Από τον θάνατο στην Ζωή δια της βιολογικής (όσο μας αξιώνει ακόμη ο καλός Θεός) ζωής. Το κλειδί, η σημερινή μνήμη και τιμή στο πρότυπο της μετανοίας.  

Μετά τον μεγάλο κανόνα που έχουμε την προ Χριστού αναφορά περί θηλυμανίας … Ἐδὼμ ὁ Ἡσαῦ ἐκλήθη, δι' ἄκραν θηλυμανίας ἐπιμιξίαν· ἀκρασίᾳ γὰρ ἀεὶ πυρούμενος, καὶ ταῖς ἡδοναῖς κατασπιλούμενος. Ἐδὼμ ὠνομάσθη, ὃ λέγεται θερμασία, ψυχῆς φιλαμαρτήμονος …με XC, προ και μετά, προτυπούμενα και ενεργούμενα, έχουμε την λύση.  

Είναι η κάλυψις της τρωτής πτέρνας του Ησαύ (και καθενός), από τον Ιακώβ, δια τεκνίων και χαρισμάτων εξ Αγίου Πνεύματος. Δι άλλου πυρός.

‘’Σήμερα’’ προβάλλεται η θεραπεία της ανδρομανίας (όμοιας με την ρίζα του προβλήματος του Ησαύ, ερωτισμός έρπων) στο πρόσωπο της οσίας Μαρίας αιγυπτίας. Το πανίσχυρο φάρμακο, η μετάνοια. Μετά τον τάφο, ουκ έστιν μετάνοια και χωρίς μετάνοια δεν έχει Ζωή, παρά την ‘’σφίζουσα’’ βιολογική ζωή που μπορεί κάποιοι να αντιπροτείνουν ότι κατέχουν, υποτιμώντας μάλιστα τους αγνούς.

Η τομή (πάλι) δεν είναι κάθετη, ή ζωντανός (με την κοινή έννοια) ή νεκρός, αλλά είτε ζωντανός είτε νεκρός ΜΕ XC , είτε ‘’ζωντανός’’ (βιολογικά αλλά νεκρός πνευματικά) είτε νεκρός (μετά την κοίμηση) ΧΩΡΙΣ XC. Εδώ η τομή, και η μετάνοια το ικανό πέρασμα με γνωστό το ‘’αν πεθάνεις πριν πεθάνεις δεν θα πεθάνεις όταν θα πεθάνεις’’ …

Λένε, πως πλησίασε ένας άθεος έναν ιερέα και τον πείραζε λέγοντας… όλα αυτά που εσείς λέτε αμαρτήματα, εγώ δεν τα νιώθω. Και του απαντά ο γέροντας:

- βάλε 100 κιλά βάρος πάνω στο στήθος ενός νεκρού. Νιώθει τπτ;

- όχι

- έτσι κι η δική σου συνείδηση****. Όλο αυτό το βάρος των αμαρτημάτων, επειδή μόνος σου την νέκρωσες, ΔΕΝ το αισθάνεσαι.

Ένα σώμα, το διακρίνουμε αν είναι ζωντανό ή νεκρό από την κίνησή του, την ροή εν μέσω αγωγών του αίματος με φλέβα - αρτηρία και μέσω νεύρου την επικοινωνία. Γνωρίζεται ο άνθρωπος αν είναι ζωντανός, από τις εκ-δηλώσεις ζωής δια των μελών του.

Το Σώμα Χριστού δια των αγίων μελών Του (θριαμβεύουσα Εκκλησία) κάθε μέρα, κάθε ώρα, χωρίς χρονική ασυνέχεια, ερχόμενο σε νοερή (και φυσική) κοινωνία μαζί μας, μας μεταγγίζει την Ζωή. Αυτό που λέμε δι ευχών. Ο συναξαριστής και μνήμη αγίων καθ’ημέραν, είναι μια πύλη μετάγγισης Φωτός και Ζωής.

Η αντικατάσταση του ημερήσιου συναξαριστή αγίων που λάμπουν με ανέσπερο Φως, από την ντπ με ενδοκοσμικά φώτα και φωτοβολίδες κοινωνικές, είναι η δόλια προσπάθεια να κλείσουν διόδους Φωτός, αφού ως σκοτεινοί τύποι, Αυτό ενοχλεί και καίει.   

Μπορεί όταν βρέχει να κρατάμε ομπρέλλα, αλλά με κάποιον τρόπο έμμεσο, βρεχόμαστε. Ανάλογα ισχύει με τα ουράνια ρείθρα.

‘’Βρέχει’’ ευλογία, αλλά το ‘’λογικό’’ του κόσμου αντιστέκεται, σαν να κρατάει ομπρέλλα. Ο καλός Θεός και Λόγος, επιτρέπει για κάποιους λόγους, όσοι επιδέχονται ευλογία, να ‘’αισθανθούν’’ κάτι, και το σώμα τους να (επι)κοινωνήσει με το Σώμα Ζωής.

Σε παλαιότερο άρθρο*** έχει αναφερθεί η συνάφεια πλήθυνσης σκιών με τον ‘’παράλληλο’’ πολλαπλασιασμό εκπομπής Φωτός (πίσω από το παραπέτασμα). Επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις. Όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές (πίσω από το παραπέτασμα) … αποδεικνύοντας ότι ισχύει η αναλογία, και σε φυσικό και σε πνευματικό επίπεδο… από εκεί και πέρα, είμαστε ελεύθεροι να μείνουμε σε αυτές ή να κυνηγήσουμε και καρπωθούμε ευλογίες. Ή αρά (και σκιές) ή χ-αρά (και Φως)…. Διαλέγουμε.

Αφορμή για το παρόν στάθηκε ένας καυγάς ‘’παιδικός’’ που άναψε τα αίματα στους μετέχοντες της αψιμαχίας. Εγώ… vs ενός άλλου εγώ, με μια φωτιά που παρέσερνε σε ατοπήματα διαρκώς αυξανόμενα.

Ποιος δεν ξέρει την λερναία ύδρα; Που όσο της έκοβε ο Ηρακλής το ένα κεφάλι από κει φύτρωναν δύο; …έτσι είναι. Το κακό, καταπολεμούμενο με κακό, αυτό πολλαπλασιάζεται. Η λύση, να καεί η ρίζα που φυτρώνει το κακό…

Εξυπνότερος θα αποδειχθεί, αυτός που πιο γρήγορα θα πάρει πίσω το εγώ του. … και θα ξυπνήσει εξ-ύπνου αμαρτίας. Δια της μίας φωτιάς (καθέτου) θα λύσει το πρόβλημα της άλλης φωτιάς, της έρπουσας (αναλογία ΦΩΣ – ΟΦΙΣ σ+οφία… με το οικείο του πυρ ο καθένας…).

Έριχνε επί διημέρου ‘’βροχή’’ Ο Κύριος, ευλογία μετανοίας με 1 Απρ σαν ακίνητη εορτή και 2 Απρ σαν κινητή ε’νηστειών δια του ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ της οσ.Μαρίας αιγυπτίας. …κι ο επιδεχόμενος θεραπείας βρέχεται και αισθάνεται. Ο μη επιδεχόμενος, θα βράζει με το ζουμί του, φανταζόμενος ότι καλά έπραξε στην τάδε φάση κι αν επαναλαμβανόταν με την ίδια ορμή και φλόγα πάλι τον εαυτούλη του (ΕΓΩ = εικών επί γης και σκιές) θα υπερασπιζόταν, ανοήτως βέβαια, αφού αυτό που αξίζει υπεράσπιση είναι το Φως, Αυτός και εν ημίν η εικών Του (ε-αυτός = εικών Αυτού).

Για όποιον όμως τα βλέπει***** ή θα ήθελε να τα δει πνευματικά, αυτά είναι ασθένειες παιδικές, άφρονες με αμετανοησία, που ο ίδιος κλείνει την θύρα ελέους και ωρίμανσης… 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν***** γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

…όχι απλά σαν ενηλικίωση, αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου, αφού η χωρίς μετάνοια (και εξομολόγηση) ζωή ΔΕΝ κυοφορεί, ούτε υπόσχεται ΖΩΗ.

‘’Σήμερα’’ στο ευαγγέλιο, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζητούν από τον Κύριο πρωτοκαθεδρίες κοσμικές (ουκ οίδατε τι αιτείσθε…).

Αυτό το ΑΡΧΩ κατά Θεόν έχει προϋποθέσεις, που ο ‘’κόσμος’’ ούτε τις νοεί, ούτε τις εκτελεί.

… ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

Ι (γιώτα) η φυγόκεντρος, ως το δέκατο (Ι) τάγμα των δαιμόνων, Ι (γιώτα) Ιησούς και η κεντρομόλος. Αστραπή κατακαίουσα η μία,  αστραπή ανακαινίζουσα η άλλη.

Κι οι δυο υιοί, της βροντής Ιάκωβος και Ιωάννης παραστάτες της κεντρομόλου αστραπής, (με την βροντή να εκδηλώνεται λόγω αστραπής) περιχαρακώνουν Τον Δρόμο Α+Ω και από την βάση έως τον ουρανό, δια της αποδοχής και προαιρέσεως του πιείν το πικρό ποτήριο του μαρτυρίου αλλά και της πολυαγαπημένης εκ Θεού αγνότητος. Το πόσο ειρηνοποιοί χρηματίσαμε για να μας δοθεί η υπέρ νουν ειρήνη και τελικά, ο ίδιος Ο Σταυρός σαν διάτρητη καρτέλλα που μεμιάς κρίνει το σωστό ή λάθος, το πόσο ορθά και ουσιαστικά ελπίσαμε, υπομείναμε τον σταυρό μας, εξομολογηθήκαμε και κοινωνήσαμε (οι τέσσερις ακτίνες του χωροχρονικού μας σταυρού, που καλύπτουν τα κενά, δια των μυστικών και μυστηριακών εφοδίων που απλόχερα ορθοδόξως μας δόθηκαν)…    

 

α(Ι)ω**

Ιάκωβος(Ιησούς)Ιωάννης

Κι η κρίση, θα ακουστεί ως βροντή οδηγούσα μας (Τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται…) από το πόσο υπηρετήσαμε την σωτηρία του άλλου, πόσο θυσιαστήκαμε (επάνω) ή κάτω στον αντίποδα, κατά πόσο επιζητούσαμε να μας διακονούν και να θυσιάζονται για την δική μας εξουσιομανία, φιλαρχία, καταδυναστεύουσα αγαπολογική (χωρίς Αλήθεια) δεσποτοκρατία.                    

Δι ευχών όλων των αγίων με κοινό παρονομαστή την θυσία και ταπεινότητα … ας προσεγγίσουμε το ευλογημένο 14ήμερο, δια μετανοίας (αγ.Μαρία η αιγυπτία που την κοινωνεί ο αγ.Ζωσιμάς) την θέλουσα σώσαι και αποσπάσαι εκ της φθοράς και ΑΔΗ, χείρα Θεού επί γης, που σιγά σιγά μας διανοίγεται. Από την ψηλάφηση δι ιχνών και σημείων (όπως ο δίδυμος Θωμάς τολμά) έως την κοινήν προτυπούμενη ανάσταση, όπως ο φίλος XC Λάζαρος, με αδελφές την Μάρθα και Μαρία. Την πράξη και θεωρία. Την ευθεία και κυκλική κίνηση του νοός, vs της ακινησίας και αναισθησίας του θανάτου.  

Δι ευχών της εγγυήτριας Θεοτόκου, να ενσπείρει, επιβλέψει και ενισχύσει τον καλό αγώνα της μετανοίας μας. 

---

* Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής

** Εορτή της Αγίας και Ισαποστόλου Νίνας (14 Ιαν) και 2 σχόλια...

(όπως ο Ααρών και Ωρ, παραστάτες και στηρικτές χεριών του Μωυσή με τον αμαλήκ. Περί ειρήνης του κόσμου και υπέρ νουν και θεόσδοτης ειρήνης του Θεού)

*** η ‘’άλλη’’ όψις

**** για την συνείδηση αναφέρει ο αββάς Δωρόθεος, πως σκιωδώς στην Παλαιά Διαθήκη, προτυπωνόταν με την προσπάθεια του Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος – μετά τον Αβραάμ Πατέρα δύο διαθηκών και Ισαάκ υπάκουο προς θυσία Υιό) να διανοίγει πηγάδια, τα οποία οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο – κοιλία) του τα παράχωναν.        

Με το να αδιαφορούμε στις (κατά Θεόν) συμβουλές της συνείδησης, μοιάζει με παράχωμα της συνείδησης, η οποία στάση, την αναισθητοποιεί έως νεκρώνει. Ανάλογη και η δράση του Ηρώδη και Ηρωδιάδος για την φίμωση/αποκεφαλισμό του αγ.Ιωάννη Προδρόμου, του πνεύματος της μετανοίας. Πλην όμως, όπως ο προφήτης κηρύττει μετάνοια και με αποτμηθείσα την κεφαλή, ο αρχηγός Ζωής και θανάτου, δύναται (αν θελήσουμε κι εμείς) να μας την αναστήσει και ευαισθητοποιήσει.  

***** δεν είναι λίγες οι φορές (για να μην δογματίσουμε καθ’ολοκληρία υπό φυσικών και πνευματικών νόμων) που εντοπίστηκε διάθεση (εν αγνοία) ύβρεων (βρωμοστομιάς) ως σκιά και πάθος, ποιοτικά αναλογούσα της χάριτος, ημέρας εορτής ή παρουσίας μυστικής του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου, πολυφαγίας στον βιούμενο αντίποδα, όταν εκπέμπει χάρι ο αγ.Ονούφριος, αμεταννοησία εν προκειμένω με την αγ.Μαρία αιγυπτία και αγ.Ιωάννη πρόδρομο και άλλα σχετικά δι εσόπτρω και εν αινίγματι… ικανά όμως να μας ερεθίσουν προς αποφυγή του ενός και μετοχή στο άλλο.       

Εκεί εντοπίζουμε και την ίδια αφετηρία θεϊστών (ευστόχων και αστόχων) και αθέων (που άλλαξαν προσανατολισμό και ‘’προσκύνηση’’ θεότητος, αντί Του Κτίστη τα κτίσματα) … Ναι συμφωνούμε πως ο Θεός ούτε υπάρχει, ούτε υφίσταται. Κι εκεί που οι μη έχοντες πύλη διόδου/εξόδου προς Χριστό και εισόδου Αυτού στον κόσμο μας, έρχεται η Αδιόδευτος Πύλη, Η τα εναντία εις το αυτό αγαγούσα και μας ενημερώνει (και βιώνουμε) ότι ο Θεός ΔΕΝ υπ-άρχει, ΔΕΝ υφ-ίσταται, γιατί υπάρχει και ίσταται.       

Ιδού καιρός αρμόδιος να περάσουμε δια της μεταστροφής του νου και χου και όλου εαυτού (μετανοίας), από την μία κατάσταση στην άλλη…. Όπως το καταγράφει ο κυρΦώτης Κόντογλου: … καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις, είναι άλλο πράμα.     Αμήν, να βάλουμε αρχή.     

… Σκοπός της ζωής μας είναι η ένωσή μας με τον Θεό. Αυτό που εμποδίζει την ένωση αυτή, είναι η αμαρτία. Γι' αυτό φύγε μακριά από την αμαρτία όπως φεύγεις από ένα τρομερό εχθρό, τον καταστροφέα της ψυχής σου. Η ζωή χωρίς το Θεό είναι θάνατος, δεν είναι ζωή. Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης. 

Είναι νέφος, που καλό θα ήταν να αποδώσει την βροχή του… (δάκρυα μετανοίας) για να επιτευχθεί διαύγεια, καθαρότητα και ‘’ένωση’’ ουρανού και γης. Να ‘’λειτουργεί’’ η όραση αναβαθμισμένα, ώστε από τα αποκομμένα και τάχα τυχαία συμβάντα, σαν λόγοι (ίχνη, σημεία και ακτίνες) να οδηγείται Στον Λόγο (νοητό Ήλιο, πηγή και τέρμα, Α+Ω). Είναι χνους που παρεμβάλλεται ως μεσότοιχος (το καθ’ύλην καταπέτασμα) μεταξύ νου και χου και καλό θα ήταν να καταργηθεί (με ΑΕΡΑ – ορθή/ορθόδοξη πίστη και βιωτή).           

Προλέγει στο ευαγγέλιο Ο Κύριος τι θα επακολουθήσει, για να το ξανακούσουμε την Κυριακή Βαΐων εσπέρας…          

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.             

Συναποθανούμε ίνα συζήσουμε. Συσταυρωθούμε ίνα συναναστηθούμε… νεκρώσουμε, καταστείλουμε, κοιμήσουμε χάριτι για να Ζήσουμε, ικανό πέρασμα από το απλά υπάρχουμε που χωρίς Ζωή, η πρόσκαιρος ζωή κυοφορεί θάνατο, που δεν αξίζει σε κανέναν.             

Έχουσα η Ζωή προϋποθέσεις, όπως καταγράφονται στο απόδειπνο, για να μας δωρήσει ο καλός Θεός το Δείπνο.            

Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα, ….διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπό τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας …. Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν, σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ καθ' ἡμῶν δολίως κινούμενα. Τάς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, … Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν δοξολογίαν χάρισαι εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ εὐλογεῖν καὶ δοξάζειν τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα σου, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.             

Με μέσον το πάσαν την ζωήν ημών XC τω Θεώ παραθώμεθα στο επόμενο στάδιο …ουκέτι εμαυτώ ζω, ζει εν εμοί Χριστός…. Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…               

Αμήν, να βάλουμε αρχή μετανοίας, ώστε αυτή η ζωή να γίνει σκήνωμα και εκδήλωση Της Ζωής από τώρα και στους αιώνες.           

Τότε και από εκεί, τελειώνει η μία η παλαιά και αρχίζει η Άλλη, η καινή.  

---

 

πορεία Του Λόγου από προ εξ ημερών, μέχρι μεθ' ημέρας οκτώ