(λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου

από συναξαριστή...

…και η τρισσή άρνηση απεκατεστάθη με το τρις ... Σίμων Ιωνά φιλείς με; 

επιτράπηκε, για να υπάρχει σύμφωνη γνώμη Του εύσπλαγχνου Κριτού και του ισταμένου στην Θύρα του παραδείσου, αφού του έδωσε τα κλειδιά ο Κύριος... 

Η πέραν των φαινομένων ουσία των γεγονότων, ήταν για να κάνει τον Απ.Πέτρο πιο ευσπλαγχνικό στον άνθρωπο που πέφτει... αν δε δεν ''έπεφτε'' σε αυτήν την άρνηση, θα ήταν σκληρόκαρδος και αυστηρός. Ενθυμούμενος όμως την δική του άρνηση, δικαιολογεί την αδυναμία των αρνητών (των τριών νόμων. ΑΔΑΜ, προ Χριστού και μετά).     

Αναφέρεται μάλιστα, πως παρότι γνώριζε πως είχε συγ-χωρεθεί, από την πρώτη κιόλας στιγμή (είπατε τοις μαθηταίς και τω Πέτρω...) και εθαυματουργούσε ακόμη και η σκιά του όπου διερχόμενος αναστούσε νεκρό, όποτε μέχρι τέλους ζωής άκουγε κόκκορα να λαλεί, έκλαιγε... 

Ἀναγόμενα τά ἐξωτερικά συμβάντα (ποῦ παρατείνονται στούς αἰῶνες) σέ ἐσωτερικά καί βιωματικά, αὐτά πρέπει νά ‘’ἀκουμπήσουν’’ καί συντονίσουν καί συγκινήσουν τά τοῦ ἑαυτοῦ. Ἀναλογικά μέ τήν θεωρία (ἄγ.Ἰωάννης) καί πράξη (Ἄπ.Πέτρος) καλούμαστε νά τρέξουμε τόν ἴδιο δρόμο μετανοίας μετά τήν πρακτική μας χιλιαπλάσια τοῦ ἁγίου Του, ἄρνηση… ἀπό τόν ἀντίποδα (ἀνάποδο σταυρό ἐν Ρώμη καί τυπούμενο ἐφ'ἠμῶν  ἀνάστροφα παπικῶς) ἕως τοῦ εὐθέως (ὀρθοδόξου). Σέ θεωρία καί πράξη. Ἐκεῖ καί ἔτσι ἡ συνέχεια μετοχῆς στό Φῶς. Μή μείνουμε στάσιμοι πρό Μ.Παρασκευῆς καί πρό Ἀναστάσεως… ὡς αὐτόχειρες μεταμελούμενοι σάν τόν Ἰούδα κι ὄχι μετανοοῦντες καί κλαίοντες πικρῶς σάν τόν Ἄπ.Πέτρο. Μυριάκις ἑπταίσαμεν καί συνεχίζουμε νά πταίουμε.

Ἀμήν δί εὐχῶν τοῦ πρωτοκορυφαίου, νά βάλουμε ἀρχή εἰλικρινοῦς μετανοίας. 

---

η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)