Τύπος και τόπος XC (με αφορμή το γενέθλιον της μετανοίας)

Μπορεί να αναφέρεται ‘’αυστηρά’’ στον επισκοπικό (δεσποτικό) θρόνο (και δεσπότη ως πρόσωπο και θέση) όπου συστοιχείται και η ‘’καρδιά’’ στο Σώμα της Εκκλησίας, αλλά το ένα δεν υποχρεώνει την ταυτότητα και ποιότητα του άλλου, ούτε αφορά ΜΟΝΟ την εκκλησιαστική ιεραρχία.

 

Με παράπονο ο Αυγουστίνος Καντιώτης παρατηρούσε ότι αν, ακόμη και ο διάβολος φορέσει μίτρα, θα υπάρχουν παπάδες και ψαλτάδες που θα του ψάλλουν το πολυχρόνιον… εις πολλά έτη εωσφόρε… η δε λαϊκή ρήση πάλι σοφά παρατηρεί, πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά…

Στον τύπο, ήταν μανούλες και οι φαρισσαίοι, σαν τόπος όμως, αποδέκτες οργής Θεού. Στο κατά γράμμα, το ίδιο. Ο ‘’τόπος’’ δηλώνει την παρουσία XC, ως αποτέλεσμα χάριτος και ανταπόκριση θεία στο ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. Να αναπαύεται η χάρις και δι αυτού, να ενεργεί.

‘’Σήμερον’’ με την πνευματική έννοια το γεννέσιον του Τιμίου Προδρόμου είναι το μεταίχμιο και απαραίτητη προϋπόθεση μετάβασης από τον τύπο στον τόπο. Από την νύχτα στην ημέρα (Κυρίου)**.

‘’Σήμερον’’ θερινό ηλιοστάσιο ακούμε το …30 ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι και στο άλλο άκρο, (χειμερινό ηλιοστάσιο) βιώνουμε το Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει.

Επειδή… ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν τα δύο παραπάνω άκρα δεν αφορούν ΜΟΝΟ τα δύο άγια πρόσωπα, όπως ο τύπος και τόπος, όχι μόνο τους δεσπότες, αλλά όλους εμάς.

Όλη η Ορθοδοξία δεν εξαντλείται στην ‘’ιστορική’’ παρουσία φυσικών προσώπων αλλά δι αναλογιών η φύση και η ψυχή μας. Η αιμορροούσα, η συγκύπτουσα, η κόρη του Ιαείρου, η γυναίκα των σαδδουκαίων, η σαμαρείτιδα …δηλώνουν κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή την φύση και ψυχή του καθενός (κατά τάξη και ετοιμότητα).

Το ίδιο ισχύει και με τον Ζαχαρία και Ελισάβετ που αναλογεί ως σώμα την κυοφορία της μετανοίας και την κεφαλή την λύση της αφωνίας (όταν αυτή εξομολογηθεί) χάριτι της μυστικής παρουσίας της Θεοτόκου (και έμεινε ωσεί μήνας τρεις… - ευαγγέλιο μικρού παρακλητικού - ) αφού επισκέφτηκε το ζεύγος (τον όλο άνθρωπο) εις την ορεινήν πόλιν Ιούδα… (Ιούδα σημαίνει εξομολόγησις και ως ορεινή, άκαρπος).

Κι η Θεοτόκος είναι μεσσίτρια και όλοι οι άγιοι μεσίτες, ως ενωμένοι άρρηκτα με Το Σώμα Χριστού (ορθόδοξη ΜΙΑ Εκκλησία) ως Μεσσία και ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος ως μετάνοια, το μέσον που περνά τον άνθρωπο από την ζοφώδη νύχτα στην υπέρλαμπρο ημέρα (Κυρίου), όχι του πρώτου έρποντος δηλητηριώδου εωσφόρου αλλά του κρεμασθέντος όπως προτυπώθηκε εν σκιά επί της ράβδου του Μωσέως.

Από τους χαιρετισμούς προς αγ.Ιωάννη Πρόδρομο ακούμε:

…Χαίρε, Προφήτα και Πρόδρομε, της Παλαιάς τε και Νέας Διαθήκης ενδοξότατε μεσίτα, και των αμαρτωλών ακατάπαυστε προς Θεόν ικέτα.

Χαίρε, Προφήτα και Πρόδρομε, όρθρε φαεινότατε, και εωσφόρε λαμπρότατε.

Ο ‘’όρθρος’’ και ‘’εωσφόρος’’ … που είναι η καμπή της νυκτός προς την ημέρα.

(Σήμερα ο απόστολος αναφέρει) …Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ’)

Πάλι και αλλού αλλά συναφώς, … 5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, 6 δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, 7 ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· 8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· 9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ 10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, 11 ὅπου …. (Κολ.γ’)

Τα κάτω (ως χώρος) και πριν (ως χρόνος) ο τύπος και η σκιά, το επάνω και μετά, ως ουσία (και τόπος). Κάτω τα πολυώνυμα είδωλα και ‘’θεοί’’ (δαίμονες) πάνω Ο ΕΙΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ.   

  

Ο ένας δι εξωστρεφείας κομίζει απώλεια, εξοστρακισμό και θάνατο ο άλλος με υγιή εσωστρέφεια Ζωή και σωτηρία.

Μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει την εκτέλεση της παγανιστικής  ‘’παράδοσης’’ ως μη έχουσα σήμερα και τόση σημασία, αλλά η φυγόκεντρος εν γνώσει ή αγνοία παγιδεύει με την εξωστρέφεια συνειδήσεις, αφού ‘’μάλλον’’ κάτι άλλο θα πρότεινε η γέννησις του Ιωάννου και οπωσδήποτε όχι υπέρ των ειδώλων, αλλά ως πρόδρομος υπέρ Του Δρόμου. (Ιδού αποστέλλω άγγελον προ προσώπου σου ίνα ετοιμάση την οδόν σου…).  

Να γίνουμε παιδιά, να πηδήξουμε την φωτιά που πριν μας απαγόρευε να εισέλθουμε στον παράδεισο (την πύρινη στρεφόμενη ρομφαία) αλλά η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν…

Παρατηρήθηκαν στα έσχατα επιδοτήσεις για εορτές του κλήδονα* και προτροπές συμμετοχής σε ‘’χαρές και πανηγύρια’’, καταστάσεις ανύψωσης ειδώλων αντί Ουσίας. Μυστική μαντική (βδελυκτή εκ Θεού) ‘’γνώση’’ (ειδωλικώς) νυμφίων αντί Ενός (πραγματικού) και ευλογημένου Νυμφίου (ψυχής ενός εκάστου), Τον οποίο παρουσιάζει ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος δια της μετανοίας, προς ενοποίηση και σωτηρία σε σχέση με τον κλήδονα και είδωλα που διασπούν προς απώλεια.

[Ο αγ.Ιωάννης ο βαπτιστής παρουσιάζει στους ανθρώπους τον Ιησού Χριστό. (ψηφιδωτό από τον εξωνάρθηκα ΙΜ χώρας Κωνσταντινούπολη)]. 


Το μέσον και πέρασμα από φίλοι χειρόνων σε φίλοι XC***. Από το σκότος στο Φως και από απώλεια (εξωστρέφεια και εξοστρακισμός) σε σωτηρία και Ζωή με όλα τα συνακόλουθα χαρίσματα τα οποία προετοιμάστηκαν απ’αιώνων.

Μακάρι, να μην εξαντλούμε τα προτεινόμενα επιδερμικά εφάμαρτα ψυχαγωγικά αλλά να αντλούμε πυρ και ύδωρ θείας μετοχής... την δε ζυγαριά κατά τάξη και ετοιμότητα να κλίνουμε ολοέν προς τα ουσιώδη. Κι αν δεν ενεργούμε όλα αυτά τα άστοχα (που περιγράφτηκαν στον απόστολο) ιδίως την πλεονεξία το και τα είδωλα… χάνονται ως σκιές με την έλευση του Φωτός.

               

Ο καλός Θεός να μας φωτίζει και δίνει δύναμη επιλογής των συμφερόντων… και περάσματος δι ευχών του μείζονος των προφητών από την κατά κόσμο ειρήνης στην κατά Θεόν, από τις γνώσεις στην Γνώση, από την ζωή και βιολογική ύπαρξη στην Ζωή από τα ενδοκοσμικά φώτα στο ανέσπερον Φως, από την οικουμενιστικότητα στην οικουμενικότητα του Ανθρώπου όπως βιώνεται από την Ορθοδοξία …   

Σήμερον ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου, τὴν φωνὴν δι' ἀπιστίαν κρατουμένην, λύει τὴν πατρικήν, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἐμφαίνει τὴν εὐτεκνίαν, δεσμὰ τῆς στειρώσεως λύουσα μητρικά, ὁ λύχνος τοῦ φωτὸς προέρχεται, ἡ αὐγὴ τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, μηνύει τὴν ἔλευσιν, εἰς ἀνάπλασιν πάντων, καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

            

---

* Το προσωνύμιο «Κλήδονας» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «κλήδων» που σημαίνει προγνωστικός ήχος και χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει τον συνδυασμό των τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής.

Ουσιαστικά ο «Kλήδονας» σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία, η οποία λέγεται ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.

Οι φωτιές του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα: Tο δημοφιλέστερο έθιμο του καλοκαιριού | iefimerida.gr

---

** Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…

*** …Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπὸ τὴν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.