Περί Αληθείας και αιρέσεων

Ήλθες, εφάνης το Φως το απρόσιτον. Ακινητείς (Κύριε) ως Ήλιος ανηρτημένος επί του Σταυρού. Δεύτε ουν και ημείς συσταυρωθώμεν ίνα συναναστηθώμεν…

Σταυρός… η δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων. Η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε, βιούμενη και γνωριζόμενη ολοέν και εκτυπώτερον στο ‘’δεύτε προσκυνήσωμεν…’’, με στόχο από το απρόσωπο και γενικό, στο πρόσωπο προς Πρόσωπο.

Κι έρχεται ‘’σήμερα’’ δολίως η πρόταση, πως αφού η αγάπη ενώνει και η αλήθεια χωρίζει, να κάνουμε στην άκρη την αλήθεια. Έτσι όμως, ‘’ο θεός’’ προβάλλεται σαν να υπερτερεί και γίνεται στόχος αντί Τριαδικός Θεός* . Πατήρ (αγάπη) χωρίς Υιό (αλήθεια) και ‘’φυσικά’’ χωρίς ‘’ανάγκη’’ για εν Πνεύματι Αγίω κοινωνία.

Τανύζεται (και ταλανίζεται) ο πιστός λαός μεταξύ ιεράς παραδόσεως και μεταπατερικών ‘’θεολόγων’’.

Η Αλήθεια και η ορθόδοξη παράδοση των αγίων ως ρείθρα ουράνια αθανασίας ξεδιψούν τον άνθρωπο.

Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος… (Ιωαν.ζ’38)   

‘’Σήμερα’’ προτείνεται αντί να κινηθούμε προς την όαση (δι ευθέως Φωτός - ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ 999 - αληθινός ποιητής ουρανού και γης) να ‘’κυνηγήσουμε’’ (μάταια) και δια πλάνου φωτός, τον ομοιάζοντα αντικατοπτρισμό της όασης (ΙΑΠΕΤΟΣ-666, αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης).

Ο σκολιός (σταυρός) σατανιστικό σύμβολο του 4^ου αιώνα, ‘’ποιμαίνει’’ τα πρόβατα προς την απώλεια, πολλοί δε ιεράρχες με το πείθεσθε τοις ηγουμένοις****, τρομοκρατούν τον απλό πιστό λαό, όχι ‘’αγαπώντας’’ όπως διακηρύσσουν ετεροδόξους και αλλοθρήσκους αλλά μισώντας και αδιαφορώντας την σωτηρία τους, αφού τους πείθουν (με την θεωρία των κλάδων) ότι καλά είστε εκεί που είστε, σώζεστε και από εκεί, δεχόμενοι ότι έχουν ισχύ τα μυστήρια, ενώ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ, ισοπεδώνοντας τον οίκο του Πατρός με το χοιροστάσιο.

Παράλληλα της πορείας της πνευματικής πληροφορίας ... κατέρχεται η Αλήθεια εκ της κεφαλής (και ‘’νυν’’) και φιλτράρεται από τον καθένα, μέχρι να οικειοποιηθεί Αυτή στο ‘’αεί’’ (και κοιλία) και εκφραστεί στον κόσμο μας. 

 

(από νοερά προσευχή νικηφόρου αγιορείτου - έκδοση 1852) 
εκεί στον ομφαλό, δύο δάχτυλα πιο κάτω...  τυπούται το θανάτω θάνατον πατήσας για να λάμψει χάριτι δι ημών η  Ανάσταση και η Αλήθεια και η Ζωή και η Οδός... 

Κάθε διαστρέβλωση (εκ του κοίλου εγωπαθούς κατόπτρου, αντί του κυρτού και ταπεινότητος ομοίου, μετεωρισμού και εξωστρέφειας αντί νήψης προς την εντός ημών Βασιλεία) προσθέτει και ένα ποσοστό δηλητηρίου στο προς πόσιν ύδωρ, που αντί υποσχόμενη αθανασία, προσφέρει θάνατο.

Λέγει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής:

Απεναντίας,

Αυτό το νέφος είναι η αιτία μη αντίληψης και ακριβούς έκφρασης της Αληθείας.

Γιαυτό και ευχόμαστε … καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου…

Γιαυτό και ευχόμαστε τας εννοίας κάθαρον, τους λογισμούς διόρθωσον.

Έννοιες όπως ‘’ίνα ώσι εν’’ , ‘’πείθεσθε τοις ηγουμένοις’’ , ‘’ναοί εστέ’’ , ‘’αδέλφια’’ , ‘’Μάρθα και Μαρία’’ , ‘’ανατολή και δύση ισότιμοι πνεύμονες’’ , ‘’εκκλησίες’’ , ‘’κλάδοι’’ , … χρησιμοποιούνται ευκαίρως ακαίρως από τους σχεδιαστές και εκτελεστές (είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία) της ντπ και πανθρησκείας, της παναίρεσης του οικουμενισμού και παγκοσμιοποίησης.

Σχεδιάζεται μια παγκοσμιοποίηση** όχι μόνο χωρίς Χριστό, αλλά κατά του Χριστού… (π. Γεώργιος Καψάνης) 

Με την ασφάλεια έποψης και άποψης αγίων μπορούμε (δι ευχών) να διακρίνουμε το ουσιαστικό και ανούσιο της αγιογραφικής παραίνεσης και προτάσεων.

Όποιος ποθεί Αλήθεια πρέπει να μείνει επόμενος τοις αγίοις πατράσι και ‘’δεμένος’’ στην Άμπελο: … Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με.  (Λουκ.ι’16)

από Κυριακή Βαΐων... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου....

[…5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ιωαν.ιε’) ]

Ο καλός Θεός να μας ‘’δένει’’ και κρατά ως κλήματα, στην Άμπελο. Αυτή είναι και η προϋπόθεση ορθής αντίληψης των εννοιών επισφραγισμένη με τη βιωματική γνώση των αγίων μας.

Συναντάμε δύο φορές το επί πώλου όνου, που είναι ο χριστοφόρος νους [μία εξερχόμενος από αίγυπτο παράλογο --> λογικό /έξοδος πάσχα νομικού και άλλη μία, Κυριακή Βαΐων, που ανέρχεται ως πάσχα ιερόν από το λογικό στο υπέρλογο (συνανυψώ υμάς) δια της Ορθοδοξίας, ως ενσωμάτωση ...] αμήν ο καλός Θεός να δεσμεύει προς άμπελον τον πώλον αυτού και τη έλικι (9) τον πώλον της όνου αυτού... vs την άλλη έλικα (6) την καθοδική, την απάγουσα στην απώλεια.
Εξ αιγύπτου εκάλεσεν τον υιόν, εξ αιγύπτου καλεί κάθε υιό.

Άλλη διάσταση πλέον λαμβάνει το Ίνα ώσι εν, προτείνοντας την ένωση εν τριαδική μονάδι ορθοδόξως*****, και όχι αδιακρίτως, ίνα ώσι έν, αλλά στην κενότητα και αντίποδα.    

Θα ακούσουμε πάλι για την ανατολή και δύση σαν τις δύο αδελφές Μάρθα και Μαρία, πράξη και θεωρία. Οι εκτός και χωρίς XC και ΕΝ βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών (ομολογία πίστεως) ναι μεν είναι αδέλφια, αλλά αδελφοί εν πηλώ κι όχι ισότιμα εν XC ομοαίματοι, όπως οι βαπτισμένοι.

Θα ακούσουμε την απροϋπόθετη και αδιάκριτη γνώμη η ανατολή και η δύση είναι δυο πνευμόνια. Μέσα στην (ΜΙΑ) Εκκλησία, και ανάμεσα στα δυο πνευμόνια (αναλόγια ψαλτών) περιέρχεται ο κανονάρχης. Η γέφυρα. Χωρίς Θεοτόκο, Την τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, και όπως χαιρετάτε …κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν… πως θα ενωθεί εν υγεία (XC) τα δυο πνευμόνια; [Υπό και εντός της Μίας Αμπέλου; Καρποφόρα πνευμόνια και οξυγονώνοντα τον όλον οργανισμό (και κόσμο) αντί δηλητηριάζοντα; ] άλλωστε οι άγιοι αναφέρουν πως από το 1054 η επισκοπή της Ρώμης είναι χηρεύουσα, παρά την άρση όσων αναθεμάτων υπογράφηκαν από μη πνευματοφόρους επισκόπους, τύπου μεν, αλλά όχι τόπου*** XC.

Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος κι όχι την ενότητα (εις μίαν συγκριτιστική ισοπεδωτική σούπαν) πίστεων, που απωθεί το Πνεύμα το Άγιον,  αφού ισοπεδώνει το χοιροστάσιον με τον οίκο του Πατρός.

Ακούγοντας ένας προτεστάντης ότι ο καθένας είναι μια εκκλησία, σκίρτησε από χαρά, ότι αυτό όντως είναι η αλήθεια. Μήπως δεν αναφέρεται ότι υμείς εστέ ναός Θεού;

Ναός όμως μέσα Στον Ναό (Σώμα XC – τότε λαός Μου… Εκκλησία κατά το τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ, ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟΣ στο ΕΝΑ Αναστάσιμο Σώμα και μία Ναυ) κι όχι θεοί χωρίς Θεό, όπως το πρώτο θανατηφόρο δόλωμα του αντιδίκου της σωτηρίας μας… 

…Έλεγε κάποτε ο, γεμάτος φωτισμό και Χάρη Θεού, Γέροντας [Σεραφείμ Δημόπουλος (1937–2008)] : «Ήρθε εδώ μία παρέα Προτεστάντες. Εξωτερικά, έδειχναν πολύ φιλικοί και μου έλεγαν για τους αγαθούς σκοπούς και τα σχέδιά τους. Έκανα προσευχή και “μπήκα” μέσα στην σκέψη τους. Απ’ έξω φαινόντουσαν σαν αρνιά. Και μέσα τους ήταν λύκοι! Παμπόνηροι άνθρωποι!».

Αδιακρισίες, παρανοήσεις, παραινέσεις, όλες εκ του πονηρού…

καὶ ἵνα μή, ἐπὶ πολὺ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπὸ τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι

καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.

Με πόνο ψυχής διακρίνοντες την σύληση του νου… Περιπεσών εις ληστάς… (αγ.Πορφυρίου) ευχόμενοι και εργαζόμενοι (χάριτι) για την υγεία. Αμήν δι ευχών γένοιτο.

---

* Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

** παγκοσμιοποίηση (γερ.Γεωργίου Καψάνη)

παγκοσμιότητα και Παγκοσμιότητα...  (γερ. Σωφρονίου σακχάρωφ έσσεξ)

*** Τύπος και τόπος XC (με αφορμή το γενέθλιον της μετανοίας)


**** Πείθεσθε τοις ηγουμένοις, συγκύπτουσα και μία θάλασσα φουρτουνιασμένη ‘’δρόμος’’ απόσταση, για την ανόρθωση και διάβασή της

***** ...ενσωματούμενοι... στο Ένα Αναστάσιμο Σώμα, υπό Μίαν Κεφαλή. Ορθοδόξως ( ίνα ώσι εν... ) αγ.Πορφυρίου

---


¹  καθαρότητα οίκου (χερουβείμ), λειτουργικότητα οχήματος (σεραφείμ). Έχουμε πρότυπο και σκέπη και βοηθό Την Θεοτόκο, που χωρίς την μεσσιτεία Της δεν εκδηλούται (και εκφράζεται) ΔΕΝ γνωρίζεται, ΔΕΝ βιούται Η Αλήθεια, αφού ακούμε τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. 

Οι άγιοι, όρισαν την βαρύτητα της ανομίας σε σχέση με την αμαρτία. Η ανομία  σταυρώνει τον Χριστό και αποδιώκει την χάρι. Η αίσθηση της αμαρτωλότητος, προϊόν μετανοίας και φώτισης (χάριτι αυτογνωσία) μας επιτρέπει να συσταυρούμαστε μαζί Του. Γιαυτό και δεχόντουσαν οποιαδήποτε μομφή αμαρτωλότητος, αντιδρούσαν όμως στην πρόσαψη αιρετικότητος, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό…. Μένοντας στην Αλήθεια ελάχιστοι θα κληθούμε, έχοντες συγκείμενο Τον Χριστό. Άνομοι όμως (αιρετικοί), Τον σταυρώνουμε και γινόμαστε αντικείμενοί Του. 

ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου) 


Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταϊοι