Το ''πάσχα''του καλοκαιριού και η εκπλήρωση του θείου σχεδίου και θελήματος…

[απευθύνεται Ο Θεός στον πλανήσαντα όφι (δια του πλάνου φωτός) τους πρωτοπλάστους, στον πρώην όρθιο και μετέπειτα έρποντα…] …15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’)

Μετά την θανατηφόρο (ελεύθερη) επιλογή του ανθρώπου, εκπέσας κατ’αρχάς από εντός του παραδείσου απέναντι, και μετά κατέναντι, (2-5-ς) , ακολουθών την φυγόκεντρο, εξοστρακιζόμενος ολέθρια, Ο Τριαδικός Θεός ‘’συλλαμβάνει και υλοποιεί ΑΜΕΣΑ το σχέδιο σωτηρίας του πλάσματός Του’’.   

Το κεντρικό πρόσωπο σε αυτό το σχέδιο, είναι η Θεοτόκος. Η γυναίκα εκ Της οποίας τέκεται XC και συντρίβει την κεφαλή του όφεως… ( ‘’γύναι’’ , που κλήθηκε από Τον Υιό Της και παρεξηγήθηκε η προσφώνηση).

‘’Σήμερα’’ καλούμεθα να βιώσουμε μια επαναδιατύπωση του σταυρού και της ανάστασης. Κι είναι ένας δεύτερος ομόκεντρος κύκλος, ομότροπος και ομόπνοος, πέριξ του πυρήνα. Δικαίως ονομάστηκε το πάσχα του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες και φωτιές, δια της άλλης φωτιάς*, η λύτρωσις.

Αποτυπώθηκε το όρος Θαβώρ ΚΑΙ στο όρος Σινά με τις δύο κορυφούλες (εκτύπωση πνευματικής γνώσης των λόγων των Γραφών – προφ.Μωυσής, και πνευματική γνώση των λόγων της φύσης – προφ.Ηλίας και πάνσοφος νύμφη XC Αικατερίνα) και μας προτάθηκε να αναβώμεν εις όρος ψηλό. Κι η μεταμόρφωσή μας, ξεκινά από τους πρόποδες. Δια της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου.

  

Στην πεδιάδα, προ αναβάσεως είχε στηθεί (και στήνεται διαχρονικά, ως στάδιο για να ξεπεραστεί κατά τάξιν****) ο χρυσούς βους που προσκυνείται. Εκεί όμως εν αγνοία ή από αδιαφορία ή περισσότερο από αδυναμία εκτίθεται ο άνθρωπος πνευματικά, στο κατακαίον κοσμικόν πυρ. Χώρος ειδώλων.                     

Κι όποιος κουραστεί και διακρίνει το ψυχοβλαβές, αποδέχεται την ενέργεια του Μωυσέως (νόμος Θεού) που τα διαλύει. Σήμερα, μην περιμένουμε να δούμε οι μοντέρνοι χριστιανοί να προσκυνούν είδωλα για να αντιδράσουμε. Έχουν μεταλλαχθεί και ντυθεί με σύγχρονα ‘’ενδύματα’’ αλλά με ίδια ουσία.                      

Είναι τα ‘’πανηγύρια’’ της κρεοφαγίας την προηγούμενη 14/15 αυγ (τάχα ‘’ιερή’’ παράδοση), ομόπνοο των ρεβεγιόν προ Χριστουγέννων (24/25 Δεκ) ή κοσμικώ τω τρόπω εορτάζοντες (νέοι και γέροι) πνευματικές γιορτές αυθημερόν με άτακτα ανούσια ψυχοφθόρα σαρκολατρικά σχήματα, φαίνεται απαραίτητο ένα βήμα αποταγής από το κοσμικό φρόνημα (και πυρ): φεύγε και πίσω μην κοιτάς (βαθμίς πρώτη ουρανοδρόμου κλίμακος).   

Αυτόν τον επί γης κύκλο ενιαυτού, ορίζει ως αφετηρία, η αρχή της ινδίκτου (1 Σεπ).

Αρχές σεπτεμβρίου (8/9) έχουμε το γεννέσιον της Θεοτόκου μετά εισόδεια, Χριστούγεννα, Βάπτιση και Θεοφάνεια, όλα τα θεία γεγονότα με Ανάσταση, Ανάληψη, Πεντηκοστή γενέθλιον της Εκκλησίας και κλείνει ο κύκλος της σωτηρίας με την κοίμηση της Θεοτόκου και εννιάμερα (15/8 και 23/8)…. και ξανά από την αρχή, έχοντας σκοπό αυτός ο επί γης επαναλαμβανόμενος κύκλος, με την ενηλικίωσή μας (ως έλικα ανοδική) αποδώσει βίωμα ύψους. Μεταμόρφωσης και Ανάστασης.

Με πράξη και θεωρία συμβατή… Μάρθα: Δέσποινα πικρανθείσα (επί γης κύκλοι). Μαρία: πικρανθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα... (μακαρίως ακινητούσα παρά τους πόδας Του Κυρίου, ακούουσα τους λόγους του Θεού και φυλλάσσοντας αυτούς)… ‘’εξερχόμενοι’’ εκ των κάτω υδάτων εις τα άνω και επιφάνεια και Θεοφάνεια… **

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

‘’Ανέρχεται’’ στον τύπο της Αναστάσεως και μας συνανυψεί.

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

Ανυψούντες χείρας προσευχητικώς, δίνονται τα αναγκαία δικαιώματα να ανελκεί η γλυκυτάτη Θεοτόκος τους αιτούντες. Κι όπως ζητούμε κεκαθαρμέναις διανοίαις και συσταυρούμενοι … δίδου ημίν εκτυπώτερον…

 (῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.)… το αυτό ισχύει ικετεύοντες Την Μεσσίτρια.

Και όπως την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων (26/12) αρχίζει εργασία Ο Κύριος ‘’επί πώλου όνου να εξάγει’’ τον νου από το παράλογο και αίγυπτο, έτσι και 16 αυγ έχουμε ανάμνηση της εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου εκ της Εδεσσηνών πόλεως εις την Βασιλίδα.

Ἐν σινδόνι ζῶν ἐξεμάξω σὴν θέαν,

Ὁ νεκρὸς εἰσδὺς ἔσχατον τὴν σινδόνα.

Εἰς τὸ Κεράμιον.

Ἀχειρότευκτον χειρότευκτος σὸν τύπον. Φέρει κέραμος παντοτεῦκτα Χριστέ μου.

Να μείνουμε στους πρόποδες του όρους Σινά; Και μαζί με τους συσταυρωτές Του; (στην κάτω Ιερουσαλήμ) ;

με απάρτια θεία πνοή και λάσπη, κεράμια δεν είμαστε;

Το ακούμε την μεγαλοβδομάδα αλλά και προτυπωθέν στον 2^ο ψαλμό. …ΙΝΑΤΙ ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 2 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. (διάψαλμα). 3 Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. 4 ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς. 5 τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. 6 ᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ 7 διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. 8 αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. 9 ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. 10 καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. 11 δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. 12 δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας. 13 ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ. 

Έρχεται επί νεφελών και ο απ.Παύλος στην κοίμηση της Θεοτόκου και διαβλέπει Χριστό που ΔΕΝ γνώρισε, στο πρόσωπο της Θεοτόκου, ο ίδιος που ωδίνει και παραμένει μεθ’ημών, έως ου μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν.

Κρέμεται πάνω στην ωραία πύλη το ‘’μανδήλιον’’ μαζί με τον ευαγγελισμό στην θύρα, όπου ‘’Ο Λόγος σαρξ εγένετο’’. Όλα δια της μυστικής και μυστηριακής θείας κοινωνίας, προς μεταμόρφωσή μας, προς ανάσταση, προς τύπωση και λήψη μορφής εν ημίν και εκδήλωσή Του δι ημών.

Δια της μίμησης* της Θεοτόκου σε ταπεινότητα, αγνότητα καθαρότητα οίκου, λειτουργικότητα οχήματος, (χερουβείμ και σεραφείμ) , υπομονή, προσευχή, φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, ασκητικότητα και πνευματικώς ΑΝ εορτάζουμε Την Κοίμησή Της κι όχι κοσμικώς, αρχίζει κάπως να ‘’φαίνεται’’ στα πρόσωπά μας, ως εις κεράμιον (ψημένο με την φωτιά του Αγίου Πνεύματος), ως εις μανδήλιον (μέτοχοι της Θυσίας Του, ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ), σε θεωρία και πράξη, Χριστός αληθινός Θεός.     

Όταν ακούμε άρατε πύλας οι άρχοντες … και εξαντλούμε την (κατά)νόησή μας σε εξωτερικές πύλες εκκλησιών και θυρανοίξια που με μεγάλη τυπικότητα και φαντασμαγορία εκ των ιεραρχών τελούνται και δεν το αναγάγουμε στις πύλες καρδίας που απαγορεύουν την είσοδο στον Κύριο, τότε η αδιόδευτος ΔΕΝ λειτυοργεί εν ημίν. Τότε η μετάστασις εξαντλείται στα εξωτερικά και σε άλλο ιστορικό πρόσωπο, χωρίς βίωμα. 

Κι όμως... Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. 

Κι όλα, στο πνεύμα του αγ. Συμεών του νέου θεολόγο, που  παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

---

* Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης.

2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.

(βαθμίς 15^η) και μέσον της όλης κλίμακος, και μετά την 14^η περί γαστριμαργίας, όπου συστοιχείται σαν γαστέρα ο θάνατος (γιαυτό και τυπούται επί κοιλίας το θανάτω θάνατον πατήσας) και εμφωλεύει ο δράκων περισφίγγων την καρδίαν, όπου και τα βοσκήματα των παθών. ΑΝ θελήσουμε κάποτε να ξεφύγουμε (δια σταυρού και περιτομής παθών***) ανάγων ημάς (χειραγωγώντας αναστάσιμα η χάρη Της) από το αεί και χρόνο στο νυν και Κεφαλή και άχρονο και ΖΩΗ και ΦΩΣ.  

Αμήν δι ευχών Της κυησάσης Την Ζωήν και μετασταθείσης να θελήσουμε, αμήν δι ευχών να πραγματωθεί.

** Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως…

*** Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

**** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; (αγ.Μαξίμου ομολογητού)        

Ένας βατός δρόμος από την ανομία δια νόμου στην χάρι. …ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. (Ιωαν.α’17) η δε όλη πορεία, κατά τάξη και ετοιμότητα. 

Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής

Εξάκτινο και σταυρός… (με ή χωρίς Χριστό)

Η ‘’έλξις’’ της Αναστάσεως