με αφορμή τον phylax στο π.φάληρο (και άλλα όμοια είδωλα)

                         

φαινόμενο που διαχρονικά έτσι συνέβαινε, είτε εμφανώς είτε όχι, οπότε αναμενόμενο και στην εποχή μας, που διακρίνεται για την σαρκολατρεία και αποστασία της από το θείο θέλημα. Στηνόντουσαν είδωλα επί γης.

Συμπυκνωμένα, όπως στους πρόποδες του όρους Σινά τον χρυσό βου, προς προσκύνηση.

Όποιος θέλησε (και δεν θέλουν όλοι, κατά την ελευθερία τους) να ξεκολλήσει από την γη και να ανεβεί στον ουρανό (και εκεί, στην κορυφή, όπου λαμβάνονται οι θεοχάρακτες πλάκες) και θείο θέλημα, διακρίνει το ψυχοβλαβές του ειδώλου και λογικά τείνει προς κατάργησή του. Ο μεν Μωυσής δια χειρών, ο δε αγ.Σπυρίδων και μ.Χ. δια προσευχής (αμήν δι ευχών), με αρχή τέτοιων βιωμάτων και ‘’καλής γραμμής’’ από την γέννηση του Θεανθρώπου δια Της Θεοτόκου, όπως φαίνεται στην Προσκύνηση των Μάγων.. που ο αγ.Ιωάννης Δαμασκηνός μας αναφέρει.

Αναβαθμίζεται η τύπωσις του θείου θελήματος από λίθινες σκληρές πλάκες, σε μαλακή καρδία: … 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις… όσο ενεργεί η Θεοτόκος τα χαρμόσυνα για την οικουμένη.

Η διαχρονική πρόταση είναι, να συνανεβούμε νοερώς στις δύο κορυφούλες του όρους Σινά, στον τύπο του όρους Θαβώρ με παραστάτες και της δικής μας μεταμορφώσεως εις τέκνα Φωτός, τους προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία, την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών και την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης.  

Στην ίδια κορυφή χαρίζεται και το βίωμα των ερχόμενων Χριστουγέννων, όπως και όλα τα θεία γεγονότα.

Τα προτυπωμένα και οδοδειχθέντα στην ΠΔ γίνονται πυξίδα αντιμετώπισης.

23 καὶ εἶπε Κύριος αὐτῇ· δύο ἔθνη ἐν γαστρί σου εἰσί, καὶ δύο λαοὶ ἐκ τῆς κοιλίας σου διασταλήσονται· καὶ λαὸς λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι.

Και αμέσως μετά,

24 καὶ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. 25 ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιακώβ. ᾿Ισαὰκ δὲ ἦν ἐτῶν ἑξήκοντα, ὅτε ἔτεκεν αὐτοὺς Ρεβέκκα... (Γεν.κε')

Και, όπως η συγκύπτουσα και η αιμορροούσα και η σαμαρείτιδα… και όλα τα περί Τον Κύριον πρόσωπα δεν εξαντλούνται στην ιστορική τους παρουσία αλλά αναλογούμε και συνδεόμαστε μυστικά με αυτά, ως κατάσταση της φύσης και της ψυχής μας, έτσι και με τα παραπάνω 2 χωρία.   

...στα δίδυμα, αυτός που συλλαμβάνεται πρώτος, εξέρχεται δεύτερος. Το αυτό ισχύει και στα πνευματικά.

‘’Δίδυμο’’ είναι το ευθές φως και το εκ διαχύσεως πλάνο. Πρώτα όμως βλέπουμε τον ησαύ και δεύτερον (όχι πάντα, αλλά ανάλογα με την κατάστασή μας και θέληση και χάρι) με επειλημμένη την χείρα επί της πτέρνας τον Ιακώβ.

Στα φυσικά, όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές (και ποιοτικά και ποσοτικά, ΠΑΝΤΑ προηγούμενου του φωτός (και θείου σχεδίου) της άνω όψης του παραπετάσματος, παρότι στα χοϊκά μας μάτια που συλλαμβάνουν τα φαινόμενα προηγείται η θεωρία της σκιάς, η οποία όμως πραγματικά (στον χώρο των αιτιών) έπεται.

...Με αυτό το σκεπτικό, τουτι προηγείται και τι έπεται στον χώρο μας σε σχέση με το θείο σχέδιο, ''είδαμε'' να γεμίζει το φβ εκείνο το ανοσιούργημα που κλήθηκε phylax , τάχα άγγελος προστάτης, στο π.φάληρο.

Πολλοί και με το δίκηο τους, το αναπαραγάγουν, έχοντες διάθεση κατάκρισης και αντίδρασης. Αν όμως εξαντληθεί η αντίδραση*** στην θυμική απέχθεια που προξενεί, μάλλον δεν αρκεί, αφού δεν ανεβήκαμε ούτε ένα σκαλοπάτι προς το υψηλόν και άγιο και θεοβάδιστο όρος (Θαβώρ και Σινά) ...

Είναι σίγουρο, όπως και με τις αντιδράσεις στα θρησκευτικά και άλλα αντίχριστα ψηφίσματα και νομοθετήματα των κυβερνώντων εθνομηδενιστών, κάποιοι που ούτε εκκλησία πηγαίνουν τακτικά ως μυστική και μυστηριακή μετοχή, όντες χλιαροί, να αντέδρασαν ενθερμότερα και βίαια. Χωρίς όμως (δυστυχώς) η όποια αντίδραση με την προηγούμενη μακρυά από την Εκκλησία στάση ζωής, περισσότερο να επαναπαύει, παρά να διορθώνει και λύνει τα σχετικά αναφυόμενα διαρκώς προβλήματα.

Στην Ουράνια Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) ,

…Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

Κι ο άγιος Σάββας έμενε γονατιστός,

με πρόσωπο νεκρικό από τον τρόμο.

Και… Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... με γνωστή την σχέση του με την εξομολόγηση [απουσία δε αυτής, όσο ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος ΔΕΝ γεννιέται και η κεφαλή – Ζαχαρίας – (σε σχέση με το σώμα Ελισάβετ) ΔΕΝ μιλά].  

Ενθυμούμενοι τον Θεό και τις αμαρτίες ο Ζωντανός Θεός ‘’μας θυμάται’’ .

Κι η κάτω όψη είναι ο θάνατος (phylax) η δε άνω, εκ σχεδίου, ο αρχ.Μιχαήλ που ‘’κόβει’’ το νήμα της ζωής****. Όλοι λίγο πολύ, ειδικά στην ορθόδοξη ελλάδα έχουμε ακούσει για τα μελλούμενα (μεγάλος πόλεμος, περί της Πόλεως…) που ολοέν πλησιάζουν.

Έχουν σχέδιο οι νεοταξίτες μείωσης του πληθυσμού*, επιτρεπομένου** από τον Αγαθό Θεό.    

Η άλλη όψις, ΑΝ έλθει ο Ιακώβ [που είναι στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, μετά τον τύπο του Πατρός (Αβραάμ πατέρας δύο διαθηκών) και του υιού (Ισαάκ υπάκουου προς θυσίαν)] και καλύψει την τρωτή φτέρνα του πρωτοτόκου (στον κόσμο μας φαινόμενου πρώτου) ησαύ, ΜΟΝΟ τότε αίρεται ο μεσότοιχος ως χνους που θολώνει την θέαση, σκοτίζει τον νου και αιχμαλωτίζει τον χου...

Προτείνοντας, να μην μείνουμε αντιδρώντες εξωστρεφώς, αλλά μη διορθούμενοι εσωτερικώς, χωρίς εξομολόγηση και χωρίς άρση (χάριτι και φιλότιμου αγώνα) των αιτιών που μας σκοτίζουν.

Δι ευχών του προστάτη αγγέλου μας (έναν ανά ορθόδοξο και έναν ανά αβάπτιστο έθνος) να φωτιστεί ο νους, ελευθερωθεί ο χους και διαλυθεί ο χνους...

Αμήν μεθεκτό και κοινωνοί αυτού στο Αναστημένο Σώμα Του (Ορθόδοξη Εκκλησία) που μας έλκει, μέρες που είναι, για εκτυπώτερα βιώματα, στην φάτνη, ενχρονισθείς και χωρεθείς.       

---

χαιρετισμοί Θεοτόκου προς άγιο άγγελο και ευχή καθημερινή οσ.Παϊσίου

Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ  [ ειδικά στο υποκεφάλαιο - συνέχεια περί καλού και κακού – (όχι τυχαία +27 Ιαν)]

νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)

* οι φήμες για το πιο μυστηριώδες μνημείο των ΗΠΑ

** στον δεσμό (που πιθανόν να μην φαίνεται) αναγράφεται… Γύρω στα 1875 όταν η Παναγία εμφανιζόταν στο χωριό Αρμένιο, πρώην Γκερλί, που βρίσκεται κοντά στα όρια του νομού Λαρίσης με το νομό Μαγνησίας, πληροφόρησε τους χωρικούς μέσω κάποιου απλοϊκού τσοπάνη, για ένα θαμμένο αγίασμα που υπήρχε στην περιοχή. Αυτό πράγματι βρέθηκε, και χτίστηκε και ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Είπε επίσης ότι θαμμένη στη γη παραμένει μία εικόνα της, που είναι η πρώτη από τις τρεις που ζωγράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ζώσης της Θεοτόκου. Όμως δεν επέτρεψε η Παναγία όταν σκάβανε, να πεί ο τσοπάνης, ονόματι Ιωάννης Αγριτζόμπανος, το μέρος που βρίσκεται η εικόνα στους εργάτες για να την αποκαλύψουν.

Του είπε όμως, ότι θα βρεθεί η εικόνα μετά τον μεγάλο Πόλεμο, όταν η Κωνσταντινούπολη γίνει κονιορτός (σκόνη), και μείνει το 1/3 της ανθρωπότητας.

*** όλα, συνταχθέντα κάπως μαζεμένα, με σκοπό το κάθε ίχνος και φαινόμενο, να μας ερεθίσει, να μην μείνουμε εκεί, αλλά με αυτό ως αφορμή, την για άλλη μια φορά αντίληψη της τρωτότητος της πτέρνας ως δι αυτής εμβολή του θανάτου, και τελική πρόταση, να αναχθούμε και αντιδράσουμε φιλόθεα, φιλαλήθη προς Ζωή και αιτίες και λόγους και τέλος πρωταίτιο Λόγο, που επιτρέπει την εμφάνιση της σκιάς έχοντας όμως ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ σχεδιάσει και πέμψει το ''άλλο'' γλυκύτατο και ανέσπερο φως.   

**** ψάλλοντας το ‘’ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον’’ αναμένουμε κατά τάξη και ετοιμότητα να έλθει να φανεί, γιατί παρά τα εξωτερικά χρονικά δεδομένα (2017μ.Χ.) δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι ζούμε στο μετά και με XC…. Αμήν να χαρίσει Ζωή, με την πνευματική έννοια. Μια ζωή, πέραν της απλής βιολογικής υπάρξεως, που ασφαλίζεται με την μετοχή στο αίμα αμνού που ου κατεάγησαν τα σκέλη, όπως τότε στην αίγυπτο που ο άγγελος θανάτου, όπου ‘’έβλεπε’’ στις θύρες (κι εδώ αισθητήρια με φυλακή νοός) το αίμα του αμνού, προσπερνούσε… περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής...

Μικρό φιλότιμο αγώνα, προαίρεση αγαθή, μυστική και μυστηριακή (ορθόδοξη) ζωή κι όλα τα ‘’κανονίζει’’ η χάρις.  

Όντας ο κατά κόσμον φύλαξ, αλλά δαίμων και μάλιστα άγγελος θανάτου μια ακόμη αφορμή να δούμε πως ο αγώνας μας δεν είναι ενάντια σε σάρκα και αίμα… οπότε και οι δράσεις/αντιδράσεις μας, παρότι θα έχουν ‘’φυσικό’’ αντίκρυσμα, έχουν ανάγκη από άλλα ως απαραίτητα όπλα:

… διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. 14 στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, 15 καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, 16 ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· 17 καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ… (Εφεσ.στ’)

Αμήν ευλογημένα και κατά Θεόν Χριστούγεννα, υποδοχή εν ημίν της Ζωής.

---

Σχόλιο : Στο, μάθε νά προσεύχεσαι φαίνεται*, πως το καλοπροαίρετο πρόσωπο, που δεν λαμβάνει επί ματαίω την ψυχή του, με την θέληση στήριξης στον καλό Θεό  τα πάντα γίνονται αφορμές προσευχής. Δοξολογίας, ευχαριστίας, ικεσίας, αίτησης… πρόοδος εγκάρδιας προσευχής από λίγο σε πολύ, από πολύ σε περισσότερο, μέχρι το αδιαλείπτως. [* συνάντησε ἕνα γέροντα καί ἔμπειρο ἀσκητή, ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε πῶς εἶχε μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Ὁ Μάξιμος εἶπε: «Νομίζω πώς ὁ διάβολος μέ δίδαξε νά προσεύχομαι ἀδιάλειπτα». Εξηγώντας το στον γέροντα – εντός του δεσμού - ]

Βλέποντας κι εμείς τον άγγελο θανάτου... μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε σαν προτροπή (άθελά του βέβαια) να έλθουμε πιο κοντά στον άγγελο ζωής.

Μια φορά ο Άγιος Συμεών ο δια Χριστόν σαλός, φιλούσε τα σκαλοπάτια ενός πορνείου, προκαλώντας τους ανθρώπους σε αμηχανία ή ακόμη και σε αναστάτωση και ύβρι. Τους εξήγησε, πως ο τόπος αυτός (τα σκαλοπάτια) είναι ιερός, επειδή εκεί πέφτουν τα δάκρυα από τους φύλακες αγγέλους, όσων ανθρώπων προχωρούν στην αμαρτία. Μένουν οι άγγελοι εκεί έξω, στενοχωρούμενοι, σε απόσταση και δεν τους συνοδεύουν. ‘’…πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ού πάντα συμφέρει‘’ (Κορ.Α΄στ’12). (δηλαδή, όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν τα πάντα…). 

Αποφεύγοντας πάθη (για να μην χαρακτηριστούμε υποκριτές, ότι ναι μεν αντιδρούμε στο φαινόμενο ‘’άγγελο’’ αλλά δια παθών συνεχίζουμε να υπηρετούμε ‘’συμπαθούμε’’ τον θάνατο) , νικώντας αυτά, με μυστικά και μυστηριακά εφόδια, αίρεται το νέφος που σκοτίζει και αιχμαλωτίζει, και εγγίζουμε και οικειούμαστε σε πολιτεία με τον πραγματικό φύλακα άγγελό μας, εξοστρακίζοντας με την ασπίδα του την όποια δαιμονική και ειδωλική επίθεση… σκοπός μας, να μην δίνουμε δικαιώματα.  

---

Πριν αρχίσει κάποιος να σκέφτεται με ποιον τρόπο θα δυναμώσει η πίστις ώστε μόνο με την προσευχή να κατακρημνίζονται είδωλα, θεωρούμενη αυτή η δυνατότητα ΜΟΝΟ των αγίων, εκτιμώ πως με την χάρι του Θεού καλό θάταν να αρχίσουμε να εργαζόμαστε επ’αυτού στην καθημερινότητα και στον πολύ κοντινό μας περίγυρο, ώστε τα εξωτερικά αποτελέσματα, να μην αργήσουν.

Η τηλεόραση και γενικώς ο ‘’κόσμος’’ (με την έννοια του κοσμικού φρονήματος) δημιουργεί είδωλα, προβάλλοντας μάταια ινδάλματα προς μίμηση. Να οι τραγουδιστές, οι ποδοσφαιριστές, οι αποκτώντες εύκολα και πολλά χρήματα, οι δοξασμένοι αυτού του κόσμου, η ωραιοπάθεια, οι ‘’πετυχημένοι’’ (εξωτερικά) επαγγελματίες (χωρίς παράλληλη πνευματικότητα), χίλια δυο παραδείγματα προς μίμηση, υπερβολές επιτυχίας.

Κι όταν τα παιδάκια μας, που δεν έχουν ακόμη αντιστάσεις κάθονται με το στόμα ανοιχτό και μορφούται αυτό το ίνδαλμα μέσα τους, δεν απέχει από την ανόρθωση στον οίκο της ψυχής του, ενός ειδώλου. Η παιδεία και νουθεσία κατά Χριστόν, με αποφυγή παθών και μίμηση αγίων, αρχικά τα καταρρίπτει εντός. Ήδη η ορθή πίστη ενήργησε, ώστε να κατακρημνιστούν τα είδωλα, χωρίς εξωτερική βία.  Ως προσευχή.

Η όποια δύναμη αποκτηθεί με αυτήν την εσωτερική μυστική νοοτροπία (και παιδεία και χάρη), ενάντια στην ειδωλοποίηση που δίνει δικαιώματα εξωτερικών παράλληλων προβολών, ως στήσιμο αυτών σε κοινή θέα και προσκύνηση από μερικούς, είναι η μόνη ικανή να αντιδράσει στον ‘’κόσμο’’.

Για να νικηθεί όμως ο διάβολος και τα είδωλα που στήνονται μέσα στον κόσμο, ενεργώντας μέσα από αυτά, σε αυτόν, προτείνεται η νίκη κλιμακωτά κατά της (αδυνάμου εμπαθούς) σαρκός, του κόσμου (κοσμικού φρονήματος) και τέλος διαβόλου.

Οι δύο αντιτιθέμενες εντός ημών (και με ικανή εξωτερική επηρροή) φυγοκέντρου και κεντρομόλου, εκ του Ι τάγματος δαιμόνων και δι Ιησού τείνουν και κατορθώνουν τελικά την σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας...

Ευχόμαστε και μακάρι να εργαζόμαστε επ’αυτού, όπως προτείνει ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς… σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)

Η παχυλότητα και βαρύτητα του νοός, σε αντίθεση με το ευκτέον  γρήγορο νου, σώφρωνα λογισμό και καρδίαν νήφουσα, είναι που δημιουργεί αιτιατά άθελα και εν αγνοία, ειδωλοποιήσεις. Εικόνες δύσκαμπτες που μπαίνουν ανάμεσα στα δύο πρόσωπα (και ανθρωπίνως και Θεού κι ανθρώπου – πολεμώντας τον σταυρό) και υπερισχύουν (δυστυχώς) στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Είναι αυτές, που παρεισφρύουν και αντί να μιλάμε πρόσωπο προς πρόσωπο, διαλεγόμαστε περισσότερο με την εικόνα που φτιάξαμε, παρά με το απέναντι πρόσωπο. Ακόμη, πιο εύκολο μας φαίνεται να γκρεμίσουμε τον απέναντι, παρά το είδωλο που φτιάξαμε εμείς για τον συνάνθρωπο, για τον Θεό.

Σαν σε γη, ‘’πρέπει’’ να θαφτούν, για να ισχύσει η κλίμαξ η ενώνουσα τον ουρανό με την γη, όπου άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν και γίνονται ΚΑΙ ορατοί ΚΑΙ συνοδοιπόροι ΚΑΙ συμμέτοχοι στην δόξα του Θεού. Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

Εκεί η Ραχήλ (στον τύπο της θεωρίας) έθαψε τα είδωλα του πατέρα της. εκεί που ο Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος θεωρεί την Θεοτόκο ως πύλη και κλίμακα. Όλα, συνειρμικά και σχετικά με την δική μας πορεία και βιώματα με αγγέλους εκ Θεού, παρά με ‘’αγγέλους’’ εκ του δολίου. Προς γρήγορο νου αντί βαρέος, προς σώφρωνα λογισμό αντί ανοήτους και άφρονες, προς καρδία νήφουσα αντί ταραχώδους που επιβεβαιώνει σαν σπουδή και ταραχή, την απουσία του Αγίου Πνεύματος. Αμήν δι ευχών, καλή πρόοδο.   

Ένα κατόρθωμα που γίνεται ΜΟΝΟ δια της Θείας Κοινωνίας και εισόδου Του Κυρίου στην ζωή μας…

Οἶδα, Κύριε, ὅτι ἀναξίως μεταλαμβάνω τοῦ ἀχράντου σου Σώματος καὶ τοῦ τιμίου σου Αἵματος καὶ ἔνοχὸς εἰμι καὶ κρῖμα ἐμαυτῷ ἐσθίω καὶ πίνω, μὴ διακρίνων τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μου· ἀλλὰ τοῖς οἰκτιρμοῖς σου θαῤῥῶν, προσέρχομαί σοι τῷ εἰπόντι. Ὁ τρώγων μου τὴν Σάρκα καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. Σπλαγχνίσθητι οὖν, Κύριε, καὶ μὴ παραδειγματίσῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλὰ ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ κατὰ τὸ ἔλεός σου· καὶ γενέσθω μοι τὰ ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος· εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· εἰς παῤῥησίαν καὶ ἀγάπην τὴν πρὸς σέ· εἰς διόρθωσιν βίου καὶ ἀσφάλειαν· εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καὶ τελειότητος· εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν· εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν· εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καὶ εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.

  

Αμήν Κύριε έρχου. Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν ως Φως εκ Φωτός, ως πυρ (που κατασβένει το άλλο πυρ* και διαλύει τα είδωλα και ομοιώματα, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός) , ως πυρ γεννήσεως και δροσίζων θεοφανείας, ως πυρ αναστάσεως (και άγιο Φως), ως πύρινη γλώσσα πεντηκοστής, θεογνωσίας και θείας μετοχής στην ΜΙΑ σωτήρια Εκκλησία… για να γίνει δι ευχών των αγίων πάντων και της Κυρίας Θεοτόκου, η αρχή ανόδου μας από την γη (και πρόποδες του Σινά, όπου στήνονται και προσκυνούνται τα είδωλα – χρυσό βου) προς τον ουρανό. Ανόδου προς τις δύο κορυφούλες του θεοβάδιστου όρους, άνοδο προς το όρος Θαβώρ, ανόδου προς την άνω Ιερουσαλήμ, ανόδου εις καρδίαν (δια και με XC) … όλα κατά τάξη και ετοιμότητα. Όλα θεόσδοτα.

Θεία Κοινωνία, δύο σκελών. Μετοχή μυστηριακή και μυστική, δρώντας αλληλοσυμπληρούμενα. Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· αυτός ο σταυρός με το βίωμά του, γκρεμίζει το μεσότοιχον, διαλύει τα νέφη, καταργεί τα είδωλα. Μας ανεβάζει από το ‘’αεί’’ και κοιλία στο ‘’νυν’’ και κεφαλή, όπως ανεβαίνουμε στο όρος Σινά, στο υψηλό όρος Θαβώρ, δια των κάτω Ιεροσολύμων και δι αναστάσεως, Στον Ουράνιο Πατέρα … ὅπως παύσῃς τὰ σκιώδη, καὶ περιέλῃς τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν. ... ευθέως και ελικοειδώς, ολοέν και εκτυπώτερον η πραγματική ελευθερία από την δυναστεία των ειδώλων και του νοητού φαραώ, ολοέν και διαφανέστερα.

Αμήν, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!

---

* (24 Δεκ 2017) Κυριακή προ Χριστουγέννων:

Ἀπόστολος   

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 9 - 10

9 Πίστει παρῴκησεν εἰς γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· 10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 32 - 40

32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ἰεφθάε, Δαυῒδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶ ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.