Επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων

Κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή, δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος, αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό.

Συνοδοιπορών Ο Κύριος μεθ’ημών έως της συντελείας, συμπλέων και θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων εποπτεύει και ενεργεί δια των πνευματικών πατέρων μας, ως Πατήρ το κατ’εικόνα να τελειωθεί στο καθ’ωμοίωσιν.

..Τεκνία μου, ους πάλιν ώδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν.

Η δισδιάστατος (ή χωροχρονικά περιορισμένη) εικών Χριστού που ενετυπώθη εντός του καθενός, ως σπόρος και εν δυνάμει, ΚΑΙ εμμέσως ως άνθρωποι [ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)] και άμεσα (μόνη δυναμικοποιηνένη) με την ορθόδοξη βάπτιση καθώς, 27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. (Γαλ.γ’27) είναι θέλημα Θεού και πρόνοια, να αναστηλωθεί, όπως ‘’σήμερα’’ οι εικόνες των αγίων. Να λάβει (κάθε εικόνα) σάρκα και οστά και να οικήσει εν τω παραδείσω, ως λόγοι δια και εν XC Λόγω.

Με αρχή την έναρξη του τριωδίου και τέρμα την Ανάσταση, η Εκκλησία μας βοηθά, ώστε κλιμακωτά να προοδεύουμε σε αυτό το βίωμα. Δια Σταυρού και δια της Θεοτόκου ως σκέπη και δια των κυριακών των νηστειών, με πρώτη την Κυριακή Ορθοδοξίας.

Συνοδοιπορεί Ο Κύριος μεθ’ ημών και μας θεραπεύει μυστηριακά, με τα ισχύοντα ΜΟΝΟ στην Ορθοδοξία μυστήρια. Μετά (και με τα επαναλαμβανόμενο) μυστήριο της άφεσης αμαρτιών (μετανοίας και εξομολογήσεως) βαδίζοντες προς το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Ακριβώς πάνω από την Ωραία Πύλη, εκεί που κοινωνάται και μετέχεται Ο Χριστός, απεικονίζεται το άγιο Μανδήλιο… παράλληλα, στα βημόθυρα απεικονίζεται ΠΑΝΤΑ ο Ευαγγελισμός, όπου ο Λόγος σαρξ εγένετο. Εκεί εντυπούται στην αρχή και μετά κατά τάξη και ετοιμότητα και καθαρότητα και δεκτικότητα του κοινωνούντος, εκτυπώνει στην ζωή μας, το πρόσωπό Του Ο Κύριος [και εκδηλώνεται ως φιλάνθρωπη πράξη και φιλόθεη θεωρία. ΣΤΑΥΡΟΣ. Πρακτικά, ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ, αδελφές του υπό ανάσταση φίλου του Χριστού (εμάς) Λαζάρου)].

Έχοντας ο άνθρωπος δύο σκέλη, μαζί με το μυστηριακό πρωτεύον ακολουθεί ή πρέπει να ακολουθήσει και το μυστικό σκέλος (των βιωμάτων).

Μυστικά, μας ανάγει / αναστηλώνει από εικόνες σε ομοίωση (θεοί κατά χάριν) και συνομιλεί μαζί μας με λόγους, χωρίς ασυνέχεια.

Ο γραπτός λόγος, μοιάζει σαν ένας σταθερός μονόλογος εκ Θεού. Με τους ρευστούς όμως λόγους της φύσης, μέσω των οποίων ο Κύριος μας μιλά, φαίνεται η ζωντάνια, και η διαρκής ανταπόκριση και επικαιροποίηση και σοφός δυναμισμός και διόρθωση και πρότασή Του, όλα, προς μεταμόρφωσή μας εις τέκνα Φωτός. Με την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) μετέχουμε κάπως στο θαβώρειο Φως1, αφού τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες.  

Σταύρωσαν οι εβραίοι Τον Άνθρωπο, ‘’σταυρώνουν’’ (εβραίοι και έλληνες2 του πνεύματος της τρωτής πτέρνας, ειδωλολάτρες, ως υποκινούμενοι από τον πτερνιστή) και τους ανθρώπους. 18 Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν.  (Ιωαν.ιε’).

Μισούν και πολεμούν Την εικόνα Θεού, σε τύπο (ζωντανές εικόνες αγίων σε ναούς και σε σπίτια) και ουσία (ζωντανούς ανθρώπους). …κι όπως φαίνεται από την αρχή εικονομαχίας... από λέων ίσαυρο γ' (κόνωνα) εβραίοι κατέχοντες την μαντική τέχνη έγιναν αιτία αυτών των διώξεων και αίρεσης στην Εκκλησία.

Η Κυριακή της ορθοδοξίας με αυτήν την φιλάνθρωπη έννοια, δεν εξαντλείται σε μερικές ώρες εορτής ή ανόρθωσης και περίγυρου εντός της Εκκλησίας εικόνων αγίων, αλλά νοηματοδοτεί σαν στάση ζωής την καθημερινότητα. Μην τύχει, και ενώ ''σηκώσαμε'' άπαξ τις εικόνες, μας διαφεύγει και υποβιβάζουμε διαρκώς τις άλλες εικόνες τους ανθρώπους... (και το ένα τυπικό να τηρήσουμε και το άλλο ουσιαστικό να μην χάσουμε)...    

Αλοίμονο, εάν μετά το τυπικό της εορτής επαναπαυόμασταν και προσπερνούσαμε τα θεία μηνύματα, για να τα ξαναθυμηθούμε του χρόνου….

‘’σήμερα’’ 25 φεβ 2018, που συνέπεσε η Κυριακή πρότασης αναστήλωσης εικόνων και στο πνεύμα πορείας προς ανάσταση, καλούμαστε να παρουσιάσουμε την εν ημίν εικόνα αναστηλωμένη στον παράδεισο και να υποβοηθούμε κάθε εικόνα Θεού (άνθρωπο) να κατακτήσει / ενοικήσει στον παράδεισο.

Ενεργεί Ο Κύριος, αντενεργεί και ο διάβολος. Ο Κύριος και Λόγος (2) με την κεντρομόλο σαν Ι (Ιησούς) να λεπτύνει τον άνθρωπο, πνευματικοποιήσει* από την παχυλότητα του σαρκικού και από εικόνα να του χαρίσει τα καθ’ωμοίωσιν (2/5) χαρίσματα vs την φυγόκεντρο, άλλο Ι (Ι τάγμα των δαιμόνων, 3 6άρια = 18) που προσπαθεί να σαρκοποιήση και παχυλοποιήσει το πνεύμα και μαζί του κολάσει τον άνθρωπο.

Μας δίνονται αυτά ως σπόρος και ανάλογα την προαίρεση, άγονο ή γόνιμο χωράφι, την καλλιέργεια, το ξεχορτάριασμα από τα ζιζάνια που πνίγουν τον καλό σπόρο, το δοθέν τάλαντο θα καρπίσει.

Πλήρη νοημάτων η ημερομηνία τελευτής των τριών μάγων (69μ.Χ.) όπως φαίνεται στο οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια

‘’Σήμερα’’ προβάλλεται ως παράδειγμα προς μίμηση ο άγιος Ευφρόσυνος ο μάγειρος που ήταν παρών στον κήπο του παραδείσου και έδωσε αισθητώς 3 μήλα στον ηγούμενό του.

Στο ίδιο πνεύμα της ομιλίας Του Λόγου δια λόγων, ο παραπάνω άγιος γιορτάζει την 11^ην  Σεπτεμβρίου. Η αρχή της ινδίκτου προτείνει σέβας στον Ένα Τριαδικό Θεό, η δε δεύτερη μονάδα που παρίσταται δίπλα Του, ως 11, είναι εκείνη η εικών που άγιασε. Που αναστηλώθηκε. Που δι υπομονής, ταπεινότητος, αγάπης και τήρησης θείων εντολών, σταυρικά, μυστικά και μυστηριακά πέρασε από τις σκιές στο Φως, από την γη στον ουρανό, από απέναντι (5) εντός (2), και από τα έξω και μετεωρισμό, εντός ημών.

‘’Είδαμε’’ εικόνες να ενεργούν θαυμάσια ενδεικνύοντας την ζωντάνια** τους. Αμήν να ενεργήσουμε κι εμείς Την Ζωή ως εικόνες Της, εν μέσω σκιών, για να βιωθεί το προσδοκώμενο της Αναστάσεως… Ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον, σου μετασχείν, εν τη ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας Σου.     

''Βλέπουμε'' την εικόνα της αναστηλώσεως να την κρατάνε και σηκώνουν άγγελοι***. Είναι οι ίδιοι άγγελοι που βρίσκονται γύρω από την ψυχή ως εικόνα του Βασιλέως και είναι έτοιμοι να μας βοηθήσουν ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να αρθούμε από την επηρροή των άλλων ''αγγέλων'' δυσμόρφων, που πολεμούν με πάθη, το αδύναμο σώμα...  Κύριε ελέησον... Παράσχου ημίν μετάνοια και πρόσθες πίστιν…

Βαδίζοντας μέσα στο εν εξελίξει τελειολογικό σχέδιο του Θεού, με ισότιμους και ταυτοδιδάσκαλους τους προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία (πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών και πνευματική γνώση των λόγων της φύσης) αυτά τα 2 σκέλη ανόδου προς νοητό Σινά, (σε ύψος) και αγίους τόπους (το τέρμα της ερήμου οριζόντια) σύνολο σταυρός, καλό θα ήταν να είναι ισοδύναμα κι όχι το ένα να σέρνει το άλλο ή να υποτιμάται το δεύτερο. Να ωθεί κι όχι να τροχοπεδεί και δυσκολεύει την κίνηση προς Θεία Κοινωνία. Συμπληρωματικά, παρότι η συνήθης αντιμετώπιση του έργου του προφ.Ηλία, που έλαβε την σκυτάλη μετά το σχίσμα (20 Ιουλ 1054)3, ομόπνοο πάντα προς μετάνοια, σαν την πρώτη του Χριστού παρουσία με αγ.Ιωάννη πρόδρομο, δυστυχώς δεν εκτιμάται ανάλογα και οράται με καχυποψία.    

Με σκέπη την Φωτεινή νεφέλη στην έξοδο, με συνοδοιπόρο Τον Σταυρό, και την πληθώρα εξ Αυτών ‘’σημείων και σοφίας’’ αμήν να Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

---

1 αγίου Μαξίμου Ομολογητού - θεωρία στην Μεταμόρφωση

2 Εβραίοι και Έλληνες... [Δεν είναι ή εβραίοι ή έλληνες, αλλά εκ του προσανατολισμού και κίνησης, ο οποιοσδήποτε, ως περισσότερο εν αγνοία, αλλά Κύριος οίδε, υπηρέτης υπέρ της φυγοκέντρου ή της κεντρομόλου… προς είδωλα (666) και σκιές χωροχρονικές ή ΑΛΗΘΕΙΑ (999) ...προς όαση ή προς αντικατοπτρισμό αυτής… ΖΩΗ ή θάνατο...

Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας) ] 

3 ''20 Ιουλίου 1054'' οριστικό σχίσμα

---

* Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας...

Εκ του μη όντος στο είναι… (ΕΝΑ – ΕΙΝΑΙ)

** Ο Άγιος Ονούφριος (και ο άρτος)

Παναγία παραμυθία [Παλιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το καθολικό να ασπάζονται αυτή την εικόνα και ο ηγούμενος να παραδίδει τα κλειδιά της μονής στο θυρωρό. Η παράδοση αναφέρει ότι μια μέρα στα βυζαντινά ακόμη χρόνια, δίνοντας ο ηχούμενος στο θυρωρό τα κλειδιά άκουσε τα εξής λόγια από την εικόνα: "Μην  ανοίγετε σήμερα τις πύλες της μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές". Η φωνή επανέλαβε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια. Στρέφοντας το βλέμμα του προς τα εκεί ο ηγούμενος είδε το βρέφος να απλώνει το χέρι τους και να σκεπάζει το στόμα της μητέρα του λέγοντας: "Μη μεριμνάς Μητέρα, γι αυτούς τους αμαρτωλούς. Αφησέ τους να τιμωρηθούν από τους πειρατές, τους αξίζει". Αλλά η Παναγία πιάνοντας το χέρι του Χριστού και στρέφοντας ελαφρά το κεφάλι επανέλαβε τα ίδια λόγια. Οι μοναχοί αμέσως έτρεξαν στα τείχη και διαπίστωσαν ότι πειρατές είχαν περικυκλώσει τη μονή και περίμεναν το άνοιγμα της πύλης για να τη λεηλατήσουν. Εξαιτίας όμως της θαυματουργής επέμβασης της Παναγίας η μονή σώθηκε. Η εικόνα έκτοτε διατήρησε τις τελευταίες κινήσεις των θείων προσώπων].

*** Μια προσέγγιση στον Ύμνο Άξιον Εστίν [βιώματα για τη μετοχή στη δόξα της τιμιωτέρας των Χερουβείμ και ενδοξοτέρας ασυγκρίτως των Σεραφείμ (οίκοι και οχήματα)]

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

---

Σχετικά συμπληρωματικά θεώρησης…

συνείδηση (αββά Δωροθέου)

συνείδηση και επιγνώσεις

Περάσματα και Θύρα

Τα δύο κράτη… (ύπνου και ξύπνου… όχι έξυπνου διανοητικά, αλλά έγερση εξ ύπνου αμαρτίας και θανάτου...) 

---

αρχή εικονομαχίας... από λέοντα ίσαυρο γ' (κόνωνα) από τον συναξαριστή...