Περί οπλοφορίας, ως συνάφεια των επιγείων με τα επουράνια

Μπορεί ‘’κάτω’’ να εξάγονται όπλα για να επιτύχουν το γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ, διάγοντες όμως την εβδομάδα του Τιμίου Σταυρού (μετά την γ’ Κυριακή σταυροπροσκυνήσεως) προτείνεται η χρησιμοποίηση άλλου όπλου, για την επιτυχία του γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ. Κι αυτό, δεν είναι άλλο από τον Σταυρό. Κι είναι υπερόπλο ο σταυρός της Ορθοδοξίας, περνώντας μας από την διάσταση της ΓΝΩΜΗΣ και φαινομένων στην ΓΝΩΣΗ (Μ-Σ) και από το αδιέξοδο ΚΑΚΟ στο ατελεύτητο ΚΑΛΟ*. (Κ-Λ). 

Έτσι, με αφορμή ίχνη και σκιές, που ασχολείται σχεδόν όλος ο  κόσμος, επιτρέψτε μου δυο σκέψεις που ανάγουν το νου στα άνω αίτια.    

Η ευθεία κίνηση του νοός είναι εκείνο το φυσικό μεν, αλλά επειδή χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, χάρισμα, που διαπερνά τα φαινόμενα, ΔΕΝ μένει σε αυτά ως σκιές, αλλά εμβαθύνοντας όσο βάθος έχει, μπορεί να εγγίσει Θεό.

Κι είναι φυσικό, αφού κάθετι που συμβαίνει, είτε το ευλογεί ο καλός Θεός, είτε το επιτρέπει. Κι όταν κι οι τρίχες της κεφαλής είναι ηριθμημέναι, και δεν πέφτει ούτε μία χωρίς έγκριση από Τον πάνσοφο και παντοδύναμο και ιδίως πανάγαθο Παντεπόπτη, πολύ περισσότερο, τα πέραν των τριχών από σπουδαία έως φαινομενικά ανούσια.

Νομίζω, πως ο άνθρωπος γρήγορα κρίνει πολλά ως ανούσια και τα προσπερνά, χωρίς την αναζήτηση βαθύτερου μηνύματος. Από την μία, είναι καλό γιατί αφενός δεν ‘’κουράζει’’ τον νου ακολουθώντας το ‘’φεύγε’’ από την άλλη όμως, θα μπορούσε να ήταν και αδιαφορία στο πως ο Θεός του μιλά εμπράγματα, δια ‘’σημείων’’ και λόγων.

Καταστάσεις που θα μπορούσαν να μας προσθέτουν εμπιστοσύνη, μετά την ανταπόκριση του Θεού στην έκφραση του υγιούς ‘’γιατί’’. Το γιατί, είναι η αίτηση γνώσης του αιτίου, του λόγου. Τα δε θεία σπλάγχνα ανοίγουν και παρέχουν ως από θησαυροφυλάκιο τους λόγους σε όσους ρωτούν το ‘’γιατί’’ συγκείμενοι αντιθέτως με τον σκοτισμό και ερμητικό κλείσιμο του θησαυροφυλακίου, όταν ο άνθρωπος ρωτά το γιατί (για το ίδιο πράμα), ως αντικείμενος**.  

  

Σε αυτόν τον σωτηριολογικό διάλογο, Ο Λόγος δια λόγων (φύσεως και γραπτού νόμου) συνομιλεί με τον άνθρωπο.

Ο Θεός θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν, με κάθε λόγο Του, με αυτήν την προοπτική.

Συναντάμε πολλές φορές μικρογραφίες που ‘’δείχνουν’’ το μεγάλο και όλον, ως αναλογίες****. Ο μικρομικρόκοσμος τον μακρόκοσμο, το πρωτόνιο με τα ηλεκτρόνια, τον ήλιο και πλανήτες. Ο ήλιος και ο ηλίανθος τον Θεό και τον ‘’φυτεμένο’’ στη γη άνθρωπο, που όσο είναι υγιής, τον παρακολουθεί. Οι σπείρες του γαλαξία και του σαλιγκαριού… το ωάριο και σπερματοζωάριο και η γόνιμη μήτρα, το σώμα η ψυχή και η Εκκλησία, δια Της οποίας αναγεννιόμαστε, με προένδειξη στον κόσμο το σινικό τείχος και πυραμίδα. 

Ο άνθρωπος θα μπορούσε να δείχνει ως εικόνα την προς ωμοίωση προοπτική του, με άνθρωπο = του ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος), όπως αιθίοψ, κύνωψ… .

Εξάγονται όπλα, όχι μόνο στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμό μας αλλά και παγκόσμια για να επιβάλλουν το θέλημά τους οι κοσμοκράτορες. Εξάγει και ο καλός Θεός το όπλο Του*** (εκ του παραδείσου), που δι αυτού γίνεται το θείο θέλημα και η επιστροφή μας σε Αυτόν.  

Επί του πρακτέου η σταύρωση και προσήλωσή μας στο θείο θέλημα, περνά από τον νου όσο προσευχόμαστε, από την ψυχή όσο τις δυνάμεις και χαρακτηριστικές ιδιότητές της, αγάπη, ελπίδα, φόβο… τις εξαρτούμε από Τον Σταυρό του Χριστού και το σώμα, όσο το προσηλώνουμε στην ακρόαση και εκτέλεση των θείων εντολών.

Τα 4 άκρα του τετρακτινοπύρσευτου καί πυρίμορφου Σταυρού, με την επίσκεψη της Αγίας Τριάδος προβάλλει ως πρότυπο Την Θεοτόκο, τον χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχο Πόλι, που καλούμαστε να μετέχουμε ως ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ και ενσωματωθούμε (στο σωτήριο Σώμα, για να επιτύχουμε την ανάσταση ως Λάζαροι…), είναι η προσευχή ως κορωνίδα (και κεφαλή), η νηστεία ως βάση (και κοιλία) η ακρόαση και φύλαξη (δεξιά και αριστερά στο σώμα).

Κι Ο Κύριος ανυψώθη επί του Σταυρού1, για να μας συνανυψώσει από την κοιλία και ‘’αεί’’ (χρόνο) στην κεφαλή και ‘’νυν’’ (άχρονο Πατέρα).

Από την γεμάτο νέφη, λόγω περιγάστριων παθών, θέαση (και κοσμοθεωρία) των φαινομένων που αποκομμένα ορώνται και μας σκοτίζει το ηγεμονικό της ψυχής, ο καλός Θεός θέλει να μας αναστήσει ΚΑΙ σαν πρόσωπα ΚΑΙ σαν έθνος2.      

Η προτροπή και προϋπόθεση για αυτήν την ανάβαση, είναι η απέκδυση του σώματος των αμαρτιών της σαρκός. Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·

Τότε και εκεί πίσω από τις ανούσιες κοκκορομαχίες της ΑΕΚ και ΠΑΟΚ ‘’βλέπουμε’’ την Κωνσταντινούπολη και τον ρώσο να οπλοφορεί… ερχόμενη η ώρα και πρόσκληση να περάσουμε (επιτέλους) από τα σάββατα (και σαββίδη) στην Κυριακή και Κύριο.

Δόθηκε άλλο ένα ίχνος σε μικρογραφία, που ‘’δείχνει’’ τα ΑΝΑΛΟΓΑ μεγάλα μεγέθη. Πολλοί εξήγαγαν και χρησιμοποιούν όπλα για την επίτευξη των επιγείων σκοπών τους, που δυστυχώς είναι ανθελληνικά και αντίχριστα. Σκοποί, που ΔΕΝ εμπνέονται από φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. 

Ήλθε η ώρα και της δικής μας ‘’οπλοφορίας’’ και το γενηθήτω το θέλημά Σου. Η ώρα της Ελλάδος και των κυττάρων της… ΑΝ εργαστούν σύμφωνα με την ουράνια κλήση. Της οπλοφορίας / σταυροφορίας (όχι φερόμενης απλά στο στήθος, αλλά της βιούμενης στην καρδιά, συγκινώντας νου και χου, όχι των κάτω σταυροφόρων δυτικώς, αλλά της καθ’ημάς ανατολής. Της θαυματουργής.

Είδαμε και βλέπουμε πολλούς εν γνώσει υπηρέτες των κοσμικών σχεδίων επικουρούμενους από τους ηλίθιους χρήσιμους του συστήματος. Στο θείο έργο δεν υπάρχουν εργάτες μη εν επιγνώσει. Αυτοί ζητούνται να βάλουν το λιθαράκι τους. Στην κυριολεξία, να το άρουν, σαν τον λίθο του νεκρού Λαζάρου. Να κάνουμε εμείς αυτό που πρέπει και μας αναλογεί για να κάνει το θαύμα του ο καλός Θεός. Την ποθούμενη Ανάσταση, που ήλθε η ώρα να μην μείνει μόνο στα λόγια, αλλά αμήν να βιωθεί.    

      

---

1 «…Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρός τό ἑκούσιον πάθος,

τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τή ὀδῶ.

Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα,

καί παραδοθήσεται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου,

καθώς γέγραπται περί αὐτοῦ.

Δεῦτε οὔν καί ἠμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις,

συμπορευθῶμεν αὐτῶ καί συσταυρωθῶμεν,

καί νεκρωθῶμεν δί’αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἠδοναῖς, ἴνα καί συζήσωμεν αὐτῶ καί ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ.

Οὐκέτι εἰς τήν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ διά τό παθεῖν,

Ἀλλά ἀναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ὑμῶν, καί Θεόν μου καί Θεόν ὑμῶν.

Καί συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ,

ἐν τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν…»

* η διάκριση του καλού και του κακού

** χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική)

*** το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου

Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου (χαιρετισμοί)

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’

Σταυρός και σταυροί σαν σχήματα και οχήματα

**** Αναλογίες που οικειώνουν τον λόγο με Τον Λόγο

…αναγωγικές κλείδες κατανόησης του μυστηρίου της Ζωής, υπό την οπτική του ελληνορθόδοξου πολιτισμού

Από την αταξία στην τάξη και από την επανάσταση στην Ανάσταση…

Άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό ένα ''τυχαίο'' γεγονός; ή μια ευλογημένη πορεία και ένδειξη για ''άλλους'' ουρανούς... (αφορά πάλι ένα εθνεγερτικό γεγονός, που όσο δεν αποδίδει τον εκ Θεού ‘’λόγο’’ , μένει στα αζήτητα και τάχα χαμηλά…

…έλεγε ο γερ.Παΐσιος... άλλα 10 χρόνια να με άφηνε ο Θεός να ζήσω, να έβλεπα την δόξα της Ελλάδος. Μετεστάθη το 1994. Κι η ''δόξα'' της Ελλάδος το 2004, για το ευρύ κοινό,  αφορούσε την πρωτιά μας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτήν την δόξα άραγε να ήθελε να ''δει'' ο άγιος; Προτύπωση αυτή, άλλης. Κρυμμένη η ουσία και πάλι πίσω από σχήματα ταπεινά, όπως συνηθίζει η χάρις, πέρασε χωρίς φασαρία, για να μην αναγκάσει. Ως αύρα λεπτή. 

Ενδείκνυε μυστικά ο νικηφόρος αγώνας την ουσία της ακριβούς αυτογνωσίας και θεογνωσίας που δια μετανοίας κατακτάται, με αγγέλους να μας οδηγούν σε αυτές. Και μας ξαναχτυπά την θύρα της καρδιάς με όμοια ταπεινά σχήματα. Το θέμα φυσικά είναι η διαχρονική παρατήρηση Του Κυρίου… μήπως και μάτια έχουμε αλλά δεν βλέπουμε, αυτιά αλλά δεν ακούμε, νου αλλά δεν καταλαβαίνουμε.

Για όποιον όμως θέλει να διακρίνει την πίσω των φαινομένων πρόταση, που αφορά την δια μετανοίας αυτογνωσία και θεογνωσία, είναι ότι πρώτη μέριμνα που πρέπει να έχουμε, η δια σταυρού εύρεση της πεμπτουσίας μας (αυτογνωσία, 5) αναστέλλοντας την ψυχοβλαβή εξωστρέφεια και μετεωρισμό και μετά (πάλι με σταυρό, με οδηγούς τους αγγέλους) προς ύψος, θεογνωσία (7). Ιδού εγώ αποστέλλω προ προσώπου σου, ίνα ετοιμάση την οδόν σου… … έτσι δοξάζεται η Ελλάδα. Όσο μετανιώνει, και γνωρίζει εαυτόν (εικών Αυτού) και Αυτόν.    

Μας έδωσε μεγάλη παράταση, πολύ περισσότερη των 10 χρόνων,  μήπως και μας συγκεντρώσει μήπως και δοξαστεί το άγιο όνομά Του από τον αγαπημένο (όσο ορθόδοξο) λαό. Αλλά εμείς καθυστερούμε και στην μετάνοια και στην συνεργασία μαζί Του, για το δικό μας όφελος… 

...δεν είναι μόνο νεκρός ο εν ημίν Λάζαρος, αλλά ασθενεί κι η Μάρθα μας στην φιλανθρωπία, κι η Μαρία στην φιλοθεΐα. Ασθενούν οι σταυρικές δυνάμεις του νοός και σαν ευθεία και σαν κυκλική, με αποτέλεσμα την παραμονή στον ΑΔΗ και την ισχύ του θανάτου ενάντιά μας.

Πάλι και πάντα, Κύριε ελέησον και φώτισόν μας το σκότος. Ποίησον ημάς δια της μετανοίας ναό και λαό Σου, να εμπεριπατείς μαζί μας και συμπολεμείς δια Σταυρού. Αμήν γένοιτο.    

2 για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά

Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία)