Για την κοίμηση του στήβεν χόκινγκ

Στήβεν Χόκινγκ (αγγλ. Stephen Hawking, 8 Ιανουαρίου 1942 – 14 Μαρτίου 2018) και… κάνει εντύπωση σε πολλούς η ημέρα κοίμησής του. Η 14/3… η παγκόσμια ημέρα του ‘’π’’ (3.14) … είναι όντως ‘’τυχαία’’ ; δυο σκέψεις.

Στο περί όρασης… αναφέρεται πως, υπάρχει μια (κοσμική) διάταξη δύο διπλανών δωματίων/χώρων, που είναι το ένα πλάι στο άλλο στα ανακριτικά γραφεία της αστυνομίας, που από τη μια οι εξεταζόμενοι βλέπουν μόνο τον χώρο τους και έναν τοίχο καθρέφτη/ αδιαπέραστο, ενώ από την άλλη, των εξεταστών/ επιθεωρητών που βλέπουν (με τοιχείο διαπερατό) αλλά δεν βλέπονται. Το ίδιο ισχύει και με τους παίκτες και τα ''αφεντικά'' στο καζίνο.

Όταν όμως πάμε να αναφερθούμε σε πνευματική εποπτεία και όραση, στήνουμε αυτήν την διάταξη των δύο χώρων σαν δωμάτια, το ένα πάνω και το άλλο κάτω (ή και δεξιά ορατή – αριστερή/πνευματική/αόρατη επίγνωση).

Ο Αμνός (γεννητός Υιός) κατά την Αποκάλυψη έχει 7 μάτια. Στο τέρμα πέραν των 7 (κοσμικών και πνευματικών) είναι Ο οφθαλμός, ο τα πάντα ορών, αλλά υπό ουδένα ορώμενος (αγέννητος Πατήρ). Τι μπορεί να ισχύσει με εμάς; οι ταπεινοί και καθαροί τη καρδία, τον Θεόν όψονται....

Είναι συνηθισμένη στάση ζωής ‘’αθέων’’ κοιτάζοντας τα ''πέρα'' και επέκεινα με σαρκικό τρόπο, να βλέπει το ε-γώ του στον καθρέφτη... έτσι, ο τρόπος που αναζήτησαν πολλοί τον Θεό, είναι ο ‘’υπαίτιος’’ καθώς, βλέποντας στον καθρέφτη τον εαυτό τους, Τον αρνήθηκαν και έβαλαν τον ίδιο στην θέση Του... ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΘΕΟΣ... (απροϋπόθετα και χωρίς Θεό, θεοί...)

ΔΕΝ υποτιμάται η όποια κοσμική διερευνητική διάνοια... (αυτό έλειπε) ούτε η όποια καλή πράξη την οποία θα συνυπολογίσει στην κρίση ο Δικαιοκρίτης Θεός.... εφόσον άθεος δεν σημαίνει και κακός άνθρωπος... αλλά!!! αυτή (η διάνοια) είναι η δούλη του νου... κι ο νους εκ φύσεως είναι ένθεος. Εκ του Νοός ο νους… εκτός εάν για τους δικούς του λόγους ο άνθρωπος, τον φιμώσει και δεν τον ακούει. ΔΕΝ του επιτρέπει να ενεργήσει ως ευθεία κίνηση, δλδ διαμπερή, μέσω των δημιουργημάτων να διακρίνει Τον Δημιουργό.... 

Στα δε φυσικά αναλογούντα, είναι σαν κάποιος να βλέπει ένα ρολόι αλλά με τπτ το μυαλό του να πηγαίνει στον ρολογά... κι ο χόκινγκ ακινητούσε, όχι μόνο σωματικά το κυριότερο δυστυχώς νοητικά (παρά την οξυτάτη ενδοκοσμική κίνηση της διανοίας). Ένας χους μη συντονισμένος με τον νου, τη επηρεία του κοσμοκράτορος ''βασιλέως'' (καίσαρος) (χους, χο-κινγκ), επιτρέποντος για κάποιον λόγο του Παντοκράτορος.

Λένε οι αρχαίοι… αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις. Φυσικά η ηχητική προσέγγιση (του ονόματος του χόκινγκ) θα παρέμενε ελλειπής, ακόμη θα κατακρινόταν και ως ανώριμη, με μομφή στον συγγράψαντα, ότι τα ‘’ταιριάζει’’ για να του βγουν τα νοήματα. Όπως διακρίνουμε διαφορά παρά την ηχητική ομοιότητα στο άλεφ αλίφ άλεφ καταγραφείσα στο θεόσδοτο όνομα Ιωάννης, έτσι και εδώ, εννοιολογικά ας πάμε στο hawk (πρώτο συνθετικό) και μεταφραζόμενο ως γεράκι.

Μας υπενθυμίζει την οξύτητα όρασης, το ταχύτατο κυνηγό που σπάνια του ξεφεύγει το θήραμα αλλά και την κοπιώδη εργασία των ασκητών μας, που έχουν σαν καθημερινό αγώνα να τιθασεύσουν/με δύο γεράκια (τα δύο μάτια), να εκπαιδεύσουν δυο λαγούς, να πειθαρχήσουν δύο αετούς, να φυλάξουν άγρυπνα έναν δράκοντα, να θηριομαχήσουν με ένα λιοντάρι και να περιποιηθούν έναν άρρωστο άνθρωπο… (με λεπτομέρειες ανάλυσης στον προτεινόμενο παραπάνω δεσμό).

Εκεί στα έντονα γράμματα αυτό που μας αφορά σχετικά με την παρούσα προσέγγιση.

Σαν κλεψύδρα, σαν στο μεταίχμιο κινητικής και δυναμικής ενέργειας, καταναλώνοντας κάποιος όλες τις δυνάμεις του εαυτού του, σε εξωτερική σαρκικώς κινητικότητα, υστερεί απόλυτα σε πνευματική δυναμική. Η γνωστή συνάφεια του αργός που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει γρήγορος και του γρήγορος ‘’κοσμικά’’ αλλά ακινητών και αργός στα πνευματικά, όπως ‘’δείχνουν’’ οι λέξεις, λαίμαργος, γαστρίμαργος…  αργοναύτης.

Αυτή η ‘’γερακίσια’’ (hawk) όραση, παρά την εξωστρεφή κινητικότητα και οξύτητα (επιστημονική), στα πνευματικά ΑΚΙΝΗΤΕΙ, ΔΕΝ διαπερνά την παχυλότητα της ύλης για να ‘’διακρίνει’’ Θεό Δημιουργό πίσω από το δημιούργημα, ΔΕΝ βρίσκει θήραμα και του ξεφεύγει ο όντως θησαυρός (λόγος εν Λόγω).

Φυσικά, το όλο στήσιμο αυτών των φαινομένων που βλέπουμε και μερικώς γνωρίζουμε, εν εσόπτρω και αινίγματι, έχει βαθύτερη ουσία, που εκτιμώ με το τέλος της ανάγνωσης του παρόντος, ευκρινώς να διαγραφεί προς κοινή ωφέλεια, αφού δεν αφορά τον κεκοιμημένο, αλλά τον καθένα μας σε αναλογία ‘’ακινησίας’’ στα θεία δρώμενα.  

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος και ο άθεος καθηγητής από την Αμερική δίνει το στίγμα του υγιούς νοός. Του χριστοφόρου που εξήχθη και από την αίγυπτο (παράλογο) και επί πώλου όνου* με την Κυριακή των Βαΐων από το λογικό προς το υπέρλογο.

Περί της ημέρα του ‘’π’’, μας μιλά ο Θεός ... αλλά ο άνθρωπος δεν κατανοεί αυτήν την ''γλώσσα'' και προσπερνά αδιαφορώντας για την σωτηρία του και συνομιλία με Τον Δημιουργό του...

Ένας Θεός Πατέρας (τριαδικός) που… αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας) για να ανελκύσει τον φιλοσοφούντα και επιστημονικό νου (διάνοια) στην φιλοκαλία και φύση Του…

Να τον ανελκύσει / εξάγει από τα φαινόμενα και σκιές και ίχνη, στις αιτίες και Φως. Σαν από τον γνωστό μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα. Εκτός κι αν αντιστέκεται, αφού Ο Κύριος μόνο με ελευθερία δρα.

Στο πόνημα άνθρωπος θρησκεία θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) ‘’φαίνεται’’ η μη τυχαία γεωμετρική ‘’οριοθέτηση’’ της θράκης, της θρησκείας μας (ορθοδοξία) του ανθρώπου που είναι και οίκος και όχημα.  

Αυτή δε η ενέργεια, είναι μυστική, απλή απαλή και γλυκεία. Αύρα λεπτή.

Έχοντας την Θεοτόκο... ως τον καθαρότερο ΟΙΚΟ (χερουβείμ)και το λειτουργικότερο ΟΧΗΜΑ (σεραφείμ) όταν (και όσο κατά τάξη και ετοιμότητα και δοθείσα χάρη) μετέχεται και βιούται Η Κυρία και Μητέρα όντες εντός της Μητέρας Εκκλησίας, αποκτούμε εκείνη την μυστική δύναμη, που τιθασσεύει τον ''ταύρο'' και αναβαθμίζει τον ''κένταυρο''. Έναν κένταυρο που (μεταξύ μύθου και πραγματικής φύσης μας), από σοφός σε άλογο σώμα προ και χωρίς Χριστό μεταμορφούται σε σοφό με έλλογο σώμα μετά και με Χριστό....

Τα δε όρια της θράκης, με τον έβρο και νέστο που ‘’σχηματίζουν’’ τις παραπάνω δύο μορφές, δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι μορφές που  καθόρισαν οι ποταμοί, υπό τον ποταμό της Ζωής και Λόγος που, ''αεί γεωμετρεί'' μας άφησε προς ιχνηλασία το ''π'' στην ευλογημένη περιοχή.

Μαθηματικά και φυσικά, ο λόγος του όλου μήκους ενός ποταμού προς το ευθές μήκος από την πηγή έως την εκβολή, συνήθως εγγίζει το π (3,14)... βαδίζοντες ευσχημόνως, προς ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Ο ποταμός της ζωής μας μετά την γέννηση (πηγή) οδεύει προς την νεκρά θάλασσα... και εμβαίνει Ο Κύριος όπως στον ιορδάνη και στρέφονται τα ιορδάνεια ρείθρα οπίσω... Έτσι και σε μας, μόνο αν έμβει Ο Κύριος στην ζωή μας [με το βάπτισμα και την ενέργεια αυτού (μην μείνει εν δυνάμει)] ΔΕΝ θα καταλήξουμε στην νεκρά θάλασσα... και θάνατο. όχι στην βιολογική διάστασή του, αλλά σαν ψυχή, στην αιωνιότητα.  

Η ευχή αμήν γένοιτο, δεν αρκεί. Σε όλη δε την ''πορεία'' της ζωής, ευσχημόνως Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999) γεωμετρεί και μας γνωρίζει δια λόγων άμεσα (κυκλικώς στην καρδιά) και έμμεσα (ευθέως στον νου) τους δικούς Του λόγους... συνομιλώντας Δημιουργός και πλάσμα ... ως δύο πρόσωπα σε συνεχή διάλογο... Αυτός, δυστυχώς καταντά μονόλογος αν ο καθένας μιλά στην συχνότητά του. μας συμφέρει να μάθουμε πως η συχνότητα του Θεού είναι η ταπεινότητα και η αγάπη του δε ανθρώπου τείνει (ρέποντας και καθελκυόμενος από την φυγόκεντρο προς σκότος) ψυχόμενη η καρδιά του, από εγωισμό και μίσος.

Συγκατέβηκε παθών στον Σταυρό για να μας αναστήσει. Κι η ψυχή Του ήταν τότε (και διαχρονικά συνεχίζει νάναι) περίλυπος έως θανάτου**… γιατί (όπως αναφέρει ο συναξαριστής) έδωσε το Αίμα Του κι ο άνθρωπος ‘’ακινητεί’’ και δεν προσέρχεται στο μόνο μυστήριο αφέσεως αμαρτιών (αστοχιών) και εφόδιο Ζωής αιωνίου. Κύριε ελέησον να τον δεχτεί όπως όλους εμάς τους ακινητούντες (όσον αφορά το καλό) στην μακρόθυμη αγκαλιά Του, που Του τάνυσαν τα χέρια οι υβριστές και αρνητές*** Του. Καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος...

---

* εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου

** περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου

*** Κληρονόμοι της Βασιλείας

Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας

σχόλια πάνω στη Θεωρία του Χάους...

Αρχή σοφίας… φόβος Κυρίου,

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις,

Αρχή και τέλος σοφίας η (μετά φόβου και πίστεως και αγάπης) Τριαδικού Θεού επίσκεψις….

---

Στο, πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; ο αγ.Μάξιμος ομολογητής, μας εξάγει από την εγωπάθεια που μας διαχωρίζει και δίδοντάς μας τουλάχιστον ως θεωρία, πνεύμα διάκρισης, μας προτείνει να βλέπουμε κάθε άνθρωπο εντός, συμπάσχοντας αλλά και εντοπίζοντας την κατάσταση και βαθμίδα που ‘’λειτουργεί’’ η φύση και η ψυχή μας.

Η αιμορροούσα, η συγκύπτουσα, η σαμαρείτιδα… δεν είναι μόνο ιστορικά πρόσωπα και κάτι ξένο εκτός μας, αλλά αντανακλούν την δική μας κατάσταση, την ασθενή. Πράγματι καλούμαστε να βιώσουμε το ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος). 

Και όπως στο εν-τυπώσεις και ουσία για την τόσο προβεβλημμένη επίσκεψη του πάπα στην Λέσβο… στα πρόσωπα των τριών... ήταν συμπυκνωμένοι εκεί στα Μόρια, εκατομμύρια κόσμος... 3 ήταν οι κατηγορίες... αυτοί (στο πρόσωπο του πατριάρχη μας) που δεν εκτιμούν τον (ουράνιο) θησαυρό που τους παραδόθηκε, τον υποτιμούν και ισοπεδώνουν τις αληθινές λίρες με τις κίβδηλες και τις (ξε)πουλάνε ελαφρά τη καρδία, παρά τις κορώνες ''έχουν γνώση οι φύλακες'' ... αυτοί που υπερτιμούν τις κίβδηλες που κατέχουν, νομίζοντας ότι είναι πλούσιοι (στο πρόσωπο του πάπα) πουλώντας ''αγάπη'' ενώ δεν κατέχει την Αλήθεια, και η τρίτη μερίδα ανθρώπων (δεδηλωμένοι άθεοι ή αγνωστικιστές... στο πρόσωπο του πρωθυπουργού) που θεωρούν όλες τις λίρες κίβδηλες. Όλους τους άνθρακες, κάρβουνα, αδιαφορώντας για τα διαμάντια. Κατά κάποιο τρόπο, ''κακώς'' προσβάλλονται (από τους έχοντες διάκριση τι είναι τι) τα υποκινούμενα πρόσωπα που στήσανε μια παράσταση, ενώ θα έπρεπε αφενός να τα βάλουμε με τους υποκινητές της αδιακρισίας τους, αλλά και να παρακαλέσουμε Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων να θεραπεύσει τις παραπάνω συμπυκνωμένες ασθένειες...

…έτσι και τώρα, στην κοίμηση του στήβεν δεν πρέπει να εξαντλήσουμε την ταυτότητά του σαν πρόσωπο σε κάτι έξω και ξένο ακόμη και πολέμιο της αλήθειας, αλλά την δική μας ακινησία και αδυναμία να δούμε πίσω από τα φαινόμενα και δημιουργήματα Τον Δημιουργό. Δλδ, δεν λειτουργεί με σθένος και πληρότητα η ευθεία κίνηση του νοός. Σαν να κατακρίνουμε κάποιον που έχει 5 βαθμούς μυωπία, ενώ εμείς έχουμε 2 βαθμούς. Αδυνατούμε να διακρίνουμε την πρόνοιά Του και Τον στεναχωρούμε με την δυσπιστία ακόμη και μικρόνοη απιστία, γογγυσμό και μιζέρια μας, αντί νάμαστε αρχοντόπουλα, κι ας μην ξέρουμε τα πάντα. Η εμπιστοσύνη στον Θεό, να καλύπτει τα κενά της γνώσεως και ‘’όρασης’’ και κατανόησης των συμβάντων.

Κι η συνείδηση2, που προτυπώθηκε (κατά τον αββά Δωρόθεο) με τον Ιακώβ να ανοίγει πηγάδια και να του τα παραχώνουν οι φιλισταίοι, αποδίδει σήμερα την ενέργειά του. Το Άγιο Πνεύμα φωτίζει, αλλά η κοιλία (κρητικό φύλο) σκεπάζει αυτήν (την συνείδηση) με περισσή λάσπη, ώστε να μην φαίνεται και δρα αυτό το θείο εν ημίν πυρ. Και σαν ουσία και σαν χαρίσματα. Καταλήγει όντως χους εις χουν, αλλά όταν το πνεύμα απελεύσει, πως θα παρασταθεί στο Πνεύμα; Αντικείμενο; Πολέμιο με πρόφαση την έρευνα; Ή συγκείμενο με πίστη; Ο καλός Θεός να δώσει χάρι, προ τελευτής μας.  

Θυμήθηκα ένα περιστατικό με κάποιον σούφι, ομολογητή. Σε μια συνηθισμένη σύναξη μουσουλμάνων, τους απέδειξε από την ΠΔ ότι ο Θεός είναι μεγάλος. Και τον χειροκρότησαν με πολύ χαρά. Πάλι από την ΠΔ (που δέχονται) τους απέδειξε ότι ο Ίσα (Ιησούς) τάχα ιμπν γιουσούφ (γυιός του Ιωσήφ) είναι ο Θεός και Μεσσίας. Με πολύ μίσος τον λιθοβόλησαν. Μπροστά σε αυτό το γεγονός ο μαθητής του από τον φόβο, τούριξε λίγη λάσπη στο γόνατο. Εκεί ήταν που ο δάσκαλος άρχισε να κλαίει. Και ο μαθητής τον ρωτά…

- γιατί δάσκαλε κλαίς την στιγμή που με τόσες πέτρες δεν αντέδρασες έτσι;

Κι η απάντηση αποστομωτική που πιάνει κι όλους εμάς…

- εσύ παιδί μου ήξερες…

Κι επειδή τα κρίματα των διδασκάλων μεγαλύτερα, ‘’βαρύτερα’’ θα λογισθούν οι δικές μας αμαρτίες και ανομίες. Και αλλού, με το μέτρο που θα μετρήσουμε και θα κρίνουμε, θα κριθούμε…

Ας είναι μακρόθυμη η κρίση του Θεού στον μεταστάντα αδελφό εν πηλώ, συγχωρώντας και την δική μας ακινησία και αδιακρισία… 

Η κοσμοθεώρηση και φόβοι του στήβεν έχουν λύση1. Ειδικά για τον τρίτο φόβο, της επιθετικότητος, η υπέρ νουν ειρήνη έχει πηγή τον αγιασμό. Κάτι που ναι μεν ζητούνται τα αποτελέσματα, αλλά απωθείται από αθέους, ο τρόπος. Διαστρεβλώθηκε το ‘’γιατί’’ και ο τόπος ανεύρεσης της ‘’αληθείας’’. Εξαντλείται έξω, και σπανίως προς τα μέσα που είναι και η λύση.

Μπορεί να γίνει αφορμή αναζητήσεων και εύρεσης, η παρακάτω στιχομυθία…

... Μια φορά, ο Νασρεντίν Χότζας, έψαχνε στην αυλή του. Τον ρωτάει κάποιος περαστικός.

- Τι ψάχνεις στην αυλή;

- Το κλειδί μου.

- Που το έχασες;

- Μέσα στο σπίτι.

- Και γιατί ψάχνεις στην αυλή;

- Γιατί εδώ έχει περισσότερο φως!

(μην βρεθούμε ανόητοι –όπως και χαρακτηρίζονται οι ένθεοι τσουβαλιασμένοι, από τους αθέους, ως μωροί- κι ενώ ''χάσαμε'' τα κλειδιά της Βασιλείας ΕΝΤΟΣ, τα ψάχνουμε έξω...)

1 ένας Θεός αγάπης, ‘’εξωγήινη ζωή (ουκ εκ του κόσμου τούτου) εξωσυμπαντικά, παρά τις ενδοσυμπαντικές έρευνες και ‘’υπάρξεις’’, που όχι μόνο αδιαφορεί για την μικρότητά μας σαν ‘’βακτήρια’’, αλλά θυσιάζεται και επικοινωνεί μαζί μας….

Area 51 και ντπ. Η τελευταία αυτοκρατορία

Επιστρέφοντας στο πιθανόν τυχαίο γεγονός της τελευτής, άλλη μια αναφορά, ας τεθεί υπόψην της μελέτης σας… : οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια , ψηλαφώντας κάπως Τον Νου του Εσταυρωμένου και Αναστάντος και παρόντος στην Ορθόδοξη Εκκλησία αρχηγού Ζωής και θανάτου.

Ακούστηκε, πως πέραν λογικής κρατήθηκε στην ζωή ο αστροφυσικός, μέχρι τα 76 του. Κρατήθηκε και ο Συμεών ο θεοδόχος3, που ο ίδιος προφήτευσε για Τον εναγκαλισθέντα Ζωοδότη πως … ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ... καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον κι αν δεν είναι τυχαία ούτε η πτώση τρίχας πολύ περισσότερο η τελευτή ζωής, όπως φάνηκε και με τους μάγους. Ιεροποίησε ο αστροφυσικός στην ζωή του και έκανε γνωστή την σκέψη του, γνώση χωρίς XC, η δε ηλικία του, ως έλικας περί του ήλιου σταμάτησε στα 76. Νάναι μνμ ότι διέθεσε και σπατάλησε τον ιερό, σεπτό (7) νου προς το 6 και χου (με τις συνηθισμένες του φράσεις χους εις χουν) και καθέλκυση; αντί του 9 και ανέλκυση δια του 888 ΙΗΣΟΥ; Κύριος οίδε, Κύριος κρίνει, Κύριος δίδει λόγους.      

...στην σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας ο π.Βασίλειος Γοντικάκης κλείνει, όπως και το παρόν με την εξής φράση και πρόταση: Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

2 συνείδηση και επιγνώσεις

3 για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

Για τα γενέθλια...

με αφορμή μια ιδιαίτερη μέρα του ''π''... ο καλός Θεός, συνεχίζει να γεωμετρεί ενδεικνύοντας στο έξω άπειρο με σχήματα και αναλογίες, τα έσω και σπουδαία. «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ» Μητροπολίτoυ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου ... ουρανοί, που ή ''απαγορεύουν'' την βαθύτερη θέα αν η ευθεία κίνηση του νοός δεν είναι ενεργή, ή αν είναι υγιής, περνά τον άνθρωπο στην βιούμενη ορθοδοξία, όπου πέραν σχημάτων ξεδιψά Ο Κύριος και τρέφει με λόγους, τους ζητούντας Τον... μέχρις ότου συζευχθούν επιτυχώς η φιλαλήθης ανακάλυψη με την εκ Θεού αποκάλυψη, κατά τάξη και ετοιμότητα. 

συνέχεια με... Το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι… (η προσευχή στην πράξη και παιδεία για αυτήν…)

----

Με αφορμή την πρόταση και θέση του αγ.Μαξίμου ομολογητού

επιτρέψτε μου ένα σχόλιο, που θεωρώ συναφές: …14/3 ἑορτάζει καί ὁ ἄγ.Βενέδικτος. ''π'' day πού λένε κι οἱ ξένοι 3.14... μια ψηφίδα, μια ρανίδα από το ύδωρ το Ζων, ένα ψυχίο άρτου εκ της τραπέζης Του Κυρίου, σε μας που ακόμη δεν ανεβήκαμε στην άμεση τροφή (αλλά τρεφόμαστε εκ των σημείων), που ενδεικνύει την πανσοφία, την πρόνοια, την μεγαλοσύνη, ευχόμενος με την ψηλάφηση και παρούσα αναφορά του ασύλληπτου πλέγματος ‘’σκέψης’’ Θεού, να μας προσθέτει εμπιστοσύνη. Ένα ακόμη ψυχίο στο πνεύμα του ψαλμωδού…. Κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα.

…τό τάγμα τῶν βενεδικτίνων προώθησε τήν κλίμακα (που αναλύονται τα δεδομένα στον παρακάτω δεσμό), ὡς βάση τῆς δυτικῆς μουσικῆς καί μέρος τῆς βυζαντινῆς σαν παρακλάδι, (πλάγ. γ' ἦχου).... ''δείχνοντας'' καί σέ μᾶς τά κενά (ἐντοπιζόμενα ὡς ἡμιτόνια mi/fa καί si/do, ἀλλά καί Τρ/Τέτ καί Σάβ/Κύρ, ὡς περάσματα) πού πρέπει νά καλύψουμε διά τῶν ἀναστάσιμων βιωμάτων... αλλά και να ενώσουμε το αποκοπέν κλήμα με Την Άμπελο.

Εν τω μεταξύ, όχι φυσικά τυχαία, ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ=666. Αὐτό όχι μόνο δεν ἐπηρρεάζει τόν ἅγιο, αὐτό ἔλειπε.... αλλά απεναντίας, ἀφοῦ ἁγίασε γίνεται γιά μᾶς βοηθός καί περάτης ἀπό τήν μία ἀσθενῆ ὄψη στήν κεχαριτωμένη. Όχι απλά ασθενή, αλλά τεθανατωμένη λόγω αμαρτίας.

Συνδεόμενα συνειρμικά τα περί αγίου Βενεδίκτου, περί μουσικής κλίμακας με την δηλητηριασμένη και κατειλημμένη από τον κοσμοκράτορα βιομηχανία θεάματος και μουσικής, ευχόμαστε να μας εξάγει βιωματικά από τα μεν στα επέκεινα. Και δεν σταματάνε οι συμπτώσεις σε μια ίσως κατά το δοκούν λιτή σύνδεση του συγγραφέα. Το να θεωρεί κάποιος την όλη εύτακτη δημιουργία στην τύχη, είναι όντως μια άποψη. Κι ο άγιος ‘’έστησε’’ μοναστήρι πάνω στο όρος cassino. Αναλογικά, η θεωρία του αγίου για την δημιουργία, που είναι σε κοινωνία με Τον Δημιουργό, είναι πάνω από την τύχη,  ώστε με τις μεσιτείες του να μας εξάγει από την προηγούμενη σαν τον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, θεώρηση σκιών. Από τον φωτισμό εκ φωτός διαχύσεως και πλάνου σε ευθύ φωτισμό, με τόση αξία η διαφορά, όση και η ανεύρεση της όασης (δι ευθέως ορθίου Φωτός) από το μάταιο κυνήγι του αντικατοπτρισμού της όασης (εκ πλάνου έρποντος φωτός).   

Οι ‘’συμπτωματικοί’’ πολλοί λόγοι που εντοπίσαμε διάσπαρτους στον κόσμο, ενοποιούνται με νόημα στο αστείρευτο θησαυροφυλάκιο του Λόγου.  

Η μία ὄψι, τό ἀσθενές ''π'' τοῦ κόσμου και σκιώδης γεωμετρία και αρμονία, οδοδεικτεί την άλλη, ώστε να νοηθεί, πως το μόνο εμβόλιο και ίαμα είναι το ''π'' (πίστη) τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὀρθοπραξίας. Ο αγιασμός, η θέωση που είναι και ο σκοπός του ανθρώπου. Μια διάκριση, που μας θεραπεύει τουλάχιστον από το πνεύμα φιλοεπιστημονοσύνης μεν και φιλαληθείας, αλλά για κάποιους, μόνο επιδερμικής, οπότε συνυφασμένη η οπτική και στάση ζωής με αμφισβήτηση ή προχωρημένα, θεομαχία. Ένα πέπλο σκοτισμού που αίρεται χάριτι ως πλούσια ανταπόκριση του Θεού στην έστω και ελάχιστη καλή προαίρεση, ακόμη και ενός μικρού σκιρτήματος καρδιάς προς φιλαλήθεια, που πρώτος όμως πρέπει να δείξει ο άνθρωπος. Αλλιώς, τα μάτια και ο νους θα ‘’κρατείται’’ (όπως στον δρόμο προς Εμμαούς).  

Για δε τους γεωμέτρες που αμφιβάλλουν για την ύπαρξη Του Γεωμέτρη, ο π.Βασίλειος Γοντικάκης αναφέρει ότι …οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

Εάν όμως υφίσταται εμμονή σε μια ψυχή στον τρόπο όρασης και αντιμετώπισης της δημιουργίας ως ‘’τυχαίας’’ αλλά και αντίδρασης στην άλλη όψη, (όπως διαφαίνεται με την σύμπτωση της κοίμησης 3.14 του χόκινγκ αλλά και μνήμης του αγίου Βενεδίκτου), τότε μάλλον δεν θα φταίει το Φως που θα ‘’αδυνατεί’’ να εισέλθει στην ζωή του αρνητή, αλλά τα παντζούρια που μόνοι διαχειριζόμαστε και κλείνουμε ερμητικά μην τύχει και μπει το άλλο Φως, το ανέσπερο και μας αλλάξει την κοσμοθεωρία (κοντοπρόθεσμα ίσως βολική και αληθοφανής, αλλά θανατηφόρα ως προς τα αιώνια και αληθινά). Κύριος οίδε για τα περαιτέρω και το πώς θα τα οικονομήσει, ανταποκρινόμενος στις προσευχές όσων εύχονται… Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου….

[σχετικό, οὐράνια ἁρμονία καί κλίμακες] 

επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση (συναφές με την ακινησία του στήβεν, Κυρίου επιβλέποντος)