Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ…

Ήθελαν οι ‘’νομοταγείς’’ κατά κόσμον και φαίνεσθαι, ‘’ένθεοι’’ φαρισσαίοι να παγιδεύσουν Τον Κύριο. ‘’Σήμερον’’ (Μ.Δευτέρα εσπέρας) κατακρίθησαν σφοδρώς από Τον Κύριο που διακρίνει το βαθύ ‘’είναι’’ , με τα ουαί υμίν υποκριτές. Είναι αυτοί που την μεθεπόμενη ημέρα ομολογούσαν… ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ. (Ιωαν.ιθ)

Σήμερα κι εμείς με την βοήθεια του Θεού πρέπει να διακρίνουμε να προσπεράσουμε το ‘’κοινό θρησκευτικό μικρόβιο’’ και ξεφύγουμε αυτής της επάρατης ασθενείας… της υποκρισίας και εκ του νόμου να περάσουμε στην χάρι.

Τί με πειράζετε, ὑποκριταί;  ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον.  καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;  λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ… (Ματθ.κβ’)

Ταιριάζει σαν τίτλος το παρακάτω, αλλά σαν νόημα νομίζω πως είναι σχετικό και αντί να μείνει ως ένα ιστορικό γεγονός ή συμβολικό, ίσως ‘’μεταφρασμένο’’ στην καθημερινότητα, ως αναλογικό, γίνει βοηθητικό προς Τον Λόγο…

Από τον νόμο στην χάρι [και δια χάριτος πλήρωσις του νόμου (πνευματική νουθεσία και μυστική παρουσία)]

Σε ένα μεταίχμιο ύπνου και ξύπνου, (κοντά στα 1984) ένας αδελφός μέσα στην ευαισθησία του, ‘’ακούει’’ κάτι σαν πρόρρηση δλδ ότι θα γίνουν 2 γεγονότα.

Δεν περνάει ούτε μια ώρα και νάσου συμβαίνει το πρώτο. Το δεύτερο όμως, είχε ‘’κόστος’’ αφού θα του συνέβαινε ένα μικροατύχημα με το αυτοκίνητο και γιαυτό ήταν πάρα πολύ προσεκτικός.  

Το μεσημέρι προς απόγευμα και ενώ είχε αγοράσει 4λιτρο λάδια, κανονίζει να τα αλλάξει μέσα στην υπηρεσία του, πράμα που τελικά γίνεται. Απομακρυνόμενος από την δρία συντηρήσεως, ακούει ένα σφύριγμα από έναν τεχνίτη που προσπαθούσε να του πει να προσέχει… τσουλώντας το αμάξι ελαφρά, πέφτει σε μια υδρορροή σχετικά απότομη, με αποτέλεσμα το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου λίγο να τσαλακωθεί. Το κόστος επισκευής ήταν, όσο περίπου αυτό που ‘’κέρδισε’’ αλλάζοντας τα λάδια.

Πέρασε καιρός, σχεδόν ένας χρόνος κι είχε το γεγονός ξεχαστεί. Ήταν σε σχολείο γερμανικών στην Αθήνα (σσξγ) και κάθε μέρα εξυπηρετούσε με το δρομολόγιό του και έναν συμμαθητή του στο σχολείο, αστυνόμο.

Μια ημέρα, ήταν προβληματισμένος γιατί ένας αστυνομικός στην Ιπποκράτους τον έγραψε πρόστιμο, αλλά με την επισήμανση πως είχε ιταλικές πινακίδες, ενώ δεν ήταν έτσι.   

Το συζητούσαν κατά την διάρκεια της οδήγησης και ο προβληματισμός ήταν αν θα το πλήρωνε ή όχι με αυτήν την ιδιαιτερότητα περί ιταλικών πινακίδων, δλδ τρέχα γύρευε, αν με αυτά τα δεδομένα θα μπορούσαν να τον εντοπίσουν.

Έφτασαν στο συνηθισμένο σημείο που θα τον άφηνε τον αστυνομικό φίλο του, στον καρέα. Το ‘’αστείο’’ ήταν πως ο αστυνόμος του πρότεινε να μην πληρώσει το πρόστιμο. Με, κάπως να είχε γύρει η ζυγαριά προς τα εκεί, τον άφησε. Κατεβαίνοντας όμως από το αμάξι, δεν έφυγε κατευθείαν αλλά περίμενε να τον χαιρετήσει.

Το αυτοκίνητο καινούριο σχετικά (2ετίας) για να παρουσιάσει πρόβλημα, ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ. Σαν να είχε τραβηγμένο χειρόφρενο. Σαν να είχε κολλήσει η ντίζα. Κι ενώ δεν είχε χειρόφρενο, και παρά τις 4 και 5 χιλιάδες στροφές που σήκωνε ο αδελφός, το αμάξι ΔΕΝ μετακινιόταν, ούτε στο ελάχιστο.

Κατεβαίνει με ένα κατσαβίδι στο χέρι, έτοιμος να ξεβιδώσει το χειρόφρενο κι ας μην λειτουργούσε για μερικά χιλιόμετρα. Μετά, θα έβλεπε.

Εκεί στο πεζοδρόμιο, του εξιστορεί το γεγονός εκείνο με το μικροατύχημα και αισθάνεται πως αν του αναλογεί ένα κόστος, αν το αποφύγει με έναν τρόπο (όπως τότε που άλλαξε λάδια εντός της υπηρεσίας) θα το πλήρωνε με άλλον τρόπο (ευθυγράμμιση λίγο το σασί).

Με αυτό το σκεπτικό περί ‘’πνευματικού νόμου’’ αποφασίζει να το πληρώσει το πρόστιμο κι ας θα ήταν και τζάμπα, αφού δύσκολα έως αδύνατον να τον βρουν αργότερα. Κι είχε και την δικαιολογία έτοιμη… ‘’δεν βρήκα κλήση… αν έβρισκα, οπωσδήποτε θα το πλήρωνα’’ …

Με αυτήν την απόφαση, και πριν ξαπλώσει να λύσει το χειρόφρενο, ξαναδοκιμάζει. Χωρίς κανένα κόπο και τροχοπέδη, έφυγε ΚΑΝΟΝΙΚΑ!!!

Εμπειρία που μεταγγίσθηκε και στον ενδιαφερόμενο για τα πνευματικά, αστυνόμο φίλο του…

Το θυμόταν και γελούσε… και έλεγε πως αισθανόταν μια πίεση πάνω στον ουρανό του αυτοκινήτου να τον καθηλώνει, σαν να του έλεγε: …καλά ΔΕΝ πήρες το μάθημά σου περί πλήρωσης (πνευματικού) νόμου; Πίστευε, πως ο άγγελός του θα ήταν. ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!

Μακάρι πάντα να ενεργεί και να μας νουθετεί στον δρόμο από τον νόμο προς την χάρι… 

 

---

Μόνο έτσι αποκτάται το ‘’ύψος’’ από την έρπουσα ‘’πραγματικότητα’’ και αρχίζει να διαφαίνεται ο αρχέγονος πόλεμος και έχθρα*, του οποίου την κατάληξη γνωρίζοντες, καλούμαστε να τοποθετηθούμε… ή να σταυρώσουμε Θεό κι ανθρώπους ή να συσταυρωθούμε για να συζήσουμε.

---

* 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.  (Γεν.γ’)

  

Περί τρόμου… (και τρομοκρατίας)