Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή!

αφήγηση του Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Σεράι των Καρυών για την ψυχή μετά τον θάνατο....

Όλα όσα συμβαίνουν τη στιγμή του θανάτου και η διαδρομή προς τη βασιλεία των ουρανών… Καμιά φορά μας αρκεί το να δηλώνουμε αδαείς …Μια βολική άγνοια… μια χλιαρή ενίοτε αντιμετώπιση που αποστρέφεται ο Χριστός μας…Πιστεύω μεν στο Θεό αλλά όχι και στο μετά… στα τελώνια… στην κόλαση.

Μοιάζει αιρετικό ή μήπως δεν είναι; Γνώριζα έναν τέτοιον άνθρωπο χλιαρό συχνά ορθολογιστή που όπως έλεγε κατά τα άλλα πίστευε… Μέχρι που κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια του μια κασέτα… έγραφε πάνω: Η συγκλονιστική αφήγηση του Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στο Σεράι των Καρυών για την ψυχή μετά τον θάνατο. Αυτή η κασέτα αδερφέ μου, μου άλλαξε τη ζωή! Συγκλονίστηκα! Πείστηκα! Θέλησα να μάθω για αυτό το μετά… Και τώρα ξέρω! και ελπίζω! Αυτή η κασέτα ήταν σταλμένη απ τον Χριστό μας…

Καθισμένος απέναντι στον Γέροντα λίγα χρόνια πριν σε ένα μικρό εκκλησάκι στον πρώτο όροφο της Σκήτης πάνω απ την κεντρική πύλη της. Εξομολογούμαι σ αυτόν τον γλυκύτατο Πατέρα και αισθάνομαι την ορθάνοιχτη αγκαλιά της Θείας στοργής να με προσμένει… Πριν φύγω τον ρωτώ: Γέροντα επειδή ασχολούμαι με το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο και κάνω εκπομπές έχω ευλογία να μεταφέρω σε αυτές κάποιες από τις ομιλίες σας; Και αυτός με χαμηλωμένο το βλέμμα και με εκείνη την γαλήνια φωνή μου απαντά: Αν νομίζεις ότι θα ωφεληθούν κάποιοι να το κάνεις….

Απομαγνητοφώνησα το περιεχόμενο αυτής της συνταρακτικής αφηγήσεως… Αυτά που ειπώθηκαν είναι συγκλονιστικά γιατί είναι αληθινά και διαπνέονται από την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων ανά τους αιώνες. Κάποιοι άνθρωποι άλλωστε είναι ιδιαιτέρως φωτισμένοι και χαρισματούχοι εκ Θεού….

-Την ψυχή μας την βγάζει ο Χριστός με εκτελεστικό διακονητή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, στον οποίο δίνει εντολή. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι αυτός που «βγάζει» την ψυχή μας με εντολή Κυρίου. Είναι υπέρτατη η τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους ο Χριστός μας να έχει ορίσει τον αρχηγό των Αγγέλων τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να βγάζει την ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού.

Όταν έρχεται ο αρχηγός να πάρει την ψυχή, όχι ο αξιωματικός, ο στρατιώτης αλλά ο αρχηγός σημαίνει ότι είμαστε πρίγκιπες! Ο όμοιος με τον όμοιο… Είμαστε πνευματικά πριγκιπόπουλα της Βασιλείας των Ουρανών ως Ορθόδοξοι βαπτισμένοι. Μέγιστη η τιμή να έρχεται ο Μιχαήλ ο αρχηγός όλων των Αγγέλων! Είναι ιλαρός, χαρούμενος και καθόλου αυστηρός όπως μερικοί θέλουν να τον παρουσιάζουν ή να τον εικονίζουν.. Οι άγγελοι δεν έχουν καμιά σχέση με φόβο με τρόμο και με ασχήμια… Κυρίως οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ… Εάν μερικοί φοβούνται είναι όχι από τη Θέα του Αγγέλου, αλλά από τη θέα της δικής τους αμετανόητης καταστάσεως…. Όπως και στη θέα του Χριστού μας, κάποιοι δαιμονίζονται και κολάζονται επειδή οι ίδιοι οι αμετανόητοι άνθρωποι δεν είναι δεκτικοί της Θείας οράσεως!

Έρχονται λοιπόν οι Άγγελοι, έρχονται οι δαίμονες, έρχονται οι Άγιοι, αμβλύνονται οι αισθήσεις, κι όταν υπνωθούν τα μάτια, τα σωματικά μάτια, τότε η ψυχή με τον νου βλέπει τα πάντα. Έχει μπει ήδη η ψυχή στην σφαίρα της αιωνιότητος του άλλου κόσμου πριν ακόμη εξέλθει του σώματος .Είναι οι τελευταίες στιγμές, οι τελευταίες φωτογραφίες από τις οποίες μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν αυτή η ψυχή κρίνεται ή είναι σεσωσμένη…

Είναι μερικά μυστικά που μας είπαν οι Πατέρες να προσέξουμε ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε…Δηλαδή αν υπάρχει αγωνία ή εφίδρωση…οι κινήσεις των οφθαλμών δεξιά και αριστερά πάνω και κάτω οι κινήσεις των χεριών, η αλλαγή του χρώματος, κραυγές ή βλάσφημες εκφράσεις, δυσοσμία που εκπέμπεται από το στόμα του ψυχορραγούντος ή και από το περιβάλλον ή ταραχή και φόβος, ταχυκαρδία και εφίδρωση και σε εμάς τους υπόλοιπους με έναν ακατάληπτο τρόπο, όλα αυτά σημαίνουν ότι έχουμε παρουσία δαιμόνων και ότι κάτι δεν πάει καλά…

Πρέπει τότε να προσέξουμε πάρα πολύ και να κάνουμε πολλά σαρανταλείτουργα. Όταν όμως κοιμηθεί, απ την στιγμή που ο φύλακας άγγελος παραλάβει την ψυχή, τότε ζωγραφίζεται στο σκήνωμα μια τέτοια χάρη και μια ιλαρότητα που θες συνεχώς να είσαι κοντά του χωρίς φόβο και δισταγμό…

Είναι ίσως οι τελευταίες στιγμές γιατί ο χρόνος είναι μετρημένος ως την ταφή και εκείνη τη στιγμή μας δίνεται ευκαιρία από τον Θεό μα βιώσουμε αυτό το μυσταγωγικό θέαμα…. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Δεν νοιώθουμε την απομάκρυνση… Θέλουμε να είμαστε συνεχώς κοντά του… Σε έναν μοναχό μέχρι να τελειωθεί ήμουν δεκαπέντε ολόκληρες ώρες συνεχώς δίπλα του. Είχε λίγη δυσκολία αλλά τελικώς εσώθη…Το ψυχορράγημά του κράτησε πολλές ώρες και ήταν εξουθενωτικό για όλους ….

Παίρνει λοιπόν την ψυχή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και την παραδίδει εις χείρας άλλων Αγγέλων οι οποίοι αναχωρούν για τον Τελωνισμό. Όσον αφορά τον φύλακα Άγγελο αυτός στέκεται δίπλα στο σκήνωμα και δεν φεύγει μέχρι την ταφή. Όταν υπάρχουν περιπτώσεις που η ταφή καθυστερήσει (λόγω κάποιων συγκυριών λ.χ. ομαδικών θανάτων) ο Άγγελος Φύλακας παραμένει κοντά στο νεκρό σκήνωμα μέχρι να ταφεί το σώμα …Τιμής ένεκεν!

Πολύ σημαντικό αυτό! Η ψυχή όμως μαζί με άλλους Αγγέλους ξεκινά για το ταξίδι της… Από την στιγμή που θα εξέλθει η ψυχή από το σώμα και μέχρι να συμπληρωθεί η Τρίτη ημέρα, μετρώντας με τον δικό μας γήινο χρόνο (γιατί η ψυχή δεν βιώνει χρόνο σε αντίθεση με εμάς που και τον μετράμε και τον βιώνουμε) η ψυχή μέσα σε αυτό το τριήμερο τελωνίζεται… Δηλαδή καθώς κατέβαιναν οι δαίμονες με το στώμεν καλώς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, μερικοί έμειναν στα πιο υψηλά στρώματα κατερχόμενοι και έμειναν στον αέρα…. Είναι τα λεγόμενα εναέρια τελώνια. Καθώς λοιπόν ανεβαίνει η ψυχή κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού μηδενός εξαιρουμένου τελωνίζεται…

Δεν τελωνίζονται όλοι όμως. .μόνο όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες… όχι εξομολογημένες… Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια… σφήνα! με το εξπρές! Δεν σταματούν δηλαδή πουθενά, δεν εμποδίζονται… Θα σταματήσουν κάπου μόνο στην περίπτωση που ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα. Αν είναι κάτω από το θανάσιμο, ζυγίζεται υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο έως ότου φτάσουν μπροστά στον Χριστό μας! Εάν όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο ανεξομολόγητο αμάρτημα, επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται…

Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών που μοίχευσαν ή επόρνευσαν, εξομολογήθηκαν βαρύτερα, χειρότερα αμαρτήματα, και αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή, λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις παρακίνησε ο εχθρός, με κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους δεν τα εξομολογήθηκαν .Στους κληρικούς αυτό είναι ακόμα πιο φριχτό! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος δεν τελωνίζεται… Περνάει μεν απ τα Τελώνια αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα. Τα χειρότερα Τελώνια τα οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι: Πρώτον της μαγείας, δεύτερον της ομοφυλοφυλίας και της ανηθικότητας, του εγωισμού ακολούθως της φιλαργυρίας, της βλασφημίας….

Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα. Ο σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως…

Στο διάστημα των πρώτων τριών ημερών η ψυχή τελωνίζεται, και όταν περάσουμε όλα τα τελώνια, ο Φύλακας Άγγελος του καθενός οδηγεί την ψυχή στον Χριστό, στην ανθρωπότητα του Κυρίου γιατί η Θεότητα δεν φαίνεται… Βλέπουμε τότε τον Χριστό μας όπως τον αντικρίζουμε στις εικόνες. Έχει ακριβώς αυτήν την μορφή ο Χριστός,την μορφή που είχε σαρκωμένος…

Αυτή την μορφή έχει όταν εμφανίζεται και όταν παρίσταται ο άνθρωπος ενώπιόν Του και τον προσκυνά. Ο Χριστός μας τότε τον ευλογεί χωρίς να πει τίποτα απολύτως. Η ψυχή τον προσκυνά και Εκείνος τον ευλογεί μόνο δίχως να πει τίποτα. Είναι η πρώτη προσκύνηση προσωπικά με τον Χριστό μας… Εκείνη την ημέρα στα τριήμερα όπως λέγονται, η στρατευομένη Εκκλησία ως φιλόστοργος Μητέρα προσκομίζει τα κόλλυβα της Τρίτης μέρας… Κάθε μέρα λειτουργούμε και μνημονεύουμε… Σαράντα λειτουργίες…Αλλά τα τριήμερα κόλλυβα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Τα κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου όταν η ψυχή βάζει την μετάνοια και το κάθε σπυράκι – σιταράκι είναι μια ψυχούλα αλλά είναι και συγχρόνως πολλές ευχές του συνόλου της Εκκλησίας. Δέονται εξ ονόματος του κεκοιμημένου ο οποίος πλέον δεν μπορεί να μιλήσει .Κύριε ελέησον… Κύριε Ελέησον… Κύριε Ελέησον… Άπειρες φορές. Ελέησον για την ψυχή που βάζει μετάνοια…

Ούτε ο Χριστός μας αποφαίνεται, ούτε η ψυχή αντιλαμβάνεται με ακρίβεια αλλά ξέρει διαισθητικώς ότι αφού πέρασε τα Τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση… Μέχρι τότε υπάρχει δισταγμός γιατί δεν γνωρίζει ακόμη το δρομολόγιό της…

Έπειτα ο Φύλακας Άγγελος παίρνει την ψυχή και την κατεβάζει πάλι στη γη αμέσως, σε μηδέν χρόνο. Ενώ κάνουν το δρομολόγιο προς τον Χριστό μας σε 3 μέρες, τώρα σε χρόνο μηδέν η ψυχή με τον Φύλακα Άγγελό της ξανακατεβαίνει στη γη και αρχίζει τότε μια διαδρομή από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι την ημέρα που κοιμήθηκε. Ακολουθεί βήμα-βήμα, πόντο –πόντο τα πάντα με λεπτομέρεια.

Εκεί οι άνθρωποι θα θυμηθούν λεπτομέρειες που λησμόνησαν παντελώς… Και καλά και κακά…Και μικρά και μεγάλα. Τα θανάσιμα τα θυμούνται όλοι οπότε δεν θα τα χουν ξεχάσει. Άλλα μικρότερα και κακά και καλά λησμονημένα πλέον θα τα θυμηθούν…. Και τότε ο καθένας εμπειρικά πλέον θα διαπιστώσει ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα γιατί τότε τα αισθάνεται και τα θυμάται όλα… Είναι χαρισματική αυτή η μνήμη… δεν βλέπει κάτι το φανταστικό… Αντικρίζει την πραγματικότητα, την αλήθεια της ζωής του. Όταν τελειώσει αυτό το δρομολόγιο στην ζωή, η ψυχή ζητά και κάποιο δώρο! Ανάλογα με την ευλάβεια για παράδειγμα που είχε στην Παναγία μας, να μεταβεί σε κάποιο προσκύνημα…Όχι ταξιδάκια στην Αυστραλία ή στον Βόρειο Πόλο να δούμε τους Εσκιμώους και τους πιγκουίνους, γιατί αυτό απλούστατα δεν ωφελεί την ψυχή. Η ψυχή όταν εξέλθει δεν θέλει τίποτα από το γήινο… απολύτως τίποτα.

Δεν έχει καμιά σχέση με την γη η ομορφιά του άλλου κόσμου…Όταν βγούμε από την κοιλιά της μητέρας μας δεν θέλουμε να ξαναμπούμε με τίποτα… γιατί εκεί είναι σκοτεινά και στενά και ο κόσμος είναι ευρύχωρος… Έτσι και αυτό το απέραντο σύμπαν, η γη θα μας φαίνεται ένα τίποτα! Ο εκεί κόσμος όμως θα μας φαίνεται ευρύχωρος και φωτεινό… όχι σκοτεινός όπως εδώ. Το είπε ο ίδιος ο Χριστός μας με το : μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν…. Θα έπρεπε να πει με την δική μου λογική μεταβέβηκε εκ της ζωής εις την αιώνιον ζωή… Κύριε εκ του θανάτου; Εκ του θανάτου! Από ένα τόσο μικρό σε ένα τόσο άπειρο! Ο Γέροντάς μας (εννοεί τον Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη) έλεγε από ένα μικρό περίπτερο σε ένα τεράστιο σουπερ-μάρκετ!…Θα δούμε λοιπόν ακριβώς όλα τα μέρη που ζήσαμε και θα ζητήσουμε όπως είπαμε σαν ευλογία να μεταβούμε σε έναν αγαπημένο τόπο. Τότε οι γυναίκες μπορούν να ζητήσουν να ρθουν εδώ στο Άγιο Όρος, στα Ιεροσόλυμα και αλλού…

Την ενάτη ημέρα η ψυχή παρίσταται πλάι στον Χριστό και τότε φτιάχνουμε τα κόλλυβα της ενάτης ημέρας. Η ψυχή επανέρχεται στον Χριστό και η Εκκλησία και πάλι δέεται… Κύριε Ελέησον την ψυχή που παρίσταται ενώπιον Σου. Ο Χριστός ευλογεί και δεν αποφαίνεται. Ούτε η ψυχή γνωρίζει…Τώρα όμως έχει εμπειρία, όλων των καλών και όλων των κακών του κόσμου τούτου και τότε έχει την γνώση ότι αυτός ο κόσμος είναι ένα τίποτα μπροστά στο κάλος του άλλου… Καθώς δε διέρχεται το σύμπαν έχει και την γνώση των άστρων και των γαλαξιών… αποκτά δηλαδή και αυτήν την αστρονομική εμπειρική γνώση…

Μιλάμε για αποστάσεις που χρειάζονται έτη φωτός για να διανυθούν…. Από την ενάτη ημέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος της εκπλήξεως…. Θα παραλάβει ο Φύλακας Άγγελος την ψυχή και θα την οδηγήσει στον Παράδεισο. Τις μισές ημέρες (ακόμη ως τις σαράντα μας απομένουν 31 ημέρες) στον Παράδεισο και τις άλλες στον Άδη, οπότε την Τεσσαρακοστή ηνέρα η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωμένη την εμπειρία του νοητού αόρατου κόσμου όπως έχει και την εμπειρία τούτου του κόσμου του κτιστού…

Θα λέγει τότε η ψυχή του απίστου: Όντως όλα υπάρχουν… Τα είδα, τα εβίωσα… Καλά τα έλεγαν οι Πατέρες και τα βιβλία τα Πατερικά… Τώρα όμως τι θα γίνει που μείναν ανεφάρμοστα; Που παραμείναμε χρεοφειλέτες…. Οι ψυχές των πιστών από την άλλη: Δόξα τω Θεώ ! Τα εφαρμόσαμε… Δόξα τω Θεώ κάναμε το κατά δύναμιν… Μέγα το έλεος του Κυρίου… Υπάρχει ελπίδα! κι ο Άγγελος Φύλακας ενισχύει…

Το λυπηρό βέβαια είναι όταν κανείς δει στον Άδη θλιμμένα, γεμάτα από λύπη, αγαπημένα πρόσωπα…Όπως και στον Παράδεισο θα δει βέβαια αγαπημένα πρόσωπα αλλά εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία και καμιά συνομιλία… Είναι σαν να βλέπουμε αγαπημένα πρόσωπα πίσω από ένα αδιαπέραστο γυαλί απ το οποίο μπορούμε να δούμε μόνο όχι να ακούσουμε ή να ακουστούμε. Αυτό θα γίνει μόλις η ψυχή εισέλθει στον Παράδεισο μετά την Τεσσαρακοστή ημέρα… Τώρα μόνο βλέπει η ψυχή και αποκτά γνώση και εμπειρία. Οι ψυχές που είναι μέσα στον Παράδεισο επικοινωνούν μεταξύ τους!

Τις μισές μέρες λοιπόν μετά την ενάτη από την κοίμηση η ψυχή τις περνά σε όλον τον Παράδεισο και τις υπόλοιπες στον Άδη και έτσι όπως είπαμε έχει την εμπειρία όλου του άλλου κόσμου. Μόνο την αφάνεια δεν βλέπει κανείς στον Άδη, εις την οποία θα βρεθούν οι κολασμένοι κληρικοί και μοναχοί… Στα έγκατα, στην απομόνωση, στον πάτο του Άδη… Είναι για παράδειγμα σαν να πάμε στον πυθμένα του ωκεανού και να σκάψουμε άλλα εκατό μέτρα πιο βαθειά! Εκεί είναι τοποθετημένοι οι κολασμένοι μοναχοί και κληρικοί…

Μόλις φτάσει λοιπόν η τεσσαρακοστή ημέρα μετά τον χωρισμό της ψυχής αυτή γονατίζει μπροστά στον Χριστό μας και αυτός αποφαίνεται! Ο Φύλακας Άγγελος καρτερικά αναμένει την απόφαση… Αν λάμψει… εκ δεξιών η ψυχή σώζεται, αν εξ αριστερών η ψυχή οδηγείται στον Άδη… όχι στην κόλαση. Η κόλαση είναι τελείως άδεια ακόμα! Δεν περιέχει απολύτως κανέναν. Γιατί ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα παρουσία…Στην κόλαση θα βρεθούν μετά την Δευτέρα Παρουσία οι δαίμονες και οι αμαρτωλοί με ψυχή και σώμα.

Οι ψυχές των κολασμένων τώρα παραμένουν στον Άδη που είναι ας το πούμε το προοίμιο της Κολάσεως, όπως και ο Παράδεισος είναι τα προεόρτια της Βασιλείας των Ουρανών. Εκεί βρίσκονται οι σεσωσμένες ψυχές άνευ σωμάτων. Οι ψυχές μαζί με τα σώματά τους μετά την Δευτέρα παρουσία θα ενωθούν και θα οδηγηθούν πλέον απ τον Παράδεισο στον Θεϊκό Νυμφώνα, στα ενδότατα του Παραδείσου.

Στην Βασιλεία των Ουρανών αυτή τη στιγμή βρίσκονται μόνο ο Χριστός και η Παναγία μας, με ψυχές και σώμα. Οι Άγιοι βρίσκονται στον Παράδεισο αλλά χωρίς σώματα. Και ο Θεϊκός Νυμφώνας είναι Παράδεισος αλλά με ψυχές και σώματα. Τώρα στον Παράδεισο βρίσκονται μόνο ψυχές περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία, να ενωθούν με τα σώματά τους. Γιατί είναι μισοί, λειψοί άνθρωποι χωρίς το σώμα τους…. Σαν να έχουμε το φεγγάρι στο μέσον.

…Είναι παράδοξο αυτό ξέρετε… Πιο περίεργο είναι να δεις άγγελο χωρίς φτερά παρά ψυχή χωρίς σώμα …Τι ον είναι αυτό; Εντολή Θεού αυτό το μισό… η πνοή και το σώμα το άλλο μισό… Περιμένουμε την κοινή Ανάσταση! Κάντε λίγη υπομονή!…

Θέλω να σταθούμε ιδιαιτέρως στην τεσσαρακοστή ημέρα λοιπόν. Γνωρίζει καλά η Εκκλησία μας ότι αυτή η ημέρα είναι η κρισιμότερη, οπότε και θα παρθεί η οριστική απόφαση, η οποία θα ισχύσει για πάντα, εις πάντας τους αιώνας… Πεθάναμε; Την 40η ημέρα θα κριθούμε εις πάντας τους αιώνας… Δε θα χουμε εμείς Δευτέρα Παρουσία…. θα γίνει και για εμάς αλλά μόνο για να ενωθούν τα σώματά μας με τις ψυχές μας… Μα δεν θα βγει η απόφαση τότε… Ήδη η απόφαση είναι ειλημμένη. (Βέβαια επειδή ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία, ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων Χριστιανών ίσως και μη Ορθοδόξων, ο Θεός μας γνωρίζει, θα μεταβούν εκ του Άδου στον Παράδεισο… θα το δούμε παρακάτω αυτό).

Επειδή λοιπόν η Εκκλησία μας αυτό το γνωρίζει, προσκομίζει τα κόλλυβα της 40ης ημέρας τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά. Εδώ στο Άγιο Όρος τα παλιά χρόνια οι Πατέρες ήταν πιο αυστηροί και πιο φιλάνθρωποι… Κεκοιμημένοι Πατέρες… Τότε την 40η ημέρα έκαναν Παννυχίδα, ώστε να πληροφορηθούν , κάποιος απ τους Πατέρες, κυρίως ο Γέροντας εάν η ψυχή εσώθη ή δεν εσώθη . Με κάποιο σημάδι που δινόταν τότε ( αι στις μέρες μας συχνά δίνεται) την 40η ημέρα, μετά από νηστεία και αγρυπνία την προηγούμενη έπαιρναν την πληροφορία. Οι πιο πολλοί εκ των κεκοιμημένων Πατέρων εσώζοντο! Κάποιος κάποτε φανερώθηκε με την όψη αρκούδας! και είπε ότι κολάστηκε επειδή ήταν συνεχώς μέθυσος στο Άγιο Όρος.

Άλλος πάλι που φανερώθηκε είπε ότι κολάστηκε γιατί έκανε παρακοή εν γνώσει του στον Γέροντά του. Άλλος πάλι γιατί όπως είπε δεν έκανε καθόλου μοναχικά καθήκοντα. Εύκολο ήταν να σωθεί, αλλά για έναν μικρό πόντο πήγε στα εξ ευωνύμων…. Επιμένουμε λοιπόν πάρα πολύ στο θέμα της 40ης ημέρας, ακριβώς όταν αυτή συμπληρωθεί. Καμιά φορά έξω στον κόσμο κυρίως δεν συμπίπτει η 40η ημέρα με το μνημόσυνο για ευνόητους λόγους, οπότε αυτό γίνεται λίγο πριν ή λίγο μετά. Όμως την 40η ακριβώς ημέρα πάλι θα κάνουμε κόλλυβα επί του μνήματος, ώστε να είμαστε απόλυτα καλυμμένοι πάνω σε αυτό το σπουδαιότατο για την ψυχή θέμα. Εκείνη την ημέρα η ψυχή θα λάβει τη θέση της. Να πάρουμε την μια πλευρά, αυτήν του σεσωσμένου όταν εισέλθει στον Παράδεισο… Λέγουν οι Πατέρες… Ποιόν πρώτον να αγκαλιάσει, ποιος πρώτος να την υποδεχθεί…!! Και θα έχουμε και μερικές εκπλήξεις:

Πως εγώ εσώθην …Πώς έγινε αυτό το μέγα θαύμα! Πώς βλέπω εδώ τόσους σεσωσμένους δικούς μου, γνωστούς που νόμιζα ότι δεν θα ήταν καθόλου σεσωσμένοι! Πού είναι όλα αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα, που τόσα έζησα μαζί τους και απουσιάζουν; Εκπλήξεις! Θα τους γνωρίζουμε δε όλους δια Πνεύματος Αγίου! Όλοι δε είναι ηλιόμορφοι και Αγγελοπρόσωποι, δηλαδή έχουν την μορφή του Χριστού μας… Όχι με την μορφή που είχαν στην γη… Εκεί βλέπονται διαφορετικά όπως λάμπουν! Δεν συστέλλεται ο ήλιος του καθενός! Όταν παρουσιάζονται στη γη παίρνουν την μορφή του σώματος. Αλλά εκεί βλέπονται διαφορετικά, όπως λάμπουν! Η ψυχή όταν κάνει αυτές τις μεταβάσεις, πάνω – κάτω (να το πούμε σχηματικά) τις 40 πρώτες ημέρες έχει το σχήμα του σώματος. Η ψυχή είναι ασώματη βέβαια, αλλά παίρνει αυτό το σχήμα, όπως και ο Άγγελος παίρνει το σχήμα ενός νέου ανθρώπου, νεανίσκου 20 ετών χωρίς γένια, ποτέ κοριτσιού. Ο Άγγελος βέβαια δεν έχει φύλο, παίρνει μορφή ανδρός, γιατί και ο Χριστός μας παρουσιάστηκε έτσι και έτσι τιμούν τον Χριστό μας.

Πολλοί θα αναρωτηθούν πως είναι δυνατό να δει η ψυχή μια και δυο φορές προ της 40ης ημέρας τον Χριστό μας, απ την στιγμή που οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι θα τον δούμε κατά την Δευτέρα Παρουσία. Πολλοί βέβαια τον έχουν δει και στην επίγεια ζωή. Δεν είναι πρωτόγνωρη εμπειρία. Άλλοι βέβαια θα τον δουν όπως προείπαμε την 3η την 9η και την 40η ημέρα .

Οι σεσωσμένες ψυχές ήδη εκρίθησαν και βλέπουν τον Χριστό! Τί αναμένουν; Την Δευτέρα παρουσία, οπότε και θα ενωθούν με τα σώματά τους τα οποία είναι Άγια Λείψανα πλέον φανερά ή εν αγνοία πολλών, για να βλέπει έτσι και το σώμα και η ψυχή πάντα τον Χριστό! Των κολασμένων οι ψυχές δεν βλέπουν τον Χριστό; Τι αναμένουν; Και αυτές την Δευτέρα Παρουσία να ενωθούν με τα σώματά τους για να βλέπουν τον Χριστό αλλά ως πυρ και όχι φως! Οι πάντες θα βλέπουν τον Χριστό! Και οι δαίμονες και οι Κολασμένοι αλλά όχι φωτιστικά…Καυστικά! Ο Χριστός μας δεν τους εκπέμπει βέβαια πυρ, αλλά φως και Αγάπη! Μα αυτοί δεν το δέχονται ποτέ.. Δεν το θέλουν ποτέ, διότι ουδέποτε μετανόησαν στη ζωή τους.

Ο Χριστός μας δεν τους τιμωρεί, ούτε οι ίδιοι λέν: μας τιμωρεί ο Χριστός. Λένε: Αυτοτιμωρούμεθα! Αυτό κολαζόμαστε. Ο Χριστός δεν βασανίζει κανέναν… είτε λίγο, είτε πολύ είτε αιωνίως. Αυτό είναι παπική κόλαση! Μετά την Ανάσταση κανείς δαίμονας δεν έχει δει τον Αναστάντα Χριστό, γιατί για να τον δεις πρέπει να χεις μεγάλη χάρη Αγίου Πνεύματος! Στην κοινή Ανάσταση όμως θα οικονομήσει ο Χριστός μας, ώστε να θεαθεί από όλα τα πλάσματά του!…

Η κόλαση είναι ο χώρος στον οποίο θα κολαστούν οι δαίμονες και οι άνθρωποι με ψυχή και σώμα μετά την Δευτέρα Παρουσία. Τώρα ο δαίμονας ναι μεν κολάζεται, αλλά νοιώθει ωραία γιατί μας πολεμά. Μετά την Δευτέρα Παρουσία θα κολάζεται χωρίς να μπορεί να πολεμά κανέναν. Βιώνει την κόλαση τώρα μεν αλλά παρηγοριέται γιατί πολεμά και νικά κάποιον τον οποίον κερδίζει και παίρνει μαζί του στην κόλαση.

Μετά την Δευτέρα Παρουσία θ αρχίσει η ζωή η αιώνιος! Δηλαδή επ’ άπειρον αποκαλύψεις του Χριστού μας σε Αγγέλους και σεσωσμένους ανθρώπους. Μπορούμε να πούμε ότι τότε θ αρχίσουν οι κυρίως αποκαλύψεις του Χριστού μας. Τώρα όλοι περιμένουν την κοινή Ανάσταση για να αρχίσει… το πανηγύρι! Η ατελεύτητος αποκάλυψη σε Αγγέλους και Ανθρώπους ταυτοχρόνως στον Θεϊκό Νυμφώνα. Οι Άγιοι δεν βρίσκονται ήδη στον Θεϊκό Νυμφώνα όπως ο Χριστός μας και η Παναγία μας, γιατί στερούνται σωμάτων. Τώρα στον Παράδεισο, στα προεόρτια του Θεϊκού Νυμφώνος η ψυχή βιώνει ακόμα αυτήν την κατάσταση.

Και δεν αποκαλύπτεται πλήρως ο Χριστός μας και στους σεσωσμένους γιατί μερικοί εκ του Άδου θα μεταβούν στον Παράδεισο! Εδώ είναι η εμπειρία και η σπουδαιότητα των μνημοσύνων γι’ αυτό γίνονται…Για τους μη σεσωσμένους ! Τί τους ευχόμαστε; Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου; Μετά των Αγίων! Ποιών δούλων Σου; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος Είναι Άγιος ναι! Μα εμείς ευχόμαστε γι αυτούς που δεν έχουν σωθεί, δεν είναι Άγιοι… Επειδή ακόμα δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία, ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων, ο Θεός γνωρίζει, θα μεταβούν εκ του Άδου στον Παράδεισο. Τίνι τρόπω; Με τις Θείες Λειτουργίες, τα μνημόσυνα, το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες.

Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη, το έχει η Εκκλησία. Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία, μνημόσυνα, κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο δικό του βιβλιάριο κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος. Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο… Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας, όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι… Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό. Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος, από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε,τριάντα σπανιότατα τριαντατριών μέτρων υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός, όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει. Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος, το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι. Στο διάστημα λοιπόν αυτό (εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά –σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω. Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο.

Η Θεία Λειτουργία! τη στιγμή ακριβώς που λέμε: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω. Με τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό, αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό, να το ονομάσουμε έτσι, μέρος του Άδη μπορούν με την Θεία Λειτουργία το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν. Βρίσκονται δε εκεί, γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα, μα όχι θανάσιμα…. Και στα θανάσιμα υπάρχει ιεράρχηση. Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό. Η εσχάτη απώλεια του νοός. Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει. Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες, οι υπερήφανοι, οι βλάσφημοι, οι φιλάργυροι, οι πόρνοι, οι ανήθικοι, οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά αμαρτήματα. Επάνω – επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε, όλες οι κλοπές δεν κολάζουν.

…Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο και τελειώθηκαν. Αυτός ο αιφνίδιος, ο αιματηρός, ο οδυνηρότατος θάνατος τα «ξέπλυνε». Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του θανάτου για την σωτηρία της ψυχής. Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους, παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος.

Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές. Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι και άξιοι. Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν, είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά. Θεία Λειτουργία λοιπόν, κομποσκοίνι, προσευχή και ελεημοσύνη… Αυτά μπορούν να εξάγουν μια ψυχή εκ του Άδου…

Μια συνταρακτική αφήγηση ποτισμένη με Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός επιτρέπει αυτήν την ιερή γνώση σε κάποιους λίγους εκλεκτούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς του Μεγαλείου Του, για να μας απαλλάξει από την ζημιογόνο για την ψυχή άγνοια. Ο συγκλονιστικός τρόπος και η λεπτομερής περιγραφή του ταξιδιού της ψυχής από αυτόν τον εξαιρετικά φωτισμένο Γέροντα απετέλεσε και για τον ομιλούντα μια τεράστια έκπληξη και μια ώθηση για διαρκή αναζήτηση. Άλλωστε ο καθένας ατομικά πρέπει να ετοιμάζει αυτό το ξεχωριστό ταξίδι… 

(τέλος και τω Θεώ η Δόξα)

---

πηγή 

το φοβερώτερο μυστήριο (ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και οι μεταθανάτιες εμπειρίες)