ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«Βλέπετε αυτή τη κοινή για μας εορτή και ευφροσύνη, την οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εχάρισε με την ανάσταση και ανάληψή του στους πιστούς; Επήγασε από θλίψη.

Βλέπετε αυτή τη ζωή, μάλλον δε την αθανασία; Επιφάνηκε σε μας από θάνατο.

Βλέπετε το ουράνιο ύψος, στο οποίο ανέβηκε κατά την ανύψωσή του ο Κύριος και την υπερδεδοξασμένη δόξα που δοξάσθηκε κατά σάρκα; Το πέτυχε με τη ταπείνωση και την αδοξία. Όπως λέγει ο απόστολος γι' αυτόν, «εταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, και μάλιστα σταυρικού θανάτου, γι' αυτό κι' ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα ανώτερο από κάθε όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να καμφθεί κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και να διακηρύξει κάθε γλώσσα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος σε δόξα Θεού Πατρός».(Φιλιπ. 2: 8-11).

Εάν λοιπόν ο Θεός υπερύψωσε το Χριστό του για το λόγο ότι ταπεινώθηκε, ότι

Από την δόξα των ανθρώπων στην δόξα Θεού

Φαίνεται μεταξύ της μίας δόξας και της άλλης, να υπάρχει χάσμα μέγα και αγεφύρωτο. Ερχόμενος Ο Κύριος με την παρουσία και την ανάστασή Του,  καλύπτει αυτό το κενό και έλκει ΑΔΑΜ και ΕΥΑ προς Εαυτόν και τους συνανυψοί προς Τον Πατέρα.

Έλκει και την κεφαλή και το σώμα. Και την θεωρία και την πράξη και χαρίζει ΖΩΗ από την εξωτερική και αποκομμένη για να μην πούμε αιχμαλωτισμένη και εξορισμένη, στην εσωτερική και λαμπρή ένωση με το Φως της Αναστάσεως, που τελειωμό δεν έχει προς δόξαν Τριαδικού Θεού.

Χάσμα όσο απέχουν η ανατολή από δυσμάς. Κι έρχεται  Ο Κύριος ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου. (Ματθ.κδ’ 27) για να μας απομακρύνει από τις αμαρτίες, αστοχίες και ανομίες μας. Γιαυτό και το ζητάμε: …καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν. (ψαλμ.ρβ’)

Κι Ο Κύριος αναλαμβάνεται εν δόξη…. δεξιάς καθίσας πατρικής Λόγε, Μύσταις παρέσχες πίστιν ασφαλεστέραν...

Κι η δόξα Θεού μέσα από τους δερμάτινους χιτώνες, εν οστρακίνοις σκεύεσι,

από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος

Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Κι αν δεν αναστηθούμε εκ του μνήματος από τώρα, κι αν δεν βιώσουμε την ανάσταση, κι αν δεν έλθει και εισέλθει στο σώμα μας ωσάν σε τάφο, για να μας εξάγει από το σαρκικό και λίθινο φρόνημα της σκληροκαρδίας της αθεΐας και απανθρωπιάς ώστε χάριτι να μας μεταμορφώσει στο πρότερον κάλλος, ούτε και στον μέλλοντα αιώνα θα το ζήσουμε, κι ας απαγγέλουμε το… προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Όντας η Ορθοδοξία φυσική αποκάλυψη και βίωμα Αληθείας και μετοχής κι όχι μεταφυσική ‘’θεωρία’’. Αν δε αυτό το ''προσδοκώ'' εξαντλείται στα μνήματα και νεκροταφεία για όσους έφυγαν και δεν διακρίνουμε