Από την δόξα των ανθρώπων στην δόξα Θεού

Φαίνεται μεταξύ της μίας δόξας και της άλλης, να υπάρχει χάσμα μέγα και αγεφύρωτο. Ερχόμενος Ο Κύριος με την παρουσία και την ανάστασή Του,  καλύπτει αυτό το κενό και έλκει ΑΔΑΜ και ΕΥΑ προς Εαυτόν και τους συνανυψοί προς Τον Πατέρα.

Έλκει και την κεφαλή και το σώμα. Και την θεωρία και την πράξη και χαρίζει ΖΩΗ από την εξωτερική και αποκομμένη για να μην πούμε αιχμαλωτισμένη και εξορισμένη, στην εσωτερική και λαμπρή ένωση με το Φως της Αναστάσεως, που τελειωμό δεν έχει προς δόξαν Τριαδικού Θεού.

Χάσμα όσο απέχουν η ανατολή από δυσμάς. Κι έρχεται  Ο Κύριος ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου. (Ματθ.κδ’ 27) για να μας απομακρύνει από τις αμαρτίες, αστοχίες και ανομίες μας. Γιαυτό και το ζητάμε: …καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν. (ψαλμ.ρβ’)

Κι Ο Κύριος αναλαμβάνεται εν δόξη…. δεξιάς καθίσας πατρικής Λόγε, Μύσταις παρέσχες πίστιν ασφαλεστέραν...

Κι η δόξα Θεού μέσα από τους δερμάτινους χιτώνες, εν οστρακίνοις σκεύεσι,

ανάλογα της καθαρότητος* και οικειότητος και ανεύρεσης του μαργαρίτη και θησαυρού και μετοχής μας, ‘’φαίνεται’’ δι ημών λαμπρότερα ή θαμπά ή ακόμη και καθόλου αν είμαστε λόγω νεφών, αδιαφανείς.

Λένε οι άγιοι στην ερμηνεία του Πάτερ ημών…. Ότι το αγιασθήτω το όνομά Σου εξαρτάται από μας να το τιμούμε και δοξάζεται Ο Θεός κι όχι να μας βλέπουν τους φέροντες το όνομα ορθόδοξος αλλά οι πράξεις και οι σκέψεις μας να απέχουν της Αληθείας και Φωτός Του.

Ήλθε, εφάνη το Φως το απρόσιτο, εφώτισε για να μας ανακαλέσει από την δύση μας και θάνατο στην ανατολή ανατολών και ΖΩΗ. Ἡ Ἀνάστασίς σου Χριστὲ Σωτήρ, ἅπασαν ἐφώτισε τὴν οἰκουμένην, καὶ ἀνεκαλέσω τὸ ἴδιον πλάσμα, παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.  

Το θέμα μας είναι, αφού η ‘’όραση’’ δεν είναι δεδομένη παρότι έχουμε μάτια, η ακρόαση το ίδιο, παρότι όλοι έχουμε ώτα, πως θα περάσουμε στην διαίσθηση και αίσθηση, όραση και ακρόαση, οπότε και δόξα από ανθρώπων σε δόξα Θεού. Χάριτι, πίστεως και των προϋποθέσεων που έθεσαν Ο Κύριος το Πνεύμα το Άγιο και οι θεοφόροι πατέρες  μας έδωσαν σωτήρια παρακαταθήκη.

Το ευαγγέλιο της αποδόσεως της Αναστάσεως αναφέρει σχετικά…. ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ’ αὐτῶν. Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν, ἵνα ὁ λόγος ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν ῾Ησαΐας· τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. ταῦτα εἶπεν ῾Ησαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ. ὅμως μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. ᾿Ιησοῦς δὲ ἔκραξε καὶ εἶπεν· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμέ, ἀλλ’ εἰς τὸν πέμψαντά με, καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ τὸν πέμψαντά με. ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. καὶ ἐάν τίς μου ἀκούσῃ τῶν ρημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον. Ιωάν. ιβ’ 36-47

Στην διαδικασία της όρασης, έχουμε τα ΡΑΒΔΙΑ και ΚΩΝΙΑ (που μας βγάζουν 999) όσο και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ και ενδεικνύουν Τον Οφθαλμό που πανθορά. Ο ηγεμονικός νους, όπως αναφέρεται από τους αγίους είναι ο οφθαλμός της καρδίας, που σημαίνει κατά τον προφ.Ησαΐα, και το παραπάνω εδάφιο του ευαγγελίου (και έντονα σημειωμένα), πως πωρωμένη καρδία ΔΕΝ βλέπει, ούτε τα σημεία ούτε την δόξαν. Ούτε τις ακτίνες, ούτε δι αυτών Τον ήλιο. ‘’Πέφτουν’’ στο βόθριο (του οφθαλμού) οι ακτίνες και ή θα αποδώσουν πνευματικό ύψος δια σημείων ελικοειδώς προς τα άνω (9 Ησαΐας, μυστικά και μυστηριακά ανελικτικά) ή θα χαθούν στα αζήτητα και πάλι σπειροειδώς, αλλά προς καθέλκυση (6) σαν σε μαύρη τρύπα, χάνοντας, όχι απλά ενέργεια, αλλά την ίδια μας πολύτιμη ψυχή. Κύριε ελέησον….

  

Και όσο το σώμα του ασκούμενου (δια Της Σαρκός του Κυρίου) πνευματικοποιείται, όσο λεπτύνει, τόσο σαν πάνω σε κλίμακα μεταξύ γης και ουρανού αγωνίζεται, παλεύει αισθητώς με τα εναέρια τελώνια (από τώρα) και ανυψώνεται* ευθέως επί της  ‘’διαδρομής’’ που ήδη διεγράφη με την με σώμα ανάληψη Του Κυρίου, για να καταλάβει την προετοιμασμένη εκ δεξιών θέση, ως υιός κατά χάρη. Η πάλη σαν οπλίτες Χριστού από την μία και η δόξα Θεού και τα στεφάνια από την άλλη όψη. Όλα δικά Του. Κι επειδή δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό, όλη η διαδρομή είναι κλίμαξ από δόξα σε δόξα, που φαίνεται στα μάτια όσων δεν κρατούνται και ΑΝ γιαυτό έχει μεριμνήσει προσωπικά Ο Κύριος.     

Οπότε, καλούμαστε να γυρίσουμε 2-3 μέρες πίσω, να βρούμε την βάση της ‘’όρασης’’ και το εφαλτήριο για την δική μας ζωή…. στην Κυριακή του εκ γενετής τυφλού και ομματωθέντος για να αιτηθούμε τα ωφέλιμα και δούμε κι εμείς δόξαν και φάος αντί δια της αδιακρισίας καταλήξουμε  στο χάος για να προχωρήσουμε ομοθυμαδόν στην επαγγελία του Αγίου Πνεύματος αντί να μείνουμε στο πνεύμα το κωφόν και πλάνο και άλαλον… την ματαία δόξα του κόσμου τούτου που καλύφθηκε με περιτύλιγμα φανταστικό και φανταχτερό, έλκοντας συνειδήσεις όπως οι σειρήνες… αλλά στην ουσία, είναι δηλητήριο και θάνατος.

Φωτὸς χορηγός, ἐκ φάους πέλων φάος, Τὸν ἐκ γενετῆς ὀμματοῖς Τυφλόν, Λόγε.

Τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα πεπηρωμένος, σοὶ Χριστὲ προσέρχομαι, ὡς ὁ τυφλὸς ἐκ γενετῆς, ἐν μετανοίᾳ κραυγάζων σοι· Σὺ τῶν ἐν σκότει τὸ φῶς τὸ ὑπέρλαμπρον.

Αμήν δι ευχών, Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!

---

* παρομοιάζεται το σύνολο του ενιαίου ανθρώπου, ως αερόστατο. Έχει το καλάθι (σώμα) το μπαλόνι (σκέψεις και ιδανικά) φορτιζόμενο με ‘’ευγενή αέρια’’ που θα μπορούσαν να τον ανεβάσουν. Έχει όμως και άγκιστρα πρόσδεσης με την γη. ΑΝ ΑΥΤΑ δεν ελευθερωθούν, το  όλο αερόστατο ΔΕΝ ανεβαίνει. Κι ούτε πάλι παίρνει ύψος αν δεν ρίξει έξω από το καλάθι τα σακουλάκια άμμου. Όχι να τα κρύψει (εντός του καλαθιού) ή να κάνει πως δεν τα βλέπει κατά τις επιταγές της ψυχιατρικής που δεν έχει τα θεραπευτικά μέσα και τις φιλοσοφικές εντολές think positive κ.α…   κι η θεραπεία υφίσταται μόνο στην ορθοδοξία με τα έγκυρα μυστήρια της αποστολικής διαδοχής, όπου  τα βάρη μέσω εξομολογήσεως αφέονται και λέλυνται… (και τα δεσμά και τα βάρη).

Τα ιδανικά που μπορεί να ξεκολλήσουν τον οποιονδήποτε άνθρωπο από την γη, σαν αερόστατο, έχουν έναν φυσικό απροσπέλαστο περιορισμό. Την γενικότερη έλξη της γης και την ατμόσφαιρα. Όλα όμως σε μικρογραφία στους πρόποδες του όρους Σινά. Εκεί που προσκυνούνται τα είδωλα. ΜΟΝΟ όταν ο καλός Θεός (όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο της Αναλήψεως) προβεί στην διάνοιξη του νοός να κατανοεί τας γραφάς (γραπτό και φυσικό)  45 τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς,… (Λουκ.κδ’) μόνο τότε αρχίζει και η άνοδος προς τις κορυφές του όρους Σινά, προτύπωση του ουρανού, μόνο τότε αίρονται οι φυσιολογικοί περιορισμοί και γήινη ατμόσφαιρα. 

Μέχρι τότε ως νήπια του νου, αρχόμαστε από τα στοιχεία του κόσμου (Γαλ.δ’). Με δε την βιωματική ανάληψη ανερχόμαστε ως πεμπτουσία ευθέως προς Τον Κύριο κι Ο Κύριος κατέρχεται για να δοξάσει τους Αυτόν δοξάζοντες.

Ως σωτηρία πρώτα και ως κρίση ύστερα, με τον ίδιο τρόπο.     

* Βλέποντας την αγιογραφία της Αναλήψεως, παρατηρούμε στον επί γης πόδα Του Αναληφθέντος υπό αγγέλων Κυρίου, να στέκεται η καλή μας Παναγία, πλαισούμενη από δύο αγγέλους. Με πρότυπο Την γλυκυτάτη Θεοτόκο και δι ευχών και ενεργείας Της η καθαρότητα του οίκου και λειτουργικότητα του οχήματος περνάει μέσα από την κρίση των πνευματικών νόμων και τάξης. Η δε Κυρία Θεοτόκος η τιμιωτέρα των χερουβείμ (των οίκων) και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ (οχήματα) ακολουθεί σαν μετάσταση με το άχραντο Σώμα Της. Το ίδιο και ο αγαπημένος μαθητής... Αμήν να μας ερεθίζει η όλη μετάβαση για επιπλέον καθαρότητα οίκου και λειτουργικότητα του οχήματός μας ε-αυτού, ως εικών Αυτού που διήνοιξε τον δρόμο της επιστροφής εις τα δεξιά Του Πατρός για όλους....  

χερουβείμ και σεραφείμ