Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη

Αφορμή για το παρόν, στάθηκαν τα αναγινωσκόμενα την Κυριακή των Βαΐων τροπάρια.

Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, καὶ ὑμνούμενος ὑπὸ τῶν Σεραφίμ, ἐπέβης ἐπὶ πώλου, Δαυϊτικῶς Ἀγαθέ, καὶ Παῖδές σε ἀνύμνουν θεοπρεπῶς, Ἰουδαῖοι ἐβλασφήμουν παρανόμως, τὸ ἀκάθεκτον τῶν ἐθνῶν, ἡ καθέδρα τοῦ πώλου προετύπου, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν μεταποιούμενον. Δόξα σοι Χριστέ, ὁ μόνος ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος.

…η καθέδρα του πώλου προετύπου την εξ απιστίας εις πίστιν μεταποίηση. Σαν σχήμα, το επί πώλου όνου, το συναντάμε άλλη μια φορά, στην αγιογραφία που αφορά το ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… κι είναι στην κυριολεξία, Ο Κύριος, ‘’καθήμενος’’ επάνω σε κάθε χριστοφόρο νου.... (XC επί πώλου όνου, σαν Ουσία επί σχήματος - όνος – εκ Νοός – Νους επί νοός) που εξάγει τον ισραήλ (όπου ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ) από την αίγυπτο (και είδωλα) δια του

νομικού πάσχα (οριζοντίως) φτάνοντάς τον στον πόδα των Ιεροσολύμων. 

Σήμερα, Κυριακή Βαΐων, πάλι επί πώλου όνου (νοός) ....προτίθεται να ανυψώσει τον ισραήλ (νουν) όποιον θέλει να άρει τον σταυρό του, (όστις θέλει) στο πάσχα καινόν και Ανάσταση.

Δια σταυροφορίας και τύπο η οριζόντια έξοδος, δια σταυρού και η ανύψωση. Διέλευση από τον νόμο και σκιά προς την χάρι. Δια Μωσέως και Χριστού ως κεφαλές του σώματος… 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. (Ιωαν.α’)

Με τον θεόπτη Μωυσή συγχρόνως και τύπο Χριστού και πρότυπο όλων μας και μυστικό βοηθό να ανέβουμε κι εμείς στο όρος για αποδοχή΄όχι απλά των εντολών εν λιθίναις πλαξί, αλλά εν σαρκίναις καρδίαις, να εγγραφεί το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος (Β’Κορ.γ’3) και διαλύσουμε τα προσκυνούμενα είδωλα στους πρόποδες.       

Σήμερον ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡμᾶς συνήγαγε, καὶ πάντες αἴροντες τὸν Σταυρόν σου λέγομεν· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.

(σήμερον) …. Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον, βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας.

''σήμερα'' (και όποτε φτάσει) ο άνθρωπος σε αυτό το κομβικό σημείο, που ενώ επαναλαμβάνεται ετησίως, αναμένεται η με ετοιμότητα επιλογή, ώστε να αποφασίσει να ακολουθήσει ο νους (και ο συνημμένος αυτού χους*) του ή Τον Κύριο προς ανάστασιν και Λόγο ή να Τον σταυρώσει με την πρόταση... ουκ έχομεν βασιλέα ει μη καίσαρα.... και κατεβάσει νου (και χου) στην απώλεια... και παραμονή στην αλογία, παρότι τον ζήτησε να σώσει Ο Κύριος.

Έριξε δίχτυ φιλάνθρωπο Ο Κύριος δια των αποστόλων, ρίχνει λόγους και ρήματα διαρκώς Ο Λόγος εξ Αγίου κατοικητηρίου, ώστε ο θέλων να ανελκυστεί, να βρει εκείνους τους ‘’δεσμούς’’ που θα τον ελευθερώσουν….  δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου....

Κι όπως στο όρος Θαβώρ δεν έκανε Ο Κύριος κάτι διαφορετικό από ότι ήταν (πάντα απαύγασμα Του Πατρός) σε εκείνην την εοορτή (και όποτε ο άνθρωπος φτάσει με το κατά τάξιν στην ετοιμότητα) και όσο ‘’χωρα’’ του ανοίγονται οι οφθαλμοί, να δει και μεθέξει στην δόξα. (Έδειξας τοις μαθηταίς την δόξαν Σου καθώς ηδύναντο… όσο εχώουν…) έτσι, και ενώ επί πώλου όνου φαίνεται, πάντα επί χερουβείμ μεταφέρεται.

Κι επειδή χερουβείμ και σεραφείμ είναι ‘’οίκοι και οχήματα’’ κι Η Κυρία Θεοτόκος** τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα αυτών, ανάλογα της καθαρότητος του οίκου μας (ε-αυτού – εικών Αυτού) και λειτουργικότητος του οχήματός μας (πάλι ε-αυτού, με Οδηγό νου και χου και όλης της ζωής μας, τον Χριστό) τόσο βιώνεται αυτή η έξοδος πρώτα σκιώδης και μετά ολόλαμπρη. Πρώτα προτυπούμενη και μακάρι νυν ενεργούμενη, εκ του άδου απελευθέρωση.    

Μετά τις σαράντα ημέρες νηστείας και προσευχής … 3 καὶ προσελθὼν αὐτῷ ὁ πειράζων εἶπεν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται. 4 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. 5 Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ 6 καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. 7 ἔφη αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου. (Ματθ.δ’)

…και από τον 90ό ψαλμό…. ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου·

‘’δείχνοντας’’ την πορεία ανάβασης (εξόδου, ανόδου, ανάστασης, ανάληψης) να τελεσιουργείται με τα παραπάνω μεν σχήματα (επί πώλου όνου…), αλλά σαν ουσία την κάθετη διαδρομή από το απύθμενο βάθος του άδου στο άπειρο και ατελεύτητο ύψος της δόξας Του Θεού και Φωτός.  

Ήδη, προ εξ ημερών του Πάσχα, σαν προτύπωση (την κοινήν ανάστασιν πιστούμενος) ο απ.Θωμάς, ο μεθερμηνευόμενος ‘’δίδυμος’’ οδοδεικτεί τον μονόδρομο για την ανάσταση.... δια του (δεύτε ουν) συναποθανούμεν… Δίδυμοι είμαστε όλοι μας, με τον ένα αδελφό βιολογικά περιορισμένο και τον άλλον ελεύθερο στην καθορισθείσα απ’αιώνων εκ Του Πατρός, θέση…. (από το ευαγγελικό ανάγνωσμα του αγ.Λαζάρου) όταν (πάλι) ο Λάζαρος είναι ο καθένας μας …16 εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ' αὐτοῦ. (Ιωαν.ια’)

Κι ο ανυψοποιός μονόδρομος, έχει απολύτως τα ίδια στοιχεία: … Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί'αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ... όντας ομόρροπη η ανάβαση από το κατ’εικόνα προς το καθ’ωμοίωσιν, όπως προσκληθήκαμε να καταφέρουμε την διαδρομή από το προσωπείο στο πρόσωπο.

…επί του πρακτέου το... Σήμερον ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡμᾶς συνήγαγε, καὶ πάντες αἴροντες τὸν Σταυρόν σου λέγομεν· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.

Σήμερον (Κυριακή Βαΐων) αποφασίζει ο καθένας μας να ακολουθήσει την δική του διαδρομή…. Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι

δολίως λογιζόμενοι να αποκτείνουν (οι σταυρωτές) ή πραγματικοί συγκληρονόμοι (οι συσταυρούμενοι) με Τον Υιό και ευγνώμονες εργάτες Πατρός…. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν. (Ματθ.κα’)

Κι εμείς εκ λάκκου κατωτάτου επιζητούμε (όταν νοήσουμε την πνευματική μας κατάσταση και δεν θα την νοήσουμε αν δεν μας φωτίσει) πραγματική ελευθερία, πραγματική κληρονομία…  Λελυμένους, σοὺς δεσμίους Σιὼν ἐξαπόστειλον, καὶ ἐκ λάκκου, ἀγνωσίας ἀνύδρου ἐξάγαγε, καὶ ῥαντίσματι, καινουργείσθω λαὸς θείου Αἵματος.

Κι οι κρουνοί εκ Της πλευράς χαρίζουν άφεση και γνώση. Απόπλυνον τω αίματί Σου τω Αγίω…. (καθαρίζοντας και ποιώντας μας πιο λειτουργικούς) οπότε και επιδεχόμενους την ευλογία της ανάστασης και ανάληψης.

(εκ του μεγάλου κανόνος) … Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν.

Παράλληλα, Ο ανυψούμενος επί χερουβείμ Κύριος στην ανάληψή Του, διανοίγει την οδό και της δικής μας ‘’ανάληψης’’ εκ του άδη. Και να που τώρα είναι παρότι πρώτος Ο Κύριος, διάκονος πάντων, συνοδοιπόρος και συγκείμενος, όταν όμως κατέλθει πάλι επί νεφελών (και χερουβείμ) θάρθει ως Κριτής, αντικείμενος. (τι θαυμάζετε άνδρες γαλιλαίοι…. ούτως ελεύσεται (Πραξ.α’11) και κρίνει τα έθνη… όπως ανελήφθη εκ της γαλιλαίας των εθνών…). Και τότε το τέλος. Αμήν, όσο έχουμε χρόνο, να βάλουμε αρχή ανόδου προς ιεροσόλυμα, έχοντες σίγουρο και Δυνατό βοηθό. Βοηθό και εκτελεστή κάθε καλού εν ημίν… 5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (μακάρι νάμαστε δεδεμένοι έλικι τη αμπέλω ….  με αυτό το ‘’δέσιμο’’ να είναι στην κυριολεξία ως νεύρο Ζωής και  τροφοδότης αγωγός ποίησης καρπών ευάρεστων στον Θεό, αποβαίνοντας αυτή η σχέση προς ωφέλειά μας… ) 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, 9 οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. (Εφεσ.β’)

    

Η άνοδος λογικά, δεν μπορεί να μην έχει προϋποθέσεις. Έτσι, νοούμενο το σύνολο του ψυχοπνευματικού ανθρώπου, ως ένα αερόστατο, που διαθέτει ΚΑΙ ένα βαρύ καλάθι (το σώμα) που συγκρατείται από κάποιους δεσμούς ΚΑΙ ένα μπαλόνι που είναι γεμάτο ‘’πνεύμα’’ ανυψοποιό. Αυτό που τις περισσότερες φορές υγιώς γεμίζει με ευγενές αέριο και ανέλκει τον άνθρωπο (αναβάτη).   

Από την βάση και γη, αν δεν κοπούν αυτά που τον καθηλώνουν και στην συνέχεια δεν πεταχτούν έξω του καλαθιού τα τσουβαλάκια άμμου (ως εξομολόγηση αμμούδας… αμαρτιών – με το αφέονται δια των ορθοδόξων ιερέων που έχουν αποστολική διαδοχή και έγκυρα μυστήρια – κι όχι να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί να μην τα βλέπουμε…) το αερόστατο, δεν ανυψούται. Και χωρίς ανύψωση, πως θα βιώσει, πως θα αισθανθεί και διαισθανθεί τα τεκταινόμενα πάνω από την γη θεία γεγονότα;  (1)

Και όραση*** και διόραση και ακοή και διακοή και σύνολο αίσθηση και διαίσθηση, μένοντας πακτωμένα μαζί με όλα τα χοϊκά αισθητήρια, κιαυτό γιατί  αρνούμαστε πεισματικά να ξεκολλήσουμε, μη δίδοντας τα βάρη μας Στον Κύριο που τα ζητά… έλθετε προς Με οι κοπιώντες… τελικά καθορίζει την στερεωμένη επί γης συνείδηση να αντιλαμβάνεται ό,τι  ‘’λαμβάνουν’’ οι δέκτες της δλδ αρμονικές. Κι η επανάπαυση συναισθηματική ή διανοητική ότι και φέτος ‘’κάτι’’ ζήσαμε από το πάσχα, καλά κρατεί.

Κι ήρθε η ώρα να στερέψει λίγο η πηγή, να συσταλεί η άνω υδρορροή, να εκφράσουμε κι εμείς επί του δικού μας απειροελάχιστου σταυρού ΔΙΨΩ (Κύριε) για να αισθανθούμε τι είχαμε και τι χάσαμε για να το ποθήσουμε με μεγαλύτερο πόθο και ευστοχότερα από τα συνηθισμένα. Δυστυχώς τα είχαμε δεδομένα, που τελικά αποδείχτηκε ότι ΔΕΝ είναι και τόσο δεδομένο η κατά Θεόν κι όχι παρ’ανθρώποις πίστις και ζωή. Μακάρι αυτή η σύνθλιψις κάτι ωφέλιμο να αποδώσει.

Κεκλεισμένων των θυρών ‘’σήμερα’’ γίνεται η θεία λειτουργία και αυτές τις μέρες, αλλά και όσες έγιναν στους αιώνες (επί διωγμών) κι η θριαμβεύουσα εκκλησία είναι παρούσα. Τα δικά μας στασίδια άδεια εκτός ΕΑΝ έχουμε ήδη ακινητήσει στα έξω σκιρτήματα και αμαρτίες οπότε, όταν θυμιάζει ο ιερέας, είμαστε κι εμείς παρόντες σε πολλές άλλες φορές, που ενώ είμασταν βιολογικά παρόντες,  λόγω της κίνησης και ταραχής… είμασταν απόντες, οπότε και αθύμιαστοι (πνευματικά).

Πνεύμα ο Θεός και εν πνεύματι και αληθεία δει (Αυτόν) προσκυνείν, όταν αδυνατούμε να εισέλθουμε στις επίγειες εκκλησίες τα ίχνη της αχειροποιήτου Μίας…. Τοιούτους ζητεί  Ο Πατήρ (Ιωαν.δ’). Για να διαπεράσουμε όμως τις κεκλεισμένες θύρες αυτό δεν μπορεί να συμβεί ει μη δια Της Θύρας και δι ευχών και ενεργείας Της Αδιοδεύτου. Να γίνουμε λεπτοί από παχυλοί…. λεπτοί και καθαροί.

Προσκεκλημένοι για βιώματα κατά επίπεδο (όπως τα δωμάτια που περιγράφονται στο περί όρασης), καθ’ημέρα μεγάλη όπως ονοματίστηκε, όσο ακινητούμε τα κάτω. Αλλιώς, η αδιόρθωτη ζωή θα μας ‘’χαρίζει’’ μια από τα ίδια, πηγαίνοντας στράφι η όλη επιτραπείσα παιδαγωγία, προς νουθεσίαν.   

---

* Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος). 

** Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση με κάθε άνθρωπο)

νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

*** Περί όρασης…

Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή

(1) κι αυτή η ανύψωση, η ελικοειδής σαν τον ‘’κύκλο’’ ενιαυτού που σπειροειδώς κινείται πέριξ του ηλίου, κι εμείς συγ-κινούμαστε μαζί του, σφραγίζεται από την εορτή της Τιμίας Ζώνης (31/8) για να αρχίσει ένας νέος κύκλος (έλικας) γύρω από τον νοητό Ήλιο (ηλικία πνευματική όμως - έλιξ) την 1/9, αρχή της ινδίκτου. Κι ο απόστολος Θωμάς συνοδοιπορεί με το βιολογικό μας σώμα σαν δίδυμος αδελφός προς τον άλλον αδελφό τον χαριτωμένο δια XC και εν XC, επί νεφελών ολοέν και υψηλότερα, αφού του δωριστεί εκ Της Θεοτόκου, Η Τιμία Ζώνη (και ασφάλεια και απόδειξη ανόδου εις ουρανούς και εισόδου στην καρδιά δια της ίδιας πύλης. Της Αδιοδεύτου και από το κατ'εικόνα στο καθ'ωμοίωσιν. Αμήν δι ευχών και ενεργείας).