μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού

αναφέρει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…. πως,

…κι αν αυτό ισχύει μέσα στους διάσπαρτους λόγους στην φύση, πόσο πιο εμφανώς ισχύουν και ‘’πρέπει’’ να ανευρεθούν μέσα στις Γραφές, ώστε να αποδώσουν στον καθένα μας ισχυρότερο πλέγμα πίστης και συγχρόνως θεολογικής κατάρτισης.

Αυτοί οι μυστικοί δεσμοί αναγνωρίζονται με δυσκολία, αφενός λόγω κάλυψής τους με πολύ χου και πολύ θολούρα νοός λόγω νέφους αμαρτιών* και αφετέρου λόγω του ότι η σύγχρονη παιδεία έχει στρίψει σε εντελώς άλλη (και λάθος) κατεύθυνση τις μέριμνες και μελέτες της. Σ’αυτούς τους ομολογουμένως δύσκολους καιρούς, που χρειάζεται επανευαγγελισμός, τα δύο παράλληλα σκέλη που θα μας προχωρήσουν σε πραγματική πρόοδο, είναι η καθαρή καρδιά και η πνευματική γνώση.

Κατά δε τον μέγα Ευθύμιο, τα όπλα μας είναι μελέτη, προσευχή, διάκριση.   

Με αυτά, πιστεύω πως θα κατορθωθεί χάριτι η μυστική ένωση όλων αυτών των λόγων με Τον πρωταίτιο Λόγο, καλύπτοντας τα κρατικά κενά της παιδείας. 

Με αφορμή την ερμηνεία των ψαλμών κατά τον αγ.Αρσένιο καππαδόκη και για ποιες περιπτώσεις διαβάζεται ο καθένας, και ιδιαίτερα για τον ρδ’ (104^ο) ψαλμό που αφορά : για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, δυο συνδετικές σκέψεις. 

προτυπώνονται ιστορικά και εν σκιαίς έξωθεν… και

καλούμαστε να τα ‘’βρούμε’’ ενεργούμενα στο ‘’νυν’’ και εντός…

Συνδυαστικά με πολλούς διάσπαρτους λόγους, αλλά μυστικά ενωμένους, για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, αν δεν έλθει η καλή μας Παναγία να μείνει ωσεί μήνας τρεις στην ορεινή πόλη Ιούδα (όπου Ιούδα σημαίνει εξομολόγηση και ως ορεινή άκαρπη… νοώντας αυτήν ως κεφαλή άφωνη - ανεξομολόγητη - εκ της αφωνίας του προφ.Ζαχαρία**) ΔΕΝ ΘΑ φτάσει ΚΑΝΕΙΣ στο αιτούμενο αποτέλεσμα.

Όντας η καλή μας Παναγία θεωρείται υπερβατικά και θάλασσα που θα ποντίσει με την εξομολόγηση τον νοητό φαραώ. Είναι Η  τρέφουσα με μάννα ως Μάνα, είναι Η φωτίζουσα ως φωτεινή νεφέλη τους εν σκότει, είναι Η σκέπουσα και προστατεύουσα από το καύμα του ήλιου…. και διακονούσα μας, κατά το .. ο θέλων πρώτος είναι, έσται πάντων διάκονος. Είναι η κλίμαξ (ην προείδε ο Ιακώβ) και η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν… 

σημειούμενα τα παραπάνω, στους χαιρετισμούς:

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τους διψῶντας τὴν ζωήν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφή του μάννα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε….

γιαυτό και μέσα στον ψαλμό (104) αναφέρονται σχετικά τα: ….
διεπέτασε νεφέλην εἰς σκέπην αὐτοῖς καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖς τὴν νύκτα…. ᾔτησαν, καὶ ἦλθεν ὀρτυγομήτρα, καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἐνέπλησεν αὐτούς 

εκτιμώντας ότι προσδίδουν όλες οι παραπάνω αναφορές (ψαλμοί, χαιρετισμοί, ερμηνεία ψαλμών, προσέγγιση ευαγγελίου μικρού παρακλητικού…) μια ‘’γεύση’’ από Το ενοποιούν και Ζωοποιούν Πνεύμα που ενώνει (εδώ μερικούς) λόγους με Τον Λόγο και την θέλησή Του: …τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν… ***

Αμήν γένοιτο, δι ευχών. 

--- 

* 

** για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

(συγγνώμη για τον πλεονασμό της πληροφόρησης, μακάρι όμως ωφέλιμο) *** κι είναι διττή και αμφίδρομος η προσέγγιση αυτού του αγίου και αγιαστικού θελήματος, συγχρόνως Δρόμου. Από την μία ΑΝ βρεθεί Ο Λόγος αποκαλύπτονται οι λόγοι και ΑΝ βρεθούν (ανακαλυφθούν) οι οδοδείκτες λόγοι σαν μικρά μαργαριτάρια οδηγούν ψηλαφούμενοι ως ‘’σημεία’’ , στην απόκτηση του μεγάλου νοητού Μαργαρίτη, για κάθε ‘’έξυπνο’’ έμπορο (αμήν όλοι, εξ ύπνου αμαρτίας). 

Μήπως δεν υπάρχουν κι άλλοι λόγοι ενσωματωμένοι στην παραπάνω λιτή αναφορά ; κι είναι όλοι τεθησαυρισμένοι μέσα στο θησαυροφυλάκιο Του Λόγου, για να μας πλουτίσουν φυσικοπνευματικά. 

Η καλή μας Παναγία ως μεσσίτρια μας διαπερνά από την αίγυπτο στην ιερουσαλήμ, ως κυοφορούσα και φέρουσα τον Χριστό, στον χριστοφόρο νου (χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν…) ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… . Μας περνά από το σκότος στο Φως, ούσα Μητέρα Του Φωτός και από την δουλεία στην ελευθερία, ως Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα. Όντως απαραίτητο ‘’κεφάλαιο’’ μεσιτείας προς μετοχή των μυστηρίων του Θεού, αφού ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. 

(και… όπως κατά τον αββά Δωρόθεο – έργα ασκητικά – το άριστα της ύλης είναι 10, της ψυχής 100 και το άριστα του πνεύματος 1000), ο ρδ’ ψαλμός = 104 δείχνει ότι ΜΟΝΟ δια της μετανοίας (μυστικά και μυστηριακά) ανάγεται χάριτι η ψυχή (100) σε άλλη γη (4). Την προπτωτική, όπου πατούν πόδες πραέων. Κι είναι θείο θέλημα, αλλά μέσα στο αυτεξούσιο, ΜΟΝΟ δια μετανοίας και εξομολογήσεως μπορεί να επιτευχθεί και δοθεί η χάρις της μετοχής και Θείας Κοινωνίας. Κι η μεν αμαρτία δίνει δικαιώματα στον αντίδικο για την διατήρησή μας σε δουλεία, στον χώρο φθοράς και κατέναντι (ς’) δια δε της μετανοίας δίνονται τα ‘’δικαιώματα’’ Στον Κύριο να μας αναγάγει δια της δικαιοσύνης Του (ρ) στην πρότερη φύση (δ και 4)… ως λόγοι εν Λόγω (2).

Δια Της Θεοτόκου ο κυοφορούμενος στην γαστέρα της ελισάβετ (και αναλογικά σε κάθε σώμα) μετανοίας (πνεύματος αγ.Ιωάννου προδρόμου) ορθοποδεί και από 6μηνο εν κοιλία στέκεται όρθιο (9) με την γέννησή του (24 Ιουν) αφού έμεινε ωσεί μήνας τρεις (από 25 Μαρ) στην ορεινή πόλη Ιούδα… Τότε λύεται η αφωνία του Ζαχαρία (και κάθε κεφαλής) και ακούγεται ως εξομολόγηση. Τότε ο Θεός θυμάται τον άνθρωπο και ο άνθρωπος τον Θεό. 

Αυτή είναι και η μετάφραση του ονόματος του Ζαχαρία εν ελληνίδι γλώττη: Αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... Γιαυτό και στο η Ουράνια Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) σε μια στροφή, ο άγιος γράφει…. 

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους. 

Αναμένοντας Ο Θεός, την μεταστροφή εκάστου, (δι ευχών όλων των προσευχομένων για αυτήν, είτε ευθέως είτε τυπικώς μέσω της έμπονης και καρδιακής ανάγνωσης του ρδ’ ‘’ειδικού’’ ψαλμού) για να δώσει πλούσια την ευλογία Του. Μια προϋπόθεση για να μας αναγάγει από την αρά στην χαρά. 

Με ποιον άλλον τρόπο ει μη δια Της Θεοτόκου, δλδ Της γεννησάσης Τον Χ (αρά ---> χ+αρά) , όχι φυσικά τυχαία χαιρετούμενη από την πρώτη κιόλας στροφή (ως ουσιώδες έργο Της) …  Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,  χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος, Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις, χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις….   

Αμην δι ευχών και ενεργείας….