Καλό, για να μην πούμε τέλειο θα ήταν, ο καθένας, να δει την δική του ιστορία και την κρίση και την καθαρότητα που επιβάλλεται, αντί να βλέπει την ιστορία του άλλου…. γιατί, ποιο εύκολα κάποιος κατακρίνει τον πταίσαντα, αδικών τον εαυτόν του, παρά προσεύχεται για τον πλησίον.
"Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της Ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια. "όλη η ελπίδα μας βρίσκεται στον Κύριο και Θεό μας"… άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς († 5 Μαρτίου)… [είναι τα δύο Ι στο ΕΙΝΑΙ μας, που και ξαναγράφηκε άρθρο και θα το πούμε εντός αυτού λίγο πιο κάτω, που το ένα Ι μολύνει και το άλλο Ι καθαρίζει]...
Ως κοινωνικό διογκούμενο φαινόμενο αμαρτίας προβάλλεται η αρσενοκοιτία, αλλά δεν γίνεται μνεία τόσο έντονα στην ομοφυλοφιλία μεταξύ γυναικών. Η παρά φύσιν αμαρτία τιμωρείται με παρά φύσιν τρόπο, όπως στα σόδομα έβρεξε αντί ύδατος, πυρ και θείον…. Από τους αγίους γνωρίζουμε, ότι όσο μεγάλη και νάναι η αμαρτία, η ευσπλαγχνία του Θεού σε μετανοούντα είναι μεγαλύτερη και προ τελικής (προτυπωθείσης) τιμωρίας, αν ο άνθρωπος δεν παραμένει αμετανόητος, αμαρτάνων εξ αδυναμίας κι όχι εκ ιδεολογίας, ‘’διορθώνεται’’ γιαυτό και ο τίτλος αναφέρει ''θεραπεία'' κι όχι τιμωρία.
Ρωτά αδελφός (και εξ αυτού η αφορμή του παρόντος) …. γιατί διαβάζουμε μόνο για αρσενοκοιτία. Στις γραφές πουθενά δε βλέπουμε να γίνεται μνεία για το λεσβιασμό…
Ίσως περιττή η ερώτηση, (ως γνωσιολογική περιέργεια) αλλά είναι ένα γιατί…. Μια γνώμη (ως απάντηση) είναι πως, γιατί από την κεφαλή (είτε άρρενος είτε θήλεως) και αλωμένες από τον θάνατο θυρίδες του, αλλά αγιογραφικά άρρενος (όπως θα εξηγηθεί παρακάτω με τις έννοιες Αβραάμ κεφαλή, Ζαχαρίας κεφαλή....) γεννιούνται τα πάθη. Εισέρχεται ο εχθρός από τις θυρίδες και καταλαμβάνει την καρδία, που είναι το πνευματικό κέντρο, των υπερφύσιν, καταφύσιν και παραφύσιν ενεργειών.
Όλα τα άλλα, ο πηλός τον πηλό (κι ίσως περιττώς αναφέρομαι και με βαρηά καρδιά… μόνο από συμπάθεια στους ομοπαθείς συνδούλους μας) κι όπως αναφέρει ο αγ.Ιωσήφ ο Ησυχαστής (και προτείνει, αντί της κατακρίσεως) …ως εκ τούτου πρέπει όποιος βλέπει καλύτερα και είναι ολίγον ξεσκοτισμένος να συγχωρεί και να συμπαθεί τον ομόψυχον και ομόπαθον πλησίον αδελφόν.
Η εκκλησία ασχολούμενη με την κατ’άμφω υγεία, θα ασχοληθεί με την ψυχή και
νου και θα ψήσει με το δικό Της πυρ τον πηλό και λάσπη, για να τον κάνει δεκτικό, θεραπεύοντας τον, από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, με το απόπλυνον τω αίματί Σου τω αγίω… ώστε ακόμη και αγιασμό να κατακτήσει (αγ.Νήφων) και να προσφέρεται δι αυτού ύδωρ, και εκ της κοιλίας ρεύσουσι ύδατος ζώντος….Όσον αφορά την διαφοροποίηση και τάχα ρατσισμό ή αποσιώπηση, [αρκεί να μην γίνει αυτή η βδελυκτή* αμαρτία αιτία να καεί η Ελλάδα (κι ο κόσμος)]… δυο σκέψεις….
Κατ’αρχάς, σε παληά ΠΔ, η γυναίκα ονομάζεται ανδρίς ως εκ του ανδρός προελθούσα, άρα υπάρχει μια συνάφεια και συσχέτιση (στην κορυφή)…. αλλά ως οστούν εκ των οστέων και σαρξ εκ της σαρκός… σχηματίζεται μια μονάδα παρά το φαινόμενον του διαχωρισμού των φύλων, έχοντας όμως οπτική και προοπτική το Λ, όντας αυτό (σχηματικά) η κοινή αρχή και αμήν κατάληξη, τον Λόγο, ως Πρόσωπο.
Μετά βλέπουμε τα ζεύγη Αβραάμ – Σάρρα, Ζαχαρία – Ελισσάβετ να αντιστοιχούν σε μια μονάδα ως κεφαλή και σώμα, με συμβολική έννοια χωνευμένη είτε σε άνδρα είτε σε γυναίκα, αφού, είτε άρσεν είτε θήλυ, διαθέτουν ο καθένας ή η καθεμιά, κεφαλή και σώμα.
Δλδ… όταν αναφέρει στο Γεν.ιζ’ 5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ και 15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς… προσθέτοντας το α στην κεφαλή (από άβραμ σε αβραάμ) το α της αγάπης Του και αλήθειας Του και το ‘’ρ’’ στο σώμα (από σάρα σε σάρρα) την δικαιοσύνη Του, δεν εξαντλεί την χάρη Του σαν φωτισμό ΜΟΝΟ στους άνδρες και στις γυναίκες ΜΟΝΟ δικαιοσύνη. Θάταν άδικο και ‘’ρατσιστικό’’ κι ο Θεός και μάλιστα ορθοδόξως προσεγγιζόμενος και βιούμενος είναι ΚΑΙ δίκαιος ΚΑΙ ευσπλαγχνικός και ου προσωποληπτεί.
Αφορά την κάθε
κεφαλή και το κάθε σώμα ενιαία ως μονάδα. Άλλωστε στην ανάσταση (μακάρι να
τύχουμε, και αφού δόθηκαν οδηγίες το πώς, όποιος θέλει, ας τις ψάξει…) άλλα
πράματα ισχύουν 29 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς
εἶπεν αὐτοῖς· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. 30 ἐν γὰρ
τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. (Ματθ.κβ’)
Αντίστοιχα, ο Ζαχαρίας είναι κάθε άφωνη κεφαλή όσο δεν εξομολογείται (είτε πρόκειται περί ανδρός είτε περί γυναικός) παρότι το σώμα του (Ελισάβετ) μπορεί να κυοφορεί την μετάνοια (το πνεύμα της μετανοίας, αγ.Ιωάννη πρόδρομο)
Έτσι, η ανδρίς εκ του ανδρός οράται από τον Θεό ως μια ενιαία μονάδα, άνθρωπος, ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) δλδ εικόνες Του, είτε αυτοί και αυτές ανομούν φιληδόνως (2), είτε εν νόμω συμμορφούνται, είτε διάγουν με εγκράτεια εν χάριτι. Κλιμακωτά όπως θάναι και η κρίσις.
…. οπότε, με τα παραπάνω δεδομένα, εννοείται ότι
αφορά συμπεριφορά, χωρίς διάκριση φύλου για ελαφρυντικά ή επιβαρυντικά…. μη
μένοντας στο πρόβλημα όποιο πρόσημο κι αν έχει, αλλά στην αγαθότητα Του Κυρίου
(και Ιατρού ψυχών και σωμάτων) που μπορεί (αν το θελήσει ο άνθρωπος, δια της
μετανοίας και αναλόγου των δικαιωμάτων, αγώνα, βαστάζοντας το εξυγιαντικό και
φιλεύσπλαγχνο επιτίμιο της αστοχίας) να τον θεραπεύσει …. (από την ευχή μεταλήψεως
του αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου …οὐ γὰρ Πόρνην
προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ
Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα
κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς
μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος
ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.)
Το θέμα έγκειται στο πως ‘’βλέπει’’ ο Θεός τον άνθρωπο (είτε άρσεν είτε θήλυ), ώστε κι εμείς σιγά σιγά ομοίως να τον δούμε. Ο οφθαλμός ο τα πάντα ορών, που συμπεριφέρεται στον καθένα ως κόρη οφθαλμού και θάθελε να του προσδώσει δια καθαράς καρδίας, την ίδια θέαση και έποψη. (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, όσο ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ). Περί όρασης.
Είναι παρατηρημένο πως, αντί ο άνθρωπος να μπει μέσα στην εκκλησία συστέλλοντας τα πάθη του οράν (και εράν) αφού δια των θυρίδων εισέρχεται ο θάνατος, δεν βλέπει ΜΟΝΟ τα πρόσωπα (κεφαλή) ως αγγέλους στον (επί γης) ουρανό (εκκλησία) αλλά ‘’σκανάρει’’ (εμπαθώς όσο) και βλέπει και το σώμα. Την ένδυσή του, τις κινήσεις, την ευμορφία, την συμπεριφορά…. (με πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας). Μιλάμε για εξωτερική ένδυση, αλλά εντός παραδείσου μετά την βρώση του απαγορευμένου καρπού, βλέπει την εσωτερική γύμνια του σώματός του, την καλυμμένη όμως τώρα, με δερμάτινους χιτώνες. Κι όσο βλέπει τα έξω, τόσο χάνει τα μέσα και το πνεύμα Θεού.
Καλείται να καταφέρει να δει μέσα στην εκκλησία τον κόσμο σαν αγγέλους, μόνο πρόσωπα (χαριτωμένα) ΜΟΝΟ την κεφαλή (και αν, γιατί υπάρχουν προτάσεις να κοιτάζει κάποιος χαμηλά ή καθόλου…. ) κι αυτήν την θεωρία, ως στάση ζωής, να την εξάγει και εφαρμόσει και έξω των φυσικών ορίων (τούβλων) της εκκλησίας, στον κόσμο. Έτσι μόνο εξυγιαίνεται ο οφθαλμός και γίνεται απλούς, παρά το αντίθετο που απαίδευτα μεταφέρει την ασθένειά του στο πανδοχείο, εκκλησία που ενώ πατά σαν αναστημένο σώμα τον θάνατο και κάνει διάφανους τους χιτώνες – αόρατους - ο εισερχόμενος δεν εκμεταλλεύεται την θεραπευτική του δυνατότητα.
Σκοπός εν ζωή, είναι να
αποκτηθεί η ψυχική αγνότητα για να
αναπαύεται η χάρις . Ο αγ.Παΐσιος
γράφει: ...Έναν άνθρωπο αν τον δεις σαν
ψυχή, σαν άγγελο ανεβαίνεις αγγελικά στον Ουρανό και η ζωή σου είναι πανηγύρι ..
Αν τον δεις σαρκικά, κατεβαίνεις στην κόλαση..
Δεν φτάνει μόνο η προσευχή.
Το να καίει κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται αν ο νους του είναι γεμάτος
από κακούς λογισμούς για τους άλλους δεν ωφελεί. Από τον νου κατεβαίνει το
τηλεγράφημα στην καρδιά και κάνει τον άνθρωπο θηρίο. !!
Αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
Συνεχίζοντας με το πως ‘’βλέπει’’ ο Θεός τον άνθρωπο και προς ομοίωση, θεωρίας, γράφει ο άγιος Μάξιμος** … «Και η γυναίκα η Σαμαρείτιδα και εκείνη που πήρε τους εφτά αδελφούς ως άνδρες της, σύμφωνα με τους Σαδδουκαίους, και η αιμορροούσα, και εκείνη που έσκυβε στη γη, και η κόρη του Ιαείρου, και η Συροφοινίκισσα δηλώνουν και την ανθρώπινη φύση στο σύνολο της και την ψυχή του κάθε επί μέρους ανθρώπου και κάθε μια σημαίνει, σύμφωνα με τη διάθεση που υπόκειται στο πάθος, τόσο τη φύση όσο και την ψυχή.
Για παράδειγμα· η γυναίκα των Σαδδουκαίων είναι η φύση ή η ψυχή, που συνοίκησε βέβαια άγονα με όλους τους Θείους νόμους που δόθηκαν από τους αιώνες, δεν αποδέχεται όμως την προσδοκία των μελλοντικών.
Η αιμορροούσα επίσης είναι η φύση και η ψυχή, που με τα πάθη αφήνει να της γλιστρήσει πρός την ύλη η δύναμη που της δόθηκε για τη δημιουργία έργων και λόγων δικαιοσύνης.
Η Συροφοινίκισσα είναι η ίδια φύση και ψυχή του κάθε ανθρώπου, που έχει κόρη της τη διάνοια αιμορραγεί ασταμάτητα εξαιτίας της αγάπης πρός την ύλη. Η κόρη του Ιαείρου είναι επίσης η σύμφωνα με το νόμο φύση και ψυχή, που έχει τέλεια νενεκρωθεί από το να μην πράττει τις νομικές εντολές και να μην εκτελεί τα Θεία προστάγματα. Η συγκύπτουσα γυναίκα είναι η φύση και η ψυχή που με την απάτη του διαβόλου έστρεψε πρός την ύλη όλη τη σχετική με την πράξη νοερή δύναμη.
Η Σαμαρείτιδα, όμοια με τις
προηγούμενες γυναίκες, σημαίνει τη φύση ή την ψυχή του καθενός,
που χωρίς το προφητικό χάρισμα συμβίωσε, σαν με άνδρες, με όλους τους
νόμους που δόθηκαν στη φύση μας, από τους οποίους οι πέντε είχαν
προηγηθεί, ενώ ο έκτος, αν και ήταν παρών, αλλά όμως αυτός δεν ήταν
άνδρας της φύσης ή της ψυχής, με το να μή γεννά από αυτήν τη δικαιοσύνη
που σώζει στον αιώνα.
Έλαβε λοιπόν η φύση ως άνδρα τον πρώτο νόμο, το νόμο στον παράδεισο· δεύτερο νόμο τον νόμο μετά τον παράδεισο· τρίτο το νόμο κατά τον κατακλυσμό του Νώε· τέταρτο το νόμο της περιτομής επί του Αβραάμ· πέμπτο το νόμο της προσφοράς του Ισαάκ. Αυτούς όλους τους έλαβε η φύση και τους απέρριψε εξαιτίας της ακαρπίας της στα έργα της αρετής.
Έκτο είχε το νόμο μέσω του Μωϋσή που ήταν σαν να μην τον είχε ή επειδή δεν εκτελούσε τις πράξεις δικαιοσύνης που εκείνος όριζε ή επειδή επρόκειτο αυτή να μεταβεί σε άλλο νόμο ως άνδρα, δηλαδή το ευαγγέλιο, γιατί ο νόμος δεν είχε δοθεί στους ανθρώπους αιώνια, αλλά κατά οικονομία που παιδαγωγούσε προς το μεγαλύτερο και μυστικότερο.
Μ'αυτή την έννοια νομίζω είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα «και νυν ον έχεις ουκ έστι σός». Γιατί γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο. Γι'αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ'έξοχή περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ'αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκιά του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή μαζί με το Λόγο των θεωρημάτων της Γραφής. Αυτά ας λεχθούν πρός το παρόν και για το θέμα αυτό». Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ΕΠΕ Φ 14Β, 263-267
…έτσι, όλη η ιστορία και τα ιστορικά πρόσωπα λαμβάνουν μια άλλη διάσταση θέασης, την πρέπουσα κι η οποία δεν είναι εκτός, αλλά εντός μας. Και αμήν ενεργούντες θεαρέστως ως την αγνότητα σώματος και ψυχής, να συνεισέλθουμε στην εντός ημών Βασιλεία, αρχής γενομένης (σαν την σαμαρείτιδα) να εξέλθουμε με όλην μας την δύναμη εκ της ανομίας, και ‘’τηρώντας’’ έναν έναν τους νόμους (με περιτομή πνευματική, περιτομή αμαρτιών, για να μην σκανδαλιστεί ο έννομος) να εγγίσουμε και απολάβουμε την χάρι.
---
*
παρά την αγαπολογική δυσπιστία....
τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου
** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;
---
(1) Άνθρωπος θρησκεία Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως)
…κι ανέβηκα επίτηδες ένα επίπεδο πιο πάνω στο μεγαλύτερο σώμα στο οποίο ανήκουμε σαν κύτταρα, (τώρα Ελλάδα, αλλά και συμπαντικά) για να φανεί κάπως, ότι το πρόβλημα [Ι ως αστραπή της φυγοκέντρου (Ι τάγμα δαιμόνων), και βδέλυγμα] είναι κοινό διαμπερές πνεύμα αρνητικό στον μακρόκοσμο (παλαιό ΑΔΑΜ, ανθρωπότητα) και αφορά μόλυνση, – μικρόκοσμο (ανθρώπων) και μικρο-μικρόκοσμο, που εντοπίζουν οι ιχνηλάτες βιολόγοι ότι πιθανόν έτσι να γεννιούνται μερικοί με το dna τους, κι άλλοι στο διάβα να γίνονται ως επιρρεπείς. Μιας οργανωμένης επίθεσης θηλυκοποίησης με παρέμβαση στο dna, έως σε πνεύμα με τα διαφημιζόμενα, σαν ''παιδεία ντπ'' , που βρίσκοντας πόρτες ανοιχτές και ανασφάλιστες από Αίμα Αμνού και προσοχή (και τύπωση Σταυρού) παρεισφρύει θανατηφόρα...
Διαμπερής όμοια όμως είναι και η λύση, πάλι αστραπή, αλλά αυτή την φορά κεντρομόλος. Το Ι του Ιησούς, όνομα που παν γόνυ κλίνει…. αλλά θέλει καρδιά (Ν, ν’ ψαλμό) που να θέλει μετάνοια και μέγα έλεος (σωτηρία) και τον κεραυνόμορφο (ϟ) κόππα και 90ό δυνατό ψαλμό, με την αγνότητα και το ένα πυρ (της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου (Υπέραγνης), να απωθεί το άλλο δυσώδες. Σαν τους τρεις παίδες εν καμίνω…. το ένα να σκέπει και ασφαλίζει από το άλλο. Μιας οργανωμένης στην ορθοδοξία, παιδείας, ως άμυνα αξιών, τήρησης και απόκτησης του ουράνιου θησαυρού. Να πιαστούμε από την μίτο εξόδου μας και συγχρόνως εισόδου του Φωτός από απλής ακτινούλας έως πληρότητος ... Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα. κι όλα καλά θα πάνε!!! Θα σπάσει Ο Κύριος τα δεσμά ... περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… από εξυγίανση φρενών (κεφαλής) έως σποράς στην κοιλία.
Κι επειδή τα πολύ ψηλά πνευματικά νοήματα και μεγάλα του μακροκόσμου, που ανεβήκαμε από τον άνθρωπο στο σώμα της ελλάδος και έως το σύμπαν (ανθρωπότητα ΑΔΑΜ και την δική του εξωτερική ζωή, ΕΥΑ) με την αναγωγική μεθοδολογία, μάλλον μοιάζει δύσκολος ο χειρισμός τους, το ίδιο και τα του μικρομικροκόσμου, γιαυτό και ο καλός Θεός συμπύκνωσε (κατέβασε αυτά τα νοήματα προς ψηλάφηση και κατανόηση) στα δύο άκρα μέσα στο σώμα μας.
Κεφαλή και ''νυν'' (ως αιώνιο παρών και άχρονο, όπως τυπώνουμε τον σταυρό μας) αλλά και άρσεν, και στην κοιλία το ''αεί' και όλο χρόνο, που όμως στον ομφαλό εμφωλεύει ο δράκων όπου κυριεύει τα βοσκήματα των παθών και περικυκλώνει την καρδίαν. Κι εδώ εντοπίζονται και το πρόβλημα και η λύση.
Η απαθής και Αμόλυντος κοίτη γίνεται αιτία ευθέως φωτισμού (από Βηθλεέμ και γέννηση έως αναστάσεως, αναλήψεως και πεντηκοστής, εσωτερικής Ζωής δια της Νέας Εύας και εσωτερικό Φως) η δε βρωμερή και μολυσμένη κοίτη, ως αρσενοκοιτία με όλα τα παραφύσιν ερωτικά που κατεβαίνει η κεφαλή (άρσεν) στην κοίτη, είναι η αιτία ευθείας άρσης χάριτος, οπότε παράδοσης στην ενέργεια της άλλης αστραπής.
Αφού τα θεία γεγονότα παρότι συνέβησαν άπαξ παρατείνονται στους αιώνες, ως οικονομία Θεού για την δική μας μετοχή κατά τάξιν και ετοιμότητα, για να γεννηθεί (φυσικοπνευματικά) εν ημίν Ο Κύριος, πρέπει να εκλείψει παντελώς ο κάθε παραφύση βδελυρός μολυσμός. Κατάσταση έκλειψης όλων των αρσενοκοιτών όπως σημειώθηκε από τους αγίους ως θαύμα, με την φυσική Του γέννηση. Με αυτήν την έννοια τα φυσικά ενδεικνύουν ευθέως τα πνευματικά και τα ιστορικά, τις παραμέτρους προς βίωμα. Όστις θέλει.
Μια προσέγγιση με την βοήθεια της ελληνικής σοφίας, που ορίζεται ως ονομάτων επίσκεψις, που όμως θα ήθελε να ενσπείρει της Αγίας Γραφής που χαρακτηριστικό της είναι... ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν (ψαλμ.ρι'). Γνωρίζοντες την δικαιοσύνη (ρ) του Ι (Ιησού και Λόγου) αφού μας έχει γνωσθεί, ας η μία σοφία που μας ερμήνεψε τα περί της αρσενοκοιτίας (και ίσως γιαυτό δεν χρησιμοποιείται άλλη ορολογία), να γίνει οδοδείκτης της άλλης και αφορμή αγαθής σύνεσης, ποιούντες αυτήν.
Αυτά τα δύο Ι
ως αστραπές, (αναφερθείσες και αγιογραφικά) τα εντοπίζουμε στο Ε(Ι)ΝΑ(Ι) μας,
από το ΕΝΑ που προήλθαμε… εκ
του μη όντος στο είναι… κι αυτά έχουμε να δουλέψουμε, όταν η ζωή μας, με το
ταχύτατο πέρασμά της από την γη, σαν αστραπή, μία από τις δύο θα ακολουθήσει
στην αιωνιότητα, ανάλογα της θελήσεως…. Ας βάλουμε τα δυνατά μας, να επιστρέψουμε. Αξίζει.
[επειδή όμως ο Θεός είναι Δικαιότατος Κριτής, μας αφήνει να επιλέξουμε και δεν θα έχουμε να πούμε κάτι περί ''τιμωρίας'' αφού μόνοι μας, κατάμονοι και εν επιγνώσει μετά τις όλες νουθεσίες και ''σημεία'' που προηγήθηκαν, αποφασίσαμε, ποιον υπηρετήσαμε, ποιανού δούλοι γίναμε, με ποιον να περάσουμε στην αιωνιότητα. Κι Ο Θεός μη τιμωρώντας ή θέλοντας το κακό (άπαγε της βλασφημίας) ως Αγαθός, αλλά επιτρέποντας αυτό, επιτρέπει τον εωσφόρο τον γυιό της εκάτης και του αστερίωνα, να ''δείξει'' το μέγεθος της δικής του ''αγάπης'' με το πως θα πληρώσει σαν κύρης τους δούλους του.... ]. Κι Ο Άδυτος Αστήρ εξάγει τους δικούς Του... Κύριε ελέησον.
Αυτά, ως νόμος ιουδαϊκώς, ευθύς και άμεσος. Στην σοφία (ελληνικώς) αντί εκείνης της εξόδου του φεύγε και πίσω μην κοιτάς, προτείνεται η ομόρροπος φυγή από το νησί της αφροδίτης όσο έχουμε καιρό, και ακολουθώντας την ελικοειδή κίνηση (9) να φτάσουμε στο τέρμα και αποκάλυψη... άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων… από το χαίρε νύμφη, στο χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε...
(2) με την φιληδονία και την ορμή της, να αντανακλάται περισσότερο στον εαυτό, ως αυτόχειρας, ενώπιον του Θεού… γιαυτό και ερμηνεύεται στον μέγα κανόνα η ενέργεια… Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
επειδή όμως ισχύει το… 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν… (Ρωμ.ιδ') και επειδή αφορά νηστεία αισθητηρίων (αφής)… όντες εν τω αυτώ κρίματι, πρέπει να αναλογιζόμαστε ότι 'Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι...'' ~ Άγιος Συμεών ο Νεός Θεολόγος.
κι ενώ προς τα έξω, αυτός που κατέκρινε δάγκασε... αυτός που θύμωσε, σκότωσε... αυτός που επιθύμησε μοίχευσε.... προς τα μέσα με τις δικές μας φιλήδονες ορμές…. αποκτείνουμε την ψυχήν μας σαν άνδρα, τον νουν ως νεανίσκον, το δε σώμα μας ως αδελφό, μη όντες απλά ‘’υπόλογοι’’ αλλά άξιοι κάθε καταδίκης. Γιαυτό, πάλι και πάντα Κύριε ελέησον αφορμάς μετανοίας και διορθώσεως, παράσχου ημίν… με το όλο κείμενο ‘’ίσως’’ μια μικρή βοήθεια του συνδούλου….
στις δύσκολες στιγμές (ευχή γερ.Σωφρονίου Σαχάρωφ) Σε δύσκολες στιγμές, όταν αποτύγχαναν όλες οι προσπάθειες να συμμορφώσω τις εκδηλώσεις της ζωής μου προς την ευαγγελική διδασκαλία (προσευχή)
...και οι επιμένοντες στην αστοχία (και αμετανόητοι) απαιτούν με τον τρόπο τους να συγ-χωρεθούν από τους συνανθρώπους τους με τις επιλογές τους (προσανατολισμοί σεξουαλικοί και όχι μόνο...) αντί να κυνηγήσουν δια του ορθού προσανατολισμού του προσώπου τους, εκεί που αξίζει η συγ-χώρεση. Από Θεού. 9 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται 10 οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι. (Α'Κορ.ς'9) προς το ς και 6, αντί του 9.... Αμήν όχι έως τέλους αναπολόγητοι. Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας...
Κι όταν ακούγεται το ψαλμικό : ...ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. (ργ') από την τάχα σκληρή ΠΔ, δεν είναι εξολόθρευσις από έναν τιμωρό Θεό, αλλά να μην υπάρχει κανένας, όπως μας παραδόθηκε με την έννοια όλοι να μετανιώσουν.
Για να γίνει αυτό, αρκεί οι άνθρωποι να μην καυχιούνται για την αμαρτία και μισούν τους τάχα μισούντες τους, που δεν τους συγ-χωρούν....
Κι εκεί εντοπίζουμε το πραγματικό παιχνίδι του διαβόλου, όπως και οι συγχωρούντες από την άλλη πλευρά, οι αγαπολόγοι, που συγ-χωρούν απροϋπόθετα, ενώ ο Κύριος ζητά ως προϋπόθεση μετοχής στο Δείπνο, και το ένδυμα του γάμου, που είναι δωρεάν να είναι το πρέπον. Αλλιώς, εκβάλλεται από τους αγγέλους. Και τι γίνεται; οι αγαπολόγοι να μην συμφωνούν με την Αγάπη, που τάχα έπιασαν το βαθύ νόημα, αλλά υποτίμησαν την Αλήθεια δλδ Τον Υιό. … 36 ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν. (Ιωαν.γ’)
Το θέμα είναι να καταλάβει ο άνθρωπος, πως όποιος τον αγαπά πραγματικά, του λέει την Αλήθεια, κι ας τον πονά λίγο, με την κίβδηλη αγάπη να του χαϊδεύει τα αυτιά και πάθη... άλλωστε όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται) ...Το ίδιο πνεύμα ισχύει και για την έξω εξολόθρευση, η οποία είναι προϋπόθεση για την έσω Ζωή. Μην μείνωμεν έξω....
Αυτό είναι το πνεύμα του Αγαθού Θεού... 28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. (Ματθ.ια') αποφασίζοντας απόλυτα μόνοι μας, ποιο θα είναι το αιώνιο πρόσημο του δικού μας μικρού χωροχρονικού σταυρού, σε σχέση με Τον Σταυρό Του Κριτή.
Για να γυρίσουμε στο σκοπών σεαυτόν... μην τύχει και ο σκληρόκαρδος και ανέλεος παρθένος βρεθεί με τις πέντε μωρές εκτός Νυμφώνος και ακούσει το ουκ οίδα υμάς.... ή σαν τον πρεσβύτερο αδελφό του επιστρέψαντος από τον θάνατο στην ζωή ασώτου μικροτέρου αδελφού, δεν ήθελε να μπει στο ουράνιο δείπνο.... Κι Ο Πατέρας, ακόμη παρακαλεί να καμφθεί η σκληροκαρδία του...
---
αγ.Ανδρέα δια Χριστόν σαλού
η κηδεία του μεγιστάνος ο θρήνος του αγγέλου του ...και ο πόνος και η προσευχή του αγίου
Ἄγγελοι θυμιάζουν καί μυρώνουν
Ο Αββάς Μακάριος και ο Φύλακας Άγγελος
νέκρωση μελών αμαρτίας
Δοξολογία και διάκριση.... Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δυο ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει η να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και Ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.
---
κυκλοφορώντας σαν αντιπροσωπευτική εικόνα ομοφυλόφιλου ένας ψηλός με την εικόνα του αγ.Νικολάου στα περιγάστριά του, ας τους φωτίσει προ τέλους να τύχουν ενός ψυχεγερτικού παγώματος, όπως η Ζωή (το θαύμα ρώσικη ταινία) έτυχε…. γιαυτό και ο τίτλος περί θεραπείας κι όχι προτυπωθείσης βεβαίας τιμωρίας... Συ γαρ είπας, φιλάνθρωπε, δια του Προφήτου σου, ότι ου θελήσει θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν.
…προ πετρώματός τους και ακινησίας, όπως ο κύνωψ , για άλλη αιτία, αλλά ομόπνοα ειδωλολατρικά, … ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς (ψαλμ.ριγ’). Κύριε ελέησον.
---
για την πληρότητα της προσέγγισης επιβάλλεται η αντίληψη, ότι ο έρωτας είναι πυρ και έτσι πρέπει να τον χειριζόμαστε. Αν είναι καυστικό να το αποφεύγουμε πάση θυσία (εδώ παραφύσην), όταν όμως ενώνει εις μονάδα, θείος άριστα και ψήγματα θείου χωρίς απαραίτητη εξωτερική επιδερμική τριβή, η οποία προσθέτει (σαν τριβή) βάρη (σε υπανδρεμένα ζεύγη) είναι καλώς, κι όταν επιβάλλεται για θερμότητα προς αποφυγήν πειρασμών (που ξεπερνούν την αντοχή της φύσης του ζεύγους) για την πολλήν ακρασίαν…. Όμοια σε λειτουργικότητα με τον σταυρό, που ανάλογα με την προσέγγιση έρχεται και το ‘’φορτίο’’. Με την τριβή, αντίθετο (δλδ πρόσθεση ή καλύτερα αίσθηση βάρους) ενώ με το κολλώμεθα όμοιο και ελαφρότητα, οπότε, μόνο τότε θα είναι χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική).
Ίσως πιο αναλυτικά, για όσους ενδιαφέρονται στο: Παραίνεση προς νέους που θα ήθελαν να παντρευτούν αντιμετωπίζοντας το φυγόκεντρο ψυχοφθόρο Ι και αντίθετα, καλοϋποδεχόμενοι στην ζωή μας το κεντρομόλο Ι, Ιησού, πυρ και Αυτός, που μας ενώνει μυστηριακά και δι Αυτού βρίσκουμε την νέα δομηθείσα μονάδα.
οπωσδήποτε όμως προτεινόμενο για ανάγνωση, αυτό: γκρίνια
στην οικογένεια θυμός και αμαρτία - γερ.Αρσενίου Μπόκα
…όλα με σκοπό να περάσει η πράξη μας στην ορθή θεωρία και όλος ο εαυτός από το ένα πυρ, που τώρα μας ‘’θερμαίνει’’ (αλλά κατακαίον στην αιωνιότητα) δια ειλικρινούς μετανοίας, στο άλλο ανακαινίζον….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου