η βαθύτητα των ευχών των αγίων…

Με αφορμή το… Η ευχή του Αγίου Μοδέστου για όλα τα ζώα – Αγιασμός , * με την οποία αφενός πληθύνει και κρατά υγιή τα κτήνη μας, που έθεντο στην υπηρεσία του ανθρώπου και αφετέρου τα διασφαλίζει από το κτήνος και τις εξωτερικές επιθέσεις των αγριμιών, που ως μισόκαλος θα ήθελε να καταπιεί κεντρικά τον άνθρωπο αλλά και κάθε ζωή βοηθητική γύρω απ’αυτόν (ουσία και περι-ουσία), η αναλογία από τα έξω στα μέσα, είναι επιβεβλημένη. 

Ήταν αυτή η τελευταία επίγεια προ του μαρτυρίου, προσευχή του αγ.Μοδέστου για να ακολουθήσει η μετά την κοίμησή του, δόξα Θεού που αντιδοξάζει τους Αυτόν δοξάζοντας…. :

Συνηθίζουμε να εξαντλούμε την βοήθεια των ‘’ειδικών’’ αγίων στα εξωτερικά. έ! για βόδια μιλάει, δεν αφορά εμάς τους αστούς. Για μάτια μιλάνε οι παρακλήσεις προς την αγ.Παρασκευή, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα όρασης. Για τα παιδιά

αναφέρεται ο αγ. Στυλιανός, εμείς φύγανε από αυτές τις ηλικίες, ο αγ.Ελευθέριος αφορά τις εγκυμονούσες να της δώσει καλή λευτεριά, ο άγιος Φανούριος να φανερώσει χαμένα υλικά πράματα ή τον/την μελλοντικό σύζυγο…. κοκ. 

…και μένουμε ευχέτες για την εξωτερική υγεία, εξωτερικά χοϊκά και γενικά, μένοντας στο ισόγειο ενός πολυορόφου οικοδομήματος. 

Ζητάμε την ακτίνα του Φωτός που ξεκινά από Τον Ήλιο και διαπερνά όλους τους ορόφους (7) να διευθετήσει μόνο το τελευταίο κάτω δωμάτιο, στο οποίο ιδίως δραστηριοποιούμαστε και μας ‘’ενδιαφέρει’’… 

…καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.  (ψαλμ.μη’) ενδιαφερόμενος για το ζωικό του σκέλος κι όχι αυτό που κάνει την διαφορά από τα άλλα… ότι είναι ζώον (μεν, αλλά) θεούμενο. 

Προσπερνάμε εύκολα την εξυγιαντική, θεραπευτική, φωτιστική, διευθετική από χάος σε τάξη όλων των ορόφων που περνά η ακτίνα (και χάρις) για να φτάσει μέχρις εσχατιών** της δημιουργίας τα χοϊκά, και εκεί μένουμε… Ζητάμε φως κάτω από τα σύννεφα, (σύννεφα παθών) χωρίς να θέλουμε να τα διαλύσουμε και ανεβούμε… 

δια της καθαρότητος, κάνοντας τους δερμάτινους χιτώνες διάφανους… (όλους τους ορόφους, προϋπόθεση για νάμαστε επιδεχόμενοι ενοίκησης…)

Όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδιά …αλλά και ... διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου· (ψαλμ.κα’) γνωρίζοντάς μας το ποιον άνθρωπο θα θέλαμε να αρέσουμε…. περί οστών ανθρωπαρέσκων …. δύο όψεις και προοπτικές 

Μας συμφέρει να δούμε ότι η ‘’ασφάλεια’’ που προσφέρει η ευχή του αγ.Μοδέστου από επιθέσεις αγρίων ζώων δεν είναι ΜΟΝΟ η κυριολεκτική, αλλά να επεκταθεί και από τα νοητά αγρίμια. 

Και τα διάφορα ζώα που μας επιτίθενται είναι άμεσα (ο εχθρός) δαίμονες αλλά και έμμεσα ο ίδιος, μέσω των ανθρώπων που δια των παθών ενεργεί αυτός, (κλέφτες, ψεύτες, ειδωλολάτρες, μάγοι…) αφού πριν διακρίνουμε αυτήν την δράση από τους έξω εναντίον μας, την εντοπίσαμε πρώτα στο εγώ μας  … ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· 

[κάνοντας μάλιστα ζημιά ο αντίπαλος μέσω ημών στους αδελφούς (είτε προσωπικά, είτε  αδιάκριτα σε όποιον μας πλησιάζει) ευχόμαστε πάλι ο άγιος να τιθασσεύει τα άγρια ζώα που θάθελαν να δρουν μέσα από εμάς προς τους άλλους... αμήν κατάστειλον, κοίμησον ζωώδη πάθη και διόρθωσον. Να γινόμαστε μονωτές του κακού και καλοί αγωγοί του καλού. Γιατί, δεν είναι μόνο να αμυνόμαστε από το κακό, αλλά και να μην γινόμαστε εμείς αιτία για άλλους. Και αυτό θα ισχύει, όσο τα εν ημίν ζώα δεν είναι πνεύματι παραδείσια, αλλά σαρκικά αγρίμια που κάνουν βλάβες δι ημών των εμπαθών και σαρκολατρών… στους αδελφούς, στον εαυτό]. 

Αδελφός σχολίασε ότι με τις ερμηνείες επί ερμηνειών, μάλλον φιλοσόφησα παρά θεολόγησα, επιμένοντας ότι η ευχή του αγίου αφορά συγκεκριμμένα τα ζώα. 

Απολογούμενος στον εαυτό, νομίζω ότι ενώ φαινομενικά ‘’απλώθηκα’’ φιλοσοφικά, στην πραγματικότητα είχα την προαίρεση να μαζευτώ και να βρω ΚΑΙ αυτά στο κέντρο της ζωής μας, όπου και η βασιλεία, στην καρδιά (κι αν ενεργούν προς ωφέλεια ή βλάβη). 

Καλή η εξωτερική ‘’στενή’’ απλότητα, καλύτερη η ‘’ευρεία’’ αναγωγή. 

Γνωρίζοντας ότι και σε άλλες φιλοσοφικές (θρησκευτικές) προσεγγίσεις υπάρχουν ευχές για τα ζώα και θεοποίησή τους, εδώ ακόμη και μάγους να ‘’ασφαλίζουν’’ (δαιμονικώς – αποκομμένα) τις περι-ουσίες των προστρεχόντων σε αυτούς, μόνο στην ορθοδοξία θα μπορούσε να γίνει η ωφέλιμη αναγωγή και θεάρεστη εσωτερίκευση εν τη καρδία. Μην τύχει και τυπικώς ευχόμαστε (αποκομμένα) για την υγεία και πλουτισμό εξωτερικό, αλλά μας διαφεύγει η ουσιαστική άνωθεν ευλογία… από αβραάμ, ισαάκ, ιακώβ… μια ευθεία έως εμάς, από νομική (σκιά – ΠΔ προτυπούσα την Αγία Τριάδα) και χάρι κι όχι επιζητούντες και υποχρεώνοντας τον άγιο επειδή του διαβάσαμε την ευχή να έχει καλά ακόμη και την άδικη σύναξη πλούτου, μη ενδιαφερόμενοι για τα σπουδαία χαρίσματα.    

Μακάρι εδώ οι (φιλοσοφικές) σκέψεις νάταν συμπληρωματικές της κατά κόσμον τυπικής θεολογίας, σαν αυτογνωσία, δλδ άπλωμα που όμως στην ουσία είναι μάζεμα εκ του μετεωρισμού στην πεπτουσία του σταυρού και πόδα προς ανύψωση. Μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος. Έξω της καρδίας, περιορίζοντας τους ''ειδικούς'' αγίους στα έξωθεν.... συστέλλοντας την χάρι και κόβοντας τα βαθύτερα νοούμενα και ύψος θεραπείας, που σίγουρα οι άγιοι όταν τους επικαλούμαστε για το συμφέρον πρώτα της ψυχής, μπορεί να επεκταθούν στην κάλυψη και των σωματικών ελλείψεων και ατελειών. ΜΗΝ περιορίσουμε την αγ. Παρασκευή να μείνει στα έξω μάτια, τον αγ.Στυλιανός στα έξω μικρά παιδιά, τον αγ.Διονύσιο στην έξω δικαιοσύνη... κοκ].

παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς… είδε ο αγ.Ανδρέας ο δια XC σαλός στην φυλακή τις μορφές των ανθρώπων … περί ψυχής και κολάσεως… έβλεπε και ο αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης τους προσερχόμενους στην θεία κοινωνία ανθρώπους, άλλους λαμπρούς και άλλους με μορφή ζώων και σκοτεινούς…. Κύριε ελέησον!!! 

‘’Δουλεύουμε’’ να αντιδράσουμε δια της επικλήσεως του 9, (δι ευχών των αγίων) στο πρώτο επίπεδο, τα σωματικά και σαρκικά, ενάντια στο πρώτο εξωτερικό εξάρι για τον αριθμό του θηρίου – π. Ηλίε Κλεόπα και δεν εργαζόμαστε σε επίπεδα ψυχής και πνεύματος**. Στους άλλους ορόφους. 

Φυσικά και μας συμφέρει να διαπερνάμε την παχυλότητα της ύλης και μη μένουμε να ζητάμε τον επίγειο θησαυρό, αλλά εκζητούντες να αναβαθμιστεί η καρδία μας (από σκληροκαρδία και βραδυκάρδιοι***), να φτάσουμε στον μεγάλο μαργαρίτη και από την τηκόμενη κοιλία στην πύρινη (αμήν δια της παρουσίας του νοητού Ηλίου εν ημίν) καρδία. Αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές που οδηγεί από την κοιλία και συμβαίνοντα μέσα στον χρόνο (αεί) στα νυν και κεφαλή και συμβαίνοντα αχρόνως και σπουδαία αιώνια, παράλληλα που μας διαφεύγουν.   

Δι ευχών των αγίων, ακόμη και των κάτω ‘’ειδικοτήτων’’ στους άνω ορόφους. πχ του αγ.Μοδέστου να τιθασσεύει τις επιθέσεις όλων των αγριμιών ιδίως έσω, ενεργουμένων εκ των έξω υπηρετών τους… δια της αγ.Παρασκευής την έσω όραση και άρση της τυφλότητάς μας, του εν ημίν νηπίου XC (δι ευχών του αγ.Στυλιανού) … την κατ’άμφω υγείαν στους αγ.Αναργύρους … και όλα τα ωφέλιμα πνευματικά και ψυχικά προς σωτηρία μας. Αμήν γένοιτο. 

---

* στον ημερήσιο συναξαριστή γίνεται μια μικρή παρανόηση, όπου αναφερόμενοι στην εορτή του ενός εκ των δύο αγ.Μοδέστου (16 Δεκ, β’αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, που έζησε την εποχή της επιθέσεως του χοσρόη στην πόλη και έκλεψε τον Τίμιο Σταυρό, περίπου 614μ.Χ…. ) του αποδίδονται ιδιότητες του δευτέρου [18 Δεκ, πάλι αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων αλλά α’, επί εποχής Μαξιμιανού (300μ.Χ. περίπου) υιός μαρτύρων…] που δεν τον αναφέρουν καν, αλλά ο αγ.Νικόδημος αγιορείτης το διευκρινίζει. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!! ΔΟΞΑ στον άγιό Του!!    

για δε την εμπιστοσύνη στις ευχές αγίων στο Η προσευχή στην εν Χριστώ ζωή - Μητροπολίτης Anthony Bloom του Σουρόζ (1914-2003) και στο 29’ περίπου για καναδυό λεπτά αφηγείται ο άγιος ένα χαριτωμένο περιστατικό με το ποντικάκι….

** είναι οι εσχατιές της δημιουργίας που είναι αποκομμένα και διαχωρισμένα σε φύλα, έθνη, δούλους, ελευθέρους.... καλείται όμως ο νους (αρχής γενομένης της ενδύσεως Χριστού) να γίνει χριστοφόρος και να λεπτύνει ώστε να βιώσει ψυχικά και πνευματικά της των πάντων ενώσεως δια και εν XC.... 

27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. 28 οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. (Γαλ.γ')

Να λάμψει Φως (που κουβαλά γνώση) σε ψυχή και πνεύμα, για να ξεκολλήσουν λίγο τα πόδια μας από την γη και τα διαπνέοντα αυτήν φρονήματα (σαρκός και κόσμου). Να εξέλθουμε του εσχάτου (κατώτερου από τους 9, κατά τον αγ.Γαβριήλ δια XC σαλό) ουρανού των διχασμών, διχογνωμιών, πολέμων...  αναγνωρίζοντας, ποιος κινεί το τριαξονικό κακό, και πως νικάται. 

Σε αυτήν την ανοδική πορεία, έχοντας Τον Κύριο βοηθό, Την Θεοτόκο και όλους τους αγίους και αγγέλους , ακούμε το ''θαρσείτε εγώ νενίκηκα...'' 

όσον αφορά μάλιστα για αυτήν την ασφάλεια και προστασία που προσφέρει ο αγ.Μόδεστος από τα περικυκλούντα μας (σε ουσία και περιουσία) αγρίμια, που θάθελαν να μας κατασπαράξουν.... δεν απέχει από την ευχή προς την γλυκυτάτη μας Παναγία... (σε εποχές ομολογουμένως δύσκολες, που ίσως δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο, αφού το πυκνότερο σκοτάδι παρατηρείται λίγο πριν την ανατολή του Φωτός...)

*** βραδείς τη καρδία και ανόητοι (χωρίς νου Χριστού), που μας κάνει παρατήρηση Ο Κύριος, όσο δεν θέλουμε να ανοίξουμε οφθαλμούς και ανεβούμε σε άλλους ουρανούς δια της αναστάσεως και αναλήψεως... από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών. Αμήν να διέλθουμε τον κανόνα μας ταχέως,   που τα μάτια μας κρατούνται (λόγω βαρύτητας), να δούμε τον πραγματικό εχθρό, (αντί του συνανθρώπου) να δούμε δύο έθνη όλα κι όλα και αναλάβουμε την εργασία που έχουμε μπροστά μας (Γεν.κε'23)... 

… προσπαθώντας στο σύνολο των άρθρων να καταδειχθεί ‘’κάπως’’ ο τρόπος σκέψης και αμήν υγιής ευθεία κίνησις νοός που εμβαθύνει από τα δημιουργήματα Στον Δημιουργό και αμήν δώσει χάριτι την σκυτάλη στην κυκλική κίνηση και άμεση απλανή επικοινωνία και κοινωνία Θεού και ανθρώπου δια Του Θεανθρώπου και της ευχής. Περατούντες την θύραθεν φιλοσοφία και βάζοντας αρχή την απέριττη φιλοκαλία. Με την μελέτη, προσευχή και διάκριση, τα όπλα του μοναχού, κατά τον μέγα Ευθύμιο.