η μεταξύ γης και ουρανού Ναυς…

Κάποτε στην Μεγάλη είσοδο ο παπα-Εφραίμ είδε τον εαυτό του υπερυψωμένο και αισθανόταν ότι πατούσε πάνω σε φλόγες. Μόλις έφθασε κάτω από τον πολυέλεο είπε μέσα του, «Παναγία μου, Χριστέ μου», και σιγά-σιγά πάτησε και μπήκε από την Ωραία Πύλη. Τότε κατενόησε το ψαλμικό, «ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα» (Ψαλμ. ργ’4). - Οσίου Εφραίμ, του Κατουνακιώτη.*

Κι η μεγάλη είσοδος αντιστοιχεί στην Κυριακή Βαΐων....

Με το επί πώλου όνου σχήμα Ο επί των χερουβείμ εποχούμενος Κύριος μας εξάγει κατ’αρχάς από την αίγυπτο (από το παράλογο στο λογικό) ως οριζόντια μετάθεση ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… και συνεχίζει από το λογικό στο υπέρλογο (κάθετη διάσταση – σύνολο σταυρική) ώστε με την θεία λειτουργία να μας ανέλκει με το … ιδού αναβαίνομεν εις ιεροσόλυμα.... (και δεν μένει εκεί μόνο στην

Μ.Εβδομάδα προς σταύρωση και ανάσταση, αλλά και ανάληψη και ιδίως πεντηκοστή)…  

Ανυψώνεται Ο Κύριος και θέλει να μας συνανυψώσει. Ζητά να ανεβάσουμε στην αρχή τον νου και καρδία (άνω σχώμεν), αλλά και όσο κατά την λεπτότητα μπορεί να συνακολουθήσει και ο χους… Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη 

Ο λειτουργός Αυτού, πριν την μεγάλη είσοδο ευχήθηκε : .... τοις μισούσι και αδικούσι ημάς, συγχώρησον.... 

…θα ''μπορούσαν'' κι εμάς τα χερουβείμ να μας ανυψώσουν... (ελικοειδώς 9 και ευθέως Ι, από τον πόδα που πατάμε επί γης Στον Παντοκράτορα στον ουρανό που εκτυπώνεται η μορφή Του στον τρούλλο) αλλά εγνωσμένα και άγνωστα βαρίδια (ειδικά αυτό τοις μισούσι και αδικούσι ημάς συγχώρεσον...) μη εκτελούντες το εγκάρδια.... μας κρατάνε στην γη, τα μάτια μας κρατούνται (ως εις εμμαούς) όντες κατά την παρατήρησή Του α-νόητοι και βραδείς τη καρδία....

(αγ.Νήφωνος) 

για να μην πούμε ότι χρονιζούσης της μη αφέσεως, (τρώγοντας η ταραχή την καρδιά μας, ένεκεν των ταραχοποιών πνευμάτων και επιγείων εργατών, αντί να πληρωθεί το σύμπαν από χαρά, από Τον διακονούντα ημάς Κύριο, ενσαρκωθέντα  και θυσιασθέντα για μας). Και με χίλιες δυο "ευσταθείς" δικαιολογίες συνεχίζουμε την ταραχή και αρά του κόσμου να την εισάγουμε στην εκκλησία, αλλά την χαρά Της και ειρήνη,  να μην την εξάγουμε στον κόσμο, γιατί το δικό τους μίσος βρέθηκε νάναι πιο δυνατά εντυπωμένο μέσα μας, από την αγάπη του Θεού που ενεργεί μυστικώς και εντός και εκτός της εκκλησίας, αλλά μας διαφεύγει η λεπτή Του πρόνοια και σχέδιο, κι αυτό γιατί συνηθίσαμε να βλέπουμε τα πράματα από την έξω πλευρά... δυστυχώς υπερισχύει ο φόβος (που μας περισφίγγει) ενώ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο.... 

[έχουμε πολύ δρόμο, πολύ αγώνα (σαν τον πατριάρχη Ιακώβ] δι ευχών... αρχής γενομένης με το μη φοβού για να συλληφθεί (ευαγγελισμός) και κατέλθει (Χριστούγεννα) μια διαδρομή επουράνιας κλίμακας και γέφυρας για να ανέλθουμε αγιοπνευματικώς δι αγγέλων (χερουβείμ – οίκων) δια Της Θεοτόκου (της τιμιωτέρας και καθαρωτέρου οίκου) προς ενοίκηση]. 

Στα της μετοχής μας στην εκκλησία, έρχεται η στιγμή και κοινωνάμε, αλλά δεν έχουμε βάλει κατά Θεόν αρχή Κυριακής Βαΐων (ανόδου). Θα μου πείτε για ποιαν άνοδο μιλάμε όταν ούτε αρχή εξόδου δεν βάλαμε από την αίγυπτο και κοσμικό φρόνημα, αλλά Κύριος οίδε την ασθένειά μας κι εμείς γνωρίζουμε από που προέρχεται η θεραπεία. Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων (ΔΟΞΑ ΣΟΙ). Αμήν ειλικρινά να το θέλουμε.  

Τότε και κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν αφήνουμε να ενεργήσουν εφ’ημών οι άγιοι άγγελοι προς ανέλκυση, αλλά δίνουμε δικαιώματα κάθελξης από τους αντιδίκους μας…   αγγελικά τάγματα - αγ.Λουκά ιατρού 

φυσικά γενόμενη η έκκληση αναβίβασης και μετοχής** με οργανικούς δεσμούς (φλέβα – αρτηρία – νεύρο / εξομολόγηση – θεία κοινωνία – προσευχή) στην εκκλησία (ένα αναστημένο Σώμα, την ΜΙΑ αγία καθολική και αποστολική, ορθόδοξη), με ελευθερία για να μας ανεβάσει από την γη στον ουρανό και από τον θάνατο στην αθανασία…  όπως το Θεοτοκίον στην Παναγία πορταΐτισα αναφέρει…. Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον. 

Αμήν δι ευχών και ενεργείας… 

* Από το βιβλίο: Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση, Άγιον Όρος 2011, σελ. 537 

** συμβαίνοντας τα θεία γεγονότα άπαξ, αλλά παρατεινόμενα στους αιώνες, συμβαίνοντα στο υπερώο, μακάρι, απόπου κι αν είμαστε αίγυπτος, έρημος και Βηθλεέμ.... να μεθέξουμε όσο γίνεται εκτυπώτερον τα ερχόμενα Χριστούγεννα.

*** 

όπως και στην ανάσταση, δεύτε ουν νεκρωθώμεν ταις του βίου ηδοναίς...  κεκαθαρμέναις διανοίαις... έτσι και για τα Χριστούγεννα, στο μοναδικό σπήλαιο ... της καρδιάς, στην οποία όλα τα μυστήρια απευθύνονται….  

Σώματα αγνίσωμεν και ψυχάς, και μετά λαμπάδων, υπαντήσωμεν φαεινών των εν τω Σπηλαίω, τεχθήναι ερχομένω, Αυτώ αναβοώντες Κύριε δόξα Σοι