ο Υιός της Παρθένου - Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)

Ἂν κάποιος τώρα ἐνδιαφέρεται νὰ δεῖ πῶς ἦταν ὁ υἱὸς τῆς Παρθένου Μαρίας, αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ξέρουμε. Ὑπάρχει ὅμως μία διήγηση γιὰ τὸν βασιλιὰ Δαβίδ, ποὺ μᾶς διαφωτίζει γιὰ τὸ πὼς ἦταν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ διήγηση λέει: ὅταν ὁ Δαβὶδ ἦταν νεαρὸς καὶ βοσκοῦσε τὰ πρόβατα γύρω ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, κατέβηκε μία ζεστὴ μέρα σὲ ἐκείνη τὴν ἴδια σπηλιά, ὅπου ἀργότερα γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Κατέβηκε γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ καὶ νὰ δροσιστεῖ. Ὅταν κοιμήθηκε, αἰσθάνθηκε κάτι φοβερὸ νὰ τὸν σφίγγει καὶ νὰ τὸν πνίγει. Ξύπνησε καὶ τί εἶδε; Ἕνα φοβερὸ φίδι εἶχε τυλιχτεῖ γύρω ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του καὶ εἶχε ἀνοίξει τὰ σαγόνια του, γιὰ νὰ τὸν δαγκώσει. Μὲ θανάσιμο φόβο φώναξε ὁ Δαυίδ: Κύριε, σῶσε με! Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἐμφανίστηκε στὴ σπηλιὰ ἕνα παιδὶ ἀπερίγραπτης ὀμορφιᾶς, ντυμένο μὲ λευκὰ ροῦχα, φωτεινὸ σὰν τὸν ἥλιο. Ἔβαλε τὸ χέρι του πάνω στὸ φίδι καὶ τὸ φίδι ἔφυγε ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐξαφανίστηκε. Τὸ παιδὶ κοίταξε μὲ ἠρεμία τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: Μὴ φοβᾶσαι! Αὐτὸ τὸ βλέμμα, αὐτὴ ἡ φωνὴ καὶ αὐτὴ ἡ μορφὴ ἔμεινε γιὰ πάντα χαραγμένη βαθιὰ στὴν ψυχὴ τοῦ Δαβίδ, ποὺ τότε ἦταν βοσκὸς καὶ ἀργότερα ἔγινε βασιλιὰς καὶ ψαλμωδός. Πολλὰ χρόνια ἀργότερα ὁ Δαβίδ ἐξέφρασε τὴν ἀνάμνηση τῆς εἰκόνας ἐκείνου τοῦ παιδιοῦ στὸν ψαλμὸ ΜΕ´ ὅπου λέει: ἐσὺ εἶσαι ὁ πιὸ ὡραῖος ἀνάμεσα στοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἡ εὐλογία ρέει ἀπὸ τὸ στόμα σου, ἐπειδὴ σὲ εὐλόγησε ὁ Θεὸς αἰώνια.

~ Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)