παρακλητικός Παναγίας Παντάνασσας

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής: 

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ’ ημίν σπλαγχνισθείσα. σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων. μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.  

Δ ό ξ α.

Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή, τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα. Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων, φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων, την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.

 και ν ύ ν.

Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ει μη γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

Ω δ ή  α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ποικίλοις οχλούμενοι πειρασμοίς, προς σε τας ελπίδας επιρρίπτομεν του Θεού, την αείζωον μητέρα. τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.

 

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Παθών και δαιμόνων αι προσβολαί, πάντοθεν κυκλούσι την σην ποίμνην Μήτερ

Θεού. ως πάντων κτισμάτων υπερτέρα, τη μεσιτεία σου ρύσαι Παντάνασσα.  

Δ ό ξ α.

Σωτήρος και πάντων Δημιουργού, του Παμβασιλέως ως γεννήτρια αληθώς, πάσι τοις προσφεύγουσιν υγείαν, τη μεσιτεία σου δίδου Παντάνασσα.

και ν υ ν.

Νοσούντας το σώμα και την ψυχήν, αρωγής απάσης και ιάσεως ταχινής, αξίωσον πάντας Θεομήτορ, τη μεσιτεία σου μόνη Παντάνασσα.  

 

Ω δ ή  γ’. Ουρανίας αψίδος.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προστασία συ μόνη, πάντων πιστών πέφυκας. τη ση ακοιμήτω προνοία, δεινών απάλλαξον, των συνεχόντων ημάς. τον Βασιλέα τεκούσα, έχεις γαρ το δύνασθαι, μόνη Παντάνασσα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ικεσίαν προσδέχου, των ταπεινών δούλων σου, των εν ασθενείαις παντοίαις και περιστάσεσι. συ γαρ μεσίτρια προς τον Υιόν σου Παρθένε. Σώσον ταις πρεσβείαις σου, μόνη Παντάνασσα.

Δ ό ξ α.

Ελεήμνα Λόγον, τον του Θεού τέτοκας, και ελέους πηγήν σε, πιστών ανέδειξε. νυν ούν ελέησον, τους κακουμένους και ρύσαι, πειρασμών και θλίψεων, μόνη Παντάνασσα.

και ν υ ν

Χαρισμάτων ταμείον, του παντουργού Πνεύματος, σε Θεογεννήτορ Παρθένε, πάντες γινώσκομεν, και σου δεόμεθα, των συνεχόντων σκανδάλων, ρύσαι τη πρεσβεία σου μόνη Παντάνασσα.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Επίβλεψον εν ευμενεία….

Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’.

Τα άνω ζητών.

Προφθάνεις αεί, τη σκέπη σου Παντάνασσα, και σώζεις ημάς, εν νόσοις και κακώσεσιν, εκτενώς βοώντας σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και ιαμάτων στάξον τους κρουνούς, η μόνη ταχέως θεραπεύουσα.

 

Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Επακούεις Παντάνασσα, επικαλουμένους την ευσπλαγχνίαν σου, η τον εύσπλαγχνον γεννήσασα, και Σωτήρα πάντων των τιμώντων σε.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Των μισούντων την έφοδον, η της σωτηρίας μόνη αντίληψις, και επίνοιαν μετάβαλε, και ειρήνην δώρησαι Παντάνασσα.

Δ ό ξ α.

Θεράπευουσαν τάχιστα, των σων δούλων τα ασθενήματα, αναπέμπομεν εφύμνια, οι γινώσκοντές σε, ώ Παντάνασσα.

και ν υ ν

Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας βέβαιον έρεισμα, οι πλουτούντες σε Παντάνασσα, αρρωστίας πάσης εκλυτρούμεθα. 

 

Ω δ ή  ε’. Φώτισον ημάς.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Νέφη πειρασμών, περιέσχον με τον δείλαιον, την σην αντίληψιν παράσχου σεμνή, της σωτηρίας, η κυήσασα τον πρόξενον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λύτρωσε αγνή, περιστάσεων τους δούλους σου, η τον Σωτήρα Χριστόν κυήσασα, και την σωτηρίαν, τοις αιτούσί σε παρέχουσα.

Δ ό ξ α.

Σβέσον την πυράν, των παθών ημών Παντάνασσα, τω δροσισμώ της μεσιτείας σου, η Φως τεκούσα, του Πατρός τον ομοούσιον.

και ν υ ν

Ίασαι Αγνή, των πιστών τα αρρωστήματα, τη συμπαθή επιστασία σου, και την υγείαν, πάσι δώρησαι πρεσβείαις σου.

 

Ω δ ή  στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θανάτου, και των δεινών απάλλαξον, τους πιστώς αιτούντας σε Παρθένε, και των εχθρών τας εφόδους εις τέλος, εκ της σης ποίμνης αφάνισον τάχιστα. Παντάνασσα πέλεις διό, και ισχύεις ως Μήτηρ του Κτίστου σου.  

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Προστάτιν σε, ταχινήν επίσταμαι, και σωτήριον όντως λιμένα, των πειρασμών απελαύνουσαν νέφη, και οφλημάτων την λύσιν βραβεύουσαν, Παντάνασσα Μήτερ Θεού, απεγνωσμένων η μόνη αντίληψις.

Δ ό ξ α.

Εν πόνω, και εν κακώσει βέβλημαι, και ουκ έστιν ίασις τη σαρκί μου. αλλ’ η το λύτρον του σύμπαντος κόσμου, τον Θεόν Λόγον η μόνη κυήσασα, ανάστησόν με των δεινών, και υγείαν παράσχου Παντάνασσα.

και ν υ ν

Ως μόνην, της σωτηρίας πρόξενον, και κακών απαλλαγήν σε πλουτούντες, μετά πόθου σοι προσπίπτομεν Κόρη, και τη προνοία σου λύσιν λαμβάνομεν, Παντάνασσα και νυν ημάς, εκ φθοράς και κινδύνων απάλλαξον.

Διάσωσον…

Άχραντε, η δια λόγου…

Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.

Ήχος β’. Προστασία των Χριστιανών.

Σωτηρίας των πιστών μόνη πρόξενος, και μεσίτις προς Θεόν η ακοίμητος, μη παρίδης των ασθενών βοώντων σοι φωνάς, αλλά λύτρωσαι ως συμπαθής, των περιστάσεων ημάς, τους πιστώς δεομένους σου. βράβευσον θεραπείαν και λύτρωσαι των κινδύνων, η προστατεύουσα αεί, Θεομήτορ τους υμνούντας σε.

Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου…

Στίχ. Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν…

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν (ι’38-42, ια’ 27-28).

Τω καιρώ εκείνω εισήλθεν ο Ιησούς…

Δ ό ξ α. Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς εν Μονάδι…

Κ α ι  ν ύ ν. Ταις της Θεοτόκου… 

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...

Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Δός ημίν τοις δούλοις σου, τη συμπαθή σου προνοία, τα πολλά ελέη σου, και δεινών απάλλαξον μεσιτείαις σου. μεθ’ ημών έφερες τον Θεόν Άχραντε, και θανάτου ηλευθέρωσας. διό δεόμεθα, ίασε νοσούντας τους δούλους σου, και δώρησαι την άφεσιν, μόνη μητρική παρρησία σου, λύτρωσαι κινδύνων, και σώσον τους βοώντας αληθώς, χαίρε πενθούντων παράκλησις, μετά σου ο Κύριος.

 

Ω δ ή  ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώσπερ ήλιον λάμψιν, εν εικόνι σου Κόρη Θεογεννήτρια, δεικνύεις τοις σοις δούλοις, και τη προνοία σου σώζεις την ποίμνην σου, ευλογημένη Αγνή, ως Μήτηρ του Σωτήρος.  

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Θεοτόκον κυρίως, οι τιμώντες σε Κόρη, αεί σωζόμεθα, ρυόμενοι πταισμάτων και πάσης μαλακίας, και εν πίστει κραυγάζομεν, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Δ ό ξ α.

Θησαυρόν τε και σκέπην, και φρουρόν ασφαλείας, την σην Παντάνασσα, εικόνα προσκυνούμεν, κρουνούς των σων θαυμάτων, τοις αιτούσί σε βλύζουσαν. και ευλογούμεν αεί τον τόκον σου Παρθένε.

και ν υ ν

Των ψυχών και σωμάτων, ιατρείον παρέχεις, μόνη Παντάνασσα, των πόθω προσπιπτόντων, τη θεία σου προνοία, τη μητρική παρρησία σου, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.

 

Ω δ ή  η’. Τον Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Της Παντανάσσης, και σης Μητρός δεομένης, μη παρίδης Χριστέ μου τας πρεσβείας, ίνα σε υμνώμεν, ως πάντων Βασιλέα.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τοις ασθενούσι, την ιατρείαν παρέχεις, τοις πιστώς αιτούσι σε Παρθένε, και δοξολογούσι τον άφραστόν σου τόκον.

Δ ό ξ α.

Μύρον Θείον, ο Τόκος σου Παρθένε. μύρου θείου πηγήν την σην εικόνα, έδειξε και ούτω, θαυμάτων μύρα βλύζει.

και ν υ ν

Των πειρασμών σύ, Παρθένε τας νιφάδας, και εχθρών των μισούντων την μανίαν, δίωξον. και σώσον τους σε υμνολογούντας.

 

Ω δ ή  θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Κυρίως ως αιτίαν, ημών της σωτηρίας, των βροτών σε το γένος κηρύττομεν, και του Σωτήρος των όλων, Αγνή λοχεύτριαν.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρανίδας μου δακρύων, μη παρασιωπήσης, η του θανάτου το κέντρον συντρίψασα, τω τοκετώ σου μόνη, Θεοχαρίτωτε.  

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Χαράς πάσης δοχείον, σοι πρέπει χαίρειν μόνη, ως της χαράς τεξαμένη το πλήρωμα. των λυπηρών πάντας ρύσαι, τη μεσιτεία σου.

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λιμένι σης πρεσβείας, τους πόθω προσφυγόντας, σώσον Παρθένε και φρούρησον πάντοθεν, η σωτηρίαν τω κόσμω, Χριστόν κυήσασα. 

Δ ό ξ α.

Φωτί του σου προσώπου, ως έλαμψας τω πάλαι, του σκοτασμού των παθών με απάλλαξον, τον ευσεβώς Φωτοτόκον, σε καταγγέλοντα.

και ν υ ν

Κακώσεως και πόνων, και πάσης ασθενείας, τους κακωθέντας ποικίλως θεράπευσον, και εκζητούντας Παρθένε, την προστασίαν σου.

 

Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.

Πάντων υπερτέρα των γηγενών, και καθαρωτέρα ασυγκρίτως των ουρανών, ως εισδεξαμένη το πυρ εν σοι το θείον, πυρφόρον θείον άρμα, Κόρη γεγένησαι.

Του Παμβασιλέως των ουρανών, Μήτηρ ούσα Κόρη, υπερέχεις ως αληθώς, πάντων ποιημάτων και πάντες σε τιμώμεν Παντάνασσαν υμνούντες και Θεομήτορα.

Ίδε την ασθένειάν μου Αγνή, ίδε μου την θλίψιν ώ Παντάνασσα Αγαθή, ίδε μου Παρθένε τον εγκάρδιον πόνον, και άφες φιλανθρώπως τας αμαρτίας μου.

Φώτισον το σκότος των λογισμών, εμού Φωτοτόκε, δεομένου σου εκτενώς, πριν ή καταλάβη, ώρα με του θανάτου, και εν φωτί με τάξον, Κόρη Παντάνασσα.

Νυν ευαγγελίζεται Γαβριήλ, το χαίρε κραυγάζων μετά δέους τη Μαριάμ. ώ του ξένου τρόπου, εν μήτρα γαρ αχράντω, συνείληπται ο Πλάστης, σώζων όν έπλασε.

Ζώνην πολυτίμητε της Αγνής, πηγή των θαυμάτων, και χαρίτων ο θησαυρός, σώσον τους σους δούλους, από παντοίας βλάβης, ως της ζωής το σκεύος, συ περιζώσασα.

Θείαν Βηματάρισσαν την σεπτήν, πάντες προσκυνούμεν, Εσφαγμένην και τας λοιπάς, την Παραμυθίαν, και την Ελαιοβρύτιν συν τη Αντιφωνούση, και την Παντάνασσαν.

Τους ασπαζομένους σου ευλαβώς, σορόν των λειψάνων, και τελούντας σου την φαιδράν, μνήμην περιφρούρει, από πάσης ανάγκης, Ευδόκιμε τρισμάκαρ, αξιοθαύμαστε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…

 

   Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια, εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ήν το εξής:

 

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Εικών χαριτόβρυτε της Παντανάσσης σεπτή, τους πόθω την χάριν σου επιζητούντας θερμώς, περίσωζε Δέσποινα. Λύσον τας περιστάσεις των εις σε προστρεχόντων, φρούρησον την σην ποίμνην εκ παντοίων κινδύνων, την επικαλουμένην αεί την σην αντίληψιν.

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων προστατεύεις Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί. άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν. ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως. 

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

 

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,

ελέησον ημάς.

 

Αμήν.