Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου.

Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του.

Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο.

Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ!

Η σιωπή όμως… η σιωπή!

Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο.

Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου.

Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων! Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.

Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία.

Η συκοφαντία…

Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.

Στρέφεις το πρόσωπό σου και το σκοτεινό δωμάτιο γεμίζει φως και άρωμα μύρου. Συνεχίζεις να μιλάς κι οι λέξεις σου στολίζουν τον κόσμο.

Μάθε να διακρίνεις την καλή πρόθεση.

Μάθε να κατανοείς, να αγαπάς και να δοξολογείς. Κι όχι μόνο για σήμερα.

Για την κάθε ημέρα της ζωής σου, το κάθε τι γύρω σου να γίνεται αιτία δοξολογίας στον Θεό!

Ηλία Λιαμή «Ψίθυροι Αγγέλων» Ο Άγγελος της Σιωπής, Άγιος Νεκτάριος

παρότι ο άγιος όταν αναφέρεται για κατάκριση και συκοφαντία, αναφέρεται στον εαυτό του σαν αποδέκτη, ο γέρων Παρθένιος την 1.3.2023 (Ηγουμενος Μονής Αγίου Παύλου Άγιον Όρος) έκανε μια σχετική με την κατάκριση, ομιλία στην τράπεζα.

Όταν ήταν νέος μοναχός πήγε στον πνευματικό του τον ηγούμενο της Μονής του λέγοντας του ότι έχει το ακόλουθο πρόβλημα:

Όταν κάθομαι με άλλους μοναχούς και μιλάμε ενώ είμαι ειρηνικός και δεν έχω κάτι μαζί με κανένα με πιάνει μια αναταραχή, λερώνομαι εσωτερικά και κατακρίνω και δεν μπορώ να το αποβάλλω.

Του λέει τότε ο πνευματικός, όποιον κατακρίνεις θα του κάνεις ένα κομποσχοίνι προσευχή κάθε φορά. Ωραία είπε τότε ο μ. Παρθένιος.

Έλα όμως που δεν είχα ώρα λόγω διακονημάτων εκκλησίας και χάθηκα από τα πολλά κομποσκοίνια, ξεχνούσα, μπερδεύτηκα.

Πήγα και τον βρήκα τον πνευματικό και του είπα. Γέροντα δεν αντέχω, δεν προλαβαίνω. Και τότε ο Γέροντας του, του λέει ωραία, πέτυχε...

Από τότε προσπαθούσα να μην κατακρίνω και μετά μου έγινε συνήθειο και σχεδόν ανάγκη να μην κατακρίνω.