γραικύλοι και ρωμηοί....

Οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι, διότι δήθεν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από την Ρωμηοσύνην.

Το δοκίμιον τούτο δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτε. Η Ρωμηοσύνη δεν αποδεικνύεται. Περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό που είναι. Το δέχεται κανείς ή το απορρίπτει. Δια τούτο τα παιδιά των Ρωμηών ή παρέμενον πιστοί και σκληροί Ρωμηοί ή εφράγκευον ή εκτούρκευον.

Και σήμερον άλλοι παραμένουν Ρωμηοί, άλλοι όμως αμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, αγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν.

Εις το παρελθόν οι Ρωμηοί είχον την ηγεσίαν και ήσαν ωργανωμένοι με ρωμαίϊκην έπιστήμην και παιδείαν και επικρατούσαν εις το Ρωμαίϊκον.

Με την ίδρυσιν της Έλλαδίτσας των Ελλαδιτσιστών όμως οι Ρωμηοί εξετοπίσθησαν από την ηγεσίαν και ανέλαβον αυτήν οι Γραικύλοι των Μεγάλων Δυνάμεων και ίδρυσαν τον Νεογραικισμόν με επίσημον πρόγραμμα να μη είμεθα πλέον Ρωμηοί αλλά τα ταπεινά και φρόνιμα γραικύλα παιδιά των Ευρωπαίων και Ρώσων.

Όχι μόνον έγινε τούτο αλλά ούτε προσεπάθησαν οι Νεογραικύλοι να το αποκρύψουν. Ήσαν υπερήφανοι δια την υποδούλωσιν των εις τον πολιτισμόν των Ευρωπαίων και Ρώσων και την διατυμπάνιζον εις όλας τας πολιτιστικάς των εκδηλώσεις, την μουσικήν, τους χορούς, την αρχιτεκτονικήν, τας ενδυμασίας κ.λ.π

Τα πρώτα κόμματα της «ελευθέρας» Ελλάδος δεν ήσαν το φραντσέζικον κόμμα, το αγγλικόν κόμμα και το ρωσικόν κόμμα;

Και έως σήμερον που τα υπουργεία παιδείας και εξωτερικών απετέλουν μέρος της κομματικής πολιτικής, δεν συνεχίζετο η ιδία κατάστασις;

Η παιδεία και η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι το ίδιον δι΄όλους τους Ρωμηούς και εκτός κομματικών διαμαχών. Τούτο όμως δύναται να επιτευχθή μόνον όταν η έχουσα σχέσιν με θέματα πολιτισμού επιστήμη της Ελλάδος επανεύρη τα ρωμαίϊκα κριτήρια και βάσει αυτών αναδημιουργήση ή αναστήση την αδέσμευτον από τας περί Ρωμηοσύνης πλαστογραφίας των ξένων επιστήμην.

Ενώπιον του μεγέθους του εν προκειμένω θέματος το παρόν μελέτημα είναι μία προσπάθεια όχι λύσεως αλλ΄απλώς αποκαλύψεως σημαντικών προβλημάτων ή θεμάτων τα οποία εμποδίζουν εις την ανάπτυξιν μιάς ρωμαίϊκης θεωρήσεως της ιστορικής πραγματικότητος του Γένους.

Ουσιαστικώς το πόνημα τούτο είναι προσκλητήριον εις τους Ρωμηούς και τες Ρωμαίγισσες (ως τις ονομάζει ο Μακρυγιάννης) να αναλάβουν τον επιστημονικόν αγώνα, να αναστήσουν την Ρωμηοσύνην από τον επιστημονικόν θάνατον, τον οποίον επεξειργάσθησαν δι’ αυτήν 1) οι Φράγκοι από τον 9ον αιώνα, 2) οι Ρώσοι μετά την Άλωσιν, 3) οι Γραικοί προ της Αλώσεως και 4) οι Νεογραικοί της δούλης εις τους Ευρωπαίους και Ρώσους Ελλαδίτσας του 19ου αιώνος, οι οποίοι μετέτρεψαν την ρωμαίϊκην Επανάστασιν του 1821 εις ήταν της Ρωμηοσύνης και θρίαμβον του Γραικισμού του Καρλομάγνου και του Νεογραικισμού των «Φιλελλήνων» των Μεγάλων Δυνάμεων.

Τα χρώματα του εξωφύλλου είναι τα χρώματα της Ρωμηοσύνης που διασώζονται μέχρι σήμερον εις τα λάβαρα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων.

Ο χρυσούς αετός είναι η Ρωμηοσύνη των ρωμαίϊκων τραγουδιών και η καρδιά του αετού είναι ο χρυσούς σταυρός.

Η σημαία της Ρωμηοσύνης είναι ο χρυσούς σταυρός επάνω εις κόκκινον πανί.

Κάποτε οι Ρωμαίϊσσες έβαφαν τα μαλλιά των κόκκινα και εφορούσαν φουστάνια με τα εθνικά αυτά χρώματα.

Δια τους Ρωμηούς τα εθνικά χρώματα και σύμβολα δεν είναι συζητήσιμα. Είναι ρωμαίϊκα.

Οι Γραικύλοι ουδέποτε θα τα επαναφέρουν χωρίς την άδειαν των αφεντάδων των.

Ο Ρωμηός αφεντάδες δεν έχει και θα τα επαναφέρει μαζί με το προγονικόν του Γένους σύνθημα:

« Η Ρωμανία Νικά»

Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης

Τη 14η Σεπτεμβρίου 1974

Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

---

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

αμήν σταυρούμενοι ρωμηοί αντί σταυρωτών γραικύλων....