Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και βλέπει έναν φραγκοφορεμένο με σμόκιν παλαιάς κοπής.
Στην αρχή νόμισε ότι ήταν ηθοποιός και τραβούσαν κινηματογραφικά πλάνα .
Γρήγορα κατάλαβε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ηθοποιός γιατί τον άκουσε και αυτόν να ψελλίζει τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας .
Με θάρρος ο Γέροντας τον ρώτησε :
- πως σε λένε άνθρωπε μου , γιατί ντυθηκες έτσι ; που μένεις ;
Και αυτός του απάντησε :
-με λένε Ιωάννη , έρχομαι από την Κέρκυρα , κυβέρνησα αυτό το μέρος , το νοιάζομαι , το αγαπάω και κάθε βράδι που φεύγουν οι τουρίστες και έχει ησυχία κάνω παρέα στους Εύζωνες μας .
αυτοί δεν με βλέπουν , όμως αν έλεγαν τους Χαιρετισμούς από μέσα τους θα με έβλεπαν , όπως επέτρεψε ο Θεός να με δεις εσύ .
Όπως μας είπε αυτός ο Σεβάσμιος Γέροντας εκείνη την στιγμή λύγισαν τα πόδια του , σαν να του ήρθε από την συγκίνηση μια λιποθυμία . Μέχρι να σταθεί για να μην παραπατήσει από την ζάλη έχασε από μπροστά του τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος , τον Ιωάννη τον Καποδίστρια.
( σας τα γράφω έτσι και εγώ χύμα και με συγκίνηση γιατί τώρα τα έμαθα και πρέπει να τα μάθετε και εσείς )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου