Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…
Δια του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω…
…ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστίν τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστίν (Κορ.Α’ α’ 18)
Έχοντας αφήσει πίσω μας την γέννηση και βαδίζοντες προς τον βιολογικό θάνατο, ο όλος χρόνος σκιαγραφείται ως ένα οριζόντιο ευθύγραμμο τμήμα. Έχοντας τον μακρόκοσμο επάνω μας (άσχετα αν στεκόμαστε στο βόρειο ή στο νότιο ημισφαίριο, και έχοντας κάτω υπό τους πόδας μας τον μικρο-μικρόκοσμο, ο όλος χώρος σκιαγραφείται, πάλι ως ένα μικρό ευθύγραμμο τμήμα, αυτή την φορά, κάθετο. Έτσι, στο σύνολό του ο βιούμενος τετραδιάστατος χωροχρόνος, δεν είναι άλλο από ένα συνεχές ή ασυνεχές (ανάλογα με την συνειδητοποίηση) βίωμα σταυρού, άσχετα με την οικειότητα που μπορεί να τρέφουμε προς αυτό το ‘’σημείο’’ την αντιπάθεια, την αδιαφορία, τον πόλεμο, ή την χρησιμοποίησή του, ως όπλο ειρήνης και χαράς.
Κενά στη ζωή, δημιουργούνται διαρκώς, κι εκεί ερχόμενος ο Σταυρός Του Κυρίου, πριν μας αποδείξει που υστερούμε, μας συμβουλεύει τον τόπο και τον τρόπο, πώς να τα καλύψουμε.
Όταν αμαρτάνουμε, δεν ‘’ζει’’ η Ζωή μέσα μας, καθώς πχ δεν κλέβει, δεν βρίζει, δεν… ασχημονεί ο Θεός μέσα από εμάς, άρα εντοπίζεται στο συγκεκριμμένο σημείο/σημεία, κενό. Κενά όμως παρατηρούνται με ειλικρινή διάθεση αυτοκριτικής, όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον (που είναι παγίδες) και στο επάνω ευθύγραμμο τμήμα και στο κάτω, όπως φαίνεται στο παραπάνω σχήμα. Παρακάτω, με λίγα λόγια, που συμπυκνώνονται σε 2 ομάδες ενεργειών, παρατίθεται ο τρόπος κάλυψης των κενών.
Λεπτομέρειες στη σελίδα 96 του βιβλίου ‘’Μύηση και Ορθοδοξία’’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ και διακίνηση ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, (αλλά και στο scribd, χωρίς το οπισθόφυλλο) http://www.scribd.com/mystakid/documents?page=5
Και τα 2 ζεύγη ενεργειών δεν είναι άλλα, από τα μυστικά και τα μυστηριακά βιώματα στην ορθόδοξη ακρίβειά τους. Εξομολόγηση για τα πριν (παρελθόν). Ελπίδα Θεού για τα μετά (μέλλον). Υπομονή στον αιρόμενο προσωπικό σταυρό επάνω και Θεία Κοινωνία στα μέλη μας.
Φτάνοντας στο ευλογημένο σημείο ότι ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ, συναντάμε μια σχετική προτύπωση στην Π. Διαθήκη. Στον Μωυσή, που ανοίγει τα χέρια του (στον τύπο του Σταυρού) για να βοηθήσει μυστικά τον αγωνιζόμενο Ιησού του Ναυή, κατά του Αμαλήκ. Έναν αγώνα διαχρονικό κατά της ψευδεπίγραφης ειρήνης. Που ‘’φυσικά’’ έρχεται, αν μετά από ολοκληρωτική ήττα από τον Αμαλήκ. Ειρήνη μεν, αλλά! Χωρίς ελευθερία. Θυμηθείτε το χίπικο σύμβολο της ειρήνης, πως δείχνει σχηματικά τα πεσμένα χέρια του Μωυσή.
Κι έρχεται ο Ααρών και ο Ωρ και στηρίζουν τα χέρια του Μωυσή
…και εγίνετο όταν επήρεν Μωυσής τας χείρας κατίσχυεν Ισραήλ όταν δε καθήκεν τας χείρας κατίσχυεν Αμαλήκ. αι δε χείρες Μωυσή βαρείαι και λαβόντες λίθον υπέθηκαν υπ αυτόν και εκάθητο επ αυτού και Ααρών και Ωρ εστήριζον τας χείρας αυτού εντεύθεν εις και εντεύθεν εις και εγένοντο αι χείρες Μωυσή εστηριγμέναι έως δυσμών ηλίου (Εξοδ. Ιζ’ 11)… και ωκοδόμησεν Μωυσής θυσιαστήριον Κυρίω και επωνόμασεν το όνομα αυτού Κύριος μου καταφυγή ότι εν χειρί κρυφαία πολεμεί Κύριος επί Αμαλήκ από γενεών εις γενεάς…
Έρχεται διαχρονικά, ο υπεράνω χώρου και χρόνου Χριστός, ως Α και Ω [εγώ ειμί το άλφα και το ωμέγα (Αποκ. α’8)] και μας στηρίζει στον αγώνα μας. Μυστικά και μυστηριακά. Και το μυστηριακά εκδηλώνεται μυστικά, μέσα στην καθημερινότητά μας.
Πως, μέσω των καταστάσεων/λόγων που ΔΕΝ έχουν ασυνέχεια και των συναθρώπων που μας φέρνει σε επικοινωνία, ώστε ΑΝ διακρίνουμε τον συνάνθρωπο ως εικόνα Θεού, εμβαθύνουμε στην Κοινωνία του Θεού, από τώρα και στους αιώνες.
Πέραν ταπεινολογιών, και Κυρίου η κρίσις, οι ερχόμενοι κοντά μας (αναλογικά ή ψηφιακά) πάντα ως πρόσωπα, έρχονται από 4 πνευματικές διευθύνσεις. Από πάνω, από κάτω, από δεξιά και από αριστερά.
Κι ενώ συνήθως στην Ορθοδοξία ακούμε το τρις… άγιος ο Θεός (τρις) Κύριε ελέησον (τρις) αλληλούια (τρις) και τόσα άλλα… κι όμως! Υπάρχει ένα σημείο, που επαναλαμβάνεται, τετράκις. Και ποιο είναι αυτό; Ποιο άλλο από το : ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Και ο λόγος αναφέρθηκε λίγο πιο πάνω. Είναι οι 4 πνευματικές διευθύνσεις που πλησιάζει Ο Κύριος τον άνθρωπο, μέσω των εικόνων Του, ώστε ΑΝ εκμεταλλευτούμε ταπεινά και με αγάπη την κάθε επικοινωνία, να έλθουμε εις κοινωνίαν Χριστού, και να εξέλθουμε από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ωμοίωσιν. Από τον κοσμοκράτορα στον Παντοκράτορα Ιησού Χριστό, Υιό και Λόγο του Θεού.
Κι αν είναι ανώτερός μας, Κύριος οίδε, έρχεται να μας βοηθήσει. Νάναι ευλογημένο, άσχετα αν δεν το αναγνωρίζω, από την αδιακρισία μου.
Κι αν είναι κατώτερος, Κύριος οίδε, έρχεται να αποδείξω την αγάπη μου, άσχετα αν δεν το αναγνωρίζω, από την αδιακρισία μου. Νάναι ευλογημένο.
Κι αν είναι πειρασμός από δεξιά, ίσως έχω εκκλίνει προς τα εκεί, και έρχεται να με στηρίξει, άσχετα αν δεν το αναγνωρίζω, από την αδιακρισία μου. Νάναι ευλογημένο.
Κι αν είναι πειρασμός εξ ευωνύμων, ίσως έχω εκκλίνει προς τα εκεί, και έρχεται να με επαναφέρει στην τάξη, άσχετα αν δεν το αναγνωρίζω, από την αδιακρισία μου. Νάναι ευλογημένο.
ΟΛΕΣ μου οι επαφές, (αναλογικές και ψηφιακές) σε οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας, πέραν σχημάτων και ενεργουμένων αισθητηρίων που κατά περίπτωση λειτουργούν, στήνουν έναν σκηνικό της αγάπης και της Πρόνοιας του Τριαδικού Θεού, του παντεπόπτου Κυρίου, που μεριμνά για την σωτηρία μου.
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου! Κύριε δόξα Σοι! Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι;! (Ψαλμ.ριε’12)
Ζει Κύριος ο Θεός, εν μέσω ημών, έως της Συντελείας!
Μόνο, δώσμας Κύριε διάκριση, ταπεινότητα κι αγάπη. Φώτισόν μου το σκότος. Καθοδήγησε Κύριε τη θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν' αγαπώ. ΑΜΗΝ. (εκ της προσευχής των πατέρων της Όπτινα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου