περί προφητειών...

(παληά απάντηση σε φίλο) 

Το θέμα των προφητειών, είναι δύσκολο και δυσθεώρητο για τα μάτια μας. Θεώρησέ το, σαν μια ενότητα, από τις τρεις: παρελθόν, παρόν, μέλλον.

Αμέσως φαντάζει η αστοχία μας γιατί επιζητούμε γνώση του τελευταίου ορόφου του οικοδομήματος, πριν καν γνωρίσουμε το ισόγειο αλλά και τα θεμέλια/την βάση. Έτσι, ας αρχίσουμε από τα πρώτα για να φτάσουμε με τη βοήθεια του Θεού, στα έσχατα.

Το παρελθόν, μοιάζει πως δεν αλλάζει, γιατί υποτίθεται πως, ό,τι έγινε, έγινε. Αυτό όμως που μπορεί να αλλάξει, είναι ο τρόπος αντιμετωπίσεως του παρελθόντος. Αυτή η θεάρεστη αυτοκριτική, γίνεται καλή υποδομή για το παρόν και δεν είναι άλλη από τη μετάνοια, το μόνο όπλο που διαθέτουμε για αίσιο και φωτεινό μέλλον.

Όταν το παρελθόν αποδώσει την ουσία, που ήταν κρυμμένη πίσω από τα
σχήματα και τα φαινόμενα που μας συνέβησαν, ο άνθρωπος που επιδέχεται βελτίωση, πνευματικοποιείται. Πνευματικοποιούνται τα αισθητήριά του, οπότε αντιλαμβάνεται τα θεία δρώμενα, που τον ‘’ξυπνούν’’ από τον λήθαργο της χωρίς Χριστό ζωής. Αλήθεια = Χριστός, οπότε λήθη, λήθαργος είναι η στέρηση, η απουσία Του Χριστού. Όσο ο νους μας, το συναίσθημά μας, όλος ο εαυτός, δεν είναι ‘’συντονισμένος’’ με την συχνότητα που ‘’λειτουργεί’’ το Όλο Σώμα Χριστού, που ως ο Ην, ο Ων και ο Ερχόμενος Λόγος, εμπεριέχει όλους τους λόγους, μοιάζει αδύνατο να κατανοήσουμε τα μυστήριά Του.

Όχι τα 7 Μυστήρια, αλλά την μυστική σχέση Του Κυρίου, με τα μέλη του σώματός Του, που ναι μεν μετέχουν των Μυστηρίων, αλλά από την άλλη, τους λείπουν ή διαλανθάνουν από την άμεση αντιληπτικότητά τους, τα μυστικά βιώματα. Μυστικά βιώματα, που οι άγιοι τα κρύβουν λόγω ταπεινότητος και πρέπει ο καθένας μας με την εποπτεία του πνευματικού, να τα εντάξει στην οικοδομή της εντός του εκκλησίας.

Νομίζω πως ο καλός Θεός αν του ζητήσουμε με ταπεινότητα διάκριση, (όχι να μας δείξει τα απόκρυφά του για να τα επιδείξουμε εμείς οι ‘’γνώστες’’, ως δικά μας κατορθώματα) θα ξεκινήσει από το παρελθόν, εκεί, που ενώ έπρεπε να είμασταν μαζί Του ενωμένοι, κάπου χάσαμε από δικές μας επιλογές, την Ουσία, ασχολούμενοι με ανούσια, ή τουλάχιστον δευτερεύοντα για την σωτηρία μας (σώος = ολοκληρωμένος). Δηλαδή θα αρχίσει να μας δείχνει που και πως επενέβη, ενδεικνύοντας την πρόνοιά Του, την προστασία Του, την παράκλησή Του. Αυτή η πρόσθεση στο νου μας σαν (μακάρι ανεξίτηλη) καταγραφή της παρουσίας Του, συνήθως (και όσο εξαγάγουμε τη μνήμη Θεού από τη λήθη) συνοδεύεται και με πρόσθεση της σώζουσας πίστης.

Έτσι, αφού ανεβούμε επίπεδο πίστης, επειδή δηλαδή αποκαταστάθηκε μία ελάχιστη βάση ‘’εμπιστοσύνης στον Τριαδικό μας Θεό, τον ορθόδοξα γνωριζόμενο’’ προχωρά στην επόμενη φάση, από το παρελθόν, στο παρόν, στην πιο ζωντανή, (σε σχέση με το ''νεκρό'' παρελθόν) την επιστασία Του επί του παρόντος, ως αιώνια Παρόν Λόγος, αποκαλύπτοντάς μας για τα ρευστά συμβαίνοντα της καθημερινότητος. Στην αρχή προσωπικά και αργότερα για τα κοινά, που ενδιαφέρουν κατά σειρά ιεραρχίας, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα, τον κόσμο.

Είναι στενάχωρο και καταπονετικό, να προσπαθείς να πείσεις τον ορθόδοξο κόσμο, πως η γνώση του Θεού, που προέρχεται μόνο από τα βιβλία, είναι ελλειπής. Το τονίζει ο ’γιος Μάξιμος Ομολογητής, προτείνοντας την ισορροπία των διδασκάλων προφ. Μωυσή – προφ. Ηλία, που δορυφορούν Τον Κύριο, στην Μεταμόρφωσή Του (στο όρος Θαβώρ) ορίζοντας ως ισότιμους διδασκάλους την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και τον γραπτό νόμο. Ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη δική μας μεταμόρφωση σε τέκνα φωτός.    

  

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (καθώς ούτε τρίχα δεν πέφτει αν δεν το επιτρέψει Ο Κύριος) συμβαίνουν όλα τα εσχατολογικά, που έλαχε εμείς να τα ζούμε, κατά την θεία οικονομία και το θείο τελειολογικό Του σχέδιο.

Υπάρχουν λόγοι που συνέβησαν στο παρελθόν, που μας ενδεικνύουν αναλογικά τα παρόντα. Ας ενθυμηθούμε τα 3,5 χρόνια κατοχής της Ελλάδος (Μαϊ 41 – Οκτ 44) από τους γερμανούς. Ο αγκυλωτός σταυρός είναι το σύμβολο που δείχνει εκείνον τον στρατό που επιφέρει την τάξη του αρχηγού τους, κατά το δοκούν. Αυτά τα χρόνια, είναι σίγουρα προτύπωση των 3,5 χρόνων της αποκαλύψεως (42 μήνες κυριαρχίας αντιχρίστου) όπου, πάλι ένας πνευματικός στρατός με όργανά του μέσα στον κόσμο, προσπαθούν να επιβάλλουν την νέα τάξη πραγμάτων, πάλι κατά το δοκούν. Έτσι νομίζουν, έτσι κάνουν.

Η ιστορία έδειξε πως αν η Ελλάδα δεν καθυστερούσε τον άξονα, η Ρωσία θα έπεφτε και θα είχαμε άλλη ιστορία… Καλύτερα όμως να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, όχι όπως αναφέρουν οι χωρίς Θεό άνθρωποι, που έμμεσα καταλαβαίνουν την αξία της Ορθοδοξίας, αλλά όπως τα αντιλαμβανόμαστε οι με την εποπτεία του Θεού, φρονούντες.

Ο Θεός έδωσε δύναμη στους δύο αυτούς ορθοδόξους λαούς (Ελλάδα και Ρωσία) εμφανίστηκαν άγιοί Του, Η Παναγία, έδειξε δηλαδή, πως ΜΟΝΟ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΑ. Έτσι κι εμείς, αν θα θέλαμε να είμαστε νικητές της φθοράς, ο δρόμος είναι γνωστός. Στα έσχατα, θα αποκρυβεί από τα μάτια του κόσμου, λόγω της παχυλότητος η σοφία του Θεού. Ίσως οι πόλεμοι και οι ακοές πολέμων, τα σημάδια, μας συνετίσουν δηλαδή δι αυτών, ο καλός Θεός επιθυμεί να μας παράσχει ΑΦΟΡΜΕΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ! Καθώς θέλει τους πάντες σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…

Εκεί λοιπόν θα μείνω. Στο:

ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ…, (έτσι θα προστεθεί σε μας κατανόηση και δόξα Θεού, κατά το κατανόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα…, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου, εδήλωσάς μοι)…

ΠΡΟΣΘΕΣ ΗΜΙΝ ΠΙΣΤΗ! (η πίστη σώζει και όχι η οποιαδήποτε γνώση, ακόμη και των μελλόντων)

ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΚΥΡΙΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!

Με την πίστη, όλα τα φαινόμενα που προξενούν φόβο, υπερσκελίζονται, γιατί έχει έλθει η ΑΓΑΠΗ, που έξω βάλλει τον φόβο, έχει έλθει η εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει εγκαταστήσει την ελπίδα και εξ αυτού, έχει διώξει την απελπισία, μια απελπισία που γεννιέται από την άγνοια. Η γνώση του Θεού που έρχεται με την ορθά νοούμενη και εκτελούμενη αγάπη (Κορινθ. ιγ) και την ορθόδοξη ζωντανή ισορροπημένη σε βιώματα πίστη, καλύπτει και διασκεδάζει τα κενά που δημιουργεί η άγνοια των μελλόντων να συμβούν.

Σαν παρουσία Θεού, μέσα στην φαινομενικότητα της απουσίας Του, αρκεί να θυμηθούμε δυο πράγματα. Ένα, τον φυσικό νόμο που λέει, πως όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι και οι σκιές… άρα όσο πιο έντονες μοιάζουν οι σκιές που μας πλακώνουν… τόσο το ΦΩΣ, ΜΑΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ! Κάθε μέρα που περνάει, πλησιάζει ο βιολογικός (και όχι πνευματικός) θάνατός μας, πλησιάζει η Συντέλεια, έρχεται η Κρίση! Μόνο που το Φως, είναι πίσω από το παραπέτασμα του εγωισμού μας.

Τα μάτια μας κρατούνται, όπως των αποστόλων προς Εμμαούς, μέχρι να το επιτρέψει Ο Κύριος (όταν θα είναι για το πραγματικό μας συμφέρον!). Δεύτερο. Ο ’γιος Ραφαήλ, θυμάσαι πως μαρτύρησε το 1563. Εμφανίστηκε προς στήριξή μας, το 1961… σύμπτωση;! Η Παναγία Μαλεβή, μοναστήρι από το 970 περίπου, άρχισε να μυροβλήζει η εικόνα της Θεοτόκου, το 1964! ο άγιος Εφραίμ ο νεομάρτυς; Σύμπτωση;! όσιοι Παϊσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος Τσαλίκης, Εφραίμ ο κατουνακιώτης, Αμβρόσιος, Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Σιλουανός, Σωφρώνιος του Έσσεξ...  Όχι! Όλα σαν οικονομία Θεού, για να συντείνουν τις επιδεχόμενες σε αυτό συνειδήσεις, στο αγιογραφικό κραταιούσθε, γρηγορεύεται, προσεύχεσθε! στο ίνα ώσι Έν (παραίνεσις του γέροντα Πορφυρίου)

Καλή υπομονή, καλή δύναμη στον πνευματικό αγώνα!

Τι μένει; και τι πνεύμα πνέει πρωτευόντως στην καρδιά με την ζωντανή παρουσία Του Θεού; (Πνεύμα Θεού ευθές εν τοις εγκάτοις μας, που φωτίζει την καρδιά, και από εκεί προβαλλόμενο στο νου προσθέτει την απαραίτητη αντίληψη της διευθέτησης όλης της ζωής από χάος σε (κατά Θεόν πλέον) τάξη... εμφανιζόμενη εκτυπώτερον στη ζωή μας, Η Ζωή Του, (με λόγους ο Λόγος) ως ο Ην (με εμπιστοσύνη στη δύναμή Του ως παρελθόν και διαγραφή των ανομιών/αμαρτιών μας με την Ιερά Εξομολόγηση, προσθέτοντας Φως) ο Ων (ως Αγάπη, εποπτεία /ευλογία /συνοδοιπορία, προσθέτοντας Φως) και ο Ερχόμενος (με εμπιστοσύνη στην Σοφία Του, την Πρόνοια/μέριμνα για το πλάσμα των χειρών Του, προσθέτοντας Φως στο σκοτεινό όπως μας το περιγράφουν τα αισθήματα απαισιοδοξίας μας) με όλην αυτήν την παρουσία Φωτός, αιτία απόδοσης τιμής, δόξης, ευχαριστίας και προσκύνησης στον Φωτοδότη Τριαδικό Θεό!    

Κύριε ελέησον! Υπεραγία Θεοτόκε, ’γιοι Πάντες, πρεσβεύετε υπέρ ημών!     

παρακλητικοί....

---

(22 Ιαν 2015) μεταγενέστερη συμπλήρωση

εντοπίζοντας τις προδιατυπώσεις του Λόγου σε έργα προφητών και σε λόγους

θεία επέμβαση